ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 593 ทำผิดแล้ว ก็ต้องถูกลงโทษ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 593 ทำผิดแล้ว ก็ต้องถูกลงโทษ
ชิงสุกก่อนห่าม?
เป็นสิ่งที่คิดไม่ถึงจริงๆ เป็นคำพูดที่เหลือทนจริงๆ กลับออกมาจากปากของหญิงสาวที่ตั้งแต่เล็กถูกสั่งสอนมาอย่างดีคนนั้น เธอพูดออกมาได้อย่างไร?
ไม่ว่าอย่างไรแสนรักก็ไม่อยากจะเชื่อเลย
แต่ตามที่ เขามาคิดดีๆอีกครั้งคืนนั้นที่พี่สาวของเขาจะหนีออกจากบ้านมา ตอนเขาอยู่ในห้องของเธอพูดปรามเอาไว้ หลังจากนั้นเส้นหมี่ที่อยู่ด้านนอกก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นอย่างกะทันหัน
ภายในใจของเขาเหมือนถูกปลดล็อก
ใช่สิ คืนวันนั้น เธอดูไม่ค่อยปกติจริงๆ ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไร แต่หลังจากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น เขามาคิดให้ละเอียดอีกที ถ้วยซุปของเธออันนั้นก็หล่นลงอย่างกะทันหันไปแล้ว
แสนรักรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ดีออกมา
“เธอยังพูดอะไรกับคุณอีกหรือเปล่า”
“เธอ……เธอไม่ได้พูดอะไรอีก สุดท้ายให้ที่อยู่ของม็อกโกกับฉันมา ฉันก็วิ่งออกมาแล้ว”
แสงดาวเอาเส้นหมี่มาขายซะหมดเปลือก หลังจากพูดจบ เธอก็กอดเข่าตัวเองเอาไว้ ไม่พูดอะไรออกมาอีกแล้ว
ไม่อย่างนั้น กลับไปค่อยมอบของขวัญแล้วก็ค่อยกล่าวขอโทษ
สีหน้าของแสนรักตอนนี้ไม่สู้ดีนัก
ม็อกโกก็ด้วย
เพราะว่า ม็อกโกนั้นเป็นผู้บัญชาการทหารอาวุโส ที่อยู่ของเขานั้นไม่แน่นอน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับภารกิจของทางการทหาร เปลี่ยนตำแหน่งที่อยู่ได้ตลอดเวลา
แต่ตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้กลับพูดว่า เส้นหมี่เอาที่อยู่ของม็อกโกให้กับเธอ
งั้นเธอรู้ได้ยังไงกันแน่ว่าตอนนี้ม็อกโกอยู่ที่นี่?
“ดูเหมือนว่า ภรรยาของคุณคนนี้ คุณต้องตรวจสอบให้ดีแล้วล่ะ แม้แต่ตำแหน่งที่อยู่ของผมเธอยังรู้ได้ ความสามารถไม่ใช่ธรรมดาเลยทีเดียว”
ตอนนี้ม็อกโกไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ ทำได้เพียงทำเป็นล้อเล่นแต่แฝงไปด้วยการเตือนสติ
ขมับของแสนรักเต้นตุบๆขึ้นมา
ผ่านไปสักพัก ได้ยินเขาถามขึ้นมาหนึ่งประโยค：“เมื่อก่อนคุณรู้จักกับเธอเหรอ”
ม็อกโกส่ายหน้า：“ไม่รู้จัก ผมไม่เคยเจอเธอมาก่อน คุณเองก็มาเคยพาเธอมาให้พวกเราได้พบหน้ามาก่อน ผมจะไปรู้จักเธอได้อย่างไร”
แสนรัก：“……”
ไม่รู้จัก แต่กลับติดตามเขาเหมือนเป็นเงาอย่างนี้
นี่เพื่ออะไรกันแน่?
หรือว่า เธอเพียงเพื่อจับคู่ให้แสงดาวกับม็อกโกแค่นั้นเหรอ?
แต่ว่า การจับคู่มีตั้งหลายวิธี ถ้าเธอมีความคิดแบบนี้จริงๆ ก็ไม่เห็นว่าจะต้องใช้วิธีแบบนี้เลย เธอไม่รู้เลยเหรอ การใช้วิธีแบบนี้ จะทำให้ระหว่างเขากับเขาที่เป็นเพื่อนรักกันมองหน้ากันไม่ติด?
เดี๋ยวก่อน มองหน้ากันไม่ติด?
เขาเหมือนคิดอะไรบางอย่างออก หลังจากนั้น สายตานั้นเบนไปยังม็อกโกที่ยืนอยู่ด้านข้างของเขา
ม็อกโก：“ทำไมเหรอ คุณคิดอะไรออกแล้วเหรอ”
แสนรัก：“……”
หรี่ตาลง สุดท้าย เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงแต่เดินตรงไปจับผู้หญิงคนนั้นที่ขดตัวอยู่ขึ้นมา
“เรื่องเรื่องนี้ รอให้ผมตรวจสอบให้แน่ชัดก่อน แล้วค่อยบอกกับคุณอีกที”ตอนที่แสนรักกำลังจะออกไป สุดท้ายจึงบอกกับเพื่อนรักด้วยประโยคนี้
หลังจากนั้น ม็อกโกที่ยืนอยู่ตรงนั้น มองเห็นเขาขับรถ แล้วออกไปโดยเร็ว
เขาแต่งคนแบบไหนมาเป็นภรรยากันแน่?
