ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 540 เปลี่ยนหน้า
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 540 เปลี่ยนหน้า
เส้นหมี่ถูกฮานาโกะ นากาจิมะมัดไว้กับเตียงอย่างง่ายดาย
หลังจากนั้น ใบหน้าของเธอ ถูกผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้บีบแล้วดึงขึ้นมา
“ใบหน้านี้ ยังคงงดงามจริงๆ ได้ยินว่า ในปีนั้นญาณีแม่ของคุณกับคุณผู้หญิงของพวกเราได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงอันดับหนึ่งของเมืองA แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ญาณีในตอนนั้น น่าจะงดงามกว่าคุณผู้หญิงของพวกเรา”
เนติไม่อยู่ ผู้หญิงชาวญี่ปุ่นคนนี้ที่บีบหน้าเธอไว้ ถึงได้กล้าดูถูกเหยียดหยามความงามของเธอ
แต่ความจริงแล้ว ญาณีในปีนั้น เรื่องหน้าตานั้น งดงามกว่าเนติมากจริงๆ
ร่างกายของเส้นหมี่สั่นเทา เธอมองไปยังผู้หญิงที่เหมือนกับงูพิษกำลังจ้องมาที่เธอ หวาดกลัวและรังเกียจเป็นอย่างมาก ทำให้ขอบตาแดงๆของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
“พวกแกมันสารเลว แกไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดถึงแม่ของฉัน！”
“ใช่สิ พวกเราไม่มีคุณสมบัติ ดังนั้นดีที่สุดคือคุณนอนลงอย่างว่าง่ายจะดีกว่า ไม่งั้น ไม่ระวังทำให้พวกฉันโมโหขึ้นมา งั้นใบหน้านี้ของคุณ ฉันไม่รับรองว่าจะสามารถลอกออกมาได้อย่างสมบูรณ์หรือเปล่านะ”
ผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้ตบไปที่ใบหน้าของเส้นหมี่เบาๆ สุดท้ายพูดประโยคโหดเหี้ยมออกมาข้างๆหูของเธอด้วยประโยคแบบนี้
เส้นหมี่：“……”
ในที่สุด หลังจากนั้นกำลังเฮือกสุดท้ายก็ถูกแช่แข็งให้กลายเป็นเถ้าธุลี ดวงตาทั้งสองข้างแดงฉานและเต็มไปด้วยน้ำตา อ้าปากออกมางับลงไปที่มือของคนชั่ว
ทันใด ฮานาโกะ นากาจิมะนึกไม่ถึงว่าในตอนนี้เธอยังมีแรงต่อต้านอยู่อีก หลังจากนั้นรู้สึกได้เพียงความเจ็บปวด！
“โอ๊ย——”
ร้องโอดโอยขึ้นมา เดิมทีสองนิ้วนี้หนีบหน้าของเธอเอาไว้ ถูกเธอกัดเข้าไปทั้งหมด
“แกนังคนชั่ว ยังกล้ากัดฉัน！”ฮานาโกะ นากาจิมะระเบิดออกมา เธอมองไปที่เส้นหมี่ที่อยู่ด้านล่างแล้วใช้อีกมือหนึ่งแล้วตบลงไปอย่างแรง
“เพี๊ยะ！！”
ใบหน้าของเส้นหมี่ ถูกตบข้างหนึ่ง แม้แต่เลือดยังกระอักออกจากปาก
“คุณยังยืนอยู่ทำไมล่ะ ยังไม่รีบลอกออกมาอีก เอาทั้งหนังหัวของเธอลอกออกมาให้ฉัน！！”
เธอตะโกนออกมาอย่างดุร้าย ดังก้องกังวานไปทั้งห้องลับนี้
เมื่อหมอศัลยกรรมได้ยิน จึงไม่กล้าชักช้าอยู่อีก ตอนนี้ เธอถือกระเป๋ายาเดินเข้ามา เตรียมที่จะหยิบมีดผ่าตัดออกมาทำการลอกใบหน้าให้เส้นหมี่ที่อยู่บนเตียง
“ปัง——”
นึกไม่ถึงว่า ในเวลานี้ ประตูของห้องลับ จะถูกคนถีบออกมาอย่างกะทันหัน
คุณหมอได้ยิน ในมือที่พึ่งจะหยิบมีดผ่าตัดออกมา จึงหล่นลงในทันใด
