ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 896 ปีศาจ
เวลานี้เส้นหมี่ก็ส่งข้อความให้กับชายหนุ่มอยู่ที่ในค่ายทหาร
อีกทั้งสิ่งที่เกินไปคือ เธอได้เห็นในวีแชทกลุ่มชั้นเรียน ผู้ปกครองเหล่านั้นกำลังพูดถึงเรื่องนี้อีก
【เส้นหมี่：สามี คุณดูสิคุณดูสิ นี่มันโรงเรียนอะไรกัน？คนเหล่านี้ กำลังพูดอะไรกันเนี่ย？นี่มันใช่เรื่องไหม？】
เธอส่งข้อความผ่านวีแชทออกไป ทันใด แคปหน้าจอบันทึกการพูดคุยในกลุ่มชั้นเรียน ส่งไปให้เขาด้วย
—-กลุ่มชั้นเรียนห้องสี่
「แม่ของฮาตะ：พ่อชา ลูกของคุณไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม？ได้ไปตรวจที่โรงพยาบาลหรือเปล่า？」
「แม่ของยุ้ย：ใช่ จนขนาดนี้แล้ว ทำไมผู้ปกครองของสองแฝดนั้นไม่พูดอะไรออกมาเลย？พึ่งจะมาก็ตีคนอื่นขนาดนี้แล้ว งั้นต่อไปพวกเด็กๆจะมีอันตรายหรือเปล่า？」
「พ่อของโจโจ้：สั่นอย่างหวาดกลัว……」
「พ่อของโจโจ้：นี่สรุปแล้วเบื้องหลังมีอะไรอยู่กันแน่？ทำไมถึงได้ย้ายมาที่โรงเรียนของพวกเราอย่างกะทันหัน？」
「แม่ของยุ้ย：เหมือนกับว่าจะย้ายมาจากคิวเอสวาย」
คิวเอสวาย?
ชื่อสถานที่นี้พูดออกมา ทันใดนั้น ในกลุ่มนี้ก็แทบจะระเบิด บางคนที่ปกติอ่านอย่างเดียวก็ยังออกมาแสดงความคิดเห็นแล้ว
เพราะว่า คนของคิวเอสวาย ถึงแม้ว่าจะเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดของเมืองหลวง แต่ว่า รับเพียงนักเรียนที่มีคะแนนดี งั้นก็แสดงว่านักเรียนที่อยู่ที่นั่น ไม่ใช่ว่าต่างจะเป็นคนร่ำรวย
เส้นหมี่เห็นกับตาตัวเองว่าผู้ปกครองเหล่านี้ต่างดูถูกและเหยียดหยาม หลังจากแคปหน้าจอไป ในอกของเธอยิ่งโมโหขึ้นมาแล้ว
【เส้นหมี่：คุณเห็นหรือยัง？นี่ผู้ปกครองเหล่านี้ต่างมีความคิดเลิศล้ำอะไรขนาดนี้？】
【สามีที่รัก：นี่จะแปลกอะไรล่ะ？เดิมพวกเขาเหล่านี้ต่างก็เป็นคนมีหน้ามีตาของที่นี่】
【เส้นหมี่：คุณพูดอะไร？】
เธอมองข้อความที่ตอบกลับมาอย่างมึนงง จนนิ่งไปแล้ว
เป็นคนมีหน้ามีตา?
งั้นโรงเรียนแห่งนี้……
【สามีที่รัก：คิวเอสวายเป็นโรงเรียนพลเรือน แต่การรับสมัครเข้มงวด พวกคนเหล่านี้มีอำนาจคับฟ้า ลูกที่เกิดมาต่างเป็นกากเดนสังคม นอกจากที่นี่แล้ว ยังจะสามารถไปที่ไหนได้อีก?】
【เส้นหมี่：งั้นโรงเรียนแห่งนี้ไม่ใช่ว่ายิ่งแย่เหรอ？ต่างเป็นลูกของท่านขุนมูลนาย】
【สามีที่รัก：แย่อะไรล่ะ？ลูกคุณไม่ใช่ลูกท่านขุนมูลนาย？】
【เส้นหมี่：……】
ทันใดนั้น เธอมองไม่ที่คำไม่กี่คำนี้ แม้แต่คำเดียวก็ตอบกลับไปไม่ได้
ไม่ ไม่ใช่ลูก แต่เป็นเหลน！
แต่นี่ไม่ใช่จุดสำคัญ จุดสำคัญคือ เขายอมรับแล้วว่าเขาเป็นลูกหลานของท่านขุนมูลนาย
แล้วก็คำพูดของเขาอันนี้หมายความว่าอย่างไร? ทั้งที่ก็รู้ว่าสถานที่แห่งนั้นเป็นจุดศูนย์รวมของลูกท่านขุนมูลนาย ทำไมยังส่งลูกๆไปที่นั่น? เขาไม่กลัวว่าลักษณะนิสัยกับปัญญาของเจ้าเด็กจอมซนสองคนนั้น จะทำเอาที่นั่นยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหมดหรือ?
ยกตัวอย่างเช่นวันนี้ ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว
เส้นหมี่ยิ่งไม่สบายใจแล้ว
【เส้นหมี่：สามี คุณมีแผนการอะไรอีกหรือเหล่า？】
【สามีที่รัก：ไม่มี】
【เส้นหมี่：……】
พูดไม่ออกอีกครั้ง
เนิ่นนาน ในตอนที่เธอจะวางโทรศัพท์ไป ชายหนุ่มด้านนี้ ทันใดก็ส่งข้อความเสียงมา
【สามีที่รัก：เรื่องแบบนี้ ต่อไปให้รองผู้นำเดชาไปจัดการ คุณอยู่บ้านจัดการทำความสะอาดสักหน่อย อีกไม่กี่วันผมก็จะกลับมาแล้ว】
ทันใดนั้น เขาก็พูดถึงสิ่งนี้
อีกไม่กี่วันก็กลับมาแล้ว?
