ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 330

ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ – ตอนที่ 330
แมว?
โดย
หุ่นไล่กา
แรงกดดันอันครอบงำกระจายออกจากร่างของคาราสุเทนงู เหมือนภูเขามหึมาที่กดทับทุกคน ทำให้ลมหายใจของทุกคนติดขัด สายตาอันชั่วร้ายอันเย็นยะเยือกจับจ้องไปยังนาคามูระ คิยูมิโดยไม่ละสายตาเพื่อรอคำตอบ

“แค่ตอบคำถามของข้า ว่าความเชื่อของเจ้าคืออะไร? ข้าก็จะปล่อยเจ้าและพี่ชายออกไป”เสียงแหบแห้งออกมาจากปากอีกา เหมือนเสียงปีศาจที่ล่อลวงให้ผู้คนหลงผิด

ความเงียบงันปกคลุมโดยรอบ ทุกคนรอฟังคำตอบของนาคามูระ คิยูมิโดยไม่รู้ตัว

นาคามูระ คิยูมินิ่งเงียบ ดวงตากลมโตมองตอบคาราสุเทนงูอย่างรู้ทัน ถ้าเธอตอบคำถามของคาราสุเทนงู แม้ว่าจะเธอจะไม่ต้องการที่จะเอาตัวรอดกับพี่ชายของเธอสองคนก็ตาม แต่มันก็จะทำให้จิวโมไป๋และหงฟางเกิดความระแวงสงสัย โดยเฉพาะพวกเขาที่ไม่ได้เป็นคนจากประเทศเดียวกัน ทำให้เกิดความคิดแง่ลบได้ง่าย ว่าเธอและพี่ชายของเธอจะเสียสละพวกเขาที่เป็นคนนอกแล้วหนีเอาชีวิตรอด

แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะสามารถหนีออกจากสถานการณ์ไปด้วยกันได้ แต่ความสงสัยจะติดอยู่ในใจของทั้งสอง มันอาจจะเป็นแค่รอยแตกเล็กๆไม่แสดงออกในทันที แต่มันก็พร้อมที่จะทำให้เกิดความขัดแย้งที่รอแตกหักในอนาคต

แค่คำถามเดียวก็สามารถหว่านเมล็ดแห่งความแตกหักได้แล้ว ผู้ต้องสาปตรงหน้าไม่ได้มีเพียงความแข็งแกร่งเพียงเท่านั้น ยังมีสติปัญญาและความเจ้าเล่ห์ที่ไม่ธรรมดา!

คาราสุเทนงูหัวเราะในใจด้วยความพอใจ พร้อมกับเพิ่มพลังกดดันให้รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เพื่อกดดันให้นาคามูระ คิยูมิตอบ ดวงตาชั่วร้ายสั่นระริกด้วยความตื่นเต้น

แต่ในตอนนั้นเอง คาราสุเทนงูก็ยกมือซ้ายขึ้นอย่างฉับพลัน

เปรี้ยง! คมดาบสายฟ้าฟันลงที่หลังมือ ปะจุไฟฟ้าที่อาบคลื่นพลังก็ระเบิดออกและเข้าทำลายมือของคาราสุเทนงูอย่างรุนแรง คาราสุเทนงูเหวียงแขนออกประกายสายฟ้าที่กำลังแลบที่มือก็ถูกทำลาย

คาราสุเทนงูหันไปมองไปยังนาคามูระ อิโทซะที่โจมตีอย่างฉับอย่างไม่พอใจ มือซ้ายมีบาดแผลเหวอะหวะที่ถูกเผาไหม้ ลึกจนเห็นกระดูกหลังมือ

มันพยายามสงบความโกรธ มันไม่โกรธที่ได้รับบาดเจ็บ แต่โกรธที่ถูกขัดจังหวะความสำราญ แต่เมื่อมันเหลือบไปเห็นหงฟางที่กำลังหันซ้ายหันขวาเพื่อหาทางหนี ไม่คิดที่จะเข้าช่วยเหลือคนอื่นๆ อารมณ์ของมันก็เย็นลงพร้อมกับหัวเราะเยาะในใจ

เมล็ดแห่งความระแวงถูกหว่านไปแล้ว ที่เหลือก็แค่รอเวลาเก็บเกี่ยว!

นาคามูระ อิโทซะยืนบังน้องสาวของเขา ดวงตาหรี่ลงฉายประกายเฉียบคมราวคมดาบ กฎแห่งธาตุสายฟ้าไหลเวียนไปรวมกันที่ดาบจนเกิดเสียงฟ้าร้อง รัศมีเจตจำนงดาบพลันเข้าล้อมรอบร่างของคาราสุเทนงู ก่อนที่คลื่นดาบสายฟ้าสีม่วงจะฟาดฟันออกไป พริบตาเดียวคมดาบสายฟ้าก็เข้าปะชิดร่างของคาราสุเทนงู พร้อมกับเสียงสายฟ้าผ่าดังลั้นตามหลัง ความเร็วของคมดาบสายฟ้าเร็วจนเสียงติดตามไม่ทัน!

