ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 492 กลับหิรัญชากรุ๊ปอีกครั้ง เขายังคงเป็นราชาของที่นี่เหมือนเดิม！

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 492 กลับหิรัญชากรุ๊ปอีกครั้ง เขายังคงเป็นราชาของที่นี่เหมือนเดิม！
แสนรักเรียกดลธีกลับมาตอนกลางดึกให้เขาออกตามหาคนไปทั่วทั้งเมือง

แต่ว่า ก็ทำให้เขาต้องผิดหวัง พวกเขาตามหาทั้งคืน แม้แต่เงาก็หาไม่เจอ

อีกทั้งตอนฟ้าสว่างทางด้านคฤหาสน์หิรัญชาก็มีข่าวแว่วออกมา ว่าคุณหนูใหญ่ก็หายไปเหมือนกัน！

“เพล้ง——-”

ได้ยินข่าวคราวนี้แล้ว ชายหนุ่มที่อดนอนมาทั้งคืน ในที่สุดเขาก็ทำโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าให้พังลงกับมือ

“พวกเธอเป็นประสาทกันหรือไง ทำเรื่องวุ่นวายครั้งเดียวไม่พอ ยังทำอีกครั้ง ต้องเอาชีวิตลงไปเล่นให้ได้ใช่ไหม？！！”

เขาโมโหจนคำรามออกมา สีหน้าสูญเสียการควบคุม ยังไงก็มองออก ครั้งนี้เขาโกรธขึ้นมาแล้วจริงๆ

เธอทำไมไม่เชื่อฟังเขาเลย?

ดลธีที่มองดูอยู่ข้างๆ จึงปรามเขาไว้：“ท่านประธาน แต่ว่านายหญิงเองก็คงนึกไม่ถึง คุณคิดดูนะ ถ้าคณาธิปเป็นคนทำ แสดงว่าเขาจ้องมองเธออยู่ เมื่อวานเธอไม่เป็นอะไร วันนี้หรือพรุ่งนี้ ก็อาจเกิดเรื่องขึ้นได้”

แสนรัก：“……”

เหมือนสมองถูกต่อยลงมาหนึ่งหมัดหนักๆ เขาขยุ้มผมของตัวเอง ทันใดนั้นทั้งเจ็บปวดรวดร้าวและโกรธแค้นจนคอพับลง

“เป็นเพราะผม ผมเองที่ไม่ปกป้องเธอ ทั้งที่ผมก็รู้ว่าบนร่างของเธอนั้นแบกระเบิดเอาไว้ แต่ไม่ได้ให้เธอปลดออกมา เป็นความผิดของผมเอง！”

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ ท่านประธาน ที่คุณทำแบบนั้น ก็เพราะว่าไม่อยากให้นายหญิงเสียใจ”

ดลธีไม่อยากเห็นBOSSใหญ่คนนี้เจ็บปวดและโทษตัวเอง จึงพูดอธิบายแทนเขาหนึ่งประโยค

แน่นอนว่าเป็นแบบนี้

วันนั้น หลังจากเรื่องที่ศาลเจ้าถูกเปิดเผยออกมา เขาเคยห้ามปรามเขาแล้ว ให้นายหญิงเอาหนังสือมอบอำนาจผู้ถือหุ้นนั้นเอาออกมา ทั้งที่ไม่ได้วางแผนว่าจะเอา งั้นก็คืนให้สมเดช จะได้ไม่ยุ่งยากวุ่นวาย

แต่ว่า ชายหนุ่มคนนี้ก็ไม่กล้า

เขาบอกว่า เขาออกคำสั่งไปแบบนี้ จะทำให้เธอเสียใจ เขารอให้เธอนั้นเอาออกมาเอง

ผลลัพธ์ เปลี่ยนเป็นแบบนี้แล้ว

แต่ความจริงแล้ว เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ก็แสดงว่าหญิงสาวคนนี้มีความจริงใจที่จะทำเพื่อเขาจริงๆ เธอทำใจนำเอาสิ่งนั้นทิ้งไปไม่ได้ งั้นก็แสดงว่าเธอไม่ยอมให้สิ่งของของเขากลายไปเป็นของคนอื่นไม่ใช่หรือ?

