ยั่วสวาทนายปีศาจจอมหิ่น - ตอนที่ 66

บศพลเงยหน้าขึ้นอย่างหยิ่งทะนง ” ไม่ทราบว่าคุณมนต์ ตรี ดผมมาสองสามครั้งเพื่ออยากจะคุยเรื่องอะไรเหรอครับ”

มนต์ตร้แสดงให้เห็นถึงมารยาทที่ดี ใบหน้าที่อบอุ่นและอ่อน โยนไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิม “ประธานยศพล บริษัทของผมกับคุณ มีความสําคัญมากในเมืองเอส หากเราร่วมมือกัน พวกเราต้องมี โอกาสที่ดีกว่าเดิม … ”

มนต์ตรีแสดงเจตนาของตนเองอย่างสุภาพมากๆ

ยศพลแสดงท่าทีหัวเราะอย่างเบาๆ “พวกเรา Tกรุ๊ปยังไม่มีแพ ลนและความจําเป็นที่จะต้องร่วมงานกับบริษัทเล็กๆ บริษัทคุณ เงิน ได้แค่เศษสตางค์พวกนั้น ยังกล้าเรียกบริษัทตัวเองว่าบริษัทใหญ่อีก ช่างไม่รู้จักประมาณตนซะจริง

มนต์ตรีก็ยังคงมีมารยาทที่ดีอยู่ แต่ก็รับไม่ได้กับทัศนคติที่หยิ่ง ผยองของยศพล สีหน้าเขาจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ในเมื่อประธานยศพลดูถูกบริษัทของเรา แล้วทำไมถึงต้องแอบ ชื่อบริษัทน้องวีล่ะครับ”

ยศพล ใจหัวเราะอย่างมีความสุขกับชื่อบริษัทสองคําสุดท้าย และกล่าวอย่างหยิ่งผยองว่า “ก็แค่เกมน่ะ พอเห็นสิ่งที่มันขัดตา ก็แค่ เอามันมาครอบครองไว้เล่นๆ ทําไมเหรอครับ คุณชายมนต์ตรีเล่น ด้วยไม่ไหวเหรอครับ”

มนต์ตรีกัดฟันแน่น ใบหน้าของเขาเริ่มจะแดงขึ้นเล็กน้อยด้วย ความโกรธ เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าทัศนคติของยศพลจะเลวร้ายได้ ขนาดนี้

เขาไม่เพียงแต่ไม่เคารพเขา อีกทั้งยังมีท่าทีที่ยั่วยุอีกด้วย

เป็นการต่อสู้ของหนุ่มวัยรุ่นเลือดร้อน มนต์ตรีพูดด้วยน้ำเสียง ที่โกรธเคือง “ครับ งั้นคุณก็คอยดูนะครับ ว่าสุดท้ายแล้วคนที่หัวเราะคุณประชาไปละกัน มองโกรธจนหน้าชัด เลขาฯ ประกายเขามาโดยตลอด แต่ก็ไม่เคยได้เห็นเขาเป็นแบบนี้

แผลไม่ได้สนใจเขา หันหลังไปแล้วเห็นผิวปากอย่างอาคา

สองสามนาทีต่อนายศพลก็นั่งสงฆ์ที่นั่ง VIP อยู่ตรงกลาง อย่างหนึ่ง เอง หนังตรงนั้น เป็นตำแหน่งหนึ่งที่มนต์พรีมายังไงก็ไม่ สามารฉวยเอาไปได้

มนตรี คนคนนั้นคือยาพลเหนือ

สุริย์วัลยไปเข้าห้องน้ำมา พอกลับมาก็เห็นสีหน้าที่โกรธจัดของ

“อืม มนต์ตรีตอบรับไปที่หนึ่ง สุริย์วัลย์จึงรีบพยุงเขาให้นั่งลง อย่าโกรธไปเลยนะมนต์พ่อของฉันจะช่วยเธอเอง

วัลย์ ที่นั่งตำแหน่งนั้นไม่ใช่ที่นั่งสำหรับผู้นำของเมืองเหรอ”

สุริย์วัลย์เห็นที่นั่งตรงนั้นอย่างชัดเจน เธอจลสักพักแล้วพยัก หน้า ใช่ แต่ว่า ฉันเพิ่งได้ยินมาว่ามีผู้นำสำคัญสองคนไม่มา ที่นั่งนั้นก็ เลยตกเป็นของยศเสน่ะ

