ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 187 เมื่อคืนพวกคุณนอนอย่างไร？

แสนรักพาเส้นหมี่ไปที่ชั้นสาม
อาจจะเป็นห่วงว่าพาไปที่ชั้นสองแล้ว เด็กสองคนชั้นล่างจะรบกวนเธอได้ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าตอนนี้เขายังเป็นห่วงสภาพแบบนี้ของเธอ กลัวเกิดอะไรขึ้นกับเธอกลางคัน
จากนั้น เขาก็พาเธอมาที่ห้องนอนชั้นสาม
สถานที่ส่วนตัวที่หลายปีมานี้ ไม่เคยมีผู้หญิงมาอยู่
“คุณผู้ชาย คือ……คุณเส้นหมี่เธอไม่เป็นไรใช่ไหม？ให้หมอมาดูไหมคะ？”
เวลานี้พี่ภาก็ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดัง ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากชั้นบน ก็รีบขึ้นมาดู
แต่ชายหนุ่มแสนเยือกเย็นคนนี้กลับส่ายหน้า จากนั้น ก็ไม่สนว่าบนตัวหญิงสาวที่อุ้มอยู่ในอ้อมแขนสกปรกแค่ไหน เขายัดเธอเข้าไปในเตียงตัวเอง
พี่ภา：“……”
“มีอะไรอีกไหม？”
“ปะ……เปล่าค่ะ งั้นในเมื่อเป็นแบบนี้ พี่ก็ลงไปดูแลคุณหนูคิวคิวแล้วนะคะ เมื่อกี๊พี่เห็นเขากลับมาด้วยเหมือนกัน”พี่ภารีบหาข้ออ้าง
แสนรักจึงนึกถึงลูกชาย
เขาก้มหน้ามองหญิงสาวที่ถูกตัวเองวางลงบนเตียง แล้วขมวดคิ้ว พูดไปว่า：“อือ พี่บอกเขาด้วยว่า อาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน เดี๋ยวแด๊ดดี้จะลงไปหาเขา”
เรื่องคืนนี้ เขาคิดว่าจำเป็นต้องไปอธิบายกับเจ้าหมอนี่
ไม่อย่างนั้น เขาก็ยากที่จะรับประกันได้ว่า ความสัมพันธ์พ่อลูกของพวกเขา ต่อไปจะเกิดรอยแตกที่ยากต่อการซ่อมแซมหรือไม่？
แป๊บเดียวพี่ภาก็ลงไป
ไม่กี่นาทีถัดมา แสนรักที่ถอดชุดกันลม ก็พับแขนเสื้อขึ้นแล้วไปในห้องทำงานข้างๆจากนั้นหยิบกล่องยามา ……
จากนั้น ค่ำคืนนี้ ห้องนอนชั้นสามของคฤหาสน์หลังนี้ ไฟก็สว่างขึ้นมา อยู่เป็นเวลานาน
ช่างเป็นค่ำคืนที่เงียบสงบ
วันถัดมา
พี่ภาก็ยังตื่นเช้ามา เธอทำอาหารเช้าเต็มไปหมด แล้วขึ้นมาเรียกพวกเขา
“คุณ……ผู้ชาย？เมื่อคืนคุณนอนที่นี่เหรอคะ？”
พอถึงชั้นสาม ก็แปลกใจเล็กน้อย จู่ๆเธอก็เห็นแสนรักที่ตาทั้งสองข้างคล้ำเพิ่งออกมาจากในห้องทำงาน สีหน้าดูแย่มาก
เกิดอะไรขึ้น？
คุณเส้นหมี่เป็นภรรยาไม่ใช่เหรอ？ทำไมต้องหลีกเลี่ยงกันแบบนี้ด้วย？
พี่ภาประหลาดใจมาก
แสนรักหยุดลง หันหน้าไปมองเธอ จู่ๆเขาก็เหมือนคว้าฟางช่วยชีวิตไว้ได้ เสียงดัง“ตุบ” ถีบประตูห้องของเขาด้วยสีหน้ารังเกียจ
“พอดีเลย พี่ไปเก็บข้างในด้วย สกปรกมาก！”
พี่ภา：“……”
จึงรีบวิ่งขึ้นมาแล้วเข้าไปดู จริงด้วย จริงๆเลย ในห้องนอนที่ดูดีและหรูหรา อยู่ไกลๆก็ยังได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยว รอเธอเข้ามาอีกครั้ง
ก็เห็นว่า ผ้าห่มตกไปที่พื้น บนผ้าปูโล่งๆนั้น กลับมีรอยอ้วกเป็นวงๆ
อ้วกด้วยเหรอ？
นี่เกิดอะไรขึ้น？หรือว่าคุณเส้นหมี่？
