ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 201 ให้เธอเป็นพี่เลี้ยงงั้นหรือ
กำลังทำอะไรเนี่ย? นี่มันอะไรกันเนี่ย?
เส้นหมี่มองคนใช้ด้วยความสับสน: “พี่ภา นี่คืออะไรน่ะ?”
“ตารางประจำวันของนายน้อยไง ดูนี่สิ เริ่มตั้งแต่ตื่นเช้าจนกินข้าวเช้า ครูมาที่บ้าน คุณเส้นหมี่ ในหนึ่งวันมีหลายสิ่งที่ต้องทำเลยนะ”
เมื่อพี่ภาเห็นว่าเธอยังไม่เข้าใจ จึงชี้ไปที่รายการและอธิบายให้เธอฟังทีละข้อ
ในตอนแรกเส้นหมี่ได้ยินเกี่ยวกับลูกๆเธอก็ดูอย่างจริงจัง แต่พอเธอดูเรื่อยๆ และเมื่อเธอเห็นว่าในรายการยังมีการทำความสะอาดห้องและการส่งนมให้ลูกๆ เป็นประจำ
ทันใดนั้น เธอก็ตื่นเลย
ไม่ นี่คือสิ่งที่คนใช้ทำไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงให้เธอ?
หรือว่าไอชั่วนั้น…?!!
ทันใดนั้นเธอก็นึกสิ่งที่แสนรักพูดเมื่อคืนนี้ในตอนที่เขามา ทันใดนั้น ดวงตาที่สวยงามของเธอก็กลมโต: “เดี๋ยวก่อนพี่ภาใครขอให้พี่ให้สิ่งนี้กับฉัน”
“คุณชายไง ท่านบอกว่าเรื่องการดูแลเด็กในอนาคตให้เธอเป็นคนรับผิดชอบ เธอไม่รู้หรือ?”
พี่ภามองดูเธอด้วยสายตาที่ตกใจ
เส้นหมี่: “…”
เธอรู้บ้าอะไร!
ไอชั่วนั้นพูดเล่นเมื่อคืนนี้เอง และเธอก็ปฏิเสธในเวลานั้นด้วยใครจะรู้ว่าเขาจะทำจริงๆเช้านี้!
เส้นหมี่โกรธอยู่ในใจ เธอจะบ้าตายแล้ว ขึ้นไปชั้นบนทันที เธอรีบเข้าไปในห้องนอนของเธอ หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาแล้วโทรออก
“ตู…ตู…”
“ฮัลโหล?”
หลังจากส่งเสียงกริ่งเกินสิบวินาที สายถึงจะถูกรับ และเสียงต่ำก็ดังขึ้น เฉื่อยชาและเป็นกันเอง
เมื่อ เส้นหมี่ได้ยิน เธอก็ระเบิดทันที: “แสนรักนายกล้าที่จะปฏิบัติต่อฉันเหมือนพี่เลี้ยงบ้านนายจริงๆนะ! นายเป็นบ้าใช่ไหม ฉันเป็นพี่เลี้ยงเด็กเหรอ ฉันเป็นแม่ของลูกนาย!!”
เสียงผู้หญิงโกรธแผดเสียงในโทรศัพท์ แม้ว่าจะไม่เปิดลำโพง แต่ก็ยังมีเสียงเล็ดลอดออกมา
คนระดับสูงในห้องประชุมจึงเงียบลงทันที
โดยเฉพาะฝั่งที่นั่งใกล้ประธาน เมื่อได้ยินคำว่า “แม่ของลูก” แล้ว หูตั้งกว่าหมาอีก
แม่ของลูกนะ!
นั่นไม่ใช่ภรรยาเก่าของประธานเหรอ? พวกเขาใกล้ชิดกันตั้งแต่เมื่อไหร่? สามารถตะโกนใส่ทรราชผู้นี้ทางโทรศัพท์ แต่ถ้าเป็นคุณแป้งร่ำ เธอก็คงไม่กล้า
ทันใดนั้นทุกคนก็ตื่นเต้นมาก
แต่ดูสิ ประธานของพวกเขาเป็นเจ้าอารมณ์ และหากพวกเขาทำอะไรไม่พอใจเล็กน้อย เขาจะทำให้คุณสงสัยในชีวิตของคุณทุกวินาที แต่ในเวลานี้ เมื่อเขาได้รับสายนี้ ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ เลย
“ทั้งสองอย่างเกี่ยวข้องกันเหรอ?”
