ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 400

อิโทซะและทาคาฮิโระ
หุ่นไล่กา
จิวโมไป๋เห็นดังนั้นก็พยักหน้าไม่ลังเล

คิยูมิยกเท้าแมวชี้ไปยังทิศทางที่เธอพึ่งมา จิวโมไป๋เข้าใจความหมายของเธอทันที เขาใช้ท่าร่างพุ่งไปด้วยความเร็วสูงสุด ไม่สนใจภูติสายฟ้าที่อยู่ระหว่างทาง

อีกด้านหนึ่งภายในอาณาเขตหลังกำแพง

“ทาคาฮิโระนายกำลังทำอะไร?”อิโทซะกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง ร่างกายมีรอยดาบที่ไหล่ซ้ายพาดยาวลงมา เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาอย่างน่ากลัว

“อิโทซะ นายไม่ใช่คนพูดมากไม่ใช่เหรอ? ฉันรู้ว่านายให้น้องสาวของนายไปข้อความช่วยเหลือ ที่นายพูดมากกว่าปกติก็เพียงแค่ถ่วงเวลาเท่านั้น”ทาคาฮิโระที่ร่างกายไร้บาดแผลกล่าวอย่างช้าๆ ในมือถือดาบที่มีหยดเลือดอาบใบดาบอยู่

“นายทำแบบนี้ทำไม?”อิโทซะพูดถามอีกครั้งโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะตอบหรือไม่ เขาไม่สนใจคำตอบของทาคาฮิโระ แต่ที่เขาถาม ไม่ใช่เพียงแค่ต้องการถ่วงเวลาเท่านั้น เขาพูดให้อีกฝ่ายย่ามใจ อาจยอมเปิดปากบอกอะไรบางอย่างออกมา

ทาคาฮิโระมองอิโทซะด้วยแววตาของผู้เหนือกว่า พลังกดดันอันทรงพลังแผ่กระจายออกจากร่างของเขาปะทะกับพลังกดดันของอิโทซะอย่างเท่าเทียม เขาไม่จำเป็นต้องซ่อนระดับการบ่มเพาะพลังขั้นที่ 6 โลหิตต้นอีกต่อไป

หลังจากฆ่าสังหารศิษย์คนอื่นๆ เขาจะหนีออกจากสำนัก ไม่มีใครสามารถหาเขาเจออย่างแน่นอน

ใบหน้าของอิโทซะฉายแววเคร่งเครียด เขาไม่คิดเลยว่าพรสวรรค์ของทาคาฮิโระจะเหนือกว่าที่ใครๆคาดคิดเอาไว้

“ฉันก็ไม่อยากจะฆ่านายหรอกนะ แต่มันช่วยไม่ได้…”ทาคาฮิโระพูดอย่างช้าๆ ก่อนจะหยุดลง แววตาฉายแววเจ้าเล่ห์ เมื่อเห็นใบหน้าคาดหวังของอิโทซะ แม้จะพยายามซ่อนอยู่ก็ตาม เขารู้ถึงเจตนาแอบแฝงของอิโทวะได้ เขาจึงกล่าวแต่ครึ่งหนึ่งแล้วหยุดลง

ด้วยระดับความแข็งแกร่งของเขา เขามั่นใจว่าสามารถฆ่าทุกคนก่อนหมดเวลา ไม่มีใครสามารถหยุดได้ ทำให้เขากล้าที่จะล้อเล่นกับอิโทซะ

อิโทซะรู้ว่าถูกทาคาฮิโระอ่านออก สีหน้าก้เปลี่ยนกับเป็นเรียบเฉยเย็นชาเหมือนเดิม โดยไม่ต้องพูดอะไรอีก เขาแตะที่ด้ามดาบคลื่นพลังคมดาบก็ฟาดฟันออกไป

ทาคาฮิโระมองคมดาบที่ฟันมาอย่างเฉยช้า ก่อนจะชักดาบฟันคลื่นดาบของอิโทซะอย่างรวดเร็ว คมดาบของเขาตัดคลื่นดาบอย่างง่ายดาย

พลังของทั้งสองใกล้เคียงกัน แต่อิโทซะเข้าใจเจตจำนงดาบ ทำให้ในวิถีดาบเขาแข็งแกร่งกว่า

แต่ท่าทางของทาคาฮิโระที่เหมือนไม่สนใจเจตจำนงดาบ ทำให้อิโทซะรู้สึกถึงอันตรายบางอย่าง

ทาคาฮิโระยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่พื้นที่เขายืนจะเกิดรอยแตกร้าว ในพริบตาต่อมาร่างของทาคาฮิโระก็หายวับไป ก่อนะจะปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของอิโทซะ ดาบถูกชักออกจากฝักก่อนจะฟาดฟันออกไป

คมดาบฟันผ่านอากาศ เกิดเสียงเฉือนอากาศน่าสะพรึงกลัว

อิโทซะแตะด้ามดาบ รัศมีวงกลมขยายไปยังร่างของทาคาฮิโระ ก่อนที่คลื่นดาบนับไม่ถ้วนจะฟาดฟันออกไป

เปรี้ยง! เสียงปะทะดังขึ้นอย่างรุนแรง คลื่นพลังกวาดทำลายอาคารบ้านเรื่อนที่สร้างจากดินหินรอบๆจนพังทะลาย

ภูติสายฟ้าระดับกลางที่อยู่โดยรอบ ถูกเมินอย่างสิ้นเชิง พวกเขาไม่สามารถเข้าใกล้ทั้งสองได้ เมื่อพวกมันเข้าใกล้ก็จะถูกคลื่นดาบทำลายเป็นชิ้นๆ

ทาคาฮิโระและอิโทซะแลกเปลี่ยนการโจมตีด้วยความเร็วสูง เห็นเพียงเงาดาบวูบวาบไปมา แต่คลื่นพลังอันแหลมคมที่เหลือกับทิ้งความพินาศเอาไว้อย่างน่าสยองขวัญ

วูบ ทาคาฮิโระและอิโทซะแยกกันไปยืนบนเศษซากอาคารบ้านเรือนคนละด้าน

ดวงตาของอิโทซะหรี่ลง ก่อนที่กฎแห่งธาตุสายฟ้าสีม่วงจะระเบิดออกจากร่างของเขาอย่างรุนแรง ในตอนนั้นเองพลังกฎแห่งธาตุสายฟ้าที่อยู่โดยรอบก็สั่นไหวอย่างรุนแรง

ภูติสายฟ้าโดยรอบเหมือนได้รับการกระตุ้น พวกมันหันไปมองอิโทซะ ก่อนจะพุ่งเข้าโจมตีเขาพร้อมกัน!

“ลืมไปแล้วหรือใงว่าห้ามใช่กฎแห่งธาตุสายฟ้าที่นี่”ทาคาฮิโระกล่าวล้อเลียน ดวงตาฉายแววพอใจที่สามารถทำให้ผู้ที่ถูกเรียกว่าอัจฉริยะอันดับ 1 ของสำนัก ต้องใช้ทุกอย่างเพื่อต่อสู้กับตัวเอง

อิโทซะไม่สนใจคำพูดของทาคาฮิโระ ร่างของเขาปกคลุมไปด้วยสายฟ้าสีม่วงราวกับชุดเกราะนักรบโบราณ

มันมีลักษณะเด่นแตกต่างจากชุดเกราะของภูติสายฟ้าโดยรอบ

เปรี้ยะ! เสียงสายฟ้าปะทะขึ้น ก่อนที่ร่างของอิโทซะจะพุ่งทะยานด้วยความเร็วสูง แหวกกลุ่มภูติสายฟ้าโดยรอบ เป็นเส้นทางตรง เข้าหาทาคาฮิโระ เขาเมินเฉยต่อภูติสายฟ้าอย่างสิ้นเชิง

ความเร็วของอิโทซะนั้นเร็วเกินไป เหนือกว่าที่เหล่าภูติสายฟ้าที่มีความเร็วแต่กำเนิดจะตามได้ทัน

พริบตาเดียวอิโทซะก็ปรากฏตัวตรงหน้าของทาคาฮิโระ คลื่นดาบสายฟ้าก็ฟันออกมาอย่างรุนแรง ฉีกอากาศจนเกิดกลิ่นเผาไหม้

ทาคาฮิโระประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเยาะ ร่างของเขาระเบิดพลังกดดันออกมาอย่างรุนแรงก่อนจะฟันดาบออกมา เงาดาบสีเงินฟาดฟันปะทะกับคลื่นดาบสายฟ้า คลื่นพลังระเบิดออกอย่างรุนแรงกวาดทำลายโดยรอบ เกิดฝุ่นหนาปกคลุม

ร่างของอิโทซะรวดเร็วระดับความเร็วเสียง พริบตาเดียวเขาก็พุ่งเข้าโจมตีหลายสิบครั้ง คลื่นพลังดาบสายฟ้าน่าสะพรึงกลัวปกคลุมโดยรอบ รัศมีพลังทำลายน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

วูบ ทาคาฮิโระใช้ท่าร่างถอยออกมา พื้นที่เขาเคยยืนอยู่ถูกคมดาบตัดทำลายอย่างน่ากลัว อารมณ์เหนือกว่าของเขาหายไปทันที ดวงตาฉายจิตสังหารจางๆ ก่อนที่พลังกดดันในร่างจะระเบิดออกมาพร้อมกับกฎแห่งธาตุสายฟ้าปะทุออกจากร่าง

—