ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 590 ทุกคนสามารถตกเป็นหมากของเธอได้
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 590 ทุกคนสามารถตกเป็นหมากของเธอได้
ถึงแม้ว่าจะมีกระจกกั้น ตอนที่เส้นหมี่กำลังส่งข้อความให้แสนรัก เธอนั่งไขว่ห้างและพิงพนักเก้าอี้ รูปที่ถูกแอบถ่ายจึงเห็น
หน้าเธอชัดมาก
รูปถ่ายถูกส่งออกไปให้เนติที่อยู่ญี่ปุ่น
“ถ่ายบ้าอะไร! รูปบ้าพวกนี้ใช้ไม่ได้เลยสักรูป?”
เธอด่าว่าตั้งแต่เห็นรูปแรกที่ได้รับ
ผู้ช่วยเนติเห็นท่าไม่ดี รีบพูดขึ้นว่า: “นายหญิงใจเย็นๆนะคะ เธอเพิ่งเข้าไปได้ไม่นาน คงยังไม่ได้ข้อมูลอะไรที่สำคัญ ให้เธอ
ค่อยๆสืบ เราคอยสั่งการเธอก็พอค่ะ”
เนติได้ยินเช่นนั้น ท่าทีดูโอนอ่อนลงมาบ้าง
หลังจากนั้น เธอเปิดรูปที่สองต่อ
“รูปนี้ยังพอใช้ได้”
“นายหญิง ขอดิฉันดูด้วยค่ะ”
ผู้ช่วยดูรูปในมือถือคุณนายเนติ รูปที่เธอเห็นไม่เลวทีเดียว
ในรูปนั้นเป็นเด็กสาวที่เคยถูกคุมขังอยู่กับพวกเขา ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนที่สดใสสวยงามดั่งดอกกุหลาบที่กำลังเบ่งบาน
ขนาดผู้หญิงด้วยกัน เห็นแล้วยังอดชื่นชมไม่ได้
“ญาณีได้ถ่ายทอดความเป็นตัวเองให้ลูกสาวเธอทั้งหมด” เนติดูรูปแล้วรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมาในใจ
“……”
ตอนนี้ผู้ช่วยของเธอไม่กล้าออกความเห็นแล้ว เธอกลัวจะทำให้นายหญิงยิ่งโมโหขึ้นไปอีก
โชคดีที่เธอดูเสร็จก็ปิดโทรศัพท์ไปเลย
“คุณนาย ตอนนี้เราจะทำยังไงดี? จะส่งรูปนี้ให้คุณหนูไหมคะ? แกยังไม่รู้ว่าเราส่งคนเข้าไปสอดแนมตระกูลหิรัญชา
ถ้าคุณหนูเห็นรูปพวกนี้ แกจะโกรธไหมคะ?”
“โกรธงั้นเหรอ?” เนติพูดพลางหัวเราะ “ฉันส่งรูปผู้หญิงที่เขาเฝ้าใฝ่หาทั้งคืนทั้งวัน เขาจะโกรธอะไรอีก?”
พูดแล้วเธอก็ส่งรูปพวกนั้นออกไปให้ลูกชาย
ผ่านไปสักครู่ หลังจากที่คณาธิปได้รับรูปพวกนี้ เขารีบต่อสายตรงจากโตเกียวด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว
“คุณแม่คิดจะทำอะไรอีก? รูปพวกนี้แม่เอามาจากไหน?”
“ลูกไม่ต้องรู้หรอกว่าแม่ได้รูปมาจากไหน แค่ตอบแม่มาว่าดีใจไหมที่เห็นรูปพวกนี้”
เนติไม่ได้สนใจความฉุนเฉียวของลูกเลย เธอนอนให้คนรับใช้นวดอย่างสบายใจพร้อมคุยสายไปด้วย
คณาธิปยิ่งโกรธจัดเมื่อได้ยินคุณแม่เขาพูดเช่นนั้น: “ผมขอเตือนแม่ไว้เลยนะ อย่าไปตอแยเธออีก ไม่งั้นได้เห็นดีกันแน่!”
อะไรกัน! คณาธิปควรจะดีใจที่ได้เห็นรูปพวกนี้นะ ยังไม่สำนึกที่จะขอบคุณแม่อีก!
