ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 78 จัดการเก็บให้หมด！อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว！

“ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณหญิง เรื่องนี้เป็นความผิดของชินจัง กลับไปแล้วฉันจะอบรมสั่งสอนเขา เด็กทำร้ายร่างกายกันนั้นไม่ถูกต้อง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ดังนั้น คุณโปรดวางใจ อะไรที่ควรอบรมสั่งสอนเราจะทำ อะไรที่ควรชดใช้เราก็จะชดใช้ให้ค่ะ ”
แป้งร่ำดูภูมิฐานและสง่างาม อยู่ในสำนักงานของโรงเรียนอนุบาล พูดขอโทษภรรยาของเลขาธิการ และยังพูดด้วยท่าทีจริงจังว่ากลับไปแล้วจะอบรมสั่งสอนชินจัง
นี่คือแบบอย่างของผู้ปกครองที่มีคุณสมบัติครบถ้วนอย่างแน่นอน
ครูในโรงเรียนอนุบาล และภรรยาของเลขาธิการ เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าก็ดูดีขึ้นมากในทันที
“คุณแม่ชินจัง หากคุณมาเร็วกว่านี้ เรื่องคงไม่วุ่นวายแบบนี้ คุณดูพี่เลี้ยงของคุณ ใช้ได้ซะที่ไหน ? ไม่พูดจาดีๆ แล้วยังลงไม้ลงมืออีก แบบนี้มันใช่เรื่องหรือเปล่า ？”
“ใช่ค่ะ คนแบบไหนกัน ? คุณแม่ชินจัง ฉันว่าคุณควรไล่เธอออกจะดีกว่านะคะ ！”
“เห็นด้วยค่ะ……”
ทุกคนต่างพากันพูดเยาะเย้ยแล้วมองไปยังเส้นหมี่ที่ถูกชายชุดดำสองคนควบคุมตัวอยู่
เส้นหมี่ยิ้มเยาะ
เธอเป็นแม่เด็กงั้นเหรอ ? ช่างตาต่ำเสียจริง ！
“เอาล่ะค่ะ อย่างที่พูดไป สรุปตามนี้นะคะ หากไม่มีอะไรแล้ว เราขอตัวก่อนนะคะ”
แป้งร่ำจัดการเรื่องนี้อย่างเบ็ดเสร็จ และกำลังจะพาเด็กน้อยกับเส้นหมี่ออกไป
โดยไม่คาดคิด ทันทีที่มือของเธอสัมผัสไปที่ชินจังที่ยืนอยู่ข้างๆเส้นหมี่ ทันใดนั้น เด็กน้อยก็สะบัดมันออกอย่างแรง“ไปให้พ้น！”
“ชินจัง นี่เรากำลังพูดอะไรอยู่ ？！”
ใบหน้าของแป้งร่ำซีดเซียวขึ้นมาทันที สายตากวาดมองไปยังทุกคนในสำนักงานที่มองอยู่อย่างประหลาดใจ เธอรู้สึกโกรธจนอยากจะจับตัวเจ้าเด็กแสบคนนี้เอาไว้
จากนั้นก็เอามาลงโทษเสียให้เข็ด
“ชินจัง มานี่ เด็กดี กลับบ้านกับแม่นะ ”
“ไปให้พ้น เธอไม่ใช่หม่ามี๊ของผม คนนี้ต่างหากหม่ามี๊ผม ”ชินจังกระโดดเข้าหาเส้นหมี่ พยายามจะผลักสองคนที่กดร่างหม่ามี๊เขาออก
แต่ว่า เขาตัวเล็กเกินไป หลังจากที่มือน้อยๆนั้นผลักออกไป ไม่เพียงช่วยหม่ามี๊ไม่ได้
ตรงกันข้าม คนคนนั้นคว้าไปที่ข้อมือเรียวของเขาทันที
“ปล่อย！ปล่อยเขานะ！”
เมื่อเส้นหมี่เห็น ก็ร้อนรนขึ้นมาทันที
ทว่า คนพวกนี้จะปล่อยเด็กคนนี้ไปได้ยังไง เบื้องหน้าที่กำลังจะลงไม้ลงมือกับเขา ในตอนนี้เอง ทางด้านนอกก็มีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนลุกลน“แย่แล้วค่ะ ท่านผู้อำนวยการ ด้านนอกมีคนมากันจำนวนมาก บอกว่าจะมารับคุณชายเล็กชินจังค่ะ！”
คุณชายเล็กชินจัง？
ทันใดนั้น เด็กน้อยที่ถูกจับตัวเอาไว้ ก็ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ?
