ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 1000 ระงับชั่วคราว

ขณะที่การฝึกการต่อต้านการก่อการร้ายจะยังดำเนินต่อไป ประเทศจีนกำลังถูกพิจารณาในช่วงกลางดึก

แต่อีกฟากหนึ่งของโลกอย่างอเมริกาเหนือเป็นเวลาบ่าย

โดยปกติแล้วพนักงานอาคารเพนตากอนส่วนใหญ่จะชอบดื่มกาแฟ นั่งอยู่ในออฟฟิศห้องแอร์ หรือนั่งคุยกับเพื่อนร่วมงานเกี่ยวกับนโยบายนานาชาติหรือเกมในวันเสาร์…

แต่วันนี้กลับต่างออกไป

จากแปดโมงเช้าถึงตอนนี้ อาคารเพนตากอนทั้งอาคารเหมือนเป็นกล่องดนตรีพังๆ ที่ทุกคนเดินไปมาด้วยบรรยากาศตึงเครียด

เหตุผลก็เพราะการฝึกต่อต้านการก่อการร้ายในครั้งนี้ที่ห่างออกไปเป็นพันกิโลเมตร

ด้านในห้องประชุมในอาคารเพนตากอน ผนังห้องกำลังฉายรูปภาพของจานดาวเทียมที่ถ่ายจากฐานทัพโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น แม้ว่าพวกเขาจะเห็นเพียงแค่แสงแวบๆ ของโมดูลหลบหนีที่บินขึ้นไปสู่ท้องฟ้า แต่พื้นที่ตกกระทบสามารถมองเห็นได้ชัดเจน…

ทุกคนในห้องประชุมมองไปที่จอและกลั้นหายใจ

หนึ่งนาทีผ่านไป ประธานาธิบดีพูดขึ้น

“เล่นใหม่…”

เลขากระทรวงกลาโหมพยักหน้าให้พนักงาน ที่กำลังสูดลมหายใจแล้วกดปุ่ม

วิดีโอเริ่มเล่นบนหน้าจอ

ทุกคนในห้องประชุมเห็นโมดูลหลบหนีพุ่งทะลุผ่านชั้นบรรยากาศ และปล่อยกลุ่มควันออกมา

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างออกไปหลายพันกิโลเมตร แต่พวกเขาก็รู้สึกราวกับว่าได้กลิ่นควันผ่านหน้าจอ..

หลังจากนั้นสักพัก ผู้อำนวยการนาซา คาร์สันพูดขึ