ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 375 เธอจับมือเขา “ตามมา อย่าหลงกันนะ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 375 เธอจับมือเขา “ตามมา อย่าหลงกันนะ!”
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดทั้งสองก็ออกเดินทาง
คาสิโนไม่ใช่สถานที่ที่ดีอย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่ก็เป็นเขตสงคราม ไม่ต้องพูดถึงว่าสภาพแวดล้อมภายในนั้นวุ่นวายแค่ไหน
เมื่อเส้นหมี่นำปอร์เช่มาถึง เพียงชำเลืองมองตึกหรูหราสูงตระหง่านกลางย่านไฮโซตรงหน้า เธอก็ตกตะลึงอยู่กับที่ทันที ที่นี่เต็มไปด้วยผู้คน ทางเข้าก็เต็มไปด้วยรถหรูตัวท็อปจอดเต็มไปหมด และที่น่าทึ่งที่สุดคือ เธอเห็นประตูโค้งสูงในคาสิโนแห่งนี้ทั้งหมดทำด้วยทองคำ!!
นี่มันน่าทึ่งมาก ที่ละลายทรัพย์คงหมายถึงสถานที่แบบนี้ใช่ไหม
เส้นหมี่กลืนน้ำลาย
“เป็นอะไรไป ไม่กล้าเข้าไปเหรอ”
ปอร์เช่เดินตามหลังเธอตลอด ก่อนจะเห็นเธอหยุดเดินกะทันหัน เขาจึงก้าวไปข้างหน้าเดินข้างเธอ
เส้นหมี่ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่แน่นอน แค่สังเกตก่อน ไปกันเถอะ พี่จะพานายเข้าไป”
เธอพยายามทำให้ตัวเองดูผ่อนคลายที่สุด
กำลังล้อเล่นอยู่หรอ
เธอเป็นถึงพี่สาว ถ้าเธอตื่นตระหนก แล้วเธอจะพาเขาเข้าไปได้ยังไง จะคุยธุรกิจในนี้ได้อย่างไร
เส้นหมี่เดินนำเข้าไปในคาสิโนก่อน
ทันทีที่ทั้งสองคนเข้ามา อาจเป็นเพราะคนในคาสิโนเห็นพวกเขาแปลกหน้า จึงมีคนมาขวางพวกเขาทันทีอย่างไม่คาดคิด
เส้นหมี่ “…”
เธอรีบคว้ามือน้องชายที่เดินตามหลังเธอทันที “ไม่ต้องกลัว!”
ปอร์เช่ที่กำลังมองไปรอบๆอย่างพิจารณาอยู่ก็รู้สึกตัวขึ้น ทันใดนั้นดวงตาสีดำสนิทดุจหยกของเขาค่อยๆก้มลงมองมือที่จับเขาอยู่
“ขอโทษค่ะ เรามาหาคน”
“มาหาคน มาหาใคร”
“คุณเดิรก์ เขานัดเรามาพบที่นี่” เส้นหมี่หยิบนามบัตรของนักธุรกิจน้ำมันจากกระเป๋าของเธอออกมา
มหาเศรษฐีน้ำมันรายนี้ว่ากันว่าเป็นคนดังของที่นี่ บริษัทเขาใหญ่โต คิดว่าคนพวกนี้คงจะรู้จักเขาดี
“ที่แท้ก็เป็นแขกของคุณเดิรก์ เชิญเข้ามา เขาอยู่ห้องวีไอพีชั้นบนเลขที่ 303”
พอเห็นนามบัตรนี้แล้ว คนเหล่านี้ก็ยิ้มทันที แล้วปล่อยให้ทั้งสองเข้าไปข้างใน
เส้นหมี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แล้วคว้ามือเขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ที่นี่นี่จริงๆเลย แค่จะเข้าประตูก็เข้มงวดมาก เช่อย่าไปไหนมั่วซั่วเข้าใจไหม ตามพี่มาติดๆ ถ้าหลงกันแล้ว พี่ก็ไม่รู้จะไปหานายที่ไหน”
เธอเดินเข้ามาพลางคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
อย่างที่ทุกคนรู้ เด็กหนุ่มร่างสูงที่ถูกเธอจับมือเดินตามเธอมาข้างหลังติดๆ สายตามองไปที่มือที่ถูกจับอยู่ตลอด
ใช่ เมื่อเทียบกับมือของเขา นิ้วที่เรียวยาวของเธอสามารถพูดได้ว่าเป็นเพียงมือเล็กๆ
แต่ตอนนี้เธอจับเขาแน่น เห็นได้ชัดว่าเธอกลัวมาก สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าฝ่ามือของเธอมีเหงื่อ แต่เธอก็ยังไม่ยอมปล่อย
ยังคงปลอบโยนเขา พยายามทำให้เขารู้สึกปลอดภัย
โง่มาก!
