ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 44 แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ไม่ต้องการเธอแล้วจริง ๆ เหรอ

ชินจังไม่พูดอะไร
แป้งร่ำผู้หญิงคนนั้น เขาก็รู้จัก หล่อนมักแสดงละครเมื่ออยู่ต่อหน้าของเขา เมื่ออยู่ต่อหน้าแด๊ดดี้เป็นแบบหนึ่ง ลับหลังก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง แต่ว่า เขาขี้เกียจที่จะไปวุ่นวายด้วย เลยไม่ได้บอกกับแด๊ดดี้มาโดยตลอด
ส่วนแด๊ดดี้นั้น เขายิ่งรู้จักนิสัยเป็นอย่างดี
อยู่บนเรือ ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นท่าทีที่แด๊ดดี้มีต่อหม่ามี๊ แย่มากเลยล่ะ!
ด้วยเหตุนี้ชินจังเลยเห็นด้วยที่สองคนจะเปลี่ยนกันกลับมาทันที หลังจากที่วางสาย เขาทำตามที่อิคคิวบอก หลังจากหลอกน้องสาวว่าจะไปซื้อขนมอร่อย ๆ มาให้ เขาก็ได้ไปจากห้องเช่าแห่งนี้ จากนั่นก็เรียกแท็กซี่ ไปที่เรืองรอง
ไม่กี่นาหลังจากนั้น ภายในเรืองรองตึกวังฬาหนึ่ง ชินจังได้แอบเข้าไปในห้องของตัวเอง สองแฝดที่ไม่เคยพบหน้ากันตั้งแต่เกิดมา ในที่สุดก็ได้พบหน้ากันแล้วจริง ๆ
“ที่แท้พวกเราหน้าตาเหมือนกันมากจริง ๆ ด้วย!”
ที่คือประโยคแรก ที่อิคคิวได้อุทานออกมาหลังจากที่ได้พบ
ชินจังเองก็เห็นเช่นนั้นด้วย แต่ว่า เขายังไม่ทันจะได้พูดอะไร พี่น้องที่มีนิสัยร่าเริงอบอุ่นคนนี้ ก็ได้อ้าแขนเล็ก ๆ ทั้งสองข้างออก ให้อ้อมกอดอันอบอุ่นกับเขา
ชินจัง: “……”
นี่เป็นความรู้สึกที่แปลกมาก ๆ เพียงแค่ชั่ววินาทีนั้น เขาก็รู้สึกว่ามีความอบอุ่นบางอย่างเกิดขึ้นมาในหัวใจ
“เอาล่ะ ฉันต้องไปแล้ว หม่ามี๊คงใกล้จะกลับมาแล้ว ฉันต้องรีบกลับไป” กอดอยู่สักพัก อิคคิวกังวลว่าเด็กทั้งสองต่างอยู่ที่นี่ จะถูกคนพบเข้า ดังนั้นจึงเตรียมที่จะจากไป
เมื่อชินจังได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาทันที: “งั้น……พวกเราจะได้เจอกันตอนไหนอีก? แล้วก็……หม่ามี๊จะมาที่นี่อีกหรือเปล่า?”
เขาได้ฟังอิคคิวเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ฟังแล้วรุนแรงแบบนั้น เขากลัวว่าหม่ามี๊จะไม่มาที่นี่อีกแล้ว
ทว่าอิคคิวกลับได้ตบไหล่ของเขาเบา ๆ : “ไม่หรอก หม่ามี๊รักนายมาก ๆ เลยล่ะ หม่ามี๊จะไม่ทิ้งนายเอาไวโดยไม่สนใจ จะต้องมาหานายอีกแน่ นายแค่เพียงต้องจำเอาไว้ว่า ตอนที่หม่ามี๊มา อย่าให้แด๊ดดี้เน่ารักแกหม่ามี๊อีก รู้หรือยัง?”
ชินจังรีบพยักหน้าทันที: “ฉันจะไม่ให้หม่ามี้ถูกรังแกอีกแน่!”
จากนั้นสองพี่น้องก็แยกกัน
ทันทีที่แยกจากกัน แสนรักที่อยู่ด้านล่างก็ขึ้นมา ก่อนหน้านี้ไม่นานหลังจากที่เส้นหมี่ผู้หญิงบ้านั้นจากไป ลูกชายก็ได้โมโหใส่เขาอย่างแรง เป็นครั้งแรกที่ลูกชายชี้หน้าบากกับเขาว่า เกลียดเขา ไม่อยากจะเห็นหน้าเขาอีก!
จากนั้นก็วิ่งขึ้นมาหลบอยู่ที่ชั้นบน
แสนรักขมวดคิ้ว หลังจากที่ขึ้นมา ก็ครุ่นคิดอยู่สักพัก ถึงได้เคาะประตูอยู่ด้านนอก: “ชินจัง แด๊ดดี้เอง เปิดประตู แด๊ดดี้จะเข้าไปคุยกับลูก”
เมื่อชินจังที่อยู่ในห้องได้ยิน ก็กอดหมอนวิ่งไปนอนลงบนเตียงทันที
เขาไม่อยากสนใจแด๊ดดี้ ไม่อยากเลยสักนิด ถ้าหากที่อิคคิวพูดเป็นความจริง งั้นแด๊ดดี้ก็ทำเกินไปแล้ว เพื่อผู้หญิงแบบนี้ แด๊ดดี้ไปรังแกหม่ามี๊แบบนั้นได้ยังไง?