ดลธีจึงรีบออกไปตามหาคนโดยเร็ว

แต่ทางด้านแสนรัก ขับรถมุ่งตรงไปที่หิรัญชากรุ๊ป

หิรัญชากรุ๊ป เขาจากที่นี่ไปได้สองเดือนแล้ว

แต่ว่า วันนี้หลังจากที่เขาขับรถมาถึง นอกจากยังมีอาคารขนาดใหญ่ทั้งตึกแล้วยังมีความรู้สึกในช่วงเวลานั้น ยังมีมากกว่านั้น คือคนที่อยู่ด้านใน ที่แสดงสีหน้าท่าทางออกมาต่อเขา

“ท่าน……ท่านประธาน คุณมาแล้วเหรอครับ”

“……ประธานแสนรัก สะ……สวัสดีตอนเช้า”

“ประธานแสนรัก……”

ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่กล้าจะไม่เคารพเขา！

ตั้งแต่เขาเดินเข้าประตูอาคารมา คนด้านในก็ไม่ได้แปลกใจแม้แต่น้อยรีบวิ่งเข้ามาทักทายเขา อย่างระมัดระวัง แต่แฝงไปด้วยความหวาดหวั่น

แต่ว่า พวกเขาแสดงความเคารพต่อเขา ก็เหมือนกับเมื่อก่อนที่เคยเป็น

แสนรักไม่ได้สนใจ

ใบหน้าหล่อเฉียบคมของเขา สะท้อนความเยือกเย็นออกมา บนร่างแผ่รัศมีความอาฆาตออกมาใครอย่าได้เข้าใกล้ หลังจากเข้ามา เขาสาวเท้าอย่างรวดเร็วเดินเข้าลิฟท์ไป

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ก็ถึงชั้นบนสุดของอาคาร

ในเวลานี้คณาธิปกำลังมีประชุมเล็กๆอยู่ในออฟฟิศ คนที่เข้าร่วม แน่นอนว่าเป็นคณะหัวหน้าทำงานชุดใหม่

แต่ครั้งนี้ เขายังไม่ทันได้พูดอะไรถึงสองประโยค ก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังมาจากข้างนอก เขายังไม่ทันได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ปัง——”

ประตูออฟฟิศของเขา ก็ถูกคนด้านนอกเตะเข้ามาแรงๆจนเปิดออก

“แสนรัก คุณ——”

“คณาธิป คุณเชื่อไหมว่าตอนนี้ผมสามารถทำให้คุณไม่สามารถรับช่วงต่อหิรัญชากรุ๊ปได้”

ชายหนุ่มแฝงไปด้วยรัศมีความอาฆาตอย่างรุนแรง หลังจากถีบประตูเข้ามา ก็ไม่ได้ทำอะไร ต่อหน้าคนในออฟฟิศ ถือปืนเล็งมาที่คณาธิปที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

คนในออฟฟิศต่างร้องออกมาอย่างหวาดกลัวในทันที！

อีกทั้งคณาธิป สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก！

“แสนรัก คุณจะทำอะไร คุณไม่รู้เหรอว่าฆ่าคนมันผิดกฎหมาย คุณอยากตายหรือยังไง”

“ผิดกฎหมายงั้นเหรอ”

ชายหนุ่มที่ถือปืนยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น เหมือนกับปีศาจที่ออกมาจากนรก

“คุณรู้หรือเปล่าว่าผมฆ่าคนในออฟฟิศนี้มาแล้วเท่าไหร่ ใช่สิ ครั้งที่แล้วเกมเมอร์ก็นั่งเก้าอี้ตัวนี้เหมือนกัน ถูกผมจัดไปหนึ่งนัด น่าเสียดาย ที่ไม่ตาย วันนี้คุณลองดูสักหน่อยไหม”

เขาถือปืนอยู่ นิ้วมือขยับอย่างชำนาญ ทันใด บรรจุลูกกระสุนเต็มแม็ก

พร้อมยิง！

บ้าแล้ว นี่บ้าไปแล้วจริงๆ！！

ในที่สุดคณาธิปก็ไม่เหลือแม้แต่สีเลือด มือเต็มไปด้วยเหงื่อ เขากัดฟันเอาไว้แน่น

“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ ถ้าคุณใช้วิธีนี้เพื่อมาเอาหิรัญชากรุ๊ปกลับไป นี่ไม่เกี่ยวกับผมเลยสักนิด เป็นเรื่องของตาแก่โน้น เขาให้คุณคืนอำนาจมา”

“หิรัญชากรุ๊ป?”แสนรักที่ดวงตาทั้งสองแดงฉานเปล่งความเย้ยหยันออกมา “ผมไม่ได้สนใจมัน เพียงแค่คุณส่งคนคืนมาก็พอ”

“คน? คนอะไร”

ไม่คิดเลยว่า คนคนนี้กลับส่งแววตาออกมาว่าไม่รู้เรื่องอะไร

แสนรักได้เห็น ยิ่งโมโหมากกว่าเดิม มือของเขาค่อยๆ “ปัง——”เสียงปืนดังออกมา ทันใด แก้วน้ำน้ำที่วางอยู่ด้านข้างคณาธิปก็แตกละเอียดเป็นผง！

“คณาธิป ผมเตือนคุณนะ ภายในสามนาที ถ้าผมไม่เห็นเธอในแบบสมบูรณ์ไม่มีรอยขีดข่วนละก็ ผมรับรองเลยว่าคุณได้เหมือนแก้วใบนี้แน่ ตายอย่างอนาถ！”