เห็นเพียงเขาพยายามดิ้นรนขัดขืน ทันทีทันใด ก็วิ่งหนีออกไป“แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ผมอยู่นี่ แด๊ดดี้——”
เขาตะโกนเรียก เสียงของเด็กน้อยเต็มไปด้วยเสียงสะอื้นไห้
คนในสำนักงานก็ได้ยินเช่นกัน และพากันเดินออกมา
แต่แล้ว ที่พวกเขาคาดไม่ถึงก็คือ หลังจากที่ออกมา พวกเขาก็เห็นภาพที่น่าตกใจอย่างมาก ！
นี่เป็นภาพที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในโรงเรียนอนุบาลอย่างแน่นอน
รถSUVกว่าสิบคัน จอดเรียงกันอยู่ที่หน้าประตู เหมือนฉากหนังในละคร และรถเบนท์ลีย์สีดำคันแรกที่มีป้ายทะเบียนเลข8เรียงกัน ทันทีที่มาถึง ประตูรถก็ถูกเปิดออก ทันใดนั้น พวกเขาก็เห็นชายหนุ่มรูปร่างภูมิฐานและหล่อเหลาเดินลงมา
ภาพนี้ เหมือนเจ้าชายมาจุติ！
นี่มันใครกัน?
จนถึงตอนนี้ โรงเรียนอนุบาลของพวกเขาไม่เคยเห็นผู้ปกครองคนไหนที่จะมีปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่แบบนี้มาก่อน
ทุกคนต่างพากันตะลึง！
“แด๊ดดี้ ในที่สุดก็มาสักที พวกเขาทำร้ายผม และหม่ามี๊ หม่ามี๊ถูกจับตัวไว้อยู่ที่ด้านใน ฮือ～～”
ตอนนี้ชินจังได้วิ่งไปอยู่ตรงหน้าแด๊ดดี้แล้ว หลังจากที่เห็นแด๊ดดี้ เขากระโจนเข้าหาแล้วกอดแด๊ดดี้เอาไว้แน่น
เขาเป็นเด็กที่มีภาวะออทิซึม
แต่ตอนนี้ เขากลับถูกบีบจนร้องไห้โฮ
แสนรักอุ้มลูกชายขึ้นมา แค่พริบตาเดียวก็ทำให้จิตใจสะท้านได้กวาดมองไปอย่างเย็นชา วินาทีต่อมา ริมฝีปากบางก็ขยับ“จัดการ ！”
“ครับ ท่านประธาน ！”
ชายชุดดำหลายสิบคนที่ลงมาจากรถSUV หลังจากที่ได้ยินคำสั่ง ทันใดนั้น พวกเขาที่มีอาวุธครบมือก็บุกเข้าไปในโรงเรียนอนุบาลทันที
“อ๊าก——”
ทันใดนั้น ทุกคนในโรงเรียนอนุบาลต่างก็พากันกรีดร้องขึ้นมา
พวกเขาหวาดกลัวกันอย่างสุดขีด ทุกคนต่างพากันวิ่งหนีอย่างตาลีตาเหลือก ทว่า ชายชุดดำเหล่านี้จะปล่อยพวกเขาไปได้ยังไง ?
เห็นเพียงหลังจากที่พวกเขาเข้ามา ไม่ถึงสองนาที ทุกคนก็ถูกพวกเขาควบคุมตัวเอาไว้ จากนั้นก็ราวกับอินทรีย์จับลูกเจี๊ยบ พาตัวมาที่หน้าประตูโรงเรียน เตะตัดขา ทุกคนจึงคุกเข่าลงตรงหน้าของชายหนุ่มคนนั้นทันที !
รวมถึงผู้อำนวยการคนนั้นด้วย
นอกจากนั้นหญิงวัยกลางคนก็ออกมาด้วยเช่นกัน
เส้นหมี่ยังอยู่ในสำนักงานและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ?