“นายคิดว่ายังไงล่ะ ฉันเป็นแม่ของลูกๆ แต่ตอนนี้นายให้ฉันเป็นพี่เลี้ยงของพวกเขา สมองนายเอ่อล้นหรือเปล่า ลูกของฉันเอง ฉันยังต้องลดตัวเองอยู่ให้ต่ำอย่างนี้ ทำไมฉันถึงต้องทำล่ะ!!”
เส้นหมี่ได้ยินจากสายว่าชายชั่วนี้ไม่มีความรู้สึกผิดแม้แต่น้อย เธอจึงโกรธมากและสาปแช่งไปอีก
สิ่งที่แปลกคือ ผู้ชายนี้ไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามเลยเขาดูอารมณ์ดีมากเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่เธอโกรธ
“เพียงเพราะว่าคุณไม่สามารถออกไปได้ในตอนนี้ ทำได้เพียงอยู่กับผมอย่างเชื่อฟังเท่านั้น เส้นหมี่ผมไม่เลี้ยงคนเกียจคร้าน อีกอย่าง คุณคิดว่าคุณเป็นพี่เลี้ยง ปกติคุณเป็นแม่คุณไม่ดูแลลูกๆเหรอ? ไม่รับผิดชอบชีวิตประจำวันพวกเขาเหรอ?”
“……”
เส้นหมี่ไม่สามารถตอบคำเหล่านี้ได้
เพราะหลังจากเธอคิดดูแล้ว ในรายการนั้น นอกจากเรื่องที่มีกำหนดจะทำ ดูเหมือนว่าเธอจะทำอยู่แล้วถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยู่ที่นี่ก็ตาม
“นอกจากนี้ ผมจ่ายเงินเดือนให้คุณ ตราบใดที่คุณดูแลลูกดีๆ เงินเดือนและผลตอบแทนจะเกือบ 100,000 ต่อเดือน ซึ่งดีกว่าการทำงานในโรงพยาบาลบ้าๆนั่นมาก เส้นหมี่คุณยังไม่พออะไรอีก?”
“！！！！”
นี่เป็นคำพูดที่ดูถูกอย่างมาก!
แต่ว่า ความโกรธของเธอในหัวใจค่อยๆหายไป จนในที่สุดเธอก็วางสายพร้อมกับ
ชั่งเถอะ ไอชั่วนี้มีเงินเยอะและโง่ ทำไมเธอไม่เอาเงินล่ะ!
เส้นหมี่ไปรับงานนี้อย่างง่ายดาย
และทางแสนรัก หลังจากวางโทรศัพท์มือถือลง เห็นว่าผู้บริหารที่หน้าโต๊ะประชุมกำลังจ้องมองเขาอย่างคนโง่ เขาเลิกคิ้วขึ้น “มองอะไร ไม่เห็นทะเลาะกันเหรอ?”
บรรดาผู้บริหารระดับสูงต่างเพิกถอนสายตาในลักษณะเหมือนหนูทันที
ไม่เคยเห็นจริง!
——
ในที่สุด เส้นหมี่ก็พักอยู่ในวิลล่าแห่งนี้ งานทุกวัน ไม่มีอะไรมากก็แค่ดูแลเด็ก ๆ จากนั้นเรียนเป็นเพื่อน ตามวิชาเรียนต่างๆสอนโดยครูทั้งนั้น
จำเป็นต้องเรียนขนาดนั้นเลยเหรอ?
ในวันนี้ เส้นหมี่เห็นคิวคิวที่ขยันเรียนและเชื่อฟังมากที่สุดมีอารมณ์บูดบึ้งหลังจากได้เรียนเปียโน เธอจึงอดไม่ได้ที่จะวิ่งไปถามพี่ภา
“พี่ภา ทำไมพวกเขาถึงต้องเรียนเยอะขนาดนี้?”
“อ๋อ เป็นแบบนี้ตลอดเลยนะคุณชายก็เป็นแบบนี้ตอนที่เขายังเด็ก พอนายน้อยเกิด คุณชายจึงจ้างครูมากมายให้เขาเพื่อจะฝึกพวกเขามั้ง”
พี่ภาบอกไม่ถูกว่าทำไม เธอจึงทำได้เพียงบอกเส้นหมี่ตามความจริง
เส้นหมี่ฟัง มองขึ้นไปที่ลูกชายสองคนที่อยู่ไม่ไกล และตกตะลึงในทันใด…
ใช่ ถ้าหล่อนไม่พูด เธอลืมไปว่าลูกสองคนของเธอไม่ใช่ลูกของคนธรรมดา พวกเขาเป็นทายาทในอนาคตของหิรัญชากรุ๊ปและพวกเขาจะต้องแบกรับภาระหนักมากในอนาคต