ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 844 ใบหน้าถูกถอดออกมาแล้ว！！
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 844 ใบหน้าถูกถอดออกมาแล้ว！！
เดิมทีเส้นหมี่อยากจะขอโทษผู้ชายคนนี้ ให้เขาอย่าโกรธอีกเลย และสามารถอยู่ต่อได้
แต่ว่า เธอยังไม่ทันได้พูดจบ ทันใดนั้น ชายหนุ่มที่จ้องมองมาที่เธอตลอดคนนี้ ก็ถามออกมาหนึ่งประโยค：“ความจริงแล้วผมอยากจะถามประโยคหนึ่งมาก วันนั้นถ้าเด็กๆเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ คุณจะทำอย่างไร”
“อะไรนะ”
“ผมรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แม่ผมเป็นคนทำหรอก แต่ว่าเด็กๆก็โดนวางยาแล้ว หลังจากเกิดเรื่องขึ้นเด็กๆก็ฟื้นฟูกลับมาแข็งแรงอย่างรวดเร็ว ความจริงแล้วคุณทำเพื่อที่จะต้องการจะหลอกล่อแม่ของผมออกมา หลังจากนั้นทำร้ายตัวเองแล้ววางแผนการให้ศัตรูเชื่อว่าเขาเป็นคนทำใช่ไหม”
“……”
ต่างคิดไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายแล้วชายหนุ่มคนนี้จ้องมองมาที่เส้นหมี่แล้วพูดคำพูดแบบนี้ออกมา！
เส้นหมี่อึ้งไปแล้ว！
เธอเบิกตากว้างมองไปที่เขา เป็นเวลานาน เธอคิดว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า
“คุณกำลังพูดอะไรกันแน่ วางแผนการอะไรล่ะ”
“ฟังไม่เข้าใจงั้นเหรอ ความจริงแล้วที่คุณทำแบบนี้ ผมก็เข้าใจ เพราะว่า ครอบครัวของวุฒิพลก็ตายแล้ว ทรงกลดก็ไม่อยู่แล้ว ตอนนี้คนที่จะทำร้ายครอบครัวของพวกคุณให้ตายอนาถ ก็เหลือเพียงแค่ผมม็อกโก งั้นต่อไป คุณจะจัดการผม นั่นก็เป็นเรื่องที่สมควรไม่ใช่เหรอ”
เขาพูดออกมา ทันใดนั้นก็ยื่นมือออกมาแล้ว
เส้นหมี่อึ้งไป
เธอยังไม่ทันได้รู้สึกตัว รู้สึกเพียงว่าที่บริเวณคางด้านล่างถูกนิ้วมือสองนิ้วออกแรงดึง วินาทีต่อมา เสียง“แควก”ดังออกมา ใบหน้าเย็นวาบ
หน้าปลอมของเธอ จึงถูกดึงออกมาแบบนี้แล้ว！
“คุณ——”
ในสมองของเธอ“วิ้ง——”ขึ้นมา ตอนนี้เปลี่ยนเป็นว่างเปล่า
ม็อกโกเองก็อึ้งไปเหมือนกันทันที
เป็นไปได้ว่า เพราะว่าเขาเองก็คิดไม่ถึงเหมือนว่าวันหนึ่งเขาจะดึงใบหน้าปลอมของหญิงสาวคนนี้ออกมา
หรือเป็นไปได้อีกว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นใบหน้าจริงๆของน้องสะใภ้ที่เขาเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเกือบต้องตาย ในวินาทีนั้นในแววตามีความกระวนกระวายขึ้นมาแล้ว
“……”
สิบวินาทีเต็ม ในที่สุดเส้นหมี่ก็มีสติขึ้นมาแล้ว
ทันใดนั้น เธอก็แย่งใบหน้าปลอมของตัวเองออกมาจากในมือของเขา เธอเซถอยหลังไปหลายก้าว！
“ที่แท้คุณรู้ว่าเป็นฉันตั้งนานแล้ว ดีเหมือนกัน ม็อกโก คุณได้รู้สถานการณ์ของฉันแล้ว คุณยังคิดว่าฉันเป็นแบบนั้น คุณมันไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนรักของเขาสักนิด”
เธออดทนต่อคลื่นลูกใหญ่ที่โหมกระหน่ำเข้ามา ทำเป็นแข็งแกร่งแล้วยิ้มเยาะออกมา
สีหน้าของม็อกโกทันใดก็ซีดขาวขึ้นมา
“ผม……ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่โทษคุณ แบบนี้แล้วกัน พวกเราพูดกันแบบเปิดอกอย่างตรงไปตรงมาดีกว่า”
