ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 48 แสนรัก พวกเราคุยกันหน่อย

เส้นหมี่ร้อนรนขึ้นมาทันที เธอพุ่งเข้าไปและขวางอยู่ที่ด้านหน้าของคนคนนั้น: “ทำไมต้องใช้น้ำเกลือ? ไม่ได้ยากับเขาทางเส้นเลือดเหรอ? หมอล่ะ? ตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้างกันแน่?”
เธอพลันถามเป็นปืนกลขึ้นมา ถามจนบอดี้การ์ดคนนั้นงุนงง
ความจริงแล้วไม่ใช่ว่าใช้ยาทางเส้นเลือดกับชินจัง แต่ร่างกายของชินจังนั้นไม่เหมือนคนอื่น ให้ยามากไป จะทำให้ร่างกายของเขาอ่อนแอกว่าเดิม ดังนั้นหลายปีมานี้ในตอนที่เขาป่วย มีอยู่หลายครั้งที่แสนรักจะใช้วิธีรักษาที่ปลอดภัยที่สุด
เมื่อเส้นหมี่วิ่งมาถึงด้านบน เธอผลักเปิดประตู ก็ได้มองเห็นกับภาพเหตุการณ์เช่นนี้——
“มา ดื่มอีกคำ แด๊ดดี้รับปาก หลังจากที่ลูกหายดีแล้ว อยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”
“จริงเหรอ? งั้นเธอมาอีกได้ไหมครับ?
“ได้สิ……”
ชายหนุ่มมือข้างหนึ่งกอดลูกชาย ส่วนมืออีกข้างถือช้อนเอาไว้ ตอนนี้ไม่มีท่าทางสูงส่งหรือพลังออร่าที่ทำให้คนรู้สึกกดดันอยู่อีกแล้ว เขาก้มหน้าปลอบประโลมเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขน เป็นคุณพ่อที่ได้มาตรฐานคนหนึ่ง!
เส้นหมี่ออกแรงกำหมัดแน่น
ไม่ได้พูดอะไร เธอผลักเปิดประตูเข้ามาและยืนอยู่ที่ด้านหน้าของพ่อลูกคู่นี้: “ฉันทำเอง ฉันจะฝังเข็มให้เขา ไม่นานเขาก็จะหยุดท้องเสีย”
แสนรัก: “……”
ในวินาทีนั้น ในดวงตาที่เขาพลันเงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหันนั้น สามารถมองเห็นลำแสงอันเยือกเย็นโหดเหี้ยมได้อย่างชัดเจน น่ากลัวเป็นพิเศษ!
เส้นหมี่สะดุ้งไปนิดหนึ่ง
แต่โชคดี เพราะตอนนี้เด็กน้อยยังป่วยอยู่ สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมา หลังจากที่ได้มองดูลูกชายที่อยู่ในอ้อมแขน เขาก็วางลูกชายกลับลงไปบนเตียง
“ประธานแสนรัก นี่……”
“ไม่เป็นไร พวกคุณออกไปก่อน ที่นี่มอบให้เธอจัดการ”
เขาพูดตัดคำพูดของหมอพวกนั้นด้วยใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเยือกเย็นเด็ดขาด ไล่พวกเขาออกไปจนหมด จากนั้น เขาก็ยืนอยู่ที่ด้านหลังมองต่ำลงไปดูเส้นหมี่เริ่มทำการรักษาให้กับลูกชาย
เส้นหมี่สัมผัสได้แล้ว
วินาทีที่เธอล้วงเอาเข็มออกมา แม้แต่ปลายนิ้วมือของเธอก็ได้สั่นเทา แต่เพียงไม่นาน เธอก้มลงมองเห็นใบหน้าที่ซีดขาวของลูกชาย ก็ได้สงบลงอีกครั้ง และเริ่มฝังเข็มให้เขาอย่างตั้งอกตั้งใจ
ยี่สิบนาทีหลังจากนั้น จริงอย่างที่คิดไว้ อาการของชินจังก็ค่อย ๆ สงบลง เห็นแล้วทำให้คนสบายใจขึ้นไม่น้อย
“ยังเจ็บอยู่ไหม? ชินชิน?”
“ไม่เจ็บแล้วครับ”
ชินจังนอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ มองดูหม่ามี๊แล้วส่ายหน้า
เมื่อเส้นหมี่ได้เห็น ในที่สุดก็วางใจลง เธองอตัวลง และจูบลงไปบนหน้าผากเล็ก ๆ ของเขาครั้งหนึ่ง และห่มผ้าห่มผืนเล็กให้กับเขา จากนั้นถึงได้ยินขึ้นมา
“งั้นชินจังพักกผ่อนก่อนนะ อีกเดียวน้าค่อยมาดูหนูดีไหม?”
“ครับ”
ชินจังพยักหน้าอย่างว่าง่าย แต่ครั้งนี้ หลังจากที่เขาได้รับปากหม่ามี๊ สายตาของเขายังได้มองไปที่แด๊ดดี้ที่อยู่ด้านหลัง
แสนรักจึงเดินเข้ามา: “มีเรื่องอะไรอีเหรอ?”
