ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 53 แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า

เนื่องจากการแทรกแซงของแสนรัก สุดท้ายแล้ว เส้นหมี่ก็ได้ถือของที่อยู่ในมือมาที่ชั้นสองอย่างสมความปรารถนา
“ชินชิน น้าจะเข้าไปแล้วนะ หนูตื่นหรือยัง?”
“ครับ”
ดีใจเป็นพิเศษ ลูกชายเชื่อฟังมาก หลังจากที่เธอได้เรียกเขาด้วยเสียงอันอ่อนโยน เขาก็ได้ลืมตาเล็ก ๆ ที่สวยงามคู่นั้นของเขาขึ้นมาอยู่บนเตียง
ไม่ต้องพูดเลยว่าเส้นหมี่พออกพอใจขนาดไหน
นานขนาดนี้แล้ว นี่เป็นช่วงเวลาอันอบอุ่นที่สองแม่ลูกได้อยู่ด้วยกันที่หาได้ยากมาก
เส้นหมี่สวมเสื้อผ้าให้ลูกชายเรียบร้อย จากนั้นก็เกลี้ยกล่อมให้เขาทานโจ๊กสมุนไพรที่ตัวเองเอามา เห็นแล้วทำให้ป้าญากัดฟันกรอด
“ชินชิน พวกเราไปยืดเส้นยืดสายในสวนหน่อยดีไหม?”
หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ เส้นหมี่เห็นว่าแสงอาทิตย์ในตอนนี้ดีเป็นพิเศษ เริ่มจากสุขภาพร่างกายแข็งแรงของเด็กน้อย อยากให้ชินจังออกไปออกกำลังกายให้ได้เหงื่อกับตัวเอง
แต่ทว่า ใบหน้าของเด็กน้อยกลับบึ้งตึงลง: “ไม่ดีครับ!”
เส้นหมี่ชะงักงัน: “หือ? ทำไมไม่ดีล่ะ? ชินชิน เด็กจะต้องออกกำลังกายให้มาก ๆ แบบนี้ถึงจะทำให้สุขภาพแข็งแรงขึ้น ถ้าหากหนูร่างกายแข็งแรงขึ้น ก็จะไปเข้าโรงเรียนอนุบาลได้ ที่นั่นมีเด็ก ๆ เยอะแยะแบบนั้น เล่นกับพวกเขาหนูไม่ดีใจเหรอ?”
“ไม่ดีใจ จะต้องไม่ดีใจแน่!”
คิดไม่ถึงว่า แค่ประโยคนี้ อารมณ์ของเด็กน้อยก็ยิ่งแย่ลงกว่าเดิม แถมยังได้โยนหุ่นยนต์ทรานส์ฟอร์มเมอร์สที่แล่นอยู่ในมือทิ้ง จากนั้นก็วิ่งหนีไป
เส้นหมี่ร้อนใจจนต้องรีบตามไป: “ชินชิน หนูอย่างวิ่งสิ รอน้าก่อน”
เดี๋ยวนะ นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้อารมณ์รุนแรงขึ้นมาแบบนี้ล่ะ?
เส้นหมี่มึนงงไปโดยสิ้นเชิง
เส้นหมี่ตามมาจนถึงหน้าประตูห้อง เดิมที่คิดจะเกลี้ยกล่อมให้เขากลับมา แต่หลังจากที่เด็กน้อยได้วิ่งกลับเข้าไปในห้องของตังเอง เสียง “ปัง” ดังขึ้นหนึ่งครั้ง ประตูก็ได้ถูกปิดลง
“ชินชิน? หนูเปิดประตู อย่าโกรธสิ น้าพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า? พวกเราเข้าไปคุยกันดี ๆ ดีไหม?”
“คิดว่าตัวเองแน่มากไม่ใช่เหรอ? ทำไมล่ะ? แย่รังแตนแล้วล่ะสิ?”
ไม่รู้ว่าป้าญาคนรับใช้ได้มาตั้งแต่ตอนไหน หลังจากที่ได้เห็นภาพแบบนี้ ก็ได้พูดจาเยาะเย้ยอยู่ที่ด้านข้าง เส้นหมี่อารมณ์ว้าวุ่น เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทันใดนั้น สายตาก็ได้เยือกเย็นลง และมองไปยังหล่อนด้วยสายตาที่เฉียบคมอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน!
“ถ้าหากป้ายังพูดมากอีกแม้แต่คำเดียว เชื่อไหมว่าฉันทำให้ป้าพูดไม่ได้อีกเลย?”
“……”
ป้าญาไม่เคยเห็นเธอมีท่าทางดุร้ายแบบนี้มาก่อน วินาทีนั้น หลังจากที่หล่อนได้สะดุ้งไปครั้งหนึ่ง ความรู้สึกเสียวสันหลังวาบจนขนลุกขนพองก็ได้เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ อย่างไม่คาดคิด
ผู้หญิงคนนี้ ดุร้ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ความเหิมเกริมของหล่อนได้ลดลงไปในทันที: “เป็น……เป็นเพราะคุณพูดถึงโรงเรียนอนุบาล คุณชายเล็กเกลียดโรงเรียนอนุบาลมาแต่ไหนแต่ไร เขาไม่ชอบไปที่นั่น”
“ไม่ยอมไปโรงเรียนอนุบาล? ทำไมล่ะ?”
เส้นหมี่รู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก
เกลียดโรงเรียนอนุบาล?
เพราะอะไร?
เขาไม่ยอมพูดคุย และไม่ยอมคบหากับคนอื่น ๆ คือเรื่องจริง ๆ แต่ว่า ทำไม่แม้แต่โรงเรียนอนุบาลก็ไม่ยอมไปล่ะ?
สถานการณ์ของเขา ยังไม่รุนแรงจนถึงขั้นนั้นนี่นา
สัญชาตญาณของเส้นหมี่บอกกับเธอว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ เธอคิดว่าควรรอแสนรักกลับมา แล้วค่อยคุยกับเขา ดูว่าเรื่องเป็นอย่างไรกันแน่
แต่มื้อเที่ยงของวันนี้ แสนรักก็ไม่ได้กลับมา แต่จู่ ๆ ก็ได้มีใครบางคนมาที่คฤหาสน์แห่งนี้
“พวกแกรีบทำความสะอาดเร็วเข้า อีกเดี๋ยวคุณท่านก็จะมาถึงแล้ว อย่าให้ท่านเห็นว่าบ้านสกปรกเลอะเทอะ ถึงตอนนั้นจะต้องบ่นอีกแน่”
เส้นหมี่ได้ยินเรื่องนี้ ในตอนที่เธอลงมาเตรียมมื้อเที่ยงให้กับลูกชาย
จู่ ๆ ก็ได้ยินป้าญาสั่งพวกคนรับใช้ที่อยู่ในสวน ทันใดนั้น เธอตกใจจนเดินเซ จนแทบจะตกลงมาจากบันได!
คุณท่านกำลังจะมา?!!
พระเจ้า ทำไมถึงได้กะทันหันแบบนี้? ทำไมเธอไม่รู้เลยล่ะ?