ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 503 ลู่หว่านเข้าช่วยเหลือ!

ใบหน้าของเนี่ยฟูหานซีด เขากัดฟันแน่นต้านทานพลังอันน่าสะพรึงกลัว เขาเร่งเร้ากฎแห่งธาตุสายฟ้า สายฟ้าสามสีปะทุออกจากร่างอย่างรุนแรง เขาบังคับให้มันไหลไปรวมกันที่หอกสายฟ้าสามสี ทำให้หอกสายฟ้าขยายขึ้น 3 เท่า ก่อนที่เขาจะยกขึ้นและปาออกไปด้วยพลังทั้งหมด!

หอกสายฟ้าสามสีปะทะเข้ากับหอกสีม่วงก่อนจะระเบิดออกอย่างรุนแรง สนามพลังสายฟ้ากว่า 15 เมตรปกคลุมโดยรอบรวมทั้งร่างของชายชุดดำ

ฟุบ ร่างของเนี่ยฟูหานกระเด็นออกมาและกลิ้งไปตามพื้น ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล เสื้อที่ปกปิดร่างกายไม่เหลือชิ้นดี เกราะสายฟ้าสลายหายไปแล้ว เขาประคองสติเงยหน้าขึ้น รูม่านตาก็หดลง

ชายชุดดำ สะบัดหอกสีม่วงทำลายสนามพลังสายฟ้า ก้าวเดินออกมาโดยไร้บาดแผลใดๆ

ชายชุดดำเห็นการแสดงออกของเนี่ยฟูหาน เขาก็ยิ้มเยาะ

“เจ้าคิดหรือว่า มดจะสามารถทำอะไรพระเจ้าได้ อย่าฝันหวานไปหน่อยเลย มดยังไงก็เป็นแค่มด ไม่มีทางท้าทายพระเจ้าอย่างข้าได้!”ชายชุดดำกล่าวอย่างเย่อหยิ่ง เขาไม่รู้สึกอายที่พูดคำเหล่านี้ออกมาแม้แต่น้อย

เนี่ยฟูหานกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ก่อนจะหมดสติ

ชายชุดดำเห็นว่าเนี่ยฟูหานหมดสติ เขาก็ยิ้มเหี้ยมเดินไปอย่างช้าๆ

“พอแค่นั้นเถอะ”อยู่ๆเสียงหวานสูง ดังขึ้นอย่างไร้ที่มา

“ใคร!”ชายชุดดำระเบิดพลังกดดันออกทันที และหันไปรอบๆ ด้วยความตกใจ แต่เขาก็ไม่พบใคร

พื้นที่โดยรอบ แทบจะกลายเป็นซากปรักหักพังจากการต่อสู้

ชายชุดดำขมวดคิ้วแน่นพลังกดดันขยายออกไปไม่หยุด แต่ก็ยังไม่พบใคร วิชาที่อีกฝ่ายใช้ในการหลบซ่อน แข็งแกร่งกว่าวิชาปกปิดตัวตนที่เขาใช้

ถ้าเป็นวิชาของเขา ยังสามารถค้นพบจากลมหายใจได้ แต่นี้เขาไม่พบอะไรเลย

“ออกมา!”ชายชุดดำร้องตะโกนเสียงดังลั้น เสียงของเขาดังไกลหลายร้อยเมตร

ไม่มีเสียงตอบ ใบหน้าใต้ผ้าปิดหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ การซ่อนตัวเงียบๆ และส่งเสียงอย่างฉับพลัน เพื่อทำให้คนอื่นตกใจกลัว เป็นการเล่นสนุก ที่เขามักจะเล่นกับเหยื่อ เขาไม่คิดเลยว่าจะมีคนทำอย่างนี้กับตัวเขาเอง

ชายชุดดำกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ เขาก้มลงมองเนี่ยฟูหานก่อนจะหัวเราะเย็นยะเยือก

“หึ! หนูขี้ขลาด ได้ถ้าไม่ยอมออกมา ข้าจะทำให้เจ้าออกมา!”ชายชุดดำแค่นเสียงด้วยความโกรธ ออร่าสีม่วงดำแผ่ขยายออกจากร่าง เส้นเลือดทั่วร่างปูดโปนอย่างน่ากลัว เลือดสีม่วงค่อยๆผุดออกจากรูขุมขนมั่วร่าง ไม่นานเลือดสีม่วงหลายพันหยด ก็ลอยขึ้นไปกลางอากาศ เหนือหัวของชายชุดดำ

“ถ้าไม่ออกมา ฉันจะโยนมันออกไป เชื่อหรือไม่ว่าจะต้องมีคนมากมายที่ต้องตาย!”ชายชุดดำกล่าวอย่างโหดเหี้ยม เขาทำเหมือนจะโยนเลือดม่วงออกไปทุกเมื่อ

“ถ้าคุณทำอย่างนั้น ฉันจะไม่มีทางปล่อยคุณออกจากที่นี่ ทั้งๆที่มีชีวิต”เสียงหวานสูงดังขึ้น ก่อนที่ร่างของหญิงวัยกลางคนในชุดโบราณสีน้ำตาล จะเดินออกมาหลัังซากรถยนต์ที่กำลังลุกไหม้ สายฝนที่ตกลงมา ทำให้เปลวไฟกระพืออย่างรุนแรง แต่มันก็ไม่มอดดับ

