ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 463 เธอเรียกเขาว่า：พี่ชาย……
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 463 เธอเรียกเขาว่า：พี่ชาย……
สองสามีภรรยาธนาตย์ประหลาดใจมาก ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงหยิบกล่องขึ้นมาเปิด
สุดท้าย เปิดออกไม่สำคัญหรอก หลังจากพวกเขาเห็นว่าด้านในคืออะไร ทั้งสองก็พากันตกใจ！
“ขวดยานัตถุ์ของวัดนานเปา？”
“และยังมีภาพของจางเชียน？！！”
พวกเขาจ้องของขวัญสุดล้ำค่าสองชิ้นที่อยู่ข้างใน ก็แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง
ธนาตย์สูบบุหรี่ แต่ว่า หลังจากตระกูลอัครนันท์ตกต่ำ เขาก็ไม่ได้ใช้บุหรี่ดีๆ มาหลายปีแล้ว
ส่วนสาธินี เดิมทีเธอมีพื้นเพมาจากครอบครัวนักวิชาการ ถ้าเธอไม่แต่งงานกับตระกูลอัครนันท์ ก็ต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูครอบครัว เกรงว่าชาตินี้เธอคงต้องคบค้าสมาคมกับศิลปะทั้งสี่ของเธอ
เบ้าตาของทั้งสองคนแดงขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
แสนรักมองพวกเขานิ่งๆ：“ของเหล่านี้ ถึงไม่ใช่ของชิ้นดีอะไร แต่ว่าเป็นของแท้ครับ ถ้าพวกคุณชอบ ก็รับไว้เถอะ ถือเป็นการขอโทษที่ตอนนั้นผมไม่แยแสพวกคุณ”
“……”
ประโยคเดียว ทำให้คนทั้งบ้านมีอารมณ์หลากหลายผสมปนเป
สุดท้ายธนาตย์กับสาธินีสองคนนี้ก็รับของขวัญสองชิ้นนี้ไว้
ตอนที่เส้นหมี่กลับไป ก็ถามคนๆ นี้ว่า：“คุณซื้อของพวกนี้มาจากไหน？ตึกเจเอ็มหรือ？ฉันไม่เห็นคุณซื้อเลย？คุณซื้อมาเมื่อไหร่？”
แสนรักที่ขับรถก็หันไปมองเธอ คิ้วสวยงามของเขาดูเฉยเมย
“ไม่ ผมไม่ได้หลอกพวกเขา”
“อ๋า？งั้นคุณซื้อจากไหนกันแน่？ของพวกนั้น……ดูดีทีเดียว คุณป้าฉันใจเต้นมาก นั่นต้องเท่าไหร่กันเชียว？”
ประโยคสุดท้ายนี้ สำคัญต่างหาก
สุดท้าย ผู้ชายคนนี้ก็ตอบไปว่า：“สองแสน คุณให้เงินผมน้อย สองแสนก็ถือว่าถูกแล้ว ราคาเพื่อน ไม่งั้น สามแสนก็อาจจะซื้อไม่ได้”
เส้นหมี่：“！！！！”
เธอถึงกับหายใจไม่ออกเลยทีเดียว แทบจะหมดสติไปตรงนั้น
สองแสนคือถูก？
เขาคิดว่าเขายังเป็นประธานที่แสนจะร่ำรวยและมีอำนาจอยู่หรือไง？ตอนนี้เขาเป็นพ่อหนุ่มหน้าละอ่อนที่แสนจะจนแล้วมีเธอรับเลี้ยง รู้หรือเปล่า？！！
เส้นหมี่รู้สึกเหมือนหลอดเลือดตัวเองจะแตก
แต่แป๊บเดียว หลังจากชายหนุ่มเห็นเธอโกรธแบบนี้ จู่ๆ เขาก็เม้มปาก และทำท่าทางระมัดระวังอย่างมาก
“ภรรยา ผมใช้เงินเยอะไปหรือเปล่า？”
“……”
“ขอโทษนะ ภรรยา เมื่อก่อนผมใช้เงินจนเคยตัว ลืมว่าตอนนี้ครอบครัวพวกเรามีแค่คุณที่หาเงิน งั้น……พรุ่งนี้ผมเริ่มหางานทำดีไหม？”
