ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 265 สายตาเขาหม่นหมอง……
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 265 สายตาเขาหม่นหมอง……
เส้นหมี่ไม่รู้ว่าในใจรู้สึกอย่างไร？
นึกถึงคำที่หมอสาวคนนั้นพูดตอนออกไป ก็รู้สึกแค่ว่าอยู่บนเตียงนี้ หัวใจก็เหมือนมีอะไรหนักๆ มาทับไว้
รู้สึกแย่เป็นพิเศษ！
แปดปี……
ทำไมเธอถึงพูดว่าใช้เวลาแปดปีมาช่วยเขา？
แล้วก็ เธอพูดว่าเธอคือระเบิดเวลา นั่นหมายความว่าอะไร？
เส้นหมี่ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกแย่ เธอเปิดผ้าห่ม จะลุกขึ้นไปเทน้ำดื่ม
“เพล้ง——”
ยิ่งใจพะว้าพะวังยิ่งทำผิดจริงๆ เธอดื่มน้ำแก้วหนึ่ง เส้นหมี่ยังทำแก้วตกไปที่พื้นอย่างไม่ทันระวังได้อีก ส่งเสียงดังตรงนั้นทันที
สีหน้าเส้นหมี่เปลี่ยนไป มองไปที่ห้องอาบน้ำอย่างตื่นตระหนกทันที เธอก้มเอว อยากถือโอกาสตอนที่คนข้างในยังไม่ออกมา จากนั้นหยิบเศษพวกนี้ขึ้นมา
แต่ว่า วินาทีที่เธอนั่งยองลงไป เสียงไดร์ในห้องอาบน้ำก็หยุดลง
แย่แล้ว……
เส้นหมี่ยิ่งตื่นตระหนก มองประตูห้องอาบน้ำที่ถูกเปิดออก
“คุณทำอะไรน่ะ？”
แสนรักออกมาจากห้องอาบน้ำ มองเห็นฉากนี้แล้ว อย่างที่คิดไว้เลย คิ้วเขาที่ยังไม่คลายออกก็เลิกขึ้นมาอีกครั้ง ท่าทางดูแล้วยิ่งไม่พอใจ
เส้นหมี่ยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้นทันที
“ฉัน……ฉันอยากดื่มน้ำหน่อย”
เธอตัวแข็งทื่ออย่างกังวล พอเห็นเขาเข้ามาแล้ว มือไม้ก็ทำอะไรไม่ถูก ยิ่งไม่สนความเจ็บบนร่างกาย นั่งยองตัวลงไปจะเก็บเศษแก้วพวกนี้ขึ้นมาทันที
แต่ พอเธอขยับ ชายคนนี้ก็หยุดเธอไว้
“ดื่มน้ำ？เมื่อกี๊คุณดื่มแล้วไม่ใช่หรือ？ทำไมคุณเรื่องมากขนาดนี้？”
น้ำเสียงของแสนรักยิ่งทนไม่ไหว
เพราะตอนนี้ดึกมากแล้ว เขาเหนื่อยมาทั้งวัน อยากจะพักผ่อนแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ ชัดเจนว่าเอาแต่สร้างปัญหาให้เขา ไม่เคยหยุดเลย
ผู้หญิงต้องเรื่องมากขนาดนี้เชียวหรือ？
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาหม่นลง นั่งยองตัวไปหยิบทิชชูมาห่อหนึ่งแล้วเริ่มเก็บขึ้นมา
แต่ที่เขาไม่เห็นก็คือ ตอนที่เขานั่งยองตัวลง มืออีกข้างที่เขาจับผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้ปล่อยออก
และยังเอาแต่คงท่าแบบนั้นไว้ตลอด กั้นเธอไว้ไกลๆ เหมือนถ้าเขาปล่อยไป เธอก็จะไม่เชื่อฟังทันที จากนั้นก็จะวุ่นวายต่อไป
ผู้หญิง น่ารำคาญจริงๆ！
เส้นหมี่มองเขาอย่างตกใจ และมือข้างนั้นที่กำลังจับตัวเองไม่ปล่อย
“ยืนตรงนั้นเฉยๆ แหละ อย่าขยับ！”
“……”