“เมื่อกี้คุยกับเขาเป็นไงบ้างเหรอ” สุรีย์วัลย์ถามเขาด้วยความเป็น

“เขาพูดจาหยิ่งยโสมาก ไม่เคยมองผมในสายตาเลย แถมยัง บอกว่าจะเล่นงานผมให้ถึงที่สุด
ชน มหาชลงมนต์ตรไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป พอพูดจบ อมรอบ รับ เป็นไร เธอไม่งานหรอก ยังไงบริษัท น้อง เป็นคนสร้างมาขึ้นมาเองกับมือ ผมถึงจะเป็นหุ้นส่วนที่ สาหัส หุ่น ในลอยู่ข้างนอกก็แค่อยเปอร์เซ็นต์ ถึงเราจะซื้อ หุ่นช่วงนอกสับเปอร์เช่นนั้นไปหมด เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาทําอะไรกับ

สุริยาล สายหัวอย่างเป็นห่วงเป็นใย ยกแก้ว แล้วยิ้มหวานให้ มินตัน แมนสตรี ไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่าอะไรจะเป็นยังไง ฉันคอยอยู่ ลองทําเมนตรีเลมอน

จาร เดินเข้ามาภายใต้การเดินนำของนิรัน สมองของเธอเน่า และเหมือนเก่า ถึงเธอจะสนใจแฟชั่นโชว์แบบนี้มาก แต่เพระเรื่อง วันเกิดก่อนหน้านี้ที่มารบกวนหัวใจของเธอ ทําให้เธอไม่มีทางที่จะมี สมาธิจดจ่อกับเครื่องอื่นได้เลย

Squot;มาดูเร็ว มนต์ พิธีกรกำลังจะขึ้นเวทีแล้ว

สุริย์วัลย์พูดขึ้นมาเพื่อเตือน แต่สายตาของมนต์ตรีกลับหยุด อยู่ที่รางที่สวมชุดเดรสสีเหลืองอ่อนที่อยู่ตรงประตูใหญ่

จารวิสามชุดเดรสซีฟองที่ยาวถึงเข่าสีเหลืองอ่อนสไตล์ที่เรียบ ง่ายและสง่างามของหญิงสาว ซึ่งแต่งตัวได้เข้ากับธีมของงานมากที่ เท้าก็สวมรองเท้าส้นสูงคริสตัลสีเขียวอ่อนและผมตรงสีดำมีที่ยาวนา ถึงไหลเหมือนนา ก

ผิวสีขาวสว่างโปร่งใสภายใต้แสงสว่าง จมูกเล็กๆ ดวงตากลม โตที่เปล่งประกายระยิบระยับ ริมฝีปากรูปกลีบกุหลาบททาลิปสติก สีแดง งดึงดูดคนเป็นอย่างมาก…

ความงามอันบริสุทธิ์ของสาวน้อยปรากฏขึ้น หัวใจของมนต์ตรี เต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

วิมาหาพี่เหรอ

จาร รู้สึกสายตามีนงงในท่ามกลางฝูงคนในงานมากมาย เธอมองไม่เห็นยศพล แต่กลับมองเห็นมนต์ตราย สภาพเยบร้อย

เขาสวมชุดสูทล่าสองสีขาว ด้านในเป็นเสื้อลายตารางหมาก รุกสีเขียวอ่อน ผมสั้นที่หวีอย่างประณีตและดวงตาสีน้ำตาลดูอบอุ่น เหมือนหยก มองเธออย่างอ่อนโยน

ใจของจารวีเต้นเร็วกว่าเดิม พี่มนต์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

เธอใช้จังหวะตอนที่เดินตาม รับไม่ทัน หันหลังแล้วเดินไปหา

มนต์ตรี

นั่นคือ มนต์ ผู้ชายที่เธอรักและอยากเจอมากที่สุด

“มนต์ ตูน … &quot ;สุรีย์วัลย์หันมาหาแต่พบว่ามนต์ตรี เรียกที่ทีมนต์ตรี ไม่ตอบสนองอะไร แต่กลับนิ่งและมองตรงไปข้าง หน้าด้วยสายตาที่อ่อนโยน

ในใจของเธอโกรธจนลุกเป็นไฟ พอมองเข้าไปในตาของเขาก็ เห็นว่ามีจารวี สวยหวานสะท้อนอยู่

ทำไมยัยผู้หญิงราคาถูกคนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้

ในชั่วพริบตาอยู่ดีๆเธอก็ใช้สองมือโอบรอบคอของมนต์ตรี แล้วจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากของเขา

จารวีหยุดเดิน ยืนค้าง เบื้องหน้าสุรีย์วัลย์กำลังจูบกับมนต์ตรี อย่างร้อนแรง…

ริมฝีปากของทั้งสองแนบชิดติดกัน เป็นภาพบาดตาบาดใจเธอ เธอมาทําอะไรตรงนี้น่ะ

พี่มนต์กลายเป็นว่าที่สามีของคนอื่นไปแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรกับ

เธอแล้ว!

