ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 848 แม้แต่ผู้ชายของฉันเองก็ไม่สามารถคิดอะไรได้งั้นเหรอ

“คุณพูดว่าอะไรนะคะ”

เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงมาในวันที่ฟ้าใส เส้นหมี่ที่ยืนตัวที่นั่นไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาก่อน หลังจากได้ฟังคำพูดนี้ จึงอึ้งไปทันที！

เขาจะไล่เธอออก?

ไม่ เธอไม่สามารถไปได้ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญมาก พวกเด็กๆก็มาแล้ว เธอจะไปได้อย่างไร?

เส้นหมี่ร้อนรนขึ้นมาแล้ว：“ไม่ใช่นะคะ คุณท่าน คุณฟังฉันอธิบายก่อน อาการป่วยของคุณแสนรักไม่ใช่ธรรมดาทั่วไป เขารีบร้อนไม่ได้ เขา……”

“ให้เวลาคุณตั้งสี่เดือนแล้ว ตอนนี้คุณยังพูดคำพูดแบบนี้กับผมงั้นเหรอ หมอคิตตี้ถ้าไม่เห็นแก่คุณไพบูลย์อาจารย์ของคุณ ผมให้คุณไปตั้งนานแล้ว！”

ประโยคสุดท้ายนี้ ตาแก่คนนี้ไม่เกรงใจอย่างมาก

ทันใดใบหน้าของเส้นหมี่ซีดขาวขึ้นมาแล้ว！

เธอไม่รู้ว่าควรจะโต้แย้งไปยังไงดี?

แน่นอนว่าชายหนุ่มนั้นดีขึ้นมา เขากำลังฟื้นตัว แต่ว่าสิ่งเหล่านี้ เธอไม่สามารถบอกเขาได้ ในสถานการณ์ที่ไม่รู้จักศัตรูอย่างแน่แท้ ใครจะไปรู้ว่าเธอบอกเขาไปแล้ว ผลที่ตามหลังมาจะเป็นอย่างไร?

เป็นไปได้ว่า เขายอมรับอย่างเต็มใจ

เป็นไปได้ว่า เพราะว่าแสนรักมีสติเป็นปกติขึ้นมา อาจจะดึงดูดความแค้นของไชยันต์ขึ้นมามากกว่าเดิม เพราะว่า โศกนาฏกรรมทั้งหมดนี้ ต่างมาจากพ่อของเขาขุนนายเป็นคนเริ่ม

เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว เขายอมรับไม่ได้ แล้วไม่อยากให้เขาสติดีขึ้นมาล่ะ?

ใครจะไปรู้ เธอเส้นหมี่ยิ่งไม่กล้าเอามาเดิมพัน！

“ไม่ คุณท่าน คุณฟังฉันอธิบายก่อน เรื่องเรื่องนี้ ต่อให้เป็นศาสตราจารย์ไพบูลย์มาเอง ก็เป็นเหมือนกันกับฉัน อาการป่วยของคุณแสนรักนี้ ไม่สามารถรีบร้อนได้”

“ดังนั้น แม้แต่เขาผมก็ไม่เรียกมาแล้ว”

“อะไรนะคะ”

สีหน้าของเส้นหมี่เปลี่ยนไปอย่างมาก！

แม้แต่……ไพบูลย์ก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

“เอาล่ะ คุณทำงานอยู่ที่นี่อย่างเหน็ดเหนื่อยมาสี่เดือน ผมก็ไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยอะไร เงินเดือนที่ควรจะให้คุณ ก็จะไม่ขาดแม้แต่บาทเดียว คุณไปเก็บของเถอะ ภายในหนึ่งชั่วโมง พาลูกของคุณออกไปจากที่นี่ซะ”

ประโยคสุดท้ายของไชยันต์สั่งคำขาดออกมา หลังจากนั้นวางถ้วยชาลงบนโต๊ะอย่างแรง เขายืนขึ้นแล้วเดินออกไป

เส้นหมี่มองไปอย่างอึ้งทึ่ง！

เธอยืนอยู่ด้านหลังมองดูตาแก่คนนี้เดินจากไป ร่างกายกระสับกระส่าย เหมือนกับถูกน้ำเย็นราดลงมาหนึ่งกะละมัง ทั้งร่างเย็นวาบขึ้นมา

ทำไมถึงได้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน?

เมื่อคืน ไม่ใช่ว่าเขารับปากเธอว่าให้พาแสนรักไปซื้อเสื้อผ้าหรอกเหรอ?