ไม่สิ คุณเส้นหมี่ล่ะ？ในห้องนอนนี้ไม่เห็นเธอเลย
ในที่สุดพี่ภาก็ตระหนักได้ถึงคำถามที่สำคัญที่สุด ดังนั้นเธอพูดออกมาอีกครั้ง：“คุณผู้ชาย เอ่อ……คุณเส้นหมี่ล่ะ？”
“ห้องด้านข้าง！”แสนรักที่ในดวงตาแดงก่ำ พูดออกไปด้วยอารมณ์ที่แย่สุดๆอีกครั้ง
“อ๋า？ห้องด้านข้าง？”
“ใช่ เมื่อคืนเธอมีไข้และก็อาเจียน ทำเตียงเละเทะไปหมด เลยพาเธอไปที่ห้องด้านข้าง ใช่สิ พี่เก็บให้เรียบร้อยนะ แล้วค่อยเรียกหมอมาให้เธอ”
แสนรักพูดจบอย่างเซ็งๆ มาที่ห้องแต่งตัวจากนั้นหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำ แล้วเข้าไปในห้องน้ำ
พี่ภามองเห็นฉากนี้ ก็ไม่รู้จะขำหรือร้องไห้ดี
ทำไมเหมือนกับเด็กแบบนี้？
แล้วจึงไปดูที่ห้องทำงานข้างๆอีกครั้ง
จริงๆเลย พอเข้ามา ในห้องทำงานที่แสนจะอบอุ่น เธอก็เห็นหญิงสาวบนโซฟาตัวนั้น กำลังนอนอยู่บนนั้นโดยมีผ้าห่มคลุมตัวอยู่
และตอนนี้ น่าจะเพราะว่าเมื่อคืนป่วยหนัก ใบหน้าเล็กๆขนาดเท่าฝ่ามือ หลับตาแน่นด้วยสีหน้าซีดขาว มองดูแล้วน่าสงสารมาก
ดังนั้น คุณผู้ชายเฝ้าเธออยู่ทั้งคืนเหรอ？
พี่ภารู้สึกมีความสุข รีบเข้าไปในห้องนอนแล้วเก็บผ้าปูที่นอนกับผ้านวมที่สกปรกเหล่านั้นจากนั้นจึงนำออกมา
จากนั้นเธอก็ลงไปโทรศัพท์
สิบกว่านาทีถัดมา แสนรักก็อาบน้ำเสร็จออกมา
เมื่อคืนเขา ไม่ค่อยได้นอนทั้งคืน แม้แต่อาบน้ำก็ยังอาบไม่เสร็จ ที่จริงคิดว่าหลังจากทายาให้ผู้หญิงคนนี้แล้ว ก็จะให้เธอนอนพักก่อนแล้วค่อยว่ากัน
แต่ใครจะไปรู้ ไม่นานเธอก็เริ่มพูดเหลวไหลขึ้นมา พูดว่าเธอไม่ได้ฆ่าคนไม่หยุด！
จากนั้น ตอนเขาเข้ามา ก็ตัวร้อน ไม่นานก็เริ่มอาเจียน
แต่ว่า เธอป่วย เขากลับไม่แปลกใจอะไรนัก เมื่อวานเธอตกใจไปทั้งวัน อากาศก็เย็น แล้วยังถูกขังอยู่ในห้องสอบสวนที่โรงพักอีก ระบบทําความร้อนอะไรก็ไม่มี
ไม่ป่วยสิแปลก！
แสนรักหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาแล้วส่องกระจกเป่าผมให้แห้ง จากนั้นฉีดน้ำหอมใส่ตัว แล้วจึงรู้สึกว่ามีกลิ่นดีขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หยิบกุญแจรถแล้วออกไป
เดิมทีอยากลงมาแล้วออกไปเลย แต่ตอนผ่านชั้นสอง เขาหยุดลง สุดท้าย เขาก็ก้าวเท้าไปที่ชั้นนี้ก่อน
“คิวคิว？นี่แด๊ดดี้เอง ตื่นยัง？”
เขาเคาะประตูห้องของลูกชายคนเล็ก
เมื่อคืน เพราะว่าดึกมากไป และเพราะว่าเส้นหมี่ป่วยในเวลาต่อมา สุดท้ายเขาก็ไม่อาจทำตามสัญญาของตัวเองที่จะลงมาอธิบายกับลูกชายได้
ดังนั้น เช้าวันนี้เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องเจอเด็กคนนี้ให้ได้
เคาะไปประมาณสองสามที ในที่สุดด้านในก็มีเสียงเด็กชายลุกขึ้นมา เท้าเล็กๆเดินมา ไม่นาน พอแสนรักได้ยินเสียง“เอี๊ยด”ในช่องว่างประตูก็เผยใบหน้าเล็กๆออกมา