ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1398 จ้องตาเขม็ง
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1398 จ้องตาเขม็ง
เดี๋ยวนะ ตายอยู่ที่นั่น?
ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าเธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“พี่ชาย พี่หมายความว่า ที่นั่นต่อสู้กันอีกแล้วเหรอ?”
“อืม แต่เมื่อก่อนเป็นการต่อสู้แบบเล็กๆ น้อยๆ คราวนี้จระเข้ตัวใหญ่สองสามตัวก็พร้อมที่จะเคลื่อนไหวเพื่อแย่งชิงเนื้อติดมันชิ้นนั้นมาให้ได้ ฉะนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติที่จะทำให้เกิดความหวาดผวาต่อเศรษฐกิจโลก”
แสนรักวิเคราะห์ให้ฟังอย่างเรียบง่าย
เส้นหมี่จึงได้เข้าใจขึ้นมา พูดตามตรงว่าเธอมีพรสวรรค์ที่สูงมากในด้านการลงทุน แต่สำหรับสภาพท้องตลาดและแนวโน้มการพัฒนาในโลกธุรกิจแล้ว เธอยังคงสู้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้
“แล้วตอนนี้พวกเราต้องทำยังไง? หนึ่งสัปดาห์ 5% นั่นคือหลายหมื่นล้านแล้ว ถ้าหากยังลดฮวบแบบนี้ต่อไป…..?”
“ไม่มีวิธีอื่น ได้เพียงแค่ทักทายพูดคุยกับลูกค้าสำคัญเหล่านั้นก่อน เมื่อจำเป็นก็ระงับความร่วมมือเอาไว้ก่อนชั่วคราว ไม่อย่างนั้นพวกเขาถูกร่างแหไปด้วย ซึ่งจะสร้างความเสียหายที่มากขึ้นต่อหิรัญชากรุ๊ป
ผู้ชายคนนี้ชี้แนะให้เห็นถึงความสำคัญในการแก้ไขจัดการเรื่องนี้อย่างตรงประเด็น
เส้นหมี่: “…….”
นั่นไม่ใช่ต้องไปต่างประเทศเหรอ?
แสงดาวผู้หญิงคนนั้นไหวเหรอ?
ความคิดแรกเธอก็คิดถึงเรื่องนี้
ผลคือยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ผู้หญิงคนนี้ก็ปรากฏขึ้นมาในกลุ่มวีแชท
【แสงดาว: แสนรัก ฉันบอกนายให้นะ ฉันไม่ไปหรอก ฉันเอาพวกเขาไม่อยู่ นี่มันเรื่องอะไรกัน? ตอนที่เขาดีกัน พวกเราก็ร่วมมือกับเขา ตอนนี้พอเขาเจอปัญหา พวกเราก็ยุติ แล้วนี่ยังจะไปหาเรื่องถูกต่อยเหรอ? 】
【เส้นหมี่:……】
【ม็อกโก:……】
【อาจารย์ดิลก:……】
【หนูเย่: ……พี่สาวคะ จะพูดแบบนี้ไม่ได้ ธุรกิจก็คือธุรกิจ แน่นอนว่าพวกเราต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้มาซึ่งประโยชน์สูงสุดของตัวเอง ไม่อย่างนั้น ถ้าบริษัทพังคนอื่นก็จะไม่รู้สึกว่าพวกเราจะเก่งกาจยิ่งใหญ่เพียงใด】
【แสงดาว:……】
ในหนี่งวินาที ห่างกันด้วยหน้าจอต่างก็สามารถรู้สึกได้ถึงไฟแห่งความโมโหเดือดดาลของผู้หญิงคนนี้