ใช่ แสนรัก！

ทันใดเธอก็นึกถึงคนคนนี้ ทันใดนั้น เหมือนกับได้คว้าฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้ รีบวิ่งตรงไปทางพระราชวัง วางแผนว่าจะไปหาแสนรักที่ชั้นสามให้เขามาช่วย

แต่ว่า เธอพึ่งจะกลับมาจากแอลดับบิวทาวน์ ก็มองเห็นว่าพ่อบ้านสินรอเธออยู่ที่นั่นแล้ว

“หมอคิตตี้ คุณจะไปไหนเหรอ กระเป๋าของคุณพวกเราช่วยเก็บเรียบร้อยแล้ว คุณรีบออกไปเถอะ”

หลังจากนั้น พ่อบ้านคนนี้ก็ให้คนยกกระเป๋าสองใบวางมาที่ด้านหน้าของเธอทันที

เส้นหมี่：“……”

เธอรู้สึกได้ถึงความผิดปกตินี้ แต่วินาทีนี้ เธอก็ไม่มีวิธีใดแล้ว

“ค่ะ งั้นฉันจะไปอุ้มลูกสาวฉันออกมา”

“ไม่ต้องหรอก ลูกของคุณพวกเราช่วยคุณส่งขึ้นรถไปแล้ว ตอนนี้รอเพียงคุณแล้ว”คิดไม่ถึงว่า พ่อบ้านคนนี้จะพูดประโยคแบบนี้ออกมาอีก

แม้แต่ลูกก็ส่งขึ้นรถไปแล้ว?

เส้นหมี่พูดออกมาเพื่อพิสูจน์สมมติฐานที่คาดเดาเอาไว้ ตอนนี้ เธอกระตุกมุมปากที่ซีดขาวนั้น จ้องมองไปที่พ่อบ้านคนนี้

“ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ ฉันอยู่ที่นี่ ไม่ได้หยิบจับหรือขโมยอะไร ทำไมถึงต้องบีบบังคับไล่ฉันออกไปขนาดนี้ล่ะ พ่อบ้านสิน ฉันอยู่ที่นี่ เพื่อรักษาคุณชายของพวกคุณ ฉันไม่ใช่คนรับใช้ของตระกูลเทวเทพ พวกคุณทำแบบนี้ มันเกินไปหรือเปล่า”

“……”

คำพูดนี้พูดออกมา ใบหน้าของพ่อบ้านคนนี้ก็แสดงความอายออกมา

แต่ว่า เขากลับไม่ได้ถอย

“หมอคิตตี้ คุณเป็นหมอคนหนึ่งจริงๆ แต่หลังจากมาที่นี่ คุณมีความคิดที่ไม่ควรคิดกับคุณชายเล็ก ดังนั้น คุณไปจากที่นี่ นี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว”

“คุณพูดว่าอะไรนะ คิดสิ่งที่ไม่ควรคิด?”

เส้นหมี่จับใจความสำคัญได้ไม่กี่คำนี้ ตอนแรกยังไม่ตามไม่ทัน：“อะไรที่ไม่ควรคิดเหรอ ฉันคิดอะไรกันเหรอ”
พ่อบ้านวัยชราคนนี้ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา：“หมอคิตตี้อย่าทำเป็นโง่ไปหน่อยเลย ยังต้องการให้ผมเตือนสติคุณอีกเหรอ ผมจะบอกคุณนะ ถึงแม้ว่าคุณชายเล็กจะมีอาการป่วย อีกทั้งยังมีลูกที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ว่าเขาก็คือคุณชายของตระกูลเทวเทพ ไม่ใช่ว่าผู้หญิงธรรมดาที่ไหนก็คิดที่จะอาจเอื้อมได้”

“！！！！”

เวลานานหนึ่งนาทีเต็ม ภายในใจของเส้นหมี่ไม่พอใจอย่างมาก

เธอไม่สามารถคิดกับเขาได้?

ไร้สาระ！

เขาเป็นสามีของเธอ เธอจะไม่คิดได้อย่างไร? ผู้หญิงทั้งโลกใบนี้ใครก็ไม่สามารถคิดกับได้ ยกเส้นเธอเส้นหมี่นั้นสามารถทำได้！

เส้นหมี่โมโหอย่างมาก เธออยากจะโต้แย้งออกไปจริงๆ

แต่ว่า ในตอนนี้ เดิมทีแล้วเธอไม่สามารถเอาคำพูดพวกนี้พูดออกไปได้

“พ่อบ้านสิน คุณเข้าใจผิดแล้ว เดิมทีฉันไม่ได้มีความคิดแบบนั้นเลยสักนิด คุณต้องเชื่อฉัน”

“หมอคิตตี้คุณไปเถอะ อย่าทำให้เรื่องนี้ต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาเลย ทุกการกระทำของคุณ เมื่อคืนพวกเราได้ดูผ่านกล้องวงจรปิดแล้ว แล้วก็ข้อมูลของคุณพวกเราก็ตรวจสอบแล้ว ความจริงแล้วคุณไม่มีสามีใช่ไหม งั้นลูกของคุณมาจากไหนเหรอ คุณวางแผนการเอาไว้นานแล้วเพื่อที่จะเข้าใกล้คุณชายของพวกเรา มีจุดประสงค์อะไรอีกกันแน่ สิ่งเหล่านี้ หรือว่าต้องการให้—-พูดออกมาเป็นฉากๆไหม”