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเขาก็วิ่งมาปรากฏตัวอยู่ด้านหน้า：“คุณชายม็อกโก ท่านนายพลได้โทรศัพท์มาครับ บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“เหมือนจะเป็นเรื่องของผู้บัญชาการขุนนายในปีนั้น พูดว่าช่วงนี้มีคนพบเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ผู้บัญชาการขุนนายแต่งงานด้วยในปีนั้น หลังจากท่านนายพลได้ยินเข้า โมโหเดือดดาลเป็นอย่างมาก จึงให้คุณชายม็อกโกรีบไปสืบเรื่องนี้ดูสักหน่อย”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้ เพราะว่าเป็นคนของตระกูลเทวเทพพามาด้วย ดังนั้น เรื่องหลายๆเรื่องของตระกูลเทวเทพจึงไม่ได้ปิดบังเขา
อารอง?
ม็อกโกได้ยินแล้ว ตกใจเป็นอย่างมาก……
——
เส้นหมี่กินข้าวที่บ้านตระกูลวชิรนันท์เสร็จแล้วจึงกลับมาที่คฤหาสน์หิรัญชา ก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว
หลังจากกลับมา เดิมทีเธออยากจะไปดูพวกเด็กๆสักหน่อย
แต่ทันใดก็ได้ยินเสียงร้องไห้มาจากมุมอับในลานบ้าน ยังได้ยินเสียงตัวล็อกประตูอันใหญ่ดังขึ้นมา เธอที่อยู่ตรงนั้นตกใจจนรู้สึกเย็นวาบขึ้นมา
เกิดอะไรขึ้นเหรอ?
ในมุมอับของลานบ้าน……ทำไมถึงมีเสียงคนร้องไห้ล่ะ? เมื่อวานเธอปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ?
เส้นหมี่รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น กำลังจะไปดูสักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นึกไม่ถึงว่า เวลานี้ด้านหลังมีเสียงลอยมาจนเหมือนวิญญาณของเธอจะออกจากร่าง
“เส้นหมี่ วชิรนันท์ คุณจะไปไหนเหรอ”
“……”
เพียงประโยคนี้ เส้นหมี่สั่นเทาไปทั้งร่าง เหมือนถูกสะกดจุดเอาไว้ไม่ขยับเขยื้อนแล้ว
เรียกชื่อและนามสกุลออกมาเต็มๆแบบนี้ แน่นอนว่าคงไม่ใช่เรื่องดีอะไร
อีกทั้งน้ำเสียงยังฟังดูน่ากลัว เหมือนกับจะกลืนกินชีวิตเข้าไปยังไงอย่างงั้น
เส้นหมี่หมุนตัวกลับมาเหมือนกับหุ่นยนต์
“เปล่า……เปล่าสักหน่อย พี่ชาย คุณกลับมาแล้วเหรอ”
“ไม่ต้องมายิ้ม รีบขึ้นไปข้างบนเดี๋ยวนี้ ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณ！”
ชายหนุ่มฉีกใบหน้าแย้มยิ้มของเธออย่างไม่ไว้หน้าสักนิด หลังจากนั้นใบหน้าหล่อที่กำลังขุ่นเคืองก็เดินขึ้นข้างบนไป
เส้นหมี่：“……”
ทำไมดุขนาดนี้……
มือเท้าของเธอเย็นวาบ สุดท้ายก็เดินตามขึ้นไปอย่างคอตก
เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วหรือเปล่านะ?
แสงดาว ทำไมถึงถูกเอาตัวกลับมาอย่างกะทันหันล่ะ? วันนี้ทั้งวันไม่เห็นแม้เงาของชายหนุ่ม เพราะว่าไปตามหาเธองั้นเหรอ？!!
เส้นหมี่พ่นลมออกมาจากปาก แข้งขาอ่อน ตอนที่ข้ามประตูห้องนอนเข้ามา เกือบจะล้มปากคาบ
ยังดี เวลานี้ชายหนุ่มอยู่ตรงหน้าของเธอพอดี ได้ยินเสียงบางอย่างจากด้านหลัง เขาที่ตาไวมือเร็วจึงรีบหันกลับมารับเอาไว้
“ทำอะไร ผมยังไม่ทันได้ว่าอะไรคุณสักคำ ก็กระวนกระวายขนาดนี้แล้วเหรอ”
“……”
จำเป็นต้องพูดออกมาตรงขนาดนี้ไหม?
พูดเปิดฉากสักหน่อยก็ยังดี พูดเข้าเรื่องเลยแบบนี้ จิตใจของเธอยิ่งจะรับไม่ไหว
เส้นหมี่อยากจะบ้าตาย