ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 836 ช่วยหม่ามี๊แด๊ดดี้หาฆาตกร
แต่ใครจะไปรู้ หลังจากนั้นไม่กี่นาที……
【แสนรัก：พรุ่งนี้กลับไป】
【คิตตี้：จริงเหรอ？กี่โมง？จะกลับมาที่เดอะวิวซีเลยหรือเปล่า？】
【แสนรัก：……】
ถามออกมาอย่างสงสัยหลายคำถามต่อกัน นี่เกินหน้าที่ของหมอประจำบ้านคนหนึ่งไปแล้วจริงๆ นายจ้างมีสิทธิ์ที่จะไม่ตอบ อีกทั้งยังไล่ออกไปได้
แต่เส้นหมี่ยืนอยู่ที่นั่นจ้องมองไปที่โทรศัพท์ หลังจากนั้น รอจนได้รับคำตอบจากชายหนุ่ม：ก่อน12นาฬิกา
ก่อน12นาฬิกา?
งั้นดีจริงๆ ขอแค่เขาบอกเวลาที่แน่นอนกับเธอมา เธอก็พอใจแล้ว
หัวใจดวงนี้ของเส้นหมี่ก็สามารถวางลงได้ หลังจากนั้น เธอก็ลงมาจากชั้นบน
กลับคิดไม่ถึงว่า พึ่งจะลงมา ร่างน้อยๆที่สวมใส่ชุดกระโปรงสีชมพูที่อยู่ในห้องโถงด้านล่าง วิ่งเข้ามาจากสวนดอกไม้ด้านนอก กำลังจะมาหาเธอพอดี
“หม่ามี๊หม่ามี๊ พวกพี่ชายพูดว่าจะไปทานขนมหวานกับน้าขวัญคนนั้น”
“อะไรนะ”
เส้นหมี่นิ่งไปสักพัก
ทานขนมหวาน?
ขนมหวานอะไรกัน? ขวัญเมืองไม่ใช่ว่าอะไรก็ทำเป็นเหรอ? ทำไมต้องพาพวกเขาสองพี่น้องไปทานที่ด้านนอกด้วย?
เส้นหมี่จูงมือลูกสาวเดินออกมาทันที
ตอนนี้เธอค่อนข้างรัดระวังเรื่องความปลอดภัยของลูกๆทั้งสาม แด๊ดดี้ของพวกเขารับพวกเขามา แม้ว่าตอนนี้จะมีระบบการป้องกันที่ดี แต่ว่า ในทุกๆวินาทีเธอก็ยังไม่กล้าปล่อยวาง
ปรากฏว่า เมื่อเธอพาลูกสาวมาที่สวนดอกไม้ด้านหลัง แป๊บเดียวก็มองเห็นเด็กสาวที่ชื่อขวัญเมืองคนนี้ กำลังพาเด็กน้อยทั้งสองคนอ้อนวอนไชยันต์
“คุณปู่ไชยันต์ ความจริงของหวานอันนั้นดิฉันก็ทำเป็น แต่ว่าหาซื้อวัตถุดิบที่เหมือนกับของทางร้านไม่ได้ รสชาติที่ทำออกมาไม่เหมือนกัน ดังนั้นจึงอยากจะพาพวกเขาไปชิมดู”
“งั้นให้พวกเขาขายนำวัตถุดิบเหล่านั้นให้คุณดีหรือเปล่า”
ไชยันต์ก็มีความคิดเดียวกันกับเส้นหมี่ ในเวลาแบบนี้ไม่ยินยอมให้หลานชายทั้งสองออกไปข้างนอกอย่างมักง่าย
แต่ขวัญเมืองคนนี้ได้ยินแล้ว ก็เปิดปากออกมาอีกครั้ง：“นั่นเป็นความลับของพวกเขา ฉันก็ไม่กล้าที่จะบีบบังคับแบบนั้น แต่ว่า ถ้าคุณปู่ไชยันต์กังวลล่ะก็ งั้นไม่ไปก็ได้ค่ะ ดิฉันจะทำอย่างอื่นแทน”
เธอมองออกว่าไชยันต์ไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ จึงพูดออกมาว่าไม่ไปแล้ว
เส้นหมี่จึงวางใจลงได้
กำลังจะพาลูกสาวออกไป ทันใดนั้น เด็กทั้งสองคนนั้น อิคคิวยืนออกมาแล้ว：“ไม่นะไม่นะ ผมอยากไป คุณปู่ทวดครับ ผมอยากไปทานขนมหวานอันนี้”
“คุณอยากไปเหรอ”
ไชยันต์มองไปที่หลานชายตัวน้อยคนนี้ที่วิ่งเข้ามางอแงอย่างกะทันหัน แสดงความสงสัยออกมา
เจ้าเด็กคนนี้ ชอบทานของหวานด้วยเหรอ?
