ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1401 จับตาดูเธอ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1401 จับตาดูเธอ!
วันนั้น สำหรับปัญหานี้ของลูกชายคนนี้ เส้นหมี่รอจนหลังจากที่ถมัตถ์ มีเวลาว่าง ก็เลยเสนอขอจัดสรรหอพักใหม่อีกครั้ง
“คุณอามัตถ์ฉันกับรักเราสองคนปรึกษากันแล้ว ต่อไปพวกเราสองคนจะพยายามหาเวลาว่างมาอยู่เป็นเพื่อนกับลูกให้มากขึ้น ดังนั้น คุณอาว่าจะต้องจัดสรรแยกหอพักใหม่ให้กับเขาอีกสักห้องหรือเปล่าคะ? เพราะแบบนี้จะได้ไม่ต้องเป็นการรบกวนพวกคุณอา”
“แน่นอนว่าไม่รบกวน แต่ในเมื่อพวกเธอจะติดตามด้วยตลอดแล้วล่ะก็ ถ้ามีหอพักแยกส่วนตัวก็จะยิ่งสะดวกหน่อย ไม่เป็นไร เดี๋ยวอาจะไปหาผู้อำนวยการสถาบันวิจัยให้พวกเธอ”
จากนั้น ถมัตถ์ คนนี้ก็ไปหาคนจัดการให้โดยไม่รีรอ
ตอนบ่าย หอพักก็ได้รับการจัดสรรให้ใหม่อย่างราบรื่น
เส้นหมี่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกดีใจมาก ต่อจากนั้นเธอฉวยโอกาสตอนที่ลูกชายไปเรียนหนังสือ เธอก็แอบเข้ามาจัดการเก็บของในหอพักใหม่อย่างคล่องแคล่วว่องไว
“เอ๊ะ หมี่ กำลังเก็บของอยู่เหรอ ฉันว่าเธอนี่ก็จริงๆ เลย พักอยู่กับพวกฉันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ยังต้องมาเหนื่อยตัวเองอีกเปล่าๆ เธออ่ะ หางานให้ตัวเองทำ”
ราตรี โผล่มาอีกแล้ว
เธอสวมผ้ากันเปื้อนอยู่ ในมือก็ถือผ้าผืนหนึ่งอยู่ มองดูเหมือนว่าจะมาช่วยงาน
ด้วยความกระตือรือร้นของเธอเส้นหมี่จึงไม่สามารถปฏิเสธได้
“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ฉันจัดเก็บเสร็จแล้ว ต่อไปพ่อของลูกเขามาก็สามารถพักอยู่ได้เลย ไม่อย่างนั้นเขาจะบ่นพึมพำอีก”
“หา?”
พอพูดจบลง ผู้หญิงที่เริ่มช่วยทำงานแล้วคนนี้ก็หยุดลงตรงนั้น
“ต่อไปรักก็จะมาด้วยเหรอ?”
“อืม พวกเราคงจะอยู่กับลูกไปตลอดค่ะ จนกว่าเขาจะสามารถจัดการชีวิตประจำวันของตัวเองได้ด้วยตัวของเขาเอง คุณอาก็รู้ว่าเขาไม่ค่อยเหมือนกับเด็กคนอื่นนิดหน่อย ซึ่งจุดนี้พวกเราเองก็ไม่ค่อยวางใจมากนัก”
เส้นหมี่ก็พูดแบบเปิดเผยตรงไปตรงมามาก
จากนั้น เธอพูดจบแล้ว ราตรี คนนี้ก็ไม่พูดอะไรอีก
ในคืนนั้น เส้นหมี่พาลูกชายเข้าอยู่ในหอพักใหม่ และในค่ำคืนนี้ ก็เป็นอีกคืนที่ลูกชายนอนหลับสนิทมาก
【รักนี้เธอจอง: ที่รัก นอนหรือยัง?】
【เส้นหมี่: ยังจ้ะ】
เส้นหมี่ที่เพิ่งเอนหลังลงบนเตียง จู่ ๆ เห็นว่าในโทรศัพท์มีข้อความจากรูปโปรไฟล์วีแชทที่คุ้นเคยส่งมา ทันใดนั้นก็ดีใจจนลุกพรวดขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วตอบข้อความกลับ
ถูกต้อง รักนี้เธอจองก็คือพ่อของเด็กๆ
ชื่อเรียกนี้คือเปลี่ยนมาหลังจากวันที่เขาได้เห็นในวีแชทของเธอที่แก้ไขฉายาเขาว่า “รักคุณพ่อลูกอ่อนที่ใส่ผ้ากันเปื้อน” จึงได้ประท้วงอย่างรุนแรงให้เปลี่ยนชื่อใหม่
เขารู้สึกว่ามันทำลายภาพลักษณ์อันสูงศักดิ์และมีเสน่ห์ของท่านประธานจอมเผด็จการ
【รักนี้เธอจอง: ดึกขนาดนี้แล้ว ไปที่ฐานวิจัยครั้งแรกรู้สึกยังไง? ลูกเป็นยังไงบ้าง?】
【เส้นหมี่: ……】
ชายหนุ่มคนนี้เกรงว่าจะแอบกล้องวงจรปิดไว้บนตัวของเธอหรือเปล่า แม้แต่เธอมาที่ฐานวิจัยก็ยังรู้?
