ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 679 อย่าดื้อ เป็นเด็กดีนะ
แต่ว่า คนเหล่านั้นไม่มีทางฟังเขา
ในทางกลับกัน หลังจากที่ได้เห็นสีหน้าท่าทางของเขาเป็นแบบนี้ พวกเขารู้ได้ทันทีว่าคนที่อยู่บนรถบรรทุกนี้สำคัญกับเขา
ในที่สุด พวกเขาอยู่ต่อหน้าของเขา เปิดประตูรถบรรทุกคันนั้นออกมาจริงๆแล้ว
“อ๊า——”
ปรากฏว่า พึ่งจะเปิดออกมา หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมเสื้อกันหนาวของชุดนักเรียนสีฟ้า-ขาว กลิ้งลงมาจากด้านใน หล่นลงข้างเท้าของพวกเขา
หัวใจของแสนรักหยุดเต้นไป！
“เป็นผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆด้วย แต่ว่า ทำไมเธอยังใส่ชุดนักเรียน เป็นนักเรียนเหรอ”
“น่าจะใช่มั้ง งั้นเธอกับเขาคนนั้นเป็นอะไรกัน”
“น่าจะ……เป็นคนรักที่เลี้ยงดูเอาไว้ สมัยนี้ไม่ใช่ว่านิยมทำอะไรพิเศษแบบนี้เหรอ”
คนเหล่านี้มองดูหญิงสาวที่อยู่บนพื้น เริ่มเข้ามายุ่มย่ามเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับคนที่ยังติดอยู่ในรถอย่างแสนรักอย่างดูถูกดูแคลน
เด็กสาวขดตัวอยู่บนพื้นไม่ขยับ
แต่ว่า ในตอนที่คนพวกนี้ยื่นมือเข้ามาจะจับเธอ กลับหยิบเข็มเล่มหนึ่งออกมาจากร่างกายอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นทิ่มลงไปอย่างแรงบนดวงตาของคนคนนี้
“อ๊าก——”
ทันใดนั้นคนคนนี้ร้องออกมาอย่างน่าเวทนา ยื่นมือออกมาจับเธอขว้างออกไป
เส้นหมี่ถูกกระแทกลงกับพื้น ทันใดนั้น เจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้งจนเบื้องหน้าเป็นสีดำไปหมด
“ฆ่าเธอซะ！ฆ่าเธอให้ผมเดี๋ยวนี้ ！！”
“……”
ในตอนที่เธออยากจะลุกขึ้นมา แล้วพุ่งไปที่รถสีดำคันนั้นที่ถูกชนที่อยู่ด้านหน้า ช่วยชีวิตชายหนุ่มที่ติดอยู่นั้นออกมา ด้านหลังก็มีสองมือเข้ามาดึงผมยาวของเธอเอาไว้
ทันใดนั้น เธอรู้สึกเพียงว่าเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ทั้งร่างราวกับเป็นว่าวยังไงอย่างงั้น ถูกดึงกลับไปแล้ว！
“อื้อ……”
“นังคนชั่ว ยังกล้าลงมือกับข้าอีกเหรอ ดี งั้นตอนนี้ข้าจะเปลี่ยนแกให้เป็นเนื้อบด！”หลังจากนั้น คนคนนี้ก็จับเธอโยนออกไปนอกที่กั้นถนน
“อ๊า！！”
เส้นหมี่กรีดร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง
ด้วยความรวดเร็ว ทันใดนั้น มือคู่หนึ่งก็จับเธอเอาไว้ เธอถึงไม่ได้หล่นลงไปแล้ว แขวนอยู่ด้านนอก
ใคร?
ใครจับเธอเอาไว้?
เส้นหมี่ที่ยังตื่นตระหนก เงยหน้าขึ้นมาอย่างอึ้งทึ่ง เธอได้เห็น กลับเป็นใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยอันนั้น ถึงแม้ว่า ใบหน้าอันนั้นจะเปื้อนไปด้วยเลือด
“พี่ชาย……”
ในที่สุดเธอก็ร้องไห้ออกมา น้ำตาเม็ดใหญ่ๆร่วงออกมามาจากขอบตา เธอมองไปที่เขา น้อยใจออกมาเหมือนกับเด็กน้อย
แสนรักนอนราบอยู่ด้านบน อดทนต่อความเจ็บปวดบนร่างกาย มือคู่นี้ออกแรงดึงเธอเอาไว้
“ไม่ต้องกลัว ผมจะดึงคุณขึ้นมา”เขาปลอบใจเธอ น้ำเสียงนั้นอบอุ่นเป็นอย่างมาก
เส้นหมี่น้ำตาแตกออกมาเหมือนน้ำพุ
นานแล้วที่เขาไม่ได้พูดกับเธออย่างอบอุ่นแบบนี้ ไอ้บ้าคนนี้ ทำเพื่อให้เธอออกไปจากชีวิต เขารู้หรือเปล่าว่าเขาทำกับเธอมากเกินไปมาเป็นเวลานานแล้ว?