ชินจัง: “ห้ามดุคุณน้านะครับ!”
เด็กคนนี้นี่ ไม่นึกเลยว่าจะรู้จักบอกเตือนเรื่องนี้ แววอาฆาตในเมื่อสักครู่นี้เขาก็สัมผัสได้ด้วยแล้วหรือเปล่า?
เส้นหมี่ออกมาจากห้อง เธอไม่กล้าพูดอะไรทั้งนั้น และเดินตามอยู่ด้านหลังผู้ชายคนนี้ผู้ชายคนนี้อย่างว่านอนสอนง่าย จนได้ขึ้นมาด้านบนอีกชั้น มาถึงชั้นสามของคฤหาสน์แห่งนี้ แสนรักถึงได้หันหน้ากลับมาและจ้องมองเธออย่างดุร้าย : “ผมจะเข้าไปอาบน้ำ จะมาด้วยกันไหม?”
หา?
ว้าย!!!
เส้นหมี่หน้าแดงเป็นกุ้งต้มสุกขึ้นมาทันที เธอเอามือกุมหน้าอกของตัวเองและรับถอยหลังมาหลายก้าว
“ไม่……ไม่ต้อง คุณเข้าไปเถอะ ฉัน……ฉันจะไปรอคุณอยู่ตรงนั้น” จากนั้นเธอก็ลุกลี้ลุกลน และวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับกระต่าย
รอยยิ้มเยาะเย้ยอันเย็นชาได้ปรากฏขึ้นมาที่ริมฝีปากบาง ๆ ของแสนรักแวบหนึ่ง จากนั้นเขาก็เตะประตูเข้าไป
เนื่องจากอาการของชินจังได้ดีขึ้นแล้ว พวกหมอและบอดี้การ์ดที่อยู่ภายในคฤหาสน์จึงได้ออกไปกันหมดแล้ว เหลือเพียงคนรับให้ไม่กี่คนอยู่ทำความสะอาดบ้าน ทุกอย่างกลับไปเงียบสงบและสะอาดเหมือนเมื่อก่อน
เส้นหมี่ได้มาที่ระเบียงบนชั้นสาม เห็นว่าที่นี่เมื่อเทียบกับสวนลอยฟ้าที่ชั้นล่างแล้ว ก็มีทิวทัศน์งดงามไปอีกแบบ จึงได้ไปนั่งที่ระเบียงขนาดใหญ่ที่มีทัศนียภาพกว้างไกล
พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พลางรอคน
[คณาธิป: สวยใส ทำไมวันนี้ไม่เห็นคุณมาล่ะ?]
[เส้นหมี่: เอ่อ! ขอโทษด้วย วันนี้ตอนเช้าพอดีมีธุระนิดหน่อย เลยลืมบอกคุณ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ]
หลังจากที่เส้นหมี่ได้เห็นข้อความ ถึงนึกขึ้นมาได้ว่าได้นัดกับคณาธิปเอาไว้ในตอนเช้า ว่าวันนี้จะไปที่บริษัทของเขาอีก เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องกฎหมายกับเขา จึงได้กล่าวขอโทษขอโพยเขาไปในข้อความทันที
ที่ดีหน่อยก็คือ ทางด้านคณาธิปได้รับข้อความแล้ว ไม่นานก็ตอบกลับมา
[คณาธิป: ไม่เป็นไร งั้นรอคุณสะดวกค่อยนัดกันใหม่ แค่โทรมาหาผมเดี๋ยวผมจะไปรับคุณเอง]
[เส้นหมี่: โอเค]
เส้นหมี่กดปุ่มส่งออกไป พอดีกับที่เวลานี้ เหมือนว่าหูของเธอได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก ทันใดนั้น เธอก็ได้มองไปทางห้องนอน จากนั้นก็ได้วิ่งเข้ามาจากระเบียงอย่างรวดเร็ว
“แสนรัก? คุณอาบเสร็จแล้วหรือเปล่า? อาบเสร็จแล้วพวกเราคุยกันหน่อยสิ”
เธอได้กลับมาตรงจุดที่ทั้งสองแยกกันเมื่อสักครู่อีกครั้ง เห็นว่าประตูห้องยังไม่ได้เปิด ดังนั้นจึงได้ยืนตะโกนอยู่ที่หน้าประตู
ผลลัพธ์ก็คือ ตะโกนอยู่ไม่กี่ครั้ง เสียง “แอ๊ดดดด” ดังขึ้น ประตูถูกปิดออกจากด้านใน จากนั้นผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่เพียงผ้าขนหนู ผมยังเปียกอยู่ ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของเธอ!
พระเจ้า!
เส้นหมี่ลืมตาโตขึ้นมาทันที!
นี่เป็นเหตุการณ์ที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนเลยจริง ๆ แม้ว่าเธอจะเคยมีลูกมาถึงสามคนแล้ว แต่เกี่ยวกับร่างกายของผู้ชาย เธอไม่เคยเห็นมาก่อนจริง ๆ !