ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 576 ภรรยา ผมลำบากมากกว่าจะหาคุณเจอ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 576 ภรรยา ผมลำบากมากกว่าจะหาคุณเจอ……
แต่คิดไม่ถึงว่า เธอนั้น เป็นหญิงสาวชาวเอเชียที่มีรูปร่างกะทัดรัดและยังมีใบหน้าที่งดงามขนาดนี้
วิลล์ เมสันยิ้มออกมา：“ไม่เป็นไร ได้พบคนในตำนานที่ถูกกล่าวขานอย่างคุณเนตรดาว ถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง แต่ว่า บาดแผลของคุณ ทำแผลก่อนดีไหมครับ”
เขาชี้มาที่หน้าผากของเส้นหมี่อย่างเป็นห่วง
เส้นหมี่ถึงนึกขึ้นมาได้
ทันใด เธอจึงลูบไปบนหน้าผากของตัวเองที่มีเลือดออก ช่างน่าอายยิ่งนัก
“ต้องขอโทษด้วย……”
“……”
หลังจากนั้นสิบกว่านาที เมื่อเส้นหมี่ถูกเจ้าหน้าที่พยาบาลประจำโรงแรมนำตัวไปทำแผล คนประเทศMคนนี้จึงได้สั่งอาหารที่ร้านอาหารด้านนอกรอเอาไว้แล้วหนึ่งโต๊ะ
“ผมคิดว่า คุณคงจะยังไม่ได้ทานข้าว ไม่งั้นพวกเราทานไปด้วยคุยไปด้วยดีไหม”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณวิลล์”
เส้นหมี่คิดไม่ถึงว่าลูกค้าคนนี้จะดูแลเอาใจใส่ขนาดนี้ ทันใดรู้สึกตื้นตันขึ้นมา
อย่างน้อย หลังจากตอนเช้าตื่นมา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว แม้แต่หัวใจที่เย็นยะเยือก ก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาไม่น้อย
เส้นหมี่นั่งลง จึงค่อยๆเริ่มทานอาหารกับลูกค้าคนนี้
“คุณเนตรดาวทำไมคุณถึงได้มาทำงานที่หิรัญชากรุ๊ปล่ะ เมื่อก่อนอยู่ที่บริษัทของอีริคไม่ใช่เหรอ ด้วยความสามารถของคุณเนตรดาวแล้ว ผมคิดว่าคุณอยู่ที่วอลล์สตรีทน่าจะเหมาะมากกว่า”
“เรื่องนี้ จะว่าไปเรื่องราวก็ค่อนข้างยาว”
เส้นหมี่ได้ฟังปัญหานี้ ก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร จึงทำได้แค่ตอบประโยคนี้ออกไป
เธอเองก็รู้ดีว่าเธอนั้นเหมาะที่จะอยู่ที่วอลล์สตรีทมากกว่า
แต่ว่า จะทำยังไงได้ล่ะ เรื่องครอบครัวที่นี่ จะไม่สนใจก็ไม่ได้
เส้นหมี่จึงทานอาหารไปอีกหลายคำ กำลังจะพูดถึงเรื่องสัญญา เวลานี้ ชายหนุ่มประเทศMคนนี้ก็เปิดปากพูดออกมา：“ความจริงแล้ว คุณเนตรดาว ผมรู้สึกว่าหิรัญชากรุ๊ปไม่เหมาะกับคุณ”
“หืม?”เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นมาทันที “คุณวิลล์……ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ”
“เพราะว่าเมื่อเช้าตอนที่ผมโทรศัพท์ไป ผมรู้สึกว่าท่านประธานคนนั้นไม่ได้จะให้ความสำคัญอะไรกับคุณ เขาเพียงให้ผมไปหาคุณ ยังมีวันนี้อีกคุณเสี่ยงอันตรายฝ่าพายุหิมะมา ท่านประธานคนนี้ไม่ได้เป็นห่วงคุณสักนิด จนถึงตอนนี้ ผมยังไม่เห็นคุณได้รับโทรศัพท์ที่โทรมาถามไถ่เลย เขาไม่กังวลว่าคุณจะเกิดเรื่องขึ้นสักนิดเลยเหรอ”
ชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนี้ พูดซะจนรู้สึกกระอักออกมา
เส้นหมี่ที่นั่งอยู่ตรงนั้น ทันใด หลังจากนั้นรู้สึกได้เพียงว่าความคับคั่งเสียใจภายในใจลึกๆที่ถูกตัวเองกดทับเอาไว้นั้นหลั่งไหลออกมาเหมือนกระแสน้ำ
อาหารในปาก ทันใดรู้สึกว่าไม่มีรสชาติเสียแล้ว
เธอไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก
แต่ว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงอย่างเถียงไม่ออก เพราะว่า วันนี้เธอไม่ได้รับโทรศัพท์ที่โทรมาถามไถ่ความเป็นห่วงเลย
“อาจจะ……เป็นเพราะว่าเขาไม่รู้สถานการณ์ของอากาศวันนี้”
“จะเป็นไปได้อย่างไร เมืองเดอะซีถึงเมืองAระยะทางห่างกันแค่สามชั่วโมง จะต่างกันสักเท่าไหร่ คุณเนตรดาว คุณต้องเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ด้วย คุณต้องหาเถ้าแก่ที่รู้จักชื่นชมคุณมากกว่านี้”
ปกติแล้วชาวต่างชาติมักจะพูดตรงออกมาๆ ได้ยินเส้นหมี่ยังหาข้ออ้าง เขาจึงตอกกลับมาอย่างไม่คิดมากทันที
เส้นหมี่พูดไม่ออกสักคำ
ใบหน้าเล็กที่ยังมีบาดแผล ได้แต่ซีดขาวขึ้นมาเหมือนกระดาษ
“งั้นเหรอ”
“แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าคุณยินยอมล่ะก็ จีคิวกรุ๊ปของพวกเรายินดีต้อนรับคุณนะ”ในที่สุดวิลล์ เมสันก็พูดจุดประสงค์ที่แท้จริงออกมา บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เส้นหมี่นิ่งไป
ดังนั้น เมื่อกี้ที่เขาพูดออกมาตรงขนาดนั้น ยังไม่ไว้หน้าหิรัญชากรุ๊ปแม้แต่น้อย ความจริงแล้วก็เพื่ออยากจะได้ตัวเธอไปอย่างนั้นเหรอ?
