ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 397

ภูติสายฟ้า
หุ่นไล่กา
วูบ จิวโมไป๋ลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองมายืนอยู่ตรงหน้าอุโมงค์หิน ด้านหลังเป็นผนังปิดตาย มีแต่ต้องเดินเข้าอุโมงค์ตรงหน้าเท่านั้น เขามองไปที่ผนังก็เห็นแสงสว่างจางๆส่องสว่างออกมาจากผนังทุกด้าน มันทำให้ใต้ดินไม่มืดนัก แม้ระยะการมองแคบไปบ้างก็ตาม เขาไม่แปลกใจที่ผนังสามารถส่องแสงได้ เพราะโบราณสถานระดับสูง จะมีข่ายอาคมที่ช่วยเพิ่มการมองเห็น แม้จะอยู่สถานที่ปิดไร้แสงใดๆ

จิวโมไป๋มองผ่านอุโมงค์หินเข้าไป ก็พบหมอกสีเทาที่มีสายฟ้าสีม้วงแลบไปมาปกคลุมภายในทั้งหมด ไม่มีช่องว่างให้ผ่านไปได้ เขามองดูหมอกสายฟ้าอย่างละเอียด ก็พบว่ามันมีความหนาแน่นน้อยกว่า หมอกสายฟ้าที่ปกคลุมหน้าทางเข้าหลายเท่า เขามองมันครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินผ่านอุโมงค์เข้าไป ทันทีที่เท้าเหยียบผ่านเข้าไป ร่างกายก็สัมผัสหมอกสายฟ้า ความรู้สึกชาก็แลนไปตามผิวหนังเหมือนโดนไฟฟ้าดูด

เขาไม่สนใจเดินผ่านไปทั้งตัว ความรู้สึกชาแลนไปทั่วร่าง แต่เขาก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรความรู้สึกนี้ไม่สามารถทำให้เขารู้สึกเจ็บได้เลย

จิวโมไป๋หลับตาทำสมาธิ พลังธรรมชาติโดยรอบถูดดูดเข้าสู่ร่างกายอย่างรวดเร็ว ไม่นานนัก เขาก็ลืมตาขึ้นดวงตาสองข้างส่องประกายเจิดจ้าแฝงไปด้วยความตื่นเต้น

แต่ในขณะที่เขากำลังดีใจ เสียงแหวกอากาศก็ดังขึ้น พริบตาเดียวก็เข้ามาในระยะประชิด

จิวโมไป๋โยกหัวไปด้านหลังโดยไม่มอง

ฟุบ! เส้นแสงสายฟ้าสีม่วงแทงผ่านใบหน้าไปหนึ่งคืบ จิวโมไป๋ฟาดพลองเหล็กโจมตีสวนกลับโดยไม่ต้องคิด

เปรี้ยง! แสงสีม่วงระเบิดออก ก่อนที่ร่างลึกลับจะกระเด็นออกไป ทำให้สามารถมองเห็นผู้ลอบโจมตี มันเป็นร่างพลังงานสายฟ้าสีม่วง มีลักษณะคล้ายมนุษย์ ในมือของมันมีแทงสายฟ้ายาว 2 เมตร

จิวโมไป๋มองไปยังร่างนั้นด้วยความตื่นเต้น

“ภูติสายฟ้า!”

ภูติสายฟ้าที่กระเด็นออกไปมันไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด มันพลิกร่างกลับก่อนจะพุ่งเข้ามาโจมตี ร่างของมันพุ่งตัวด้วยความเร็วพริบตาก็เข้าระยะประชิด แสงสายฟ้าโจมตีออกมาด้วยความเร็วสูง จนอากาศลุกไหม้

จิวโมไป๋ยกพลองขึ้นก่อนจะฟาดออกไป พลองเหล็กฟาดเข้าที่กลางลำตัวที่มีกระแสไฟฟ้าหนาแน่นที่สุด

เปรี้ยง! ร่างของภูติสายฟ้าแตกกระจายสลายไปทันที ก่อนที่จะเกิดเป็นประกายสายฟ้าขนาดนิ้วโป้ง ไหลไปยังร่างของจิวโมไป๋ก่อนที่จะหายไป

จิวโมไป๋หลับตา สายฟ้าที่ไหลเข้าร่าง ตรงเข้าไปในทะเลสติ มันพุ่งเข้าไปในใจกลางทะเลปราณที่มีสายฟ้าปกคลุม

เปรี้ยง! เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง สายฟ้าที่พึ่งเข้าไปถูกทำลายหายไป แต่มันก็ทำให้สายฟ้าที่ปกคลุมทะเลปราณอ่อนกำลังลง

จิวโมไป๋กำหมัดแน่น

“ภูติสายฟ้าจริงๆ”

‘ภูติ’ เป็นเผ่าพันธิ์หนึ่งที่แข็งแกร่งในโลกแห่งการบ่มเพาะพลัง แต่เผ่าพันธิ์ภูติที่แข็งแกร่งจริงๆคือเผ่าพันธิ์ภูติวิญญาณ พวกมันเป็นภูติที่มีสติปัญญาสูง มีความเข้าใจกฎแห่งธาตุตั้งแต่เกิด ทำให้พวกมันเป็นที่รักแห่งธาตุ

ส่วนภูติที่ถูกเรียก จะเป็นภูติไร้สติปัญญา ไม่มีชีวิตและจิตใจ พวกมันเกิดจากสถานที่มีพลังกฏแห่งธาตุหนาแน่น ภูติแม้จะถูกเรียกว่าภูติ เหมือนภูติวิญญาณ แต่พวกมันไม่มีชีวิตเป็นแค่ก้อนพลังงานเท่านั้น

เมื่อก้อนพลังงานถูกทำลาย พลังงานที่เหลืออยู่จะไหลไปในร่างของผู้ทำลาย ช่วยให้เพิ่มโอกาสในการตระหนักกฎแห่งธาตุ

พลังงานเหล่านี้มีความบริสุทธิ์สูง ไม่ส่งผลกระทบต่อผู้ที่ดูดซับมันเข้าไป

ทำให้ผู้บ่มเพาะพลังออกตามล่าภูติอย่างหนัก จนแทบไม่มีภูติลงเหลืออยู่ในโลกแห่งการบ่มเพาะพลัง

ไม่แปลกเลยที่จิวโมไป๋จะตื่นเต้นเมื่อพบภูติ โดยเฉพาะภูติสายฟ้า!

กฏแห่งธาตุสายฟ้ามีโอกาสตระหนักแค่ 1 ใน 100 ของกฎแห่งธาตุพื้นฐาน และมันจะยิ่งยากขึ้นไปอีกเมื่อตระหนักกฎแห่งธาตุอื่นก่อน

ไม่ต้องพูดถึงเขาที่ตระหนักกฎแห่งธาตุ 2 ธาตุแล้ว โอกาสในการตระหนักกฎแห่งธาตุสายฟ้ายิ่งยากเป็นทวีคูณ แม้โชคของเขาจะดี ที่สามารถเก็บสายฟ้าไว้ในทะเลปราณได้ ทำให้เขามีโอกาสในการตระหนักกฎแห่งธาตุสายฟ้าเพิ่มขึ้น แต่มันก็ช่วยเพิ่มโอกาสเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แต่ในตอนนี้เมื่อมีภูติสายฟ้า โอกาสในการตระหนักกฎแห่งธาตุสายฟ้าก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า

ฆ่าภูติสายฟ้ามากเท่าไหร่ โอกาสของเขาก็ยิ่งเพิ่มขึ้น!

ไม่เสียเวลาอีก เขาพุ่งเข้าไปส่วนลึกของอุโมงค์ใต้ดินอย่างไม่รอช้า

โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆ มีโอกาสเพียงแค่ 4 ชั่วโมง เขาต้องรีบเก็บเกี่ยวให้ได้มากที่สุด!…

เปรี้ยง! พลองเหล็กกวาดทำลายภูติสายฟ้า 3 ตัวในครั้งเดียว

จิวโมไป๋ฆ่าสังหารภูติสายฟ้าไป 30 กว่าตัว เขาก็ออกจากอุโมงค์ ก็พบห้องใต้ดินกว้างมีเสาหินธรรมชาติที่มีขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากันนับไม่ถ้วน ค้ำยันเพดานถ้ำ ทำให้ทางเดินสลับซับซ้อน

จิวโมไป๋ใช้จิตสัมผัสที่ถูกลดระดับให้เหลือเพียงแค่ระยะไม่กี่สิบเมตร เขาไปตามเส้นทางที่มีแหล่งพลังกฏแห่งธาตุสายฟ้าหนาแน่น ทางนั้นเป็นเส้นทางที่ถูกต้อง!

ภูติสายฟ้าราวกับฝูงแมลง พวกมันพุ่งเข้าโจมตีจิวโมไป๋ไม่หยุด

จิวโมไป๋ก็ไม่ถอย เขายิ่งดีใจที่พวกมันมาให้เขาฆ่ามากขึ้น ยิ่งฆ่าพวกมันมากเท่าไหร่ สายฟ้าในทะเลปราณค่อยๆถูกดูดซับหายไปอย่างช้าๆ

จิวโมไป๋เข้าไปลึกขึ้น ก็พบว่าภูติสายฟ้ามีมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับไม่มีสิ่นสุด เขาเริ่มสงสัยแล้วว่า ใจกลางโบราณสถาน มีอะไรเป็นแหล่งพลังงาน เพราะมันทำให้เกิดภูติสายฟ้ามากมายขนาดนี้

แต่ในขณะที่จิวโมไป๋กำลังเข่นฆ่าภูติสายฟ้าอย่างเมามัน

ฉัวะ!

คลื่นดาบสองเล่มฟันผ่านร่างของภูติสายฟ้า พุ่งเข้าโจมตีใส่ร่างของจิวโมไป๋อย่างโหดเหี้ยม!

ก่อนที่คมดาบจะถึงร่าง จิวโมไป๋กระแทกพลองเหล็กลงพื้นหมุนตัวหลบคมดาบอย่างรวดเร็ว ดวงตาหรี่ลงมองผ่านความมืด เห็นเงาสองร่างค่อยๆเดินออกมาจากหลังเสาหิน

—