ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 574 เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 574 เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
ตอนนี้เธอมีสองทางเลือกระหว่าง แจ้งความแล้วเรียกรถลากมา แล้วค่อยพาตัวเองไปยังเมืองเดอะซี

ไม่งั้น ก็ตามความคิดของตัวเอง ขับรถคันนี้ต่อไป

ชัดเจนมาก ข้อหนึ่งนั้นคงจะไม่ท่วงทันการณ์

เส้นหมี่ออกแรงลุกแล้วลงมา

อดทนต่อความเจ็บปวด เธอเหยียบไปบนหิมะที่ทับถมจนเป็นก้อนหนา รอยเท้าลึกบ้างตื้นบ้างตามความหนาของหิมะเดินมาที่เก็บของหลังรถ หลังจากนั้นหยิบโซ่ยาวๆออกมาจากด้านใน

ครั้งนี้ออกเดินทางขับผ่านร้านซ่อมรถจึงซื้อมา

ไม่มีใครรู้ หลายปีมานี้ที่อยู่ต่างประเทศ เธอได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง รวมทั้งเรื่องแบบนี้ในวันที่หิมะตกถ้าต้องออกจากบ้าน ต้องเตรียมโซ่ยาวๆเอาไว้ในรถ

เอามาใช้เมื่อตอนที่พื้นถนนเกิดความลื่นไหล ผูกเข้ากับล้อรถเพิ่มพื้นสัมผัส

ชีวิตที่ไม่มีทางเลือก ทำให้เธอได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจริงๆ！

เส้นหมี่เอาโซ่เหล็กลากลงมา หลังจากนั้นก็เหมือนกับตอนที่อยู่เมืองเคลียร์นั้น เอาโซ่เหล่านี้ผูกเข้ากับล้อรถ

มัดเสร็จ แล้วเดินทางต่อ ก็เกือบจะถึงตอนเที่ยงแล้ว เธอจึงสตาร์ทเครื่องรถขึ้นมาอีกครั้ง แม้แต่บาดแผลบนร่างกายก็ยังไม่ได้ทำแผล

——

แสนรักจะนั่งเฮลิคอปเตอร์ออกเดินทาง

ถึงแม้ว่าคนในบริษัทจะห้ามปรามเขาเอาไว้ บอกว่าว่าอากาศเลวร้ายขนาดนี้ไม่ให้ขับเฮลิคอปเตอร์ออกไปเสี่ยงอันตราย

แต่ว่า เขาได้ยังคงเตรียมเครื่องออกเดิน

ดลธีไม่วางใจ ทำได้เพียงเดินทางไปด้วย

“ท่านประธานครับ คุณใจเย็นๆก่อน ผมได้ติดต่อทางตำรวจจราจรไปแล้ว บนทางด่วนจากเมืองAไปยังเมืองเดอะซี ยังไม่พบว่ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้น พวกเราวางใจไปได้เปลาะหนึ่ง ไม่แน่ คุณผู้หญิงอาจจะไปถึงเมืองเดอะซีแล้วก็ได้”

ดลธีก็ยังคงไม่สามารถวางใจลงได้ ขึ้นมาอย่างไม่บอกก่อน แล้วยังคงพูดห้ามปราม

ผลลัพธ์ คำพูดของเขาพึ่งจะพูดจบไป ริมฝีปากบางอันนี้เม้มลงจนเป็นเส้นตรง แต่ใบหน้าของชายหนุ่มเหมือนกับปีศาจยังไงอย่างงั้น ก้าวเท้าตรงขึ้นไปแล้ว

อีกทั้งยังเป็นห้องบังคับการ

เฮ้ย！

ดลธีไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก รีบวิ่งขึ้นไป รีบแย่งตำแหน่งนั้นเข้าไปก่อน

หลังจากนั้นผ่านไปไม่กี่นาที ในที่สุดเฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้น

อากาศเลวร้ายขนาดนี้ เฮลิคอปเตอร์ออกเดินทาง อันตรายมากจริงๆ ตัวเครื่องอาจเสียหาย คนอาจก็ตายได้

แต่ว่า ดลธีค้นพบว่า หลังจากพวกเขาบินสูงขึ้นมา มองลงไป ตามทางด่วนจากเมืองAไปยังเมืองเดอะซีเส้นนั้น ชายหนุ่มคนนี้กลับให้เขาบินตามถนนเส้นนี้หาไปเรื่อยๆ

ดลธี：“……”

เกินไปจริงๆ รู้อย่างนี้ตั้งแต่แรก ทำไมต้องทะเลาะกันด้วย?

ดลธียังคงบินฝ่าเข้าไป

ผลลัพธ์ สิ่งที่ทำให้เขาไม่สบายใจคือ ถนนเส้นนี้ เขามองเห็นคนโง่เหมือนกับนางเอกของตระกูลพวกเขาในวันนี้จำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว ที่กำลังขยับคลานอยู่บนถนนเส้นนี้

คนพวกนี้ ไม่มีสมองกันหรือยังไง?

ดลธีขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

แต่ดีที่ว่า ไม่เห็นว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น

จนมาถึง เมื่อพวกเขาออกจากเขตเมืองAแล้ว เริ่มเข้าสู่เมืองเดอะซีไป หลังจากนั้นมองเห็นระดับความสูงที่เพิ่มขึ้น บนถนนรถก็เริ่มน้อยลง อีกทั้งบนพื้นถนนถูกกลบด้วยหิมะยิ่งหนามากกว่าเดิมขึ้นเรื่อยๆ

“ท่านประธาน นี่……”

“บินต่ำลงหน่อย！ผมให้คุณบินต่ำลงหน่อย คุณไม่ได้ยินหรือยังไง”

ทันใดก็มีเสียงระเบิดอารมณ์ออกมา ดลธีตกใจขึ้นมา

รีบหันไปมองแวบหนึ่ง ชายหนุ่มคนนี้จ้องมองไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เขากำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดนูนขึ้นมา

อีกทั้งดวงตามองไปด้านนอกอย่างมีความหวัง ไม่ต้องดูก็รู้ว่า ตอนนี้สีหน้าของเขานั้นเป็นอย่างไร

ดลธีจึงทำได้เพียงลดความสูงลงไปอีก

ผลลัพธ์ เมื่อลดลง ทำให้เขาพบว่า ทางด่วนที่ถูกหิมะกลบจนขาวโพลน ความจริงแล้วไม่สงบแม้แต่น้อย อีกทั้งในทุกๆระยะ จะมีรถจอดอยู่ข้างถนนเปิดไฟฉุกเฉินเอาไว้

เกิดอุบัติเหตุขึ้นหรือเปล่า?

งั้นก็ไม่สามารถรู้ได้เลย！

“คุณหยุดทำไมล่ะ ใครให้คุณหยุดลง รีบบินต่อไปข้างหน้าสิ”ชายหนุ่มที่ในมือถือกล้องส่องทางไกลเอาไว้ บ่นออกมาอีกครั้ง

ดลธี：“……”

ถอนหายใจออกมา ทำได้เพียงบินต่อไป

ตามเส้นทางนี้ใช้เวลาไปประมาณสามสิบกว่านาทีแล้ว สุดท้าย ก็ไม่เห็นรถคันนั้นที่พวกเขาต้องการตามหา

“ท่านประธาน แบบนี้พูดได้ว่า คุณผู้หญิงเธอน่าจะ……”

เดิมทีดลธีอยากจะพูดว่า ถ้าหาไม่เจอ ก็แสดงว่าคุณผู้หญิงน่าจะไม่เป็นอะไร

แต่เวลานี้ BOSSของเขาคนนี้ที่นั่งอยู่ด้านหลัง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาพอดี ได้รับข้อความอะไรบางอย่าง

【สถานีตำรวจจราจรเขตเมืองเดอะซี：คุณแสนรัก จากข้อความที่คุณได้ส่งมา พวกเราพบรถคันหนึ่งเหมือนกับรถของภรรยาคุณอยู่ที่ถนนเตวา จะส่งให้คุณดู ว่าใช่หรือเปล่า】

หลังจากนั้นก็ส่งมา รูปหนึ่งรูป

แสนรักเปิดออกดู

“เปรี้ยง——”

ในสมองของเขาเหมือนมีบางอย่างฟาดลงมาอย่างแรง เขามองรูปรูปนั้นอย่างนิ่งนิ่งในรูปเป็นรูปรถชนเข้ากับที่กั้นถนน เสียงรอบด้านถูกตัดขาดไป แปรเปลี่ยนเป็นภาพสีขาวที่ไม่มีอะไร！

ไม่ เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง……

“ท่านประธาน?”

ดลธีที่บังคับเฮลิคอปเตอร์อยู่ด้านหน้า หันหน้าไปมองBOSSที่อยู่ดีๆก็เงียบไป เขาจึงตกใจขึ้นมา

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หรือว่าจะ……เกิดอุบัติเหตุขึ้นแล้วจริงๆ?

เขาไม่กล้าคิดถึงปัญหานี้

“เตวา……ไปช่วงถนนเตวา……”

“ห๋า？”

ดลธีมองไปที่เขาอย่างสงสัย

นี่เป็นวิชาจิตสัมผัสหรือไง ชายหนุ่มที่สูญเสียการควบคุมคนนี้จึงพุ่งเข้ามา：“ไปที่เตวา！！คุณได้ยินหรือยัง ผมให้คุณไปที่นั่น！！”

ดลธี：“……”

ไม่พูดอะไร แล้วเปลี่ยนทิศทางการบิน บินไปยังสถานที่นั้นในทันที