แต่กลับกลายเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา
เนติรู้สึกไม่พอใจ เธอลุกขึ้นมานั่งอย่างช้าๆ
“คณาธิป แกยังเป็นลูกชายชั้นอยู่หรือเปล่า? แม่อุตส่าห์ดั้นด้นให้คนจัดการรูปถ่ายพวกนี้มาให้ แกยังสงสัยในตัวแม่รึ?
แกมองแม่เป็นคนแบบไหนไปแล้ว? เพชฌฆาตเลือดเย็นรึไง?”
“หึ……”
เขาฝืนยิ้มแล้วไม่พูดอะไร
ผู้ช่วยเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดี รีบพูดขึ้นอย่างเสียงอ่อนว่า: “คุณนายค่ะ อย่าไปถือสาคุณหนูเลยค่ะ? ตอนนี้นังผู้หญิงคน
นั้นกำลังทำให้คุณหนูหลงหัวปักหัวปำ?”
เหตุผลของผู้ช่วย ทำให้อารมณ์เนติเย็นลงมาบ้าง
“ดี ถ้าแกไม่อยากได้ ต่อไปแม่จะไม่ทำอีก ตอนนี้แกรีบกลับไปทำงานได้แล้ว อย่ามัวแต่เมาอยู่ในร้านเหล้าบ้านั่น!”
“ผมทำไมต้องฟังแม่ด้วย?” คณาธิปพูดอย่างไม่แยแส
เนติได้ยินเช่นนั้น เธอยิ้มอย่างเยือกเย็นแฝงไปด้วยเลศนัย
“ได้! แกไม่ฟังแม่ไม่เป็น แต่แกรู้ไว้ซะ ถ้าแกไม่กลับไปที่บริษัท เรื่องคดีฉ้อโกงที่ตระกูลหิรัญชากำลังฟ้องร้องซาจากรุ๊ป
เกิดชนะคดีขึ้นมา แกที่เป็นคุณชายที่แท้จริงของตระกูลหิรัญชา จะกลายเป็นเรื่องน่าขำขันที่สุดในวงธุรกิจ แกจะกลายเป็น
หนูข้างถนนที่ทุกคนจะตราหน้าว่า—— เป็นลูกนอกไส้!”
“……”
“ยังไม่พอ สิ่งที่แกควรจะได้รับ กลับกลายเป็นของคนอื่นทั้งหมด รวมถึงผู้หญิงที่แกรัก ที่ออดอ้อนอยู่ในอ้อมอกผู้ชายคนอื่น
ทุกวี่ทุกวัน แกจะยอมให้เป็นแบบนั้นตลอดไปเหรอ!”
“หุบปากซะ!”
ความโมโหโกรธานั้นแผดเสียงออกมาจากในสาย
คณาธิปโกรธจนตัวสั่น โมโหจนตาแดงก่ำ จนเขาแทบอยากจะกระชากตัวคนในสายมาแยกเขี้ยวและสับให้เละ!
เขาไม่เคยโกรธแม่ตัวเองถึงเพียงนี้มาก่อน!
แต่เนติฟังแล้วแสยะยิ้มอย่างพอใจ แล้ววางสายไป
เธอรู้จักลูกชายของตัวเองดีที่สุด
หยิ่ง？
ถึงแม้จะอยู่ข้างหน้าเธอก็ช่างปะไร เธอเป็นคนให้กำเนิดลูกชายตัวเอง และเธอก็รู้ดีที่สุดว่าความเจ็บปวดในใจของลูกคือ
อะไร?
ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้ว่าคณาธิปกลัวอะไร และเป็นห่วงอะไรมากที่สุด?
ดังนั้น คณาธิปไม่มีวันชนะเธอแน่!
เนตินั่งบนเก้าอี้โยกอย่างสบายใจ: “แจ้งคุณนากาจิมะให้จับตาดูความเคลื่อนไหวของคดี ถ้ามีความคืบหน้า ให้รีบแจ้งเข้า
มา”
“ได้ค่ะ คุณนาย”
“เดี๋ยวก่อน เรื่องรูปถ่ายให้คนถ่ายรูปของนังผู้หญิงกับไอ้ระยำตอนอยู่ด้วยกันนั้นมาอีก”
เนติสั่งทิ้งท้ายด้วยสายตาที่อำมหิต
ผู้ช่วย: “……”
ถึงแม้จะอยู่กับคุณเนติหลายปี น้ำเสียงคำพูดที่เธอได้ยินในวันนี้และสีหน้าแววตาของเธอ ทำให้ผู้ช่วยรู้สึกขนหัวลุกไป
ทั้งตัว!