ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 146 ค้นหาทุกซอกทุกมุมจนกว่าจะเจอ

เสียงนี้ ช่างน่ากลัวมาก！
เขาไม่ได้แสดงความโกรธออกมามากนัก แต่ทว่า ลมหายใจที่เย็นเฉียบในแต่ละตารางนิ้วของเขา ก็กลับน่ากลัวมากขึ้นไปอีก เย็นเยือกและบ้าเลือด ราวกับเพิ่งจะหลุดออกมาจากในขุมนรก
แต่งฝันอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
“ก็……ก็ตอนที่เธอเพิ่งจะไปต่างประเทศใหม่ๆ เราก็ไม่รู้ว่าเธอใช้วิธีไหน แค่คืนเดียวก็โอนเงินห้าล้านมาให้พวกเรา และเธอในตอนนั้นก็ยังต้องเลี้ยงลูกอีกสองคนด้วย……”
“พรึบ！”
คำพูดประโยคสุดท้าย หลังจากที่แสนรักได้ฟัง เดิมทีจากที่ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็น่าจะไม่มีผลอะไรกับเขา แต่ในตอนนี้ จู่ๆก็ราวกับมีเข็มมาทิ่มแทงยังไงอย่างนั้น！
ความชิงชังและรังเกียจที่รุนแรงปะทุขึ้นอยู่ภายในใจ เขาโกรธมากจนจับไปยังที่พักแขนของเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้าง หักมันออกในทันที ！
“อ๊าก——”
เมื่อแต่งฝันเห็น ก็ตกใจจนกรีดร้องออกมา มือกุมไปที่ศีรษะแล้วนั่งยองลงกับพื้น
ช่างน่ากลัวจริงๆ
สาธินีก็ตกใจและกลัวมากเช่นกัน
ปรี่เข้ามาแล้วยืนขวางหน้าสามีเอาไว้ เธออยากจะพูดเกลี้ยกล่อมชายหนุ่ม แต่กลับพบว่า จู่ๆเขาก็หัวเราะลั่นออกมา
เสี่ย？
ห้าล้าน？
ดีมาก เยี่ยมไปเลย เขาคิดว่าเธอจะหยิ่งในศักดิ์ศรี แค่เงินล้านเดียวก็ยังไม่มี สุดท้ายก็ต้องไปทำงานที่โรงพยาบาลจากนั้นก็เบิกเงินเดือนล่วงหน้ามาครึ่งปี
ที่แท้ ทั้งหมดนี้ก็ล้วนเป็นเรื่องที่โกหกเขาใช่ไหม?
อันที่จริง เธอมีผู้ชายคนอื่นเป็นที่พึ่งอยู่แล้ว และขายตัวเองไปตั้งนานแล้วใช่ไหม?
ต่อให้ในเวลานั้นข้างกายจะมีลูกน้อยอีกสองคนที่กำลังรอการป้อนข้าวป้อนน้ำอยู่ก็ตาม
เส้นหมี่ ทำไมเธอถึงได้น่ารังเกียจขนาดนี้?
และแล้วชายหนุ่มคนนี้ก็ถูกยั่วยุจนแทบคลั่ง！
เห็นเพียงไอสังหารประกายแดงอันน่าสะพรึงแผ่กระจายออกจากม่านตาของเขา วินาทีต่อมา เขาก็คลายมือที่บีบลำคอของธนาตย์อยู่ออกหันหลังแล้วเดินออกไป
“รัก เราจะไปไหน ? อย่าทำอะไรวู่วามนะ ฝันเธอก็แค่พูดไร้สาระเท่านั้น……”
เมื่อสาธินีเห็น ก็รีบไล่ตามหลังไป อยากจะขวางเขาเอาไว้
แต่ว่า เขาก็ช่างรวดเร็วเหลือเกิน เธอเพิ่งจะตามไปถึงที่หน้าประตู ก็เห็นเขาขึ้นรถไปแล้ว จากนั้นเสียง“บรึ้น——”ก็ดังขึ้น รถคันนั้นก็ขับออกไปราวกับลูกธนู หายวับไปในทันที
สาธินี“……”
แต่งฝันเองก็เห็นเช่นกัน เธอจึงลุกยืนขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความคึกคะนองใจ“แม่ จะห้ามเขาไปทำไม ? เส้นหมี่หาเรื่องเองทั้งนั้น คนแบบเธอ สมควรถูกสั่งสอนมาตั้งนานแล้ว”
สาธินีได้ยิน ก็โกรธเคืองอย่างมาก ตบเธอหน้าหันไปอีกหนึ่งฉาดทันที！
“แกคิดว่าแกจัดการเส้นหมี่ได้แล้ว แกจะได้ไปแทนที่เธองั้นเหรอ ? ฉันจะบอกอะไรให้ ต่อให้ผู้หญิงบนโลกจะตายไปจนหมด แสนรักก็ไม่มีวันชายตามามองแกหรอก ！”
ไม่มีใครเชื่อ ว่าในที่สุดสาธินีจะพูดคำพูดแบบนี้กับลูกสาวของตัวเองไปได้
แต่งฝันถึงกับอึ้ง！
