ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1468 ถูกรังแกแล้ว

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1468 ถูกรังแกแล้ว

“HELLO？”

พึ่งจะต่อสายติด ในสายโทรศัพท์ดังมาปรากฏว่าเป็นภาษาอังกฤษ

คณาธิปเห็นแล้ว จึงรีบตอบกลับไปเป็นภาษาอังกฤษในทันที：“สวัสดีครับ เมื่อสักครู่ใครโทรมาหาผมเหรอครับ?”

อีกฝ่าย：“ต้องขอโทษด้วย ที่นี่คือโรงเรียน มีนักเรียนมาโทรศัพท์บ่อยๆ ฉันไม่รู้ว่าใครโทรหาคุณ”

คาดไม่ถึงอย่างมาก คนคนนี้กลับพูดว่าเป็นโรงเรียน

โรงเรียน?

ยังเป็นต่างประเทศอีกด้วย?

ในสมองของคณาธิปคิดทบทวนอยู่สักพัก ทันใดนั้น ในสมองของเข้าก็มีชื่อหนึ่งผุดขึ้นมา

“รินจัง?”

“รอสักครู่ ฉันตรวจสอบสักครู่”ได้ยินชื่อนี้ อีกฝ่ายก็เริ่มค้นหาแล้ว

จริงๆด้วย รออยู่ประมาณสองนาที คณาธิปที่อยู่ด้านนี้ก็ได้ยินคนคนนี้พูดว่า มีชื่อของรินจัง

งั้นก็พูดได้ว่า เป็นรินจังโทรหาเขาจริงๆ?

รินจังทำไมถึงโทรหาเขาล่ะ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า? เธอทำไมไม่โทรหาพ่อแม่ของเธอ? ทว่าโทรหาเขาที่เป็นอา?

คณาธิปร้อนรนแล้ว ขอร้องให้คนคนนี้ไปเรียกหลานสาวมาในทันที หลังจากนั้นเขาที่อยู่ด้านนี้ก็รออยู่อย่างนั้น

เกี่ยวกับเด็กคนนี้ เขามองว่าเธอนั้นเป็นลูกของตัวเองจริงๆ ในปีนั้น แม่ของพวกเขาพาพวกเขาพี่น้องไปที่เมืองเคลียร์เพียงลำพัง ต่างเป็นเขาที่ช่วยดูแลให้โตมา

จนต่อมา ระหว่างนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย เขากับตระกูลหิรัญชา ยังมีความขัดแย้งระหว่างพ่อแม่ของเธอ อยู่ในจุดที่แย่มากอย่างนั้น

แต่ว่า เด็กสองคนนี้ ในใจของเขานั้น คือไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย

รออยู่ประมาณสิบกว่านาที ในที่สุด ด้านโน้นก็ต่อสายมาแล้ว คณาธิปได้เห็น ก็รีบรับสายโทรศัพท์ทันทีแล้ว

“รินจัง?”

“ฮื่อ～～～อาธิป ทำยังไงดี? หนูจะถูกไล่ออกแล้ว ทำยังไงดีล่ะคะ?”

ปรากฏว่า สายโทรศัพท์พึ่งจะถูกรับ หลานสาวตัวน้อยก็ร้องห่มร้องไห้ออกมาเสียงดัง ดังมาจากทางโน้น คณาธิปที่อยู่ด้านนี้ได้ฟังแล้วก็ปวดใจขึ้นมาแล้ว

ไล่ออก?

ทำไมถึงได้หนักหนาขนาดนั้น?

คณาธิปรีบปลอบใจเธอ：“รินจังเด็กดี คุณอย่าพึ่งร้องไห้นะ บอกกับอามาสิ ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? หนูไม่ใช่ว่าพึ่งจะไปได้สองเดือนไม่ใช่เหรอ? จะถูกไล่ออกได้อย่างไร?”

รินจัง：“เพราะว่า……เพราะว่าการทดสอบครั้งแรกของพวกเรา ถ้าผลงานไม่ได้ตามมาตรฐาน คะแนนน้อยที่สุด ก็จะถูกไล่ออก อาธิป ผลงานของหนูสวยมากเลยนะ แต่ว่าคะแนนของหนูได้มาเพียง3คะแนน ฮื่อ～～～”

พูดได้ไม่ถึงสองประโยค เด็กหญิงก็ร้องไห้ขึ้นมาอีกแล้ว

ได้ฟังถึงตรงนี้ ความจริงคณาธิปก็เข้าใจแล้ว

ด้วยนิสัยของเด็กคนนี้ ถึงแม้ว่าปกติจะนิ่งๆ แต่ว่าด้วยเนื้อแท้เป็นคนไม่ยอมแพ้ เหมือนกับหม่ามี๊ของเธอ ทว่าเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตัวเองชอบ เธอก็จะไม่มีทางปล่อยวางอย่างง่ายดาย