เมื่อก่อนไม่ว่าจะมีอะไรอร่อย ต่างก็เอาให้เด็กหญิงคนนั้นหมดไม่ใช่เหรอ เด็กหญิงคนนั้นถึงจะเป็นเด็กชอบกินที่แท้จริง
“ใช่น่ะสิ ผมไม่เคยทานมาก่อน พี่ชายก็ไม่เคยทาน ใช่ไหม พี่ชาย”อิคคิวกำลังงอแง อีกทั้งดึงพี่ชายที่อยู่ด้านข้างมาร่วมด้วย
ชินจังที่แสนเย็นชาก็พยักหน้าลง
วินาทีนี้ไชยันต์ได้วางความโมโหลงแล้วจริงๆ！
หลานชายคนโตคนนี้เขาหวงแหนเหมือนทองคำ รับกลับมาตั้งนานแล้ว เขาพูดกับเขานั้น แทบนับคำได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เขาจะมาขอร้องเขาแล้ว
ไชยันต์ดีใจขึ้นมาจนแทบจะจับทิศทางไม่ถูก
“โอเคโอเค งั้นก็ไป งั้นปู่จะพาพวกคุณไปด้วยตัวเอง”เขายืนขึ้นแล้วปรบมือขึ้นมา เตรียมที่จะพาหลานน้อยทั้งสองไปด้วยตัวเอง
ขวัญเมืองที่อยู่ด้านข้างได้เห็นแล้ว ทันใดตื่นเต้นขึ้นมาจนไม่รู้ว่ามือเท้าควรจะวางตรงไหนแล้ว
“คุณปู่ไชยันต์ คุณ……ไปด้วยหรือคะ”
“ใช่แล้ว ไม่ได้เหรอ”
“ไม่……ไม่ใช่ว่าไม่ได้ ก็คือ……”
“ไอ้หยา คุณปู่ทวด คุณทำไมถึงได้โง่แบบนี้นะ คุณเป็นผู้ใหญ่ ถ้าไปกับพวกเราด้วย พวกเราก็จะรู้สึกอึดอัดนะสิ ก็จะไว้กล้าทานอย่างผ่อนคลาย คุณปู่ทวด คุณอย่าไปด้วยเลย เชื่อผมเถอะอยู่ที่บ้านรอพวกเรา คุณวางใจเถอะ ผมจะเอาของอร่อยกลับมาให้คุณด้วยแน่นอน”
อิคคิวที่ฉลาดหลักแหลม พูดเตือนสติคุณปู่ทวดที่แสนโง่เง่า
หลังจากนั้น เพื่อจะปลอบใจเขา มือเล็กๆของเขายังตบเบาไปที่หน้าอกของเขา เป็นการสัญญากับว่าจะเอากลับมาให้เขาด้วยหนึ่งถ้วย
มีหลานก็เป็นอย่างนี้แหละ ต่อให้ใจแข็งเด็ดเดี่ยวขนาดไหนก็สลายลงได้
ในที่สุดไชยันต์ก็ยินยอมแล้ว
แต่ว่า เขายังส่งคนตามไปด้วยโดยเฉพาะ
เส้นหมี่ที่ยังดูสถานการณ์อยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นว่าตาแก่คนนี้ตกลงแล้ว เธอจึงขมวดคิ้วขึ้นมา
“รอสักครู่ คุณขวัญ ลูกของฉันก็อยากจะไปกับคุณด้วย ให้เธอไปด้วยได้ไหมคะ”
“หืม?”
ขวัญเมืองที่กำลังจะพาฝาแฝดทั้งสองเดินออกไป ทันใดก็เห็นสองแม่ลูกสองคนนี้ ความไม่สบอารมณ์ ออกมาจากภายในใจของเธออย่างกะทันหัน
“นี่……”
“คุณขวัญ ต้องขอโทษด้วย เด็กน้อยต่างก็น้ำลายสอ เธอเห็นว่าพี่ชายทั้งสองกำลังจะไปทานขนมหวาน ก็เลยวิ่งไปหาฉัน ถ้าคุณขวัญรู้สึกว่ายุ่งยากล่ะก็ ไม่เป็นไร ฉันจะไปด้วยกันกับเธอ”
เส้นหมี่ไม่เปิดโอกาสให้ผู้หญิงคนนี้ได้ปฏิเสธ เธอดันลูกสาวไปหาพี่ชายทั้งสองทันที
อิคคิว：“……”
ชินจัง：“……”
ทำไงดี? หม่ามี๊ที่โง่เง่าก็ยื่นขาเข้ามาแล้ว
เด็กน้อยสองคนนั้นหัวคิ้วชนกันแล้ว แต่ไม่นาน พวกเขากลัวว่าหม่ามี๊จะจับได้ ก็เลยจับมือน้อยๆของน้องสาวเอาไว้
“ได้ครับ คุณน้า พวกเราพาน้องสาวไปด้วยกันเถอะ”
“อืม ไปด้วยกัน！”
ชินจังแสดงออกมาว่ายินยอม