เธอราวกับถูกคนเหยียบย่ำไปที่บาดแผล ในช่วงเวลาสั้นๆ ใบหน้าก็ซีดเผือดไร้สีเลือดขึ้นมา
“คุณพูดอะไรของคุณ ? สาธินี เงียบไปเลย！”
เธอกรีดร้องเสียงดัง ใบหน้าอับอายจนกลายเป็นความโกรธ แทบอยากที่จะไปปิดปากแม่ของเธอในทันที！
ใช่ นี่คือความลับของเธอ
เธอซ่อนมันไว้เกือบจะยี่สิบปี มันเป็นความลับที่เธอคิดว่าคงไม่มีใครรู้！！
แต่ไม่คิดว่า วันนี้จะถูกแม่ของเธอเปิดโปง……-
การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยจากเมือง Aในครั้งนี้ของเส้นหมี่ มีใครบางคนคอยช่วยเหลือเธออยู่จริงๆ
อย่างไรเสีย คนคนนี้ไม่ใช่เสี่ยที่ไหนของเธอ และไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ฟังดูแย่อย่างที่แต่งฝันได้กล่าวเอาไว้
ระหว่างเธอกับคนคนนี้ เป็นเพียงแค่คนที่เคยร่วมงานกันเท่านั้น
“คุณสวยใส ไม่คิดว่าครั้งนี้คุณจะเป็นฝ่ายติดต่อผมมาเอง เป็นยังไงบ้าง? บนเครื่องอยู่สุขสบายกันดีไหม？”
ทันทีที่เฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่อังกฤษ ชายผมบลอนด์นัยน์ตาฟ้ารูปร่างสูงโปร่งและหล่อเหลาก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นเส้นหมี่ ก็อ้าสองแขนออกอย่างเป็นมิตรในทันที
เส้นหมี่ยกยิ้ม ไม่ได้ปฏิเสธ เดินเข้าไปแล้วสวมกอดเขา
“ดีมากค่ะ คุณคริส ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมากจริงๆ”
“ขอบคุณอะไรกัน ? รู้สึกยินดีมาก เป็นเกียรติของผม แต่ว่า เด็กๆเหล่านี้ เพิ่มมาอีกหนึ่งคนตั้งแต่เมื่อไรกัน ？”
ทันใดนั้นเขาก็มองไปยังเด็กๆที่ยืนอยู่ข้างหลังของเส้นหมี่
ชินจังที่ไม่พูดไม่จาเลยตั้งแต่ขึ้นเฮลิคอปเตอร์มา เมื่อเห็นภาพนี้ ทันใดนั้นคิ้วอันเรียวเล็กก็ขมวดกันแน่นขึ้นไปอีก
เขาไม่ชอบคนคนนี้ และไม่ชอบมากด้วย ！
“ไม่ใช่นะคะ อาคริส คนนี้เป็นพี่ชายของหนู รินจังมีพี่ชายเพิ่มมาอีกหนึ่งคนค่ะ ”
ในตอนนี้เอง หนูรินจังก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมา ได้ยินอาคริสถามเรื่องพี่ชินจัง ทันใดนั้น เธอที่กำลังกินไก่ทอดที่หอมฉุยอยู่ ก็แนะนำเสียงหวานกับคุณอาไป
เมื่อคริสได้ยิน ก็หลงกับความน่ารักของเธอในทันที
รินจังกับคิวคิวเด็กทั้งสองคน เขารู้จักดี ตอนที่อยู่เมืองเคลียร์ เขาไปหาเส้นหมี่ ก็เคยเจอกับเด็กทั้งสองคนมาแล้ว และยังมีของฝากไปให้ด้วย
เมื่อได้ยินเด็กน้อยพูดว่าเป็นพี่ชายคนใหม่ของเธอ คริสที่ผมบลอนด์ตาฟ้าก็เดินเข้ามา“โอ้ อย่างนั้นเหรอ ? รินจังมีพี่ชายอีกคนแล้วเหรอ？”
หนูรินจังพยักหน้า“ใช่ค่ะ แด๊ดดี้เป็นคนดูแล คลานตามกันมากับพวกเราเลย”
คริส“……”
แด๊ดดี้？
เขาอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา หันมองไปยังเส้นหมี่ “คุณสวยใส ก่อนหน้านั้นคุณบอกว่าเขาตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ？”
เส้นหมี่รู้สึกกระดากอายขึ้นมาทันที
“……เลอะเลือนไปแล้ว คือว่า เราอย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้กันเลยนะ เด็กๆเมื่อคืนไม่ได้หลับได้นอน และยังไม่ได้กินอะไรกันเลย เราไปโรงแรมกันก่อนนะคะ ”
เส้นหมี่เปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้อีก