ในเวลาเดียวกัน

วูบ จิวโมไป๋ใช้ท่าร่างปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของคาราสุเทนงู คฑาขักขระในมือก็ฟาดลง คลื่นพลังอันรุงแรงเหมือนค้อนยักษ์ที่ทุบลงมา

คาราสุเทนงูใช้มือขวาจับคฑาขักขระของตัวเองที่ปักพื้น พลังกดดันอันมหาศาลก็ระเบิดออก พร้อมกับกฎแห่งธาตุสีน้ำตาลก็ปกคลุมร่างกายและคฑาขักขระราวกับชุดเกาะ มันฟาดคฑาขักขระปะทะเข้ากับคฑาขักขระของจิวโมไป๋ พร้อมกลับยกแขนซ้ายที่ห่อหุ้มด้วยกฎแห่งธาตุดินชกออกไปปะทะกับดาบสายฟ้า

ตูม! คลื่นพลังทำลายร้างกวาดออกไปโดยรอบ พื้นบันไดที่คาราสุเทนงูยืนเกิดรอยแตกราวเป็นวงกว้าง ปะจุสายฟ้าระเบิดออกอย่างรุนแรงปกคลุมร่างของคาราสุเทนงู

“หึม!”คาราสุเทนงูแค่นเสียงออกมา ก่อนที่ร่างของมันจะก็หายวับไปราวกับภูตผี

วูบ คาราสุเทนงูปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของจิวโมไป๋พร้อมกับยกเท้าแตะออกไป

จิวโมไป๋สัมผัสได้ถึงอันตราย หันกลับมายกด้ามคฑาขักขระป้องกัน

ปัง! เท้าของคาราสุเทนงูปะทะเข้าที่ด้ามคฑาขักขระ ส่งร่างของจิวโมไป๋กระเด็นลงไปอยู่ข้างๆของพี่น้องนาคามูระ

ร่างสีดำทะมึนของคาราสุเทนงูมีรอยไหม้ทั่วร่าง ควันสีเทาจากการเผาไหม้ค่อยๆดับลง ทำให้เห็นบาดแผลด้านใต้ขนนกสีดำ โดยเฉพาะมือซ้ายได้รับบาดเจ็บหนักเลือดยังไหลไม่หยุด ดวงตาชั่วร้ายฉายกลิ่นอายสังหารอย่างรุนแรง พลังกดดันและกฏแห่งธาตุดินสั่นไหวอย่างรุนแรงจนทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน ห่วงสีทองบนคฑาขักขระส่งเสียงสั่นพ้องราวบทสวดโบราณ

จิวโมไป๋กวาดสายตาไปมาก่อนจะตันสินใจ

“พวกนายรีบลงไปข้างล่าง ฉันจะถ่วงเวลาด้านบนเอง!”จิวโมไป๋พูดขึ้น

พี่น้องนาคามูระที่ได้ยินก็ตกตะลึง พวกเขาไม่คิดเลยว่าจิวโมไป๋จะยอมเสียสละเพื่อคนต่างชาติอย่างพวกเขา

“ไปเร็ว! ถ้าแยกกัน อาจมีใครสักคนที่สามารถกลับไปรายงานได้!”จิวโมไป๋อธิบาย ว่าเขาไม่ได้คิดที่จะเสียสละ ถ้าทั้งสองคนลงไป พวกเขาจะดึงดูดความสนของเทนงูที่ดักทางออกด้านล่างให้ออกไป

เขาก็จะสามารถใช้พลังทั้งหมดต่อสู้กับคาราสุเทนงู แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจว่าจะสามารถจะจัดการกับมันได้ แต่เขาเชื่อว่าตัวเองสามารถหลบหนีเอาตัวรอดได้

พี่น้องนาคามูระได้ยินก็เข้าใจ พวกเขาลังเลเล็กน้อย ก่อนที่นาคามูระ คิยูมิจะพูดขึ้น

“ไม่ต้องพวกเราจะหนีไปพร้อมกัน”

จิวโมไป๋ชะงักกึกหันมามองหญิงสาว

นาคามูระ อิโทซะนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะอ้าปากขึ้นและหุบลง โดยไม่พูดอะไร แววตาของเขาเกิดความขัดแย้งบางอย่างขึ้นมา ก่อนจะหายไป

จิวโมไป๋ที่สังเกตเห็นความผิดปกติ ก็ถามขึ้น

“เธอจะทำอะไร?”

นาคามูระ คิยูมิ ไม่ตอบ พลังบางอย่างก็แผ่ขยายออกจากร่างของเธอ ก่อนที่ผมสีดำด้านบนหัวข้างซ้ายและขวาของเธอจะแหวกออก หูสามเหลียมสีดำสองข้างก็ปรากฏขึ้น พร้อมกับหางแมวสีดำงอกออกจากหลัง ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีทองประกาย นัยน์ตาหรี่เล็กลงเหมือนดวงตาแมว

“แมว?”จิวโมไป๋ตกตะลึง

—

วันนี้ลงตอนเดียวครับ พรุ่งนี้ผมจะลงช่วงเย็นๆรอได้เลยครับ

1 ความคิดเห็นเท่ากับ 1 กำลังใจ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ^ ^