ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 526 หญิงสาวสามคนกับหนึ่งเวทีการแสดง
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 526 หญิงสาวสามคนกับหนึ่งเวทีการแสดง
เธอมองไปที่เรือนร่างท่อนบนของเขาอย่างหิวกระหาย เรือนร่างที่เกิดจากการออกกำลังกายเห็นแล้วทำให้เลือดพลุ่งพล่าน กล้ามแน่นๆ หยดน้ำเล็กๆที่เกาะอยู่บนเรือนร่างของเขา เซ็กซี่จนรู้สึกสมองขาวโพลน
เส้นหมี่รู้สึกว่าเลือดกำเดาของตัวเองกำลังจะไหลออกมา
“คุณสามี ฉัน……ฉันก็จะไปอาบน้ำ”
เธอรีบร้อนหยิบเอาชุดนอนที่เลือกเอาไว้แล้วจากบนเตียง หลังจากนั้นใบหน้าแดงระเรื่อเดินพุ่งเข้าไปในห้องอาบน้ำ
แสนรัก：“……”
สามีภรรยาที่ห่างเหินกันมานาน เมื่อได้อยู่ด้วยกัน จึงมีความกระหายเป็นธรรมดา
ยิ่งกว่านั้น เมื่อก่อนเขาหลงใหลในเรือนร่างของเธออย่างมาก
แต่ว่า ไม่รู้ว่าทำไม เขาได้เห็นแววตาของเธอในเมื่อสักครู่ แล้วยังมีท่าทางที่รีบร้อนเดินพุ่งเข้าห้องอาบน้ำไป ทันใดรู้สึกว่าไม่น่าสนใจขึ้นมาแล้ว
เขาน่าจะเป็นประสาท คงเคยชินกับการเห็นเด็กโง่คนนี้ต่อต้านและไม่ยอม ทันใดเธอเปลี่ยนเป็นเชื้อเชิญอย่างเป็นกันเอง เขารู้สึกว่าไม่คุ้นชิน
“แกร๊ก——”
เส้นหมี่ที่เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ กลับใส่ชุดนอนชุดนั้นที่ซื้อมาเพื่อเขา แต่เป็นชุดกระโปรงเซ็กซี่สายเดี่ยวสีดำที่ไม่เคยใส่มาก่อน
หลังจากนั้น เธอเดินเข้ามาหาเขาอย่างเย้ายวน
“สามีขา……”
เสียงของเธอออดอ้อน ทุกคำเป็นเสียงโทนต่ำ ช่างไพเราะเพราะพริ้ง
แสนรักที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง：“……”
ไม่มีความปรารถนา อย่างที่ควบคุมไม่ได้ รู้สึกว่าไม่คุ้นชินอย่างมาก
เป็นเวลาเดียวกัน ที่หญิงสาวคลานขึ้นมาบนเตียงอย่างนุ่มนวลและมีเสน่ห์ เธอเหมือนนางงูสาวสวยที่กำลังเชื้อเชิญอย่างหิวกระหายกำลังจะตะครุบมาบนร่างกายของเขา
แสนรัก：“……”
หรี่ตาลงอย่างหนัก ในที่สุด เขาก็พลิกตัวลงจากเตียง
“คิดออกอย่างกะทันหันว่ามีธุระบางอย่างยังไม่ได้ทำ ผมไปที่ห้องอ่านหนังสือสักครู่นะ”หลังจากนั้น เขาหยิบเอาเสื้อคลุมแล้วก็เดินออกไปอย่างไม่หันกลับมาอีก
เส้นหมี่นิ่งไป
มีธุระ?