ดังนั้น ในตอนนี้ เธอไม่อยากให้แด๊ดดี้หม่ามี๊รู้เข้า ทว่าจึงโทรหาอาธิปคนนี้ คือกังวลว่าจะขายหน้าแด๊ดดี้หม่ามี๊

ยังมี พวกเขาก็จะรับเธอกลับไป

คณาธิปทำได้เพียงปลอบใจเธอต่อ：“รินจัง หนูอย่าพึ่งร้อนใจไป อาธิปขอทำความเข้าใจเรื่องนี้กับทางโรงเรียนทางด้านโน้นก่อน หลังจากนั้นค่อยโทรหาคุณโอเคไหม? คหนูวางใจเถอะ อาธิปจะช่วยหนูอย่างแน่นอน”

“โอเคค่ะ”

เด็กหญิงจึงไม่ร้องไห้แล้ว วางสายไปอย่างว่าง่าย

คณาธิปถือโทรศัพท์ขึ้นไปชั้นบน

“ที่รัก มีเรื่องอะไร? เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

พึ่งจะถึงชั้นบน เชียนหยวนล๋ายเย่ก็ออกมาจากห้องนอนแล้ว หลังจากเธอมองเห็นสามี เธอที่ยังปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย ใบหน้าเล็กแดงระเรื่อ ถามออกมาหนึ่งประโยค

คณาธิปจึงอธิบายออกไปอย่างง่ายๆ

หลังจากนั้น เขาก็เข้าไปในห้องหนังสือเปิดคอมพิวเตอร์

โรงเรียนแห่งนั้น คือเป็นตระกูลราชวงศ์ก่อตั้งขึ้น ไม่มีทางว่าโทรไปเพียงสายเดียวก็จะรู้เรื่องอย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น?

ดังนั้น ต้องหาคน

คณาธิปค้นหาคนคนหนึ่งในแอคเคาท์ส่วนตัวของตัวเองให้ไปถามไถ่ที่โรงเรียนแห่งนั้น ในที่สุด เขาก็ได้รู้เรื่องนี้อย่างชัดเจนแล้ว

เชียนหยวนล๋ายเย่：“ที่รัก รู้เรื่องชัดเจนหรือยัง? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เธอยกนมขึ้นมาให้เขาหนึ่งแก้ว

คณาธิปขมวดคิ้วจ้องไปยังหน้าจอ：“ชัดเจนแล้ว โรงเรียนแห่งนั้น ที่แท้หลังจากเข้าไป หลังจากนั้นสองเดือน ก็จะทำการทดสอบ ถ้าคะแนนไม่ดี ก็จะถูกไล่ออก”

“หา? ริน……รินจังของพวกเราเก่งมากนะ ผลงานที่เธอออกแบบอยู่ที่บ้านต่างงดงาม จะรั้งท้ายได้อย่างไร?”

เด็กสาวคนนี้ได้ฟังแล้ว ก็ไม่เชื่อทันทีว่าคะแนนของรินจังจะไม่ดี

สีหน้าท่าทางของการปกป้องโดยไม่ต้องพูดอะไรนั้น นั่นเป็นคนในครอบครัวจริงๆเท่านั้นถึงจะมี

คณาธิปก็พยักหน้า

“ใช่ ดังนั้นผมให้พวกเขาช่วยผมตรวจสองผลงานอันนั้นของรินจังหน่อย คุณดูหน่อยว่านี่เหมือนเป็นผลงานที่เธอทำหรือเปล่า?”

คณาธิปนำเอารูปภาพที่เพื่อนส่งมาเปิดออกมาทันที

นี่เป็นผลงานที่รินจังทำออกมา?

เชียนหยวนล๋ายเย่อึ้งไปเลย！

“นี่ล้อเล่นหรือเปล่า? จะเป็นสิ่งที่รินจังทำออกมาได้อย่างไร? เครื่องประดับชิ้นนี้ แม้แต่การประกอบพื้นฐานก็ยังทำผิด ทว่ารินจังตั้งแต่เจ็ดแปดขวบก็นำเอาไข่มุกที่เธอรักดั่งดวงใจเม็ดนั้นมาทำเป็นสร้อยคอ ตอนนี้ก็ยังสวมเอาไว้อยู่บนลำคออย่างดี จะเป็นสิ่งที่เธอทำได้อย่างไร?”

เธอมองดูแวบเดียวก็ดูออกว่าผลงานชิ้นนี้มีปัญหา

ใช่แล้ว สิ่งนี้ ไม่ใช่ผลงานของรินจังจริงๆ

สุดท้ายคณาธิปตัดสินใจไปที่โรงเรียนด้วยตัวเอง แน่นอนว่า ทั้งหมดนี้ ต่างปกปิดเส้นหมี่สามีภรรยาที่อยู่ไกลออกไปถึงเมืองหลวงเอาไว้