ริมฝีปากของเขาที่เย็นชามาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็อ่อนลง
เส้นหมี่พาเขาไปที่ชั้นสอง และก็พบห้องส่วนตัวที่มีหมายเลข303อย่างรวดเร็ว
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก—”
“ใคร”
ข้างในนั้นเล่นไพ่ป๊อกๆอยู่ พอได้ยินเสียงเคาะประตูก็มีคนมาเปิดประตูทันที
เส้นหมี่ยืนอยู่หน้าประตู เมื่อเธอเห็นสาวผมบลอนด์ตาสีฟ้าออกมาเปิดประตู เธอก็รีบแนะนำตัวทันที “สวัสดีค่ะ ฉันมาจากบริษัทอีริควอล์ลสตรีท วันนี้ฉันนัดกับคุณเดิรก์ไว้”
“บริษัทอีริค คุณยังหาบริษัทอื่นอีกหรอ”
น่าแปลกที่คนสวยคนนี้เมื่อได้ยินชื่อบริษัทของเธอก็แสดงอาการบูดบึ้งทันที แล้วหันกลับมาถามคนข้างใน
เส้นหมี่ฉลาดมาก และเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีก็ผุดขึ้นในใจเธอทันที
อย่าบอกนะว่าเดิรก์คนนี้หว่านแหไปทุกที่
“รูส อย่าโกรธเลยนะ ธุรกิจมันก็แบบนี้ เราทุกคนล้วนเป็นนักธุรกิจ ดังนั้นโดยปกติเราต้องหารายได้เพิ่มเพื่อตัวเองใช่ไหม”
และก็เป็นอย่างนั้น ทันทีที่เส้นหมี่คิดได้ ชายผิวขาวที่สวมผ้าคลุมศีรษะด้านในก็หัวเราะออกมา
เขาไม่อายที่จะทอดแหไปทุกที่ เมื่อเห็นผู้หญิงคนที่ชื่อรูสโกรธ เขาก็เข้ามากอดเธอ
เส้นหมี่ “…”
เธอโกรธมาก!
เขาเป็นคนยังไงกันแน่ อีริครับงานธุรกิจยุ่งเหยิงอย่างนี้ได้อย่างไร
เส้นหมี่ไม่มีความคิดที่จะเข้าไปอีกต่อไป “คุณเดิรก์ใช่ไหมคะ ฉันสวยใสจากบริษัทอีริค ถ้าคุณจะร่วมงานกับรูสคนนี้ งั้นเราขอกลับก่อน”
พูดจบเธอก็เดินออกไป
ชายผิวขาวที่สวมหมวกคลุมผมนั้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง อาจคิดไม่ถึงว่าเธอจะแข็งกระด้างถึงเพียงนี้
“คุณสวยใสใช่ไหม คุณ… คุณทำให้ผมต้องมองคุณใหม่ โอเค เพราะท่าทางของคุณ ผมจะเพิ่มปริมาณการทำธุรกรรมให้มากขึ้นเป็นไง เมื่อก่อนร้อยล้าน ตอนนี้สองร้อยล้านเป็นไง ”
“…”
สองร้อยล้านก็คือสองพันหมื่น
บัดซบ!
เส้นหมี่พบว่าตัวเองหยุดเดินอย่างไร้คุณธรรมอีกครั้ง
ปอร์เช่ที่อยู่ข้างหลังเธอหางตากระตุกยิกๆ
ในที่สุดเส้นหมี่ก็เข้าไปในห้องส่วนตัว และเมื่อเธอเข้าไป เธอถึงเพิ่งรู้ว่ามีคนอยู่ข้างในหลายคน และเมื่อเห็นเธอเข้ามา ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่เธอทันที