คิดไม่ถึงว่า เส้นหมี่กับไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยแม้แต่นิดเดียว
ใจดวงนี้ของม็อกโกจึงค่อยๆวางลงได้
“ดี คุณอยากพูดอะไรเหรอ”
“ไม่ คำพูดแบบนี้ควรเป็นฉันที่ถามคุณ คุณหมายความว่าอย่างไร ทำไมเมื่อสักครู่คุณถึงได้คิดว่าฉันวางแผนการทำร้ายตัวเองล่อคนร้ายออกมา หรือว่าคุณกำลังคิดว่าฉันจะจัดการคุณอย่างนั้นเหรอ”
“หรือว่าไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ”
ม็อกโกถามกลับมาหนึ่งประโยค
แววตา ขุ่นมัวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เส้นหมี่：“……”
โมโหออกมาอย่างมาก นี่มันสมองแบบไหน?！！
แต่ว่ามาคิดคิดดูแล้ว ก็โทษเขาไม่ได้ที่คิดแบบนี้ รู้ว่าเธอคือใครมาตั้งนานแล้ว งั้นก็มาถึงตาของลูกหลานของตระกูลเทวเทพสายแรกแล้ว ถ้าเป็นไปตามที่เขาพูด ไม่ว่าอย่างไรคนถัดไปก็คือเขาแล้ว
เส้นหมี่กำมือแน่น
“ไม่ใช่ ตอนนี้ฉันไม่ได้คิดอยากจะมาจัดการคุณ”
“……”
เห็นได้อย่างชัดเจน แววตาของชายหนุ่มคนนี้เปล่งประกายขึ้นมาแล้ว เหมือนกับเปลวไฟที่กำลังจะมอดดับลง ทันใดนั้นก็ส่องสว่างขึ้นมา
“ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่า ตอนนี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะไปจัดการคุณจริงๆ ฉันกระดูกหักทั้งร่างอาการยังไม่ทันจะหายดีเลย ใบหน้าก็เสียหาย ก็เลยสวมหน้าปลอมอันนี้มาที่นี่ จุดประสงค์ก็เพื่อรักษาเขาให้กลับมาแข็งแรง นอกเหนือจากนั้น ฉันไม่มีความสามารถที่จะไปคิดพิจารณาเรื่องอื่นอีก”
เส้นหมี่พูดเสริมออกมาด้วยประโยคนี้
สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง เธอที่บาดเจ็บอย่างหนักพึ่งจะดีขึ้นมา ทั้งร่างกายและจิตใจต่างแบกรับเรื่องราวอะไรมากมายเอาไว้ไม่ไหว อีกทั้งการแก้แค้น เป็นงานใหญ่มาก
ดังนั้น เรื่องสำคัญที่สุดในตอนนี้ เธอต้องรักษาเขาให้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมเป็นเรื่องหลัก
สีหน้าแววตาของม็อกโกก็ได้เปล่งประกายขึ้นมา
จะว่าไปแล้วเขาสำหรับพวกเขาสองสามีภรรยาแล้ว ก็เป็นเหมือนกับคนบาปคนหนึ่ง
อีกทั้งตอนนี้ เขาเห็นว่าแววตาที่ไชยันต์มองไปที่แสนรักนั้นชัดเจนอย่างมากพอดี จึงเลือกที่จะถอยออกไป เพื่อส่งเสริมพวกเขานี่เป็นเหตุผลสำคัญ
แต่ว่าตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้กลับพูดว่า เธอไม่ได้คิดที่จะมาจัดการเขา
ทันใดเขาคิดว่าตัวเองได้รับการไถ่บาปแล้ว
“ผมเข้าใจแล้ว”
“คุณเข้าใจอะไรเหรอ”
“คุณอยู่ที่นี่แหละ เรื่องการวางยาเด็กๆ ไม่ใช่แม่ของผมจริงๆ อีกทั้งตอนนี้คุณก็ปฏิเสธว่าไม่เกี่ยวกับคุณ งั้นเรื่องนี้เบื้องหลังต้องมีอะไรที่น่าสงสัยบางอย่าง ผมต้องไปสืบดูให้ชัดเจน”
ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมา สีหน้าของเขากำลังครุ่นคิดอย่างหนักเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
เส้นหมี่ได้ฟังแล้ว ทันใดก็หน้าซีดขึ้นมาแล้ว
ถ้าไม่ใช่แม่ของเขาเป็นคนทำจริงๆ?