เส้นหมี่ได้ยินน้ำเสียงสุขุมและแสนดึงดูดอันนี้ ทันใดนั้น เธอต่างลืมทุกอย่างไปแล้ว ทั้งร่างมีความสุขมากจนแทบจะจับทิศทางไม่เจอแล้ว
【เส้นหมี่：ได้ค่ะ สามี ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ】
หลังจากนั้นทิ้งโทรศัพท์ วิ่งไปเก็บกวาดชั้นสามอย่างอารมณ์ดี
ทว่าทางด้านแสนรัก ได้เห็นข้อความอันนั้นส่งมาในโทรศัพท์ ก็วางใจลงได้ หลังจากนั้นก็หันหลังกลับไปฝึกต่อแล้ว
เขากำลังเดินเกมหมากรุกกระดานถัดไป อีกทั้งยังเป็นกระดานหมากใหญ่เสียด้วย
แต่ว่าเขาไม่อยากชักโยงเธอเข้ามาด้วย
แม้แต่ตาแก่คนนั้น ก็คงจะมองไม่เข้าใจ
โรงเรียนอันดับหนึ่งของเมืองหลวงดีๆมีไม่เข้า กลับไปรับกรรมเข้าโรงเรียนที่ไม่ขาวสะอาดแบบนั้น ไชยันต์มองไม่เข้าใจจริงๆ
จนหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ ทันใดมีคนมาบอกเขา โรงเรียนแห่งนี้มีคนมากมายเริ่มย้ายออกไป โดยเฉพาะเหล่าคนที่พ่อแม่มีตำแหน่งใหญ่ ภายในเวลาสั้นๆไม่กี่วัน ก็ทำเรื่องย้ายโรงเรียนให้ลูกของพวกเขาเรียบร้อยแล้ว
ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้?
เขามองไปยังรองผู้นำที่รับผิดชอบรับ-ส่งทุกวัน：“เกิดเรื่องอะไรขึ้น？”
รองผู้นำเดชาเหงื่อซึมเต็มศีรษะ：“หลายวันมานี้คุณหนูพวกเขาเรียนอยู่ที่นั่น มีเรื่องต่อยตีแทบทุกวัน ทำเอาคนอื่น……ถูกตีจนหนีหมดไปแล้ว”
“ถูกตีหนีแล้ว?”ไชยันต์ยากที่จะเชื่อมาก “ทำไมพวกเขาต้องตีเขา? ไม่ใช่ว่าพวกเราเป็นเด็กดีมาโดยตลอดเหรอ?”
“ใช่ ตอนแรกก็เป็นเด็กดี แต่ว่าต่อมา หลังจากเรื่องที่เจ้าเด็กสองคนนั้นอยู่ที่คิวเอสวายแพร่กระจายออกมาแล้ว ผู้คนมากมายต่างหัวเราะเยาะพวกเขา ยังแย่งของของพวกเขา หลังจากนั้นคุณหนูจึงมีเรื่องต่อยตีกับพวกเขาขึ้นมาแล้ว”
“……”
“ดังนั้น ถูกพวกเขาตีจนหนี?”
“เฮอ……”
เดิมทีรองผู้นำเดชาก็ไม่กล้าพูด เหตุผลที่พวกคนเหล่านี้ย้ายออกไป ส่วนใหญ่เป็นเพราะว่า หลังจากพวกคนเหล่านั้นถูกเจ้าเด็กทั้งสองจัดการเรียบร้อย แล้วรู้ว่าพวกเขาเป็นเหลนน้อยของตระกูลเทวเทพ
หลังจากนั้น ตกใจหนีไปหมดแล้ว
คนตระกูลเทวเทพ หลายปีแล้ว อยู่ที่เมืองหลวง ใครเคยเห็นลูกหลานของพวกเขาถูกส่งมายังสถานที่แบบนี้?
ลูกหลานตระกูลเทวเทพ แน่นอนว่าวาสนามากมี อมไว้ในปากยังกลัวว่าจะละลาย กุมไว้ในมือก็เกรงว่าจะหล่นแตก ด้วยสถานะแบบนี้ พวกเขาจะมาเรียนอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้อย่างไร?
ดังนั้น อธิบายได้อย่างเดียว ตระกูลเทวเทพส่งพวกเขามาอย่างกะทันหัน แน่นอนว่าต้องมีจุดประสงค์อื่น
ทว่าจุดประสงค์นี้ จึงทำให้พวกเขานึกถึงเมื่อไม่นานมานี้พวกเขาพึ่งจะฉีกหน้าตระกูลประจักรสิน
นี่น่ากลัวจริงๆ！
ใครจะยินยอมออกหน้าก่อน? อีกทั้งไม่แน่ก็ถูกเล็งเอาไว้แล้ว
จากนั้นคืนนี้ หลายคนจึงถูกคนในครอบครัวลากหนีไปแล้ว หลังจากไวท์ พาเลซได้รับข่าวนี้ คณะรัฐมนตรีเกินกว่าครึ่ง ต่างไม่อยู่ที่เมืองหลวงแล้ว
“ไชยันต์！！”
ประพิศตะโกนออกมาอย่างโมโหเป็นที่สุด ยื่นมือออกพังสิ่งที่อยู่บนโต๊ะลง