จนกระทั่ง มีชายชุดดำที่พกปืนเดินเข้ามา เธอนิ่งอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ทันทีทันใด เสียง“กึก”ก็ดังขึ้น ชายสองคนที่ควบคุมตัวเธออยู่ข้างหลัง ก็ถูกพวกเขาจัดการไปแล้ว！
นี่มันช่างน่ากลัวมากจริงๆ
สมองของเส้นหมี่ดับสนิท
“พวกคุณ……พวกคุณ……”
“คุณเส้นหมี่ พวกเราเป็นคนของประธานแสนรัก มาเพื่อช่วยคุณ คุณเป็นอะไรไหมครับ ？”
“……ห๊า？”
เส้นหมี่กลายเป็นหินอย่างสมบูรณ์
ไม่กี่นาทีต่อมา เธอถูกพาตัวออกมาจากสำนักงานอย่างงงงวย ปรากฏว่า ทันทีที่ออกมาก็เห็นฉากนองเลือดและรุนแรงที่ทางเข้าของโรงเรียนอนุบาล
“แกทำร้ายลูกชายฉัน ？”
“ไม่……ไม่ใช่……”
“ไม่ใช่？”
“……ใช่ ใช่ ”
“ตึ้ง——”
ชายที่อุ้มเด็กน้อยอยู่เตะเข้าให้ทันที ทันใดนั้น หญิงวัยกลางคนที่คุกเข่าอยู่ ก็ล้มลงกับพื้นจนลุกไม่ขึ้น
โอ้แม่เจ้า！
ทุกคนต่างตกใจกลัว พวกเขาอกสั่นขวัญหาย มีครูบางคนถึงกับตกใจกลัวจนเป็นลมล้มพับไป
ส่วนเส้นหมี่ ก็ตะลึงจนตัวแข็งทื่อ
ผู้ชายคนนี้ มาอยู่ที่นี่จริงๆเหรอนี่?
นี่เขากำลังเอาคืนให้พวกเธอสองคนแม่ลูกงั้นเหรอ ?
ในใจของเส้นหมี่ก่อเกิดเป็นคลื่นทะเลรุนแรง เธอไม่กล้ายอมรับ แต่ในตอนนี้ เมื่อเห็นหญิงวัยกลางคนคนนั้นถูกเตะจนกองลงกับพื้น เธอก็รู้สึกดีไม่น้อย！
ในทางกลับกัน แป้งร่ำที่ยืนอยู่กับเธอ สีหน้าก็ดูแย่ขึ้นมาทันที
“นี่……พวกแกกล้ามากฉัน……ฉันเป็นภรรยา……ของเลขาธิการนะ ทำ……ทำร้ายฉัน ฉัน……ไม่ปล่อยพวกแกเอาไว้แน่ ”
ไม่คิดว่า หลังจากที่หญิงวัยกลางคนถูกเตะเข้าให้ จะยังลุกขึ้นมาได้อีก และยังพูดจาข่มขู่
ทุกคนในที่นี้ เห็นชายหนุ่มที่ราวกับมัจจุราช มีท่าทางน่ากลัวมากขึ้นไปอีก
“ใครคือเลขาธิการ ？”
ราวกับหลุดออกมาจากขุมนรก ชายหนุ่มยืนอุ้มเด็กน้อยในอ้อมแขน ไอเย็นแผ่ซ่าน เหลือแค่ความหนาวเหน็บและเหี้ยมโหด แค่ชำเลืองมองก็ทำเอาหนังศีรษะชาวาบ
บอดี้การ์ดเดินเข้ามา “วิชญะครับ”
“วิชญะ？”
“แด๊ดดี้ เธอนั่นแหละ เธอเป็นคนตบหน้าหม่ามี๊ ”ในช่วงสำคัญ ชินจังที่ถูกแด๊ดดี้อุ้มอยู่ ก็ชี้ไปยังหญิงวัยกลางคนด้วยความเกลียดชัง
ทันใดนั้น บรรยากาศในที่นี้ก็ราวกับนิ่งค้างไปในทันที
“จัดการซะ！”
“ครับ ท่านประธาน”
“อีกเรื่อง จัดการกับวิชญะด้วย อย่าให้ฉันได้ยินชื่อนี้อีก ！”
คำพูดเพียงเบาๆ ชายหนุ่มที่ราวกับปีศาจ ก็สั่งเก็บคนที่มีตำแหน่งเลขาธิการได้อย่างง่ายดาย
และแล้วหญิงวัยกลางคนก็ถึงกับร่างทรุด
ถึงขนาดสั่งเก็บเลขาธิการได้อย่างง่ายๆ แล้วคนคนนี้เป็นใครกัน ? ในบรรดาพวกเขา จะมีใครกันที่สามารถเรียกลมเรียกฝนได้แบบนี้ ?