ธุระอะไรนะ? หรือว่าจะไม่ให้ความสำคัญกับการใช้ชีวิตคู่สามีภรรยาอย่างมีความสุขแล้ว? พวกเขาห่างเหินกันมาตั้งนานแล้วนะ
เส้นหมี่ผิดหวังอย่างมาก แม้แต่ก้นบึ้งหัวใจยังโมโหขึ้นมา
แต่ว่าคืนนี้ ในที่สุดเธอก็นอนหลับสนิทอยู่ในห้องคนเดียว
แสนรักนั้น เธอไม่รู้ว่าหลังจากนั้นเขากลับมาหรือเปล่า? ในตอนเช้าของอีกวันเมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอเห็นว่าตรงหมอนด้านข้างนั้นไม่มีคนอยู่
“คุณผู้หญิง วันนี้ตอนเช้าพวกคุณจะไปไหว้ที่สุสานหรือเปล่า”
“อืม ใช่แล้ว คุณเห็นคุณผู้ชายหรือยัง”
หลังจากที่เส้นหมี่ลงมาชั้นล่าง ยังกังวลใจเรื่องนี้
พี่ภาชี้ไปที่ด้านนอก：“เขาพาคุณผู้หญิงไปโรงพยาบาลแล้ว ช่วงนี้คุณผู้หญิงต้องทำกายภาพบำบัด แต่ว่าก็ไม่ได้ไปนานเท่าไหร่ สามารถกลับมาได้ทันไปไหว้คุณพ่อกับคุณแน่นอนค่ะ”
พี่ภาคิดว่าคุณผู้หญิงคนนี้เกรงว่าคุณผู้ชายจะกลับมาไม่ทัน จึงพูดปลอบใจเธอหนึ่งประโยค
เส้นหมี่ไม่พูดอะไรออกมา กลับไปที่ห้องอีกครั้ง
กลับคิดไม่ถึงว่า เป็นเวลาเดียวกันที่แสงดาวกำลังจะเดินลงมาข้างล่าง เธอปล่อยผมรุงรัง ฮัมเพลงในลำคอเบาๆ หลังจากมองเห็นเส้นหมี่ จึงหยุดลง
“ของปลอม”
“คุณพูดว่าอะไรนะ”เส้นหมี่สีหน้าเปลี่ยนสี
แต่ผู้หญิงบ้าคนนี้กลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกมาอย่างรวดเร็ว：“ฉันจะบอกคุณนะ บนตัวคุณไม่หอมเหมือนเธอ คุณมันเหม็น เหม็นเหมือนขี้หมาเลย เหม็นจะตายแล้ว”
ทันใดเธอก็หัวเราะออกมา หลังจากนั้นก็วิ่งเตาะแตะออกไป
เส้นหมี่：“……”
เหมือนเสียงฟ้าร้องที่คำรามออกมาข้างศีรษะของเธอ หลังจากนั้นสีเลือดบนใบหน้าของเธอก็เหือดหายไป เธอจ้องเขม็งไปที่ด้านหลังของผู้หญิงบ้าคนนี้ แสดงความหวาดกลัวออกมาแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ใช่แล้ว เธอลืมไปแล้วเลย ว่าผู้หญิงบ้าคนนี้ แต่คือคนที่ร่วมเป็นร่วมตายกับหญิงสาวคนนั้น เธอทำไมจะไม่เข้าใจเธอล่ะ?
เธอยิ่งหวาดหวั่นขึ้นมา
โดยเฉพาะตอนนี้ เมื่อมีแขกที่ไม่อยากต้อนรับมาที่นี่
“คุณแครอท มาตั้งแต่เช้าเลยนะคะ”
“ใช่ค่ะ พี่ภา ฉันมาดูอาการของพี่สาว รักษาอีกไม่กี่ครั้ง สติสัมปชัญญะของเธอก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว”
แครอทที่ถือเครื่องมือรักษาอยู่ในมือ ยิ้มกว้างออกมาทักทายสาวใช้
แต่ไม่นาน รอยยิ้มของเธอก็ต้องหุบลง
เพราะว่า เธอมองเห็นหญิงสาวที่อยู่ในห้องรับแขกด้านตรงข้ามกำลังจ้องมองมาที่เธอ
“เส้นหมี่ คุณกลับมาจนได้นะ”เธอพ่นคำพูดออกมา เปล่งเสียงสูงแหลมปี๊ดออกมา
ปฏิกิริยาตอบกลับแบบนี้?
ทำไมล่ะ เธอกลับมาแล้ว เธอไม่พอใจเหรอ?
หรือว่า ช่วงเวลานี้ถ้านางเอกอย่างเธอไม่กลับมา แครอทเธอเริ่มคิดจะมาสร้างรกรากแทนอย่างนั้นเหรอ?
เส้นหมี่เดินมาเยาะเย้ย：“ใช่น่ะสิ ฉันกลับมาแล้ว ดูเหมือนว่า ระหว่างคุณแครอทกับพี่สาวช่วงนี้มีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวเลยทีเดียวนะคะ”
แครอท：“……”
พี่ภารีบอธิบาย ：“คุณผู้หญิง อย่าได้เข้าใจผิด ที่คุณแครอทมา คือมารักษาให้คุณหนูใหญ่ หลังจากที่เธอกลับมา สมองไม่ค่อยปกติ โชคดีที่ช่วงนี้ได้คุณแครอทมารักษาค่ะ”
“งั้นเหรอ งั้นคงต้องตั้งอกตั้งใจขอบคุณ คุณแครอทแล้วล่ะสิ”
เส้นหมี่แสดงการขอบคุณออกไปที่แฝงด้วยการเสียดสี
ในลานบ้านเล็กๆทันใดเต็มไปด้วยกลิ่นดินปืน เหมือนกับสนามรบที่เตรียมพร้อมแล้ว
แต่ว่าโชคดี ในเวลานี้แสนรักโทรศัพท์มาพอดี
“ฮัลโหล คุณผู้ชาย”
“พี่ภา คุณผู้หญิงตื่นหรือยัง”
“ตื่นแล้วค่ะ”พี่ภารีบตอบกลับคนในสาย
“ดี งั้นคุณบอกให้เธอถือเอาสิ่งของแล้วขับรถไปที่สุสานเลยนะ ส่วนผมออกจากโรงพยาบาลแล้วจะรีบตามไป มีธุระนิดหน่อย คงกลับไปที่บ้านก่อนไปทัน”
แสนรักฝากความไว้กับพี่ภาเลย บอกให้เส้นหมี่ออกจากบ้านแล้วไปที่สุสาน