ชินจังมุดหัวของตัวเองลงไปใต้หมอน
“ชินจัง?”
“ผมนอนแล้ว!”
เสียงไร้ความอบอุ่นของเด็กดังออกมาจากในห้องอย่างรำคาญ เมื่อแสนรักได้ยินหางตาก็กระตุกอย่างแรง
เด็กคนนี้ ใจกล้าขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? กล้าแม้กระทั่งเมินเขา!
ในที่สุดแสนรักก็โมโหขึ้นมาบ้างแล้ว เขาไม่ได้รอความยินยอมจากลูกชายอีกต่อไป และใช้ลายนิ้วมือเปิดประตูเข้าไปโดยตรง
“ชินจัง?”
“แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ชอบเป็นแบบนี้มาตลอดใช่ไหม? ไม่ร้องขอความคิดเห็นของคนอื่น อยากจะทำอะไรก็ทำ? แด๊ดดี้รู้ไหมว่าแบบนี้มันทำให้คนอื่นรังเกียจมาก?”
ใครก็คิดไม่ถึงว่า แสนรักพึ่งจะเปิดประตู เสียงตวาดด้วยความโมโหของเด็กชายก็ได้ดังลอยมา ความรุนแรงในระดับนี้ เป็นสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน
แสนรักตะลึงงันไปทันที
คาดว่าคงจะคิดไม่ถึงว่า เด็กคนนี้จะใส่อารมณ์กับตัวเองถึงขั้นนี้
“sorry เป็นความผิดของแด๊ดดี้ แด๊ดดี้แค่เป็นห่วงลูก ถึงได้ข้ามาโดยพลการ ชินจัง แด๊ดดี้ว่าเราต้องคุยกันหน่อย เกี่ยวกับเรื่องน้าแป้งร่ำของลูก”
น้าแป้งร่ำ?
ทันทีที่ชินจังได้ยิน ใบหน้าเล็กก็ยิ่งโกรธขึ้นมากว่าเดิม: “แด๊ดดี้อยากจะพูดอะไรอีก?”
แสนรักห้ามตัวเองเอาไว้: “แด๊ดดี้รู้ว่าวันนี้ลูกไม่พอใจแด๊ดดี้มาก ลูกคิดว่าแด๊ดดี้ไม่ยุติธรรมกับ……น้าหมอคนนั้นของลูก แต่ว่า แด๊ดดี้อยากจะบอกลูกว่า หล่อนเป็นเพียงคนแปลกหน้า ส่วนหน้าแป้งร่ำของลูก เป็นคนที่จะใช้ชีวิตกับพวกในอนาคตดังนั้น แด๊ดดี้จะต้องเข้าข้างเธอ ลูกเข้าใจไหม?”
“เพราะอะไร?”
“เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่แด๊ดดี้รัก เธอเป็นคู่ชีวิตในอนาคตของแด๊ดดี้” แสนรักตอบคำถามนี้ของลูกชายอย่างเรียบ ๆ สบาย ๆ เหมือนกับว่าเขากำลังคุยธุรกิจของบริษัทอยู่
ในที่สุดชินจังก็ไม่พูดอะไร
เขาไม่ใช่อิคคิว เขาที่ไม่เคยได้อยู่ข้างกายของหม่ามี๊มาก่อน ไม่สามารถรับรู้ได้อย่างรุนแรงถึงการทำร้ายที่มีต่อหม่ามี๊ ในตอนที่แด๊ดดี้พูดคำพวกนี้ออกมา
ส่วนแป้งร่ำผู้หญิงคนนั้น ได้อยู่ข้างกายของแด๊ดดี้มาตอนห้ามีที่ผ่าน ความจริงเขาได้ยอมรับสถานการณ์เช่นนี้ไปแล้ว
“แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ต้องคิดให้ดี ถ้าหากแด๊ดดี้ต้องแต่งงานกับน้าแป้งร่ำให้ได้ งั้นน้าหมอก็จะไม่ใช่ของแด๊ดดี้อีกแล้ว ต่อไปเธอจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับแด๊ดดี้อีกเลย”
สุดท้ายชินจังก็พูดได้เพียงแค่นี้
“ลูกพูดอะไร?”
แสนรักหรี่ตาลงในทันที ชั่ววินาทีนั้น เขาได้สงสัยขึ้นมาว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า?
น้าหมอ?
ทำไมอยู่ดี ๆ ลูกก็ได้พูดถึงผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา? ยังมี อะไรที่เรียกว่าไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป? ตอนมีชีวิตอยู่เธอเป็นคนของตระกูลหิรัญชา ตายไปก็ต้องเป็นผีของตระกูลหิรัญชา เธอยังจะกล้าไม่เป็นของเขาอีกเหรอ?
ไม่มีเหตุผล แม้แต่แสนรักเองก็ไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่า ตัวเองได้โมโหขึ้นมาเล็กน้อย!