ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1344 ต้องการให้เขาชื่อเสียงป่นปี้

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1344 ต้องการให้เขาชื่อเสียงป่นปี้

“พวกคุณห้ามพูดแบบนี้นะ……”

“ถูกต้อง ช่วงนี้ผมไปใกล้ชิดกับพ่อบุญธรรมของผมจริงๆ แต่ว่า นั่นไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องการให้บริษัทซาจาแก่ผม แต่เป็นเพราะว่า เขาถูกลูกชายทั้งสองคนอย่างพวกนายทำให้เป็นแค่หุ่นเชิด แม้แต่ทานข้าวก็ยังลำบาก เขาไม่ตามหาฉัน แล้วจะไปตามหาใครได้อีกล่ะ?”

ก็ถือซะว่าเป็นเชียนหยวนล๋ายเย่ต้องการตวาดคนพวกนี้โดยไม่ต้องนึกถึงสิ่งอื่นใด ตอนที่ไม่ยอมให้พวกเขาดูหมิ่นผู้ชายคนนี้แบบนี้

จู่ๆ เขาเอ่ยปากแล้ว

เขายืนอยู่หน้าประตูโรงแรมนี้ ใบหน้าที่เย็นชาจนไม่แสดงสีหน้าใดๆเลยสักนิดเดียว ทุกอย่างถูกปกคลุมด้วยน้ำค้าง แต่ว่าสายตาของเขาก็ยังคงนิ่งเงียบมากเหมือนเดิม และท่วงทำนองการพูด ก็ไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกอกตกใจกัน

เป็นถึงท่านประธานเฮกังคนเก่า นึกไม่ถึงว่าจะตกต่ำแม้แต่ข้าวก็ยังไม่ได้ทานเลยเหรอ?

นี่จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ?

หน้าประตูโรมแรมผู้คนต่างแสดงความคิดเห็นต่างๆนาๆกันอีกครั้ง และทุกคนวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมากันอยู่ในนั้น

แม้แต่คนตระกูลเชียนหยวน ก็จ้องมองพี่น้องเฮกังนี้ด้วยเช่นกัน เผยสีหน้าที่ตกใจอย่างมาก

“นี่มันเป็นไปไม่ได้หรอก พวกผมจะทำกับท่านประธานเฮกังคนเก่าแบบนี้ได้ลงคอเหรอครับ?”

“ผมก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้เช่นกัน นั่นเป็นพ่อของพวกผมนะครับ พวกผมจะทำแบบนี้กับพ่อได้ยังไงกันครับ? บริษัทซาจาก็เป็นพ่อที่ก่อตั้งมันขึ้นมา”

“ใช่ครับ!”

ทุกคนต่างไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้กัน

คณาธิปเห็นแล้ว ก็เอ่ยปากอย่างเย็นชาว่า “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ?” พวกนายเห็นว่าวันนี้พ่อบุญธรรมของฉันมาด้วยเหรอ? ในสถานการณ์นี้วันนี้ ลำดับความอาวุโสของฉันต่างหากที่สูงที่สุด?”

“……”

แค่ประโยคเดียว ถึงกับนิ่งเงียบกันทั้งงาน

แม้แต่คนทางตระกูลเชียนหยวนก็นิ่งเงียบไม่พูด เริ่มตรวจสอบเรื่องนี้อย่างพินิจพิจารณาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

ทั้งสองคนจากตระกูลเฮกังเห็นแล้ว สีหน้าจึงเปลี่ยนไปในทันที พวกเขาดูท่าทางตระกูลเฮกังอย่างพวกเขานี้ด้วยความเกลียดชัง แทบอยากจะสับเขาให้เป็นหมื่นท่อน

“อย่าเพิ่งตื่นตระหนก จะได้ไม่ติดกับเขา!”

เฮกังโชใจเย็นอยู่เล็กน้อย หลังจากเห็นว่าเรื่องราวที่ไม่เอื้อผลต่อพวกเขาแล้ว จึงเริ่มกำชับน้องชายว่าอย่าผลีผลาม

ดังนั้นไม่กี่นาทีต่อมา ผู้คนที่หน้าประตูโรมแรมนี้ ก็ได้ยินข่าวใหญ่ที่ทำให้สังคมตกใจเรื่องหนึ่งอีกครั้ง

“อากิยามะ นายไม่ต้องพูดจาใส่ร้ายพวกเราสองพี่น้องที่นี่หรอกนะ ที่นายทำสิ่งนี้ในวันนี้ ก็แค่เพื่อเเย่งลูกสาวตระกูลเชียนหยวน จากน้องชายฉันไม่ใช่เหรอ? ทุกท่านครับ พวกคุณอาจจะยังไม่รู้กันสินะว่า? บุตรบุญธรรมตระกูลเฮกังของเรานั้น อันที่จริงก่อนที่เชียนหยวนล๋ายเย่จะรวมทองเป็นแผ่นเดียวกันกับน้องชายผม ก็รู้จักกับคุณเชียนหยวนท่านนี้แล้ว ดังนั้น วันนี้เห็นว่าพวกเขาสองคนกำลังจะแต่งงานกันแล้ว ในใจจึงรู้สึกโกรธเคือง เลยมาเพื่อเเย่งคนโดยเฉพาะครับ”

“โอ้พระเจ้า!”

หน้าประตูทั้งหมดเข้าขั้นดุเดือดกันแล้ว

ส่วนเชียนหยวนล๋ายเย่ หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้ ก็ยิ่ง “กระฟัดกระเฟียด”มากขึ้น หลังจากที่เห็นใบหน้าเล็กซีดเซียวอย่างรวดเร็วจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เธอเงยหน้าขึ้นมองไปทางผู้ชายคนนี้อย่างตกใจ

ไม่ ไม่ใช่แบบนี้นะ

ที่เขามาในวันนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเพื่อฉัน

แต่ว่า เขาไม่ใช่เเย่งอย่างแน่นอน แต่เป็นเพราะว่าต้องกลับไป เพราะว่า คู่หมั่นของเชียนหยวนล๋ายเย่ ก็คือเขาตั้งแต่เเรกอยู่แล้ว

สาวน้อยกระวนกระวายจนน้ำตาไหลออกมา กำลังจะอยากเดินออกไปเเก้ต่างแทนผู้ชายคนนี้ กลับเป็นในเวลานี้ มือคู่หนึ่งพุ่งเข้ามาจากด้านหลังแล้วดึงเธอกลับไป

“เชียนหยวนล๋ายเย่แกหุบปากไปเลยนะ แกอยากจะพูดอะไร? สิ่งที่เเกจะบอกคือเลือกคุณชายรองเฮกังคนนี้หลังจากที่ถูกถอนหมั่นน่ะเหรอ? แกอยากให้ตระกูลเชียนหยวนของเราถูกคนทั่วทั้งโตเกียวเหยียดหยามหัวเราะเยาะใช่ไหม?”

เป็นพี่สาวของเธอเชียนหยวน ชิกะ

หลังจากที่เขาดึงเธอเข้ามา จึงเอ่ยตักเตือนอย่างรุนแรงที่ข้างหูของเธอ

เชียนหยวนล๋ายเย่ฟังแล้ว ฉับพลัน น้ำตาในเบ้าตาก็ยิ่งมากขึ้น แต่ว่า เธอไม่กล้าเอ่ยปากจริงๆ เธอก็ทำได้แค่มองชายตรงหน้าด้วยความละอายใจทั้งรู้สึกผิดและความเจ็บปวดใจ

ขอโทษค่ะ พี่อากิยามะ……

คณาธิปก็ยังคงไม่ขยับ

แต่ว่า ในตอนนั้นที่มือเล็กอบอุ่นนุ่มนวลอยู่ในมือของเขาถูกแยกออกจากกัน นิ้วเรียวยาวของเขาก็ยังคงขยับอยู่ จนกระทั่งสุดท้าย จึงปล่อยมือออกอย่างรู้สึกผิดหวัง

“พูดสิ ทำไมนายถึงไม่พูดแล้วล่ะ? โฉมหน้าที่แท้จริงของนายถูกพวกเราพูดเเทงใจดำเข้าเเล้วใช่ไหม? เพราะงั้น นายถึงหมดคำจะพูดแล้วเหรอ?”

เฮกังยะกะพอเห็นบุตรบุญธรรมคนนี้ถูกพี่ชายขู่ขวัญไว้แล้ว ก็เริ่มทะนงตัวด้วยความเย่อหยิ่งขึ้นมา และยังคงเหน็บแนมต่อไป

เฮกังโช ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก็ไม่รู้ว่าเขาไปเตรียมตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ นึกไม่ถึงยังให้คนยกภาพถ่ายพรีเวดดิ้งหนึ่งแผ่นใหญ่มา

“อากิยามะ นายบอกว่าพวกเราไม่ให้เกียรติพ่อ แต่นายดูสิ พ่อขยับเขยื้อนไม่ค่อยสะดวก พวกเราก็เลยนำรูปถ่ายของพ่อมาแทน พ่อไม่อยู่ที่นี่ รูปถ่ายก็เหมือนกัน โอ้จริงสิ แล้วก็แม่ของนายน่ะ ก็คือแม่เลี้ยงของพวกเรา”

เขาพูดจบ ก็หยิบรูปถ่ายใบนั้นแสดงให้ผู้คนเห็น

ฉับพลัน ผู้สื่อข่าวทุกคนต่างถ่ายมันกันอย่างบ้าคลั่ง และตามด้วยการปรากฏตัวของรูปถ่ายเนติ ความสนใจของคนที่นี่แทบจะถูกเบี่ยงเบนไปที่นั่น

จุดสนใจของพวกเขา ไม่ใช่เฮกังยะกะคนนี้ที่ลามกอย่างไรเมื่อกี้นี้อีกต่อไป

กลับกันกลายเป็นมือที่สามที่เหยียบภรรยาคนแรกเข้าสู่ตระกูลเฮกังในปีนั้นแทน ทำไมลูกชายของเขาถึงยังมีสิทธิ์มาแย่งผู้หญิงจากผู้สืบทอดเฮกังที่เป็นสายเลือดบริสุทธิ์วันนี้ล่ะ?

นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว

นี่ไปจริงจังกับคำพูดของเขามากเกินไปแล้วนะ เขาไม่รู้ตัวตนของตนเองงั้นเหรอ?

เลนส์กล้องทั้งหมดจึงมุ่งเป้าไปที่คณาธิปอีกครั้ง

แต่ในเวลานี้ตระกูลเชียนหยวน มีแนวโน้มว่าก็ไม่ได้ช่วยเหลือใดๆ และเชียนหยวนล๋ายเย่ยังถูกพี่สาวของเธอดึงไว้แน่น ปิดปากเอาไว้ ไม่ยอมให้เธอส่งเสียงเเม้แต่นิดเดียว

ถ้าเป็นเช่นนี้ งั้นชื่อเสียงของผู้ชายที่อยู่ที่นี่คนนี้ก็น่าจะถูกทำลายย่อยยัยจนสิ้นแล้ว