เส้นหมี่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือจะร้องไห้ดี
แต่ว่า หลังจากสงบสติลง เธอไม่อาจไม่ยอมรับไม่ได้ ที่ชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนี้พูดนั้นเป็นเรื่องจริง
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ทั้งสองคนทานเสร็จแล้ว ในที่สุดเส้นหมี่ก็ได้เอาสัญญาให้วิลล์ เมสันเซ็นแล้ว
“คุณเนตรดาว คุณไม่พิจารณามาที่จีคิวกรุ๊ปของพวกเราเหรอ”หลังจากเซ็นเสร็จแล้ว ชายหนุ่มชาวต่างชาติคนนี้ก็ยังไม่ยอมแพ้ จึงเชื้อเชิญขึ้นมาอีกครั้ง
เส้นหมี่รู้สึกขำเล็กน้อย จึงได้แต่ปฏิเสธออกไปอีกครั้งอย่างชัดเจน
“ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันยังมีครอบครัวอยู่ที่นี่ ตอนนี้ยังไม่มีแผนที่จะไปต่างประเทศ”
“งั้นก็ช่างเถอะ ถ้ามีโอกาสคงได้ทำสัญญาร่วมกันอีก”
วิลล์ เมสันแสดงสีหน้าเชื้อเชิญออกมาอย่างเต็มที่
แต่ว่า ในที่สุดแล้วสุภาพบุรุษท่านนี้ หลังจากถูกปฏิเสธ หญิงสาวท่านนี้ที่บุกฝ่าพายุหิมะมาตั้งไกลเพื่อมาเซ็นสัญญากับเขา เขาก็ยังไม่ลืมที่จะจัดการเรื่องส่งเธอกลับ
“คุณเนตรดาว งั้นเดี๋ยวอีกสักพักคุณจะกลับไปยังไง”
“ฉันเหรอ”
เส้นหมี่มองไปด้านบนศีรษะยังมีเกล็ดหิมะหล่นร่วงลงมา มุมปากที่ไร้สีเลือดกระตุกเล็กน้อย：“ฉันขอดูก่อนนะคะ วันนี้น่าจะพักที่นี่ตอนนี้เลย รอให้อากาศดีขึ้นแล้วค่อยกลับไป”
เธอเหนื่อยมากจริงๆ อยากให้ตัวเองได้พักผ่อนสักหน่อย
วิลล์ เมสันจึงเดินออกไปโดยเร็ว
เส้นหมี่มองดูจนเขาเดินออกไป แล้วก็เดินกลับเข้าโรงแรม เตรียมที่จะเปิดห้องให้ตัวเองได้พักผ่อน
แต่ในเวลานี้ ที่หน้าประตูโรงแรม โรลส์รอยซ์สีดำคันหนึ่งขับเข้ามาด้วยความเร็วสูงเหมือนลูกธนู ทันใดก็มาถึงที่นี่ หลังจากนั้นเมื่อเห็นว่าเธออยู่ในโรงแรมนี้ ชายหนุ่มที่อยู่บนรถจึงรีบพุ่งตัวเข้ามาทันที
“คุณภรรยา——”
“……”
น้ำเสียงฟังดูร้อนรน และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความรักความอบอุ่น
คนทั้งล็อบบี้โรงแรมหยุดลงอย่างกะทันหัน ต่างสนใจเรื่องเรื่องนี้
ทำไงได้ล่ะ คนคนนี้ ที่ขับรถหรูเข้ามา ดูจากรูปร่าง ชายหนุ่มเป็นคนที่โดดเด่นมาก ใครๆก็ต่างอยากจะเห็นหญิงสาวที่ถูกเขาเรียกอย่างอบอุ่นนุ่มนวลคนนั้นว่าคือใครกัน?
เส้นหมี่เหมือนถูกทำให้ชะงักลง
เธอที่กำลังกรอกข้อมูลอยู่จึงหยุดมือลง ร่างกาย เหมือนกับถูกช็อต เพียงไม่กี่วินาที นิ่งแข็งเหมือนกับหินยังไงอย่างงั้น