【เส้นหมี่: ดีมากเลย ฉันยังขอยื่นเรื่องขอแยกหอพักแบบส่วนตัวใหม่ห้องหนึ่งให้ลูก ตอนนี้ฉันนอนอยู่ในหอพักนี้กับเขาแหละ】
เส้นหมี่เหลือบมองดูลูกชายที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงใหญ่ตรงข้าม และตอบกลับไปอย่างมีความสุขใจ
【รักนี้เธอจอง: เมื่อก่อนเขาไม่ได้อยู่คนเดียวเหรอ?】
【เส้นหมี่: เปล่าเลย คุณไม่รู้เหรอ?】
【รักนี้เธอจอง: ……】
แน่นอนว่าแสนรักไม่รู้เรื่อง
เพราะว่าในช่วงกว่าวันที่เขาอยู่เป็นเพื่อนลูกชายที่บนเกาะกลางทะเลนั่น ก็ไม่ได้ให้เขามาที่ฐานวิจัยนี่เลย ในช่วงเวลานั้น เพื่อให้เขาได้ฟื้นตัวกลับมาเป็นปกติ เขาก็เลยเน้นเรื่องกินดื่มและเล่นสนุกเป็นหลัก
อยู่ดีปลายทางของโทรศัพท์ก็เงียบลง
【เส้นหมี่: พี่ชาย พี่เป็นอะไร? พี่นอนแล้ว?】
【รักนี้เธอจอง: เปล่า】
【เส้นหมี่: งั้นพี่กำลังยุ่งเรื่องของบริษัทอยู่หรือเปล่า? ใช่แล้ว สถานการณ์พี่ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง? ลูกค้าเหล่านั้นเจรจาง่ายไหม? มีอารมณ์รุนแรงกันหรือเปล่า?】
เธอจึงถามคำถามนี้ขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงมาก
แต่สิ่งเหล่านั้นสำหรับผู้ชายคนนี้แล้วไม่ถือว่าเป็นปัญหาเลยสักนิดเดียว แม้แต่สถานการณ์ภายในประเทศเขาก็ควบคุมเอาไว้ได้ หิรัญชากรุ๊ปอย่างเดียวตกอยู่ในมือเขาแล้วจะเกิดวิกฤติอะไรได้?
ความคิดของแสนรักคือยังคงตกอยู่ที่ลูกชายทางนั้น
ไม่กี่นาทีต่อมา คนที่อยู่ไกลถึงบนเกาะกลางทะเลทางนี้อย่างดลธีก็ได้รับข้อความมา
【แสนรัก: นายจับตาดู ราตรี คนนี้ให้ดีๆ อีกอย่างไปสืบหามาหน่อย ตอนที่ฉันไม่ได้มา เธอทำอะไรอยู่บ้าง จะต้องสืบหาออกมาให้ได้ในทุกๆ วัน อย่าให้หลุดไปสักวินาทีเดียว】
【ดลธี: ครับ ท่านประธาน!】
ทันใดนั้นบอดี้การ์ดคนนี้ก็รู้สึกได้ถึงความเร่งรีบและความเย็นยะเยือกที่ห่างหายไปนานได้จากคำไม่กี่บรรทัดนี้
ซึ่งเหมือนกับตอนนั้นที่พวกเขาทำสงครามกันถึงจะมีความรู้สึกแบบนี้ได้
ในคืนนั้น มือดีที่สุดของดราก้อน แชนท์จึงแอบแฝงตัวเข้าไปในฐานวิจัย และดลธีที่อยู่บนเกาะทางนี้ก็เริ่มใช้วิธีการปูพรมมาสืบค้นผู้หญิงที่ชื่อราตรี คนนี้