ฮานาโกะ นากาจิมะตกใจอย่างมาก จึงรับหันมาทันที เธอเปิดปากด่าออกมา：“ใคร ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ กล้าวิ่งเข้ามาที่นี่รบกวนสิ่งที่ฉันกำลังทำ！”
เธอนึกว่าเป็นคนใช้ภายในบ้าน
น่าเสียดาย ไม่ใช่
คนที่บุกเข้ามานี้ สวมใส่ชุดสูทสีดำ บนใบหน้าสวมแมสและแว่นตาดำ แต่ว่า บนร่างกายของเขามีกลิ่นอายบางอย่าง มองตาเดียวก็รู้ว่า ไม่ใช่คนของที่นี่
“แกเป็นใคร？”
“คุณผู้หญิง！！”
เขาส่งเสียงออกมา ไม่ได้สนใจผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้ แต่มองไปยังเส้นหมี่ที่อยู่บนเตียงที่ตอนนี้สติที่มีไม่ค่อยจะชัดเจน ตะโกนออกมาเหมือนเสียงฟ้าผ่าฟาดลงมา
เส้นหมี่ขยับไปมา
“คุณผู้หญิง”สามคำนี้ เธอไม่ได้ยินมานานแล้ว
อีกทั้งเสียงเสียงนี้ ที่ดังอยู่ในหูของเธอ รู้สึกว่าคุ้นเคยอย่างมาก
“ดล……ดลธี……”
ในที่สุดก็เรียกออกมาชื่อหนึ่ง ขาดๆหายๆ ลมหายใจแผ่วเบาลง
แต่ว่า เธอเรียกชื่อของเขาออกมาแล้ว
ดลธีหรี่ตาลงทันที！
ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว ว่าท่านประธานให้เขารีบมาสืบค้นที่สวนแห่งนี้ทำไม？！！
ไอ้พวกสัตว์เดรัจฉาน！！
“ผมจะฆ่าพวกแก！”
เสียงตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล ชายหนุ่มผู้นี้ดวงตาแดงฉาน หลังจากนั้นเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะตะครุบเข้ามา กริชกรีดลงไปที่คอของผู้หญิงชาวญี่ปุ่นหนึ่งที
ทันใด ฮานาโกะ นากาจิมะที่ยืนอยู่นั้นยังไม่ทันได้รู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้น
“อ๊าก——”
บนคอรู้สึกเย็นๆขึ้นมาทันที
เลือดสดๆนั้น เหมือนน้ำพุ พ่นออกมาจากลำคอของเธอ
พูดจริงๆ ทหารกองกำลังพิเศษอย่างดลธีลงมือ ผู้หญิงแบบนี้ อยู่เบื้องหน้าของเขา ก็เหมือนกับผ่าแตงลูกหนึ่งเท่านั้น！
“อ๊าก——！”
หมอศัลยกรรมที่อยู่ด้านข้าง ทันใดกุมศีรษะตัวเองเอาไว้แล้วกรีดร้องออกมา
แต่ว่า เสียงนั้น ส่งเสียงออกมาไม่นาน หลังจากนั้น ผู้ชายน่ากลัวคนนี้ก็เอากริชที่ยังเปื้อนเลือดอยู่ปักลงมาที่ร่างกายของเธอ เธอร้องออกมาเหมือนกับฮานาโกะ นากาจิมะ จนไม่ส่งเสียงใดออกมาแล้ว
“ตึง……”
เมื่อฮานาโกะ นากาจิมะล้มลง เธอยังไม่ตาย เธอเบิกตาทั้งสองข้าง มือทั้งสองจับที่คอของตัวเองเอาไว้เลือดที่ไหลออกมาเหมือนน้ำตก เธอจ้องเขม็งไปที่ชายหนุ่มที่จัดการเธออย่างรวดเร็ว
“ทำไมล่ะ คิดไม่ออกล่ะสิท่าว่าทำไมตัวเองถูกฆ่าเร็วขนาดนี้”
ดลธีได้เห็น ดึงกริชที่เปื้อนเลือดนั้นออกมา มาที่ด้านข้างของเธออีกครั้ง
ทันใดในตาของฮานาโกะ นากาจิมะหวาดกลัวขึ้นมา
แต่ว่าก็สายไปแล้ว เพราะว่าตอนนี้ ดลธีเอากริชที่อยู่ในมือ แทงไปที่ร่างกายของเธอย่างบ้าคลั่ง เหมือนกับแทงไปที่แตงโตยังไงอย่างงั้น
โดยเฉพาะใบหน้าของเธอ！
เขาไม่เคยโมโหขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ เมื่อสักครู่นี้ เขาเองก็ไม่อยากคิดเลยว่า ถ้าเขามาช้ากว่านี้หนึ่งก้าว คุณผู้หญิงของบ้านจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างไรบ้าง?