งั้น……ใครเป็นคนทำกันแน่？！
หลังของเธอมีความเย็นคืบคลานเข้ามา นึกถึงเรื่องวันนั้น ก็หวาดกลัวขึ้นมา แม้แต่มือและเท้าของเธอยังเย็นขึ้นมาแล้ว……
——
ยังคงเป็นหมู่บ้านหมู่บ้านนั้น
และก็ยังเป็นบ้านหลังนั้น
คนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ที่อยู่ด้านในกำลังจับพู่กันเขียนตัวหนังสืออยู่เป็นเวลานาน คนที่คุกเข้ารออยู่ด้านนอกรออยู่นานมากจนเริ่มชาขึ้นมาแล้ว
“ตรวจสอบชัดเจนหรือยัง การตายของศักดาและคนอื่นๆ ไอ้เดรัจฉานคนนั้นเป็นคนทำใช่ไหม”
“ใช่ แต่ว่าพวกเราไม่มีหลักฐานที่ชี้ชัด ตอนนั้นเขาได้ไปก่อเรื่องที่ค่ายทหาร อยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย นั่งเฮลิคอปเตอร์ไปที่ประเทศN เป็นหลักฐานว่าไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ พวกเราไม่สามารถจับเขาได้”
“ฮึ่ม……”
ได้ยินคำพูดนี้แล้ว คนที่กำลังเขียนตัวจีนจากพู่กันอยู่นี้ ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา
“งั้นเขาคงจะวางแผนการเอาไว้นานแล้ว ศักดาไอ้คนโง่คนนั้น แตะต้องใครไม่แตะต้อง กลับไปแตะต้องไอ้หมาบ้าคนนี้ ผมได้ยินว่า เขาไม่เพียงเอาอะไรบางอย่างยัดเข้าไปในสมองของเขา ยังทำเหมือนว่าเขาเป็นของเล่น”
“……ใช่”
คนที่คุกเข่าอยู่ด้านนอกได้ยินคำพูดของคนคนนี้แล้ว ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมาได้ ทันใดนั้นก็สั่นเทาขึ้นมา
เหมือนกับว่า ในสมองของเขามีภาพโหดเหี้ยมอย่างเหลือคณาปรากฏขึ้นมา
คนด้านในได้ยินแล้ว ทันใดก็เกิดความสนใจขึ้นมา：“งั้นเขาตายยังไงเหรอ ผมอยากรู้ขึ้นมาแล้ว คนบ้าคนนี้แก้แค้นให้ไอ้สุนัขของเขายังไงเหรอ”
“……ด้านล่าง……ไม่มีแล้ว ได้ยินว่า อวัยวะภายในแตกละเอียด จนสลายกลายเป็นน้ำเลือด ถ้าคาดเดาไม่ผิดล่ะก็ น่าจะถูกสารกัดกร่อนฉีดเข้าไปในร่างกายในปริมาณมาก”
“……”
แค่ประโยคนี้ ผู้ชายที่กำลังวาดอยู่คนนี้ หลังจากได้ยินแล้วไม่เพียงขนลุกขึ้นมา
นี่มันบ้าไปแล้วจริงๆ！