ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 268 คุณชายคิวป่วย
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 268 คุณชายคิวป่วย
อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วชินจังก็ไม่พูดอะไร
ดังนั้นคุณปู่เล็กก็เข้ามาอย่างตื่นเต้นสุดๆ：“คิว มานี่เร็ว ให้คุณปู่เล็กกอดหน่อยสิ”
คุณชายคิว：“……”
แปลกจัง พี่กับน้องสาวก็อยู่นี่ กอดแค่เขาคนเดียว
ดวงตาที่เหมือนจิ้งจอกน้อยกลอกมองไปมา ทันใดนั้น เธอก็วิ่งไปหาน้องสาว ดึงเจ้าตัวกลมที่กำลังสู้อยู่กับดิน
“ไม่ได้นะ คุณปู่เล็ก ผมต้องจูงน้องสาว น้องสาวของพวกเราเป็นเด็กผู้หญิง ไปสถานที่แปลกหน้าจะกลัวได้”
“อ๋า？”
สุเชาวน์ที่วิ่งมาอย่างมีความสุข ใบหน้าแก่ๆ ก็หม่นลงทันที
เด็กคนนี้ เขาอยากจะกอดจริงๆ
เขาไม่เคยเห็นเด็กฉลาดขนาดนี้มาก่อน
“คุณปู่เล็ก ไม่อย่างนั้น ลองกอดน้องสาวผมไหมครับ？น้องสาวผมก็เป็นเด็กดีมาก”จิ้งจอกน้อยพูดเสนอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง
กอดเด็กผู้หญิงคนนี้？
จะเป็นไปได้ไง？เธอไม่ใช่คนของตระกูลหิรัญชาสักหน่อย！
สุเชาวน์ไม่ยอม：“งั้นช่างมันเถอะ ไปเถอะ พวกเรารีบไป คุณย่าเล็กของหลานเตรียมของอร่อยๆ ไว้ตั้งเยอะแล้ว”
จากนั้นก็พาเด็กๆ พวกนี้ไป
หนูรินจังอยู่เฉยๆ อย่างน่ารัก ไม่สังเกตเห็นสิ่งนี้ ได้ยินว่ามีของอร่อย ใบหน้าเล็กๆ ของเธอที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา ก็ปรากฏอาการดีใจสุดๆ
มีแค่ชินจัง ที่ยังไม่พูดอะไร
แต่ว่า ก็ไม่รู้ว่าเพราะเห็นน้องชายกับน้องสาวสนใจอย่างมากหรือเปล่า ตลอดช่วงเวลานั้นเขาจึงไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา
สิบนาทีถัดมา รถสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าที่ใช้เฉพาะในคฤหาสน์พาพวกเขาสี่คนไปยังหน้าประตูของลานบ้านหลังหนึ่ง
“เอาล่ะ ถึงแล้ว มาๆ คุณปู่เล็กอุ้มหลานๆ ลง”
สุเชาวน์เห็นว่าในที่สุดก็ถึงหน้าประตูลานบ้านตัวเองแล้ว ในที่สุดก็หาเหตุผล อุ้มเด็กๆ ลงมาจากรถทีละคนได้
แน่นอนว่า ใส่ใจกับคุณชายคิวเป็นพิเศษ
สามคนพี่น้องตามเข้าไป ภรรยาของสุเชาวน์หยิบของอร่อยๆ ออกมาทันที
“ว้าว ของอร่อยเยอะมาก หนูจะกิน”
หนูรินจังเห็นแล้ว เธอที่เป็นคนชอบกินอยู่แล้ว ก็เข้ามาหยิบทันที อยากจะหยิบเชอร์รี่แดงจานนั้นที่ดูสดและหวานน่าอร่อย
แต่ว่า พอเธอเข้าไป มือเล็กๆ นั้นยังไม่ทันหยิบถึง จู่ๆ ภรรยาของสุเชาวน์ก็ขยับจานออกไป
“มาๆๆ ชินชิน คุณชายคิว พวกหลานกินกันนะ นี่เพิ่งเอาบินมาจากต่างประเทศ ที่บ้านมีไม่เยอะ รีบมากินสิ”
เธอดันไม่ให้หนูรินจังกิน แต่ไปไว้ตรงหน้าคุณชายคิวกับชินจังโดยตรง
หนูรินจังยืนอยู่ตรงนั้นมองมือเล็กๆ ของตัวเองที่ว่างเปล่า ในที่สุด เบ้าตากลมๆ ของเธอก็แดงขึ้นมา
“พี่……”
“รินจัง มานี่”