ในตอนนั้น นิรันก็เพิ่งรู้ตัวว่าไม่มีร่างของจารวีที่เดินตามหลัง เขาจึงรีบเดินกลับไป แล้วดึงแขนเสื้อของจารเดินตามเขาไป
&quot

&quoto Taie”

ใจของการวิจแรงอย่างเจ็บปวด ราวกับมีมีดทำจากน้ำแข็งที่ เย็นเฉียบแทงเข้าไปจนสุดแล้วปัตร อีกทั

ทั้งหนาวเหน็บและเจ็บปวด ระหว่างทางก็ชนเข้ากับมุมโต๊ะโดย

ไม่รู้ตัว

พอถูกพามาอยู่ตรงหน้าของยศพล ยศพลก็ยื่นมือออกมา บ ลางเล็กๆของเธอไว้แน่น นัยน์ตาสีดำมองเธอด้วยความโกรธแค้น

&quotเมื่อกี้เธอจะเดินไปไหน&quot

ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเขาคิดไปเอง ก็เป็นเพราะจาราโง่ เขาเห็น เธอจะเดินไปหามนต์ตร

ใบหน้าที่จิตตกหดหู่ได้กลับมาอีกครั้ง

มือใหญ่ของเขาเหมือนคีมคีบเหล็กบีบคางเธอไว้ เธอเจ็บจน นํ้าตาคลอและส่งเสียงออกมาเบาๆ “เจ็บนะ”

ความโกรธของยศพลถูกทำลายลงด้วยน้ำตาของเธอ ยัยผู้ หญิงคนนี้ แตะนิดแตะหน่อยก็ร้องไห้ ทำอะไรก็ดูโหดร้ายไปหมด

“บอกมา เมื่อกี้เธอเดินไปตรงนั้นทำไม&quot

จาร พูดออกมาเบาๆ “คนเยอะจะตาย ฉันมองอะไรก็ไม่ขัด หรอก ไม่ได้เจาะจงจะเดินไปที่ไหน ฉันรู้สึกประหม่า แล้วยังหานาย ไม่เจออีก…

ยศพลคลายมือออกแต่ยังสงสัยอยู่ แล้วคำรามเสียงเบาๆ “จาร วี ฟังนะ ถ้าเธอคิดจะไปหาผู้ชายคนอื่นตอนผมไม่อยู่ด้วย แล้วผมรู้ละ ก็จะทำให้เธอรู้สึกว่าอยู่แบบนี้ตายซะยังจะดีกว่า”
เสียงของ คพลอาจจะด้งเกินไป พอเสียงเงียบไป คนรอบๆ

หันมามอง

จารง้อับอายมาก เธอก้มหน้า อายจนเป็นสีแดง เพราะไม่ อยากให้คนอื่นจําหน้าได้

มองไร มีปัญหาเรอะ!! ; &quot

ยศพล องคนที่อยู่รอบๆด้วยสายตาที่ดุดัน ทําเอากลุ่มคนที่ กล้อหดตัวกลับหายไปกันหมด

“ini!”

ภายใต้สายตาของสาธารณชน ยศพลต่งจารวีเข้ามา แล้วอุ้ม เธอมานั่งบนตักของเขา จากนั้นก็เริ่มดูแคทวอล์คโชว์ของเหล่านาง

ແນນ

ท่ามกลางเสียงเพลง มนต์ตรีได้แยกตัวออกมาจากสุรีย์วัลย์

สุรีย์วิล หายใจหอบๆ เป็นครั้งแรกที่เธอออกตัวจูบมนต์ตรี ความรู้สึกหอมหวาน ๆ ทำให้เธอลืมความทุกข์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นาน

มานี้ไปชั่วคราว

มนต์ตรีมองที่แสงสว่างจ้า ขี่ไปบนเวทีพลางพูดว่า “มาดูเร็ว เริ่ม

แล้ว”

อื้อ ได้” สุรีย์วัลย์พิงไหล่ของมนต์ตรีดูโชว์บนเวที ”

ไกลๆ

แต่สายตาของมนต์ตรีมองเข้าไปในฝูงคน มองไปหาจารวีที่อยู่

ตอนที่เขาเห็นจารวีถูกกอดอยู่ในอ้อมอกของยศพล ร่างกาย

ของเขาก็ร้อนเย็นวูบวาบ

ที่แท้ ทั้งหมดนี้ก็ถูกตามเขาคาดเดาไว้ทั้งหมด
ครั้งก่อนที่มัลดีฟส์ แผ่นหลังนั้นคือจารวี่จริงๆ เขาไม่ได้ผิด