อีกทั้งรู้หรือเปล่าว่าเธอเสียใจมานานแค่ไหน?
เส้นหมี่ที่อยู่ด้านล่างน้ำตาพรั่งพรูออกมา：“งั้นคุณไม่ไล่ฉันไปแล้วเหรอ”
“ไม่แล้ว”
“ไม่สงสัยอะไรแล้วเหรอ”
“เดิมทีก็ไม่มี”
“……”
เส้นหมี่อึ้งไป
ทันใดนั้น ก็รู้สึกว่าน้ำตารื้นขึ้นมา เธอยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมแล้ว เหมือนกับว่าความน้อยใจและความโอดครวญทั้งหมดได้ถูกปลดปล่อยออกมา เธอที่อยู่ด้านล่างสั่นเทาขึ้นมาเล็กน้อย
แสนรักได้เห็นแล้ว จึงรีบปลอบใจ：“งั้นคุณขึ้นมาก่อนนะ”
“อืม”
เส้นหมี่ที่ร้องไห้ออกมาเหมือนกับแมวน้อย ตอบตกลง หลังจากนั้น เธอก็ออกแรงจับมือคู่นี้ของชายหนุ่มเอาไว้แน่น รอให้เขาดึงตัวเองขึ้นไป
แต่ว่า ความปลื้มปีติของเธอมากเท่าไหร่ หนึ่งวินาที ความผิดหวังของเธอก็ลึกเท่านั้น！
“ติ๋ง……”
เส้นหมี่กะพริบตาปริบๆ รู้สึกได้ถึงความอุ่นและความเหนอะหนะของเลือดบนใบหน้า ทันใดนั้นเธอก็หน้าซีดไปทันที
“พี่ชาย……”
“รีบขึ้นมา！！”
แสนรักเกือบจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาจับเธอเอาไว้แน่น ออกแรงอย่างมากจะดึงเธอขึ้นมา
แต่ว่า ในตอนนี้ ด้านหลังของเขา มีกริชที่คมมากเล่มหนึ่งทันใดนั้นแทงมาบนร่างกายของเขาอย่างแรง！
“ข้าก็นึกว่าลูกชายของขุนนาย เก่งกาจเกินกว่าใครไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ตัวคนเดียวก็สามารถจัดการได้ ฆ่าพวกเราไปตั้งหลายคน ก็นึกว่าคุณจะเชิดหน้าชูตาอยู่ที่นี่ได้ ที่แท้ ก็เหมือนกับพ่อไม่มีผิด เป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อที่หลบอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิง”
คนนี้พูดออกมาด้วยความโกรธเกลียด ในแววตาเต็มไปด้วยความดุร้าย
เขาโกรธและเกลียดจริงๆ
ตระกูลเทวเทพที่อยู่ในเมืองหลวง แต่เดิมมาไม่มีการรบครั้งไหนไม่ชนะ ขอเพียงตระกูลเทวเทพเป็นคนลงมือ ไม่มีศัตรูที่พวกเขาขจัดออกไปไม่ได้
แต่ว่า หญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้ กลับทำให้พวกเขาต่อสู้กันเองขึ้นมา！
อีกทั้งคือครั้งแล้วครั้งเล่า！
คนนี้ยิ้มออกมาอย่างดุร้ายแล้วดึงกริชออกมา เขาเตรียมที่จะค่อยๆเล่นเกมเกมนี้
ทันใดนั้น เส้นหมี่ที่ถูกดึงเอาไว้ที่ลอยอยู่ด้านนอกของที่กั้น รู้สึกได้เพียงว่ามือของชายหนุ่มนั้นสั่นเทาอย่างรุนแรง หยดเลือดที่หยดลงมาบนหน้าของเธอยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
“อย่า คุณอย่าทำอะไรเขา อย่า！！”เธอหวาดกลัวแล้ว มองไปยังผู้ชายที่อยู่ด้านบนแล้วตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง
แต่ว่า คนคนนี้จะปล่อยแสนรักไปได้อย่างไร?
เดิมทีเขาก็อยากจะฆ่าเขาอยู่แล้ว บวกกับปริมาณในครั้งนี้แล้ว แสนรักฆ่าคนของพวกเขาไปค่อนข้างมาก เขาปล่อยเขาไปสิถึงจะแปลก?
แล้วก็แทงลงไปอีกครั้งรุนแรง！
“อื๊อ——”
ในที่สุดแสนรักก็เป็นตะคริวขึ้นมาแล้ว
แต่ว่า เขายังคงไม่ปล่อยมือ ยังคงจับเส้นหมี่ที่อยู่นอกที่กั้นถนนนี้เอาไว้อย่างแน่น
เส้นหมี่สิ้นหวังแล้ว