“อะไรนะ？”
พูดคำนี้ออกมาแล้ว ทันใดนั้นเส้นหมี่ก็เหมือนโดนอะไรทิ่ม！
เขาไปหางาน？
หางานอะไร？เขาเป็นสุดที่รักของเธอ ถึงจะใช้เงินเก็บทั้งหมดของเธอเกลี้ยง เธอก็จะไม่ให้เขาทำงานภายใต้คำสั่งของคนอื่น
อดีตพระราชา จะไปรับใช้ใต้เท้าคนอื่นได้อย่างไร？
เส้นหมี่หายใจไม่ออกแล้ว
และก็ เธอตัดสินใจเลี้ยงตาคนนี้แล้วถึงแม้จะต้องคุกเข่าให้
“ไม่ต้อง หางานอะไรล่ะ ภรรยาคุณยังเปิดบริษัทด้วยนะ เดี๋ยวพวกเราสองสามีภรรยาก็ทำให้มันใหญ่ขึ้นมา ให้มันกลายเป็นหิรัญชากรุ๊ปแห่งที่สองเลย！”
เธอปฏิเสธข้อเสนอของเขาอย่างตรงไปตรงมา และก็โอนให้เขาอีกห้าแสนทันที
โง่จริงๆ
แสนรักเห็นท่าทางโง่ๆ ของเธอ หางตาก็กระตุก ในใจ กลับเหมือนเต็มไปด้วยอะไรสักอย่าง ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม
คืนนั้น สองสามีภรรยากลับไปหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขานั้นอีกครั้ง
เพราะว่าดึกมากแล้ว เด็กๆ จึงหลับแล้ว ภายใต้การดูแลของสามีภรรยาชาวไร่นี้ หลังจากอาบน้ำกันง่ายๆ แล้ว ก็ขึ้นไปพักผ่อน
“แสนรัก……อื้อ……”
ยังพูดไม่จบ ชายหนุ่มที่ร้อนผ่าวก็กดลงมา ล็อกเธอไว้อยู่ใต้ตัวเขา
“คุณเปลี่ยนชื่อเรียกได้ไหม？”
“อะ……อะไร？”
“เรียกสามี หรือว่า……พี่ชาย”สองคำหลังนั้น เสียงของชายหนุ่มนั้นเบาและแหบ ราวกับยาพิษร้ายแรงถึงชีวิต ได้ยินทำให้หัวใจของผู้คนแทบจะพุ่งออกจากหน้าอก
พี่ชาย？
ใบหน้าเล็กๆ เท่าฝ่ามือของเส้นหมี่แดงทันที
ที่จริงเธอเรียกเขาว่าพี่ชายตั้งแต่แรก ตั้งแต่ที่เจอเขาครั้งแรกตอนห้าขวบ
ก็แค่ต่อมา เกิดเรื่องราวมากมาย เขาก็ไม่ให้เธอเรียกอีก ส่วนเธอ ก็ไม่กล้าเรียก สองคำนี้ จึงไม่ได้ออกมาจากปากเธออีกเลย
แต่ตอนนี้ เขาจะให้เธอเรียกอีกงั้นหรือ？
ขนตาหนาๆ ของเส้นหมี่ที่เหมือนพัดเล็กๆ สั่นคลอน ทันใดนั้น ดวงตาชุ่มฉ่ำที่จ้องชายคนนี้อยู่ก็พูดออกมาว่า：“พี่ชาย……”
พูดจบ ชายหนุ่มก็เหมือนโดนกระแสไฟฟาดใส่
จากนั้น เขาก็ควบคุมตัวเองไม่ได้อีก กอดหญิงสาวแล้วจูบลงไปอย่างลึกซึ้ง……
ห้องนั้นก็อบอวลไปด้วยความอบอุ่น
สุดท้ายทั้งสองก็ผล็อยหลับไป
ตื่นมาอีกครั้ง แสนรักก็ตื่นเพราะเสียงเคลื่อนไหวจากด้านนอก เขาก็ได้ยินเสียงสู้ ถึงจะเบามาก แต่ด้วยความหูดีของเขา ก็พบเจออย่างรวดเร็ว
ใครกัน？
เขาลืมตาขึ้นมาทันที แล้วคลุมผ้าให้หญิงสาวที่นอนอยู่ด้านข้างอย่างแน่นหนา แล้วเขาก็ลงมาจากเตียง
“ประธาน！”
“ดลธี？ทำไมคุณมาอยู่นี่？”
พอเขาเปิดประตูห้องแล้ว ก็เห็นลูกน้องที่มีกลิ่นคาวเลือดอยู่ด้านนอก แล้วสายตาก็เยือกเย็นเล็กน้อย