เห็นได้ชัดว่า จารวิน่าจะได้รับขวดแก้วจากเขา แต่เธอไม่ตอบ

กลับเขา

ใช้แล้ว เธอมีแฟนอยู่แล้ว เธอไม่มีเหตุผลที่จะตอบกลับเขา

ทั้งหมดเป็นแค่ความปรารถนาของเขา หัวใจของมนต์ตรีเต็ม ไปด้วยความขมขื่น

เหมือนกับว่าดื่มกาแฟขมแก้วเติมลงไป

เธอไม่มีกระจิตจระใจจะดูโชว์แคทวอล์ค เธอก็ไม่กล้ามองไปที่ มนต์ตรี ในใจคิดไปถึงอดีตอย่างเห็นได้ชัด และเห็นได้ชัดว่ามีดวงตา ที่ลุกเป็นไฟจ้องมองเธออยู่ตลอดเวลา แต่เธอไม่กล้าทําอะไร

“ฉันไปห้องน้ำแป๊บนะ…

จารวีลุกขึ้นมาจากหน้าตักของยศพล ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด แบบนี้ทำให้เธอรับไม่ได้

มือทั้งสองของยศพลจับแน่นที่เอวของเธอ และยังคลุกไปคลุก

มา ทําเอาเธอหน้าแดง

“อื้ออ รีบไปรีบกลับนะ

ยศพลถอดกรงเล็บ พูดอย่างเย็นชา อาจเป็นเพราะสาวงามบน เวทีมีมากเกินไป จึงดึงดูดความสนใจของเขาอย่างเต็มที่

ทันใดนั้นทัศนีย์ก็พูดขึ้นมาเบาๆ “ท่านประธานยศพลคะ นาง แบบเซ็ตนี้มีคุณมีนาและคุณเอบี้ในนี้ด้วยค่ะ ได้ยินมาว่าพวกเธอจะ เดินให้กับบริษัทน้องวีจำกัด ท่านดูสิคะ คนที่สวมกระโปรงลายสก๊อต น่ะค่ะ”

ยศพลมองด้วยตาที่เปล่งประกายเล็กน้อย “โอเค รอให้จบก่อนแต่งให้พระอนาทีท้องส่วนตัวของฉัน

คนาดา ชุดสไตล์สาวอมบริสุทธิ์ เอนที่เธอรู้รายศพสมองอยู่ เธอก็จจริงส่งสายตาให้เขา

ในห้องน้ำ จารใช้น้ำเย็นล้างหน้าของคนเพื่อให้ตัวเองตื่นขึ้น มาหน่อยในห้องน้ำ

ในนี้ ไม่ได้ยินเสียงเพลงที่คึกคักด้านนอก ใจของเธอทั้ง สนสวนและไม่เป็นสุข พี่มนต์จะต้องเห็นเธออยู่กับยศพลอยู่ด้วยกัน ในสภาพแบบนั้นแน่เลยในนี้ ไม่ได้ยินเสียงดังคึกคักข้างนอก ใจของ เธอทั้งลนลานและไม่เป็นสุข พี่มนต์จะต้องเห็นตอนเธออยู่ด้วยกัน กับยาพลในสภาพแบบนั้นแน่เลย

ทํายังไงดี เขาจะต้องดูถูกเธอ และจะไม่สนใจเธออีกแล้วแน่ๆ

เขาจะต้องดูถูกเหยียดหยามเธอเป็นอันมากอย่างแน่นอน

ผ่านไปนาน จารมองเห็นตนเองที่ตาแดงผ่านทางกระจก จึงใช้ น้ำเย็นล้างหน้าอีกครั้ง เสร็จแล้วถึงเดินออกมา

” ”

เสียงที่อบอุ่นดังมาจากที่ระเบียง จารวีเงยหน้ามองตาม

มนต์ตรีโบกมือและยิ้มอ่อนให้จารวี “มานี้ ..”

รอยยิ้มของเขาเหมือนกับเวทมนตร์ จารวีเดินเข้าไปหาอย่าง ควบคุมไม่ได้

ทั้งสองเดินไปในมุมที่เงียบสงัด ที่นี่คือชั้นสอง เพียงมอง ผ่านกระจกก็สามารถมองเห็นสถานการณ์ในห้องโถงชั้นล่าง &quot ขอโทษนะ พี่มนต์ ” จารวีพูดออกมาอย่างยากลำบาก ในเมื่อมนต์ตรีจ่ายศพลได้ ก็ต้องจำเรื่องที่เกิดขึ้นที่มัลดีฟส์ได้แน่ๆ

” ไม่ต้องขอโทษหรอก เป็นเพราะพี่ไม่ดีเอง ถ้าพี่หาวิเจอให้เร็วกว่าแค quot