และก็ไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกในใจตอนนี้อย่างไรดี？อย่างเดียวที่เธอทำได้ ก็คือจับโต๊ะด้านข้างยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเชื่อฟัง มองเขาเก็บเศษแก้วเหล่านี้
การกระทำที่เอาใจใส่แบบนี้ สำหรับเธอแล้ว เหมือนจะเป็นครั้งแรกเช่นกัน
ไม่กี่นาทีถัดมา ในที่สุดแสนรักก็เก็บเสร็จ
“จะดื่มน้ำอีก？”
“……อือ”เส้นหมี่พยักหน้าอย่างลังเล
จากนั้น เธอก็เห็นผู้ชายคนนี้เทน้ำอุ่นแก้วหนึ่ง และยังถือยาไม่กี่เม็ดมาด้วย
เส้นหมี่：“……”
เธอมองใบหน้าหล่อเหลาที่ดูหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลาเงียบๆ แล้วจึงกินยากับน้ำนี้พร้อมกันอย่างเชื่อฟัง
ดื่มน้ำแล้ว ยาก็กินแล้ว พื้นก็ทำความสะอาดแล้ว แสนรักจึงไปล้างมือที่ห้องน้ำ
ที่จริงเส้นหมี่อยากกลับไปพักผ่อนบนเตียง
แต่ว่า หลังจากเธอยืนลังเลอยู่ตรงนั้นเล็กน้อย ในที่สุด ก็รอผู้ชายคนนี้ออกมา แล้วจึงยืนถามตรงนั้นอย่างระมัดระวัง：“หมอคนเมื่อกี๊ เธอคือใครหรือ？”
“คุณจะถามถึงเธอทำไม？ไม่เกี่ยวกับคุณ”
แสนรักปฏิเสธการตอบคำถามนี้อย่างธรรมชาติ
แต่ว่า การปฏิเสธของเขา ไม่ใช่เพราะเขาไม่อยากให้ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้รู้ แต่คิดว่าไม่จำเป็น หมอประจำตัวของเขานี้ น่าเบื่อมากจริงๆ
แต่พอเส้นหมี่ได้ยินว่าเขาไม่ยอมพูด กลับดูหดหู่ทันที
แสนรัก：“……”
ผู้หญิง น่ารำคาญจริงๆ ด้วย
“เธอชื่อแครอท หมอประจำตัวผม”
“……อ่า！”ผู้หญิงที่เมื่อกี๊ยังผิดหวัง ดวงตาก็เป็นประกายทันที：“ที่แท้ก็เธอ ช่วงเวลานั้น เป็นเธอที่รักษาให้คุณตลอดเลยหรือ？”
“ใช่”
แสนรักดูอดทน
เส้นหมี่เห็น อารมณ์ก็ยิ่งดีขึ้น：“งั้นเธอ……ทำไมดูวัยรุ่นขนาดนั้น？ดูเหมือนอายุพอๆ กับคุณ”
นี้มันช่างขัดแย้งกันจริงๆ
เพราะว่า ตอนนั้นที่แสนรักถูกส่งไปหาคุณลุงที่ต่างประเทศ ก็ 16 แล้ว หมายความว่า เธอรักษาให้เขาแปดปี งั้นแสนรักก็ 24 พอดี หมอสาววันนี้ดูอายุไม่ต่างกับเขาเท่าไหร่เลย
งั้นเธอเริ่มรักษาให้เธอตั้งแต่อายุเท่าไหร่？
ก็ต้องสิบเจ็ดสิบแปด？
จะเป็นไปได้ไง？！！
เส้นหมี่ไม่เชื่อเรื่องแบบนี้
แต่ว่า เผชิญหน้ากับความสงสัยของเธอ จู่ๆ ชายคนนี้ก็เสียดสีขึ้นมาอีกครั้ง：“คุณคิดว่าทุกคนเหมือนคุณ？โง่อย่างกับควาย สอนอะไรก็ไม่เป็นหรือไง”
“……”
จริงๆ เลย！！
เธอโง่เหมือนควายตรงไหน？ก็แค่คุณสมบัติแย่ไปหน่อย เรียนนานไปหน่อย แต่ตอนนี้เธอก็เป็นหมอแล้วไม่ใช่หรือ？
เส้นหมี่ไม่พอใจเล็กน้อย ที่ผู้ชายคนนี้ว่าเธอแบบนี้
“ฉันแย่ตรงไหน？ตอนนี้ฉันเป็นหมอ และเรียนเองด้วย ถึงแม้ตอนนั้น ……ฉันจะเรียนแพทย์ตะวันตก แล้วโง่สำหรับหมอนุชนาถไปหน่อย แต่ว่า ตอนนี้แพทย์แผนจีนของฉันก็สามารถอยู่ที่เมืองเคลียร์ได้ ฉันโง่เหมือนควายอย่างไร”
“……”
พูดประโยคนี้ออกมาแล้ว จู่ๆ ชายคนนี้ก็ไม่ตอบโต้แล้วจริงๆ