มารู้ตัวอีกทีหญิงวัยกลางคนก็ต้องมานั่งเสียใจในการกระทำของตน
ทว่า มันสายไปแล้ว
บอดี้การ์ดที่ได้รับคำสั่ง ก็คว้าหมับไปที่ผมของเธอให้เธอเงยหน้าขึ้น ต่อหน้าทุกคน ตบซ้ายทีขวาทีไปที่ใบหน้าของเธอ
นี่มันโหดร้ายและรุนแรงเกินไปแล้ว ！
ทุกคนที่เห็นไม่มีใครกล้าพูดอะไร ใบหน้าพวกเขาซีดเผือด ขวัญกระเจิง อดไม่ได้อยากจะหาที่เพื่อหลบซ่อนตัว
รวมถึงแป้งร่ำ
และในตอนนี้ ชายหนุ่ม ก็เห็นเธอแล้ว
และดวงตาของเขาก็เย็นชามากขึ้น“ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ? เมื่อกี้คุณทำอะไร ？”
“เธอให้ฉันขอโทษ และชดใช้ค่าเสียหาย ”
และในจังหวะที่สำคัญ ชินจังที่ถูกอุ้มอยู่ ก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังพูดอย่างเย็นชา
แป้งร่ำใบหน้าถอดสีขึ้นมาทันที
ส่วนเส้นหมี่ กลับรู้สึกดีมากๆ
ทำได้เยี่ยม เจ้าลูกชาย ！
“ไม่……ไม่ใช่แบบนั้น รัก ฟังฉันอธิบายก่อน ตอนนั้นฉันแค่……”
“เพราะฉะนั้น สองปีที่ผ่านมา คุณจัดการด้วยวิธีนี้มาตลอด ? ลูกชายของนายแสนรัก ถูกคนทำร้าย ยังต้องมาขอโทษ ? และชดใช้ค่าเสียหาย？”
เสียงของชายหนุ่มน่ากลัวขึ้นมาทันที ราวกับน้ำแข็งที่ควบแน่นมานานกว่าพันปี
เมื่อแป้งร่ำเห็น ก็ตกใจกลัวจนเกือบจะคุกเข่าลงตรงหน้าชายหนุ่ม
“……รัก ไม่……ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่อยากให้เขาเข้ากับเพื่อนๆในชั้นเรียนได้……เพราะ เขา……เขาไม่เหมือนคนอื่น ”
“เขาไม่เหมือนตรงไหน ? ลูกชายผมแข็งแรงดี แตกต่างจากเด็กคนอื่นๆตรงไหน ? ผมก็ว่าทำไมเขาถึงไม่อยากมาโรงเรียน ที่แท้ก็เพราะคุณปลูกฝังแนวคิดแบบนี้ให้เขานั่นเอง แล้วยังไปเอาอกเอาใจพ่อแม่ของเด็กคนอื่นๆอีก คุณนี่มันช่างเยี่ยมยอดจริงๆ ที่ตรงนี้ลูกชายผมมีเกียรติที่สุด แต่กลับถูกคุณทำจนมัวหมองไปหมด ！”
เมื่อเส้นหมี่ได้ยินคำนี้ ทันใดนั้น ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ายังไม่ทันได้อ้าปากพูดอะไร เธอก็ยืนอยู่กับที่แล้วก่นด่าผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาทันที
ใบหน้าแป้งร่ำบูดบึ้งไปด้วยความโกรธ
ในขณะที่กำลังจะง้างมือตบ ทันใดนั้น ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าก็พูดอย่างเย็นชาในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“ จับเธอขังเอาไว้ ไม่มีคำสั่งจากฉัน ใครก็ห้ามปล่อยเธอออกมา ！”
คำพูดนั้นเล็ดลอดออกตามไรฟันของเขาอย่างแท้จริง
มองเห็นถึง ความชั่วร้ายที่เต็มไปด้วยความอาฆาตของเขาในตอนนี้
ร่างของแป้งร่ำซวนเซขึ้นมาทันที ทรุดตัวแล้วล้ม“ตึ้ง”ลงไปกองกับพื้น
“ไม่นะ รัก อย่าขังฉันไว้ ฉันผิดไปแล้ว รัก……”เธอวิงวอนขอร้อง เหลือก็แต่คุกเข่าคำนับขอขมาแล้วเท่านั้น
ทว่า ชายคนนี้ไม่แม้แต่จะชายตามอง อุ้มเด็กน้อยหันหลังแล้วจากไปในทันที
แม้แต่เส้นหมี่เองที่อยู่ด้านหลัง เมื่อเห็นภาพนี้ ก็ตกใจจนพูดไม่ออก
ชายชั่วคนนี้ ช่างไร้หัวใจจริงๆ นี่มันผู้หญิงที่เขารักมากไม่ใช่เหรอ ? ยังกล้าจับเธอขังไว้อีก ?
ในใจเส้นหมี่สับสนวุ่นวายไปหมด