ชินจังเห็นน้องสาวแบบนี้ ทันใดนั้นใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามนั้นก็หม่นลงไป โบกมือ ให้น้องสาวเข้ามา
คุณชายคิวก็เริ่มโกรธ
เขารู้ว่าน้องสาวเป็นคนไม่มีเล่ห์เหลี่ยม เข้ามาครั้งนี้ ตรงหน้าบ้านน้องสาวถูกคนในคฤหาสน์ดูถูกไปมากแล้ว แต่ความคิดจิตใจของเธอนั้นบริสุทธิ์ และขี้เล่นด้วย เลยไม่สนใจมาก
แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น？
คนแก่สองคนนี้ ดูถูกน้องสาวของพวกเขาโจ่งแจ้งขนาดนี้เชียวหรือ？
คุณชายคิวเงยหน้าเล็กๆ ขึ้นมามองไปที่คุณย่าเล็กเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม：“คุณย่า น้องไม่กิน พวกเราก็ไม่กินครับ เธอคือน้องสาวสุดที่รักของพวกเรา”
“อะไรนะ？”
“เฮ้อ คุณก็จริงๆ เลย ทำไมต้องหยิบของไปด้วย ไม่เห็นว่าสาวน้อยคนนี้อยากกินหรือ？มาๆๆ สาวน้อย มานี่ คุณปู่เล็กให้หนูกินเอง จานนี้เป็นของหนูนะ”
ในช่วงเวลาสำคัญ ก็ยังเป็นสุเชาวน์คุณปู่เล็กที่ตอบสนองคืนมา ด่าภรรยาของเขา
สุดท้าย ภรรยาของเขาได้แต่เอาเชอร์รี่นี้ให้รินจังอย่างโมโห
พวกเด็กๆ กินกันแล้ว ก็เล่นอยู่ในลานบ้านสักพัก ไม่นานเท่าไหร่ คุณท่านที่อยู่อาคารหลักก็ส่งคนมารับพวกเขากลับไป
คืนนี้ พวกเขาจะนอนอยู่นี่
เดิมทีเป็นเรื่องที่น่าดีใจมาก แต่คิดไม่ถึงว่า ตกดึก คุณชายคิวที่ร่างกายดีมาตลอด ดันมีไข้ขึ้น
“เกิดอะไรขึ้น？อยู่ดีๆ จะมีไข้ได้ไง？”คุณท่านได้ยินข่าวนี้ก็รีบเข้ามา ร้อนใจอย่างมาก
“เกรงว่าตอนเย็นจะเล่นหนักเดินไปที่ลานบ้าน เหงื่อออกเลย คุณท่านอย่าเพิ่งกังวล ผมจะเรียกหมอมาเดี๋ยวนี้”
สมมาตรพ่อบ้านได้ยินข่าวนี้ก็รีบเข้ามา รีบปลอบเขา จากนั้นจึงโทรหาหมอ
ยังดีก็คือ พอหมอมาแล้ว ตรวจให้คุณชายคิว ก็ไม่เป็นอะไรมาก
“คุณท่าน หลานชายของท่านตากอากาศเย็นไปจริงๆ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวหมอเอายาให้เขาแล้วฉีดยาไปอีกเข็มก็ดีขึ้นแล้ว”
“ครับๆ งั้นหมอรีบหน่อยนะครับ”
คุณท่านได้ยิน จึงโล่งอก
หนูรินจังกับชินจังก็ตกใจตื่น เด็กทั้งสองคนนอนบนเตียงของคุณชายคิวตลอดด้วยความกังวลเป็นอย่างมาก กลัวเขาจะเป็นอะไร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งชินจัง พอเห็นน้องชายป่วยแล้ว นอกจากเขาจะเป็นห่วง ก็ยิ่งปรากฏความโมโหและความกลัวออกมาตรงนั้น อารมณ์นี้ น้อยมากที่จะเห็น
“ต้องเป็นพวกเขาแน่！”
“หลานพูดอะไร？”
ในห้องด้านข้างเรือนเหนือทั้งสองฝั่งที่เงียบสงัด จู่ๆ เด็กน้อยก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเคร่งขรึมแบบไม่คิด จนทำให้คนตรงนั้นมองมาที่เขา
“หลานหมายถึงใคร？”
“ยายแก่นั่น！ต้องเป็นพวกเขาทำร้ายน้องชายแน่！”
ชินจังพูดเสริมไปอีก
และครั้งนี้ ท่าทางของเขาน่ากลัว เขากำฝ่ามือแน่น ใบหน้าเล็กๆ ที่ดูเท่เหมือนแสนรัก ซีดจนน่าตกใจ เด็กแค่ห้าขวบ ในตอนนี้กลับดูร้ายกาจและโหดเหี้ยม น่ากลัวมาก