พอเส้นหมี่ได้เห็นก็รีบโผล่ออกมาด้วย
【เส้นหมี่: อย่ารีบอย่ารีบ ฉันจะเรียกแสนรักออกมา ให้เขาจัดการ】
【@แสนรัก@แสนรัก@แสนรัก……】
รีบ @ ผู้ชายคนนี้มาดับไฟ
แต่ในความเป็นจริง หญิงสาวคนนี้พูดก็ไม่ผิดเลยสักนิด ธุรกิจก็คือธุรกิจ หนังหน้าไฟก็คือปกป้องผลประโยชน์ของตัวเอง เธอยังเข้าใจเรื่องธุรกิจเป็นอย่างดีเลยทีเดียว
ในกำลังที่ในกลุ่มกำลังตึงเครียดกันอย่างหนัก
ในเวลานี้ มีคนคนหนึ่งโผล่ออกมา
【คณาธิป: ผมไปเอง จองตั๋วเครื่องบินวันพรุ่งนี้ไว้เรียบร้อยแล้ว】
【หนูเย่: หา? ที่รัก คุณ…..คุณพรุ่งนี้ยังต้องไปทำการรักษานะ? อีกอย่าง สถานการณ์แบบนี้คุณเคยจัดการมาก่อนไหม? คุณ…..】
【คณาธิป: พอแล้ว สรุปตามนี้ละกัน】
เขาไม่ให้เวลาสำหรับสาวน้อยคนนี้ได้พูดต่อไปเลยสักนิด เพราะว่ายิ่งพูดเยอะก็ยิ่งผิดเยอะ
ดังนั้น เรื่องนี้ในที่สุดก็จบลงด้วยการที่คณาธิปเดินทางไปต่างประเทศ และแสงดาวที่อยู่ในบริษัท ถึงแม้ว่าใบหน้าจะมืดมนไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้โผล่ออกมาอีก
เส้นหมี่ถอนหายใจแล้ววางโทรศัพท์มือถือลง
อันที่จริงเธอยังคิดว่าคณาธิปอาจไม่ใช่บุคคลที่เหมาะสมที่สุด เพราะว่าที่เกิดเรื่องขัดแย้งกันในครั้งนี้ ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้ว ถ้าไม่มีความสามารถในการพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส ก็เกรงว่าจะไม่ไหวเอา
ตอนกลางคืน เส้นหมี่พาลูกสาวมานั่งสอนทำการบ้านอยู่ในห้อง
“หม่ามี๊ หม่ามี๊จะไปที่พี่ชายทางนั้นอีกไหม?”
“อะไรนะ?”
เส้นหมี่มองดูลูกสาวที่จู่ ๆ ก็หยุดลง ดวงตากลมโตกะพริบเป็นประกายหันมาถามตัวเอง ในดวงตาเผยให้เห็นถึงความไม่เข้าใจเล็กน้อย
“เปล่าค่ะ หนูฟังใครพูดว่าหม่ามี๊จะไปที่พี่ชายทางนั้นมาเหรอ?”
“พี่อิคคิวค่ะ เมื่อกี๊เขาโทรศัพท์หาแด๊ดดี้ด้วยแหละ แด๊ดดี้กำชับเขาว่าต้องดูแลหนูให้ดี บอกว่าหม่ามี๊จะไปหาพี่ชินจังที่นั่น”
แม่หนูน้อยพูดเสียงนุ่มเบาอีกครั้ง
เส้นหมี่อึ้งมาก
แบบนี้เหรอ?
ทำไมเธอไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ?
เส้นหมี่คิดว่าสาวน้อยคนนี้กำลังพูดเล่นอยู่ กลับไม่คาดคิดว่า หลังจากที่เธอลงมาถึงชั้นล่างแล้ว ก็ได้เห็นข้างนอกมีคนของดราก้อน แชนท์สองคนเดินเข้ามา
“คุณนายครับ ท่านประธานทางนั้นโทรศัพท์มาให้พวกผมส่งท่านไปยังเกาะกลางทะเลนั่นเพื่อดูแลคุณชายเล็กชินชินครับ”
“หา?”
คราวนี้เส้นหมี่ตกตะลึงงันไปเลย
นี่คือเรื่องจริง
ทำไมชายหนุ่มคนนั้นถึงไม่บอกกับเธอสักคำล่ะ แล้วยังทำแบบกะทันหันขนาดนี้
“งั้นเขาตัดสินใจจะไปต่างประเทศแล้วเหรอ?”
“ใช่ครับ พวกเราเองก็เพิ่งได้รับโทรศัพท์เมื่อสักครู่ จากนั้นก็รีบมาเลยครับ ดูเหมือนว่าท่านประธานอยู่เป็นเพื่อนคุณชายเล็กชินชินตลอดทั้งตอนบ่าย และยังให้พวกผมกำชับคุณนายหนึ่งประโยคว่า เมื่อไปแล้วอย่าลืมอาบน้ำให้คุณชายเล็กด้วยครับ”
“……”
เส้นหมี่ถึงกับทำอะไรไม่ถูก!
มิน่าเธอตอนบ่ายวันนี้ที่เธอ @ เขาในกลุ่มอย่างบ้าคลั่งขนาดนั้น เขาก็ไม่ยอมโผล่หัวออกมา
ที่แท้ก็พาลูกไปเที่ยวเล่นตะลอนๆ มาทั้งตอนบ่าย
ในคืนนั้น เส้นหมี่จึงรีบไปที่เกาะกลางทะเลชั่วคราว และเมื่อเธอไปถึงที่นั่น เพราะว่าเฮลิคอปเตอร์บินตรง ก็เพิ่งผ่านช่วงเวลาตีหนึ่งไปนิดเดียวเอง
“คุณนาย คุณมาแล้วเหรอคะ?”
พี่ภารู้เรื่องนี้ตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นเธอมาถึงแล้วก็ดีใจมาก
เส้นหมี่พยักหน้า แล้วถามว่า: “ชินชินล่ะ? อยู่ข้างบนไหม?”
พี่ภาตอบรับ “อืม” : “อยู่ค่ะ คุณชายบอกแล้วว่ารอให้คุณนายมาถึงแล้ว ค่อยไปอาบน้ำให้เขา วันนี้ตอนบ่ายเขาไปปีนเขากับคุณชายอีกแล้วค่ะ หนุ่มน้อยดีใจมาก กว่าจะกลับก็เกือบมืดค่ะ”
พี่ภาพูดถึงเรื่องนี้ บนใบหน้าก็ห้ามความดีใจเอาไว้ไม่อยู่อีกครั้ง
เพราะว่าเธอเห็นว่าเด็กคนนี้เป็นเหมือนกับเมื่อก่อนอีกครั้งแล้ว มีพูดมีหัวเราะ และก็มีจิตใจของความเป็นเด็ก
ในตอนนั้นเส้นหมี่จึงขึ้นไปดูแลลูกชายคนโตที่ชั้นบน และพี่ภาก็ถูกบอดี้การ์ดของดราก้อน แชนท์สองคนนี้ที่มาส่งเธอพากลับไปที่เมือง A อีกครั้ง เพื่อไปดูแลหนูรินจังกับคิวคิว
แน่นอนว่า ดลธีกับโทอิสยังคงอยู่ที่นี่ด้วย
ชินจังกับเส้นหมี่ทั้งสองคนอยู่ที่นี่ ผู้ชายคนนั้นก็ยิ่งไม่ประมาทเลินเล่อ ไม่แน่ว่าเขาอยู่ที่อื่น ยังมีใครอยู่อีก
ในคืนนั้น หลังจากที่เส้นหมี่กลับมาถึงที่บนเกาะนี้ ก็พาลูกชายคนโตข้ามผ่านค่ำคืนอันสงบเงียบนี้ไปด้วยกัน
จนกระทั่งวันที่สองก็มีคนมาเคาะประตูเรียกเธอแต่เช้าตรู่