ชายชุดดำมองสำรวจหญิงวัยกลางคนตรงหน้า ดวงตาสีม่วงส่องแสงสีม่วงจางๆ แต่เขาไม่พบอะไรผิดปกติ หญิงวัยกลางคนตรงหน้า เป็นคนธรรมดาอย่างแน่นอน

แต่ด้วยประสบการณ์ชีวิต ผ่านการต่อสู้มามากมาย เขาไม่ประมาท เพราะในสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีทางเลย ที่คนธรรมดาจะสามารถหลีกเลี่ยงการตรวจจับของเขาอย่างเงียบๆได้

ชายชุดดำครุ่นคิดเล็กน้อย ดวงตาพลันฉายความโหดเหี้ยม มือยกขึ้น

ลู่หว่านมองเห็นการเคลื่อนไหวของชายชุดดำ เธอก็รู้เจตนาของอีกฝ่ายทันที ร่างของเธอพลันเคลื่อนไหวด้วยท่าร่างอันแปลกประหลาด ทิ้งร่างเงาไว้ด้านหลัง ร่างหลักพลันปากฏตัวขึ้นตรงหน้าของชายชุดดำ

เธอยกเท้าขวาเหยียบพื้นจนแตกร้าว ฝ่ามือขวาฟาดไปที่ท้องชายชุดดำอย่างฉับไว

ชายชุดดำหลุบตาลงมอง ดึงหอกสีม่วงมารับ

ปัง! ฝ่ามือปะทะกับหอกสีม่วง ทั้งสองต้านกันอยู่กับที่ ไม่มีใครถอย

หมับ ลู่หว่านใช้มือซ้ายอีกข้างจับที่หอกสีม่วงแน่น ก่อนจะบิดตัว ทำให้ชายชุดดำเสียหลัก จากนั้นเธอก็ดึงมือขวากลับเปลี่ยนเป็นใช้ข้อศอกขวากระแทกที่อกชายชุดดำอย่างรุนแรง!

ตูม! ร่างของชายชุดดำกระเด็นออกไปหลายสิบเมตร เขาประคองตัวเอาไว้ไม่ให้ล้มลง

เลือดสีม่วงที่ลอยอยู่ตกลงพื้นเพราะไม่มีใครใช้พลังประคอง

ลู่หว่านเหลือบตามองเลือดสีม่วงบนพื้น ก่อนจะแผ่พลังกดดันออกไปทำลายเลือดสีม่วงทั้งหมด

“แก!”ชายชุดดำเห็นการกระทำของลู่หว่านก็โกรธ ยกหอกสีม่วงขึ้นและปาออกมา

หอกพุ่งทะยายด้วยความเร็วสูง พริบตาเดียวก็ถึงร่างของลู่หว่าน

ดวงตาคู่งามมองหอกที่พุ่งเข้ามา เมื่อถึงระยะการโจมตี เธอก็เตะเท้าออกไปด้วยความเร็วเหลือเชื่อ

ผัวะ! หอกสีม่วงหมุนคว้าง ไปบนท้องฟ้าไกลออกไป

“เจ้าเป็นผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 8 ชีพจรปลาย!”ชายชุดดำกล่าวด้วยความตกใจ ก่อนจะขบฟันแน่นด้วยความโกรธ

พลังอันมหาศาลระเบิดออกมาจากร่าง ออร่าสีม่วงดำหลอมรวมกันที่แผ่นหลังของชายชุดดำ ก่อนที่อวตารปีกนกสีม่วง จะปรากฏขึ้นเหมือนงอกออกจากแผ่นหลัง

เมื่อปีกนกสีม่วงกางออก ปีกนก สี่ปีก ขยายออกกว้างกว่า 5 เมตร

กลิ่นอายอันน่ากลัวแผ่ซานไปทั่วบริเวณ

ลู่หว่านขยับมือข้างที่สวมกำไลข้อมือ เหลือบตาดูเวลา จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น ปล่อยพลังกดดันออกมา ออร่าสีทองหลอมรวมที่ด้านหลังของเธอ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นต้นไผ่สีทองสูง 5 เมตร กิ้งก้านใบไผ่เปล่งประกายสีทองระยิบระยับ

ชายชุดดำเห็นต้นไผ่สีทอง เขาก็หัวเราะออกมา

“อวตารประเภทพืช ฮ่าๆ ข้าไม่คิดเลย ว่าเจ้าจะฝึกวิชาขยะแบบนี้”

“คุณคงลืมไปแล้ว ว่าเมื่อไม่ถึงนาทีก่อน ฉันเป็นคนทุบตีคุณ”ลู่หว่านกล่าวด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่มันแทงเข้ากลางใจของชายชุดดำ

“บัดซบ! เป็นแค่วัชพืชชั้นต่ำ กล้าท้าทายพระเจ้าอย่างข้า!”ชายชุดดำโกรธจนตัวสั่น เส้นเลือดทั่วร่างปูดโปน เลือดสีม่วงไหลออกตามรูขุมขน ก่อนจะรวมกันกลายเป็นเกาะอัศวินโบราณ หอกสีม่วงในมือยาวขึ้นเล็กน้อย บนตัวหอกมีลวดลายอักษรโบราณ ปีกสีม่วง 4 ปีกกระพือเบาๆ ส่งให้ร่างลอยขึ้นจากพื้น

ร่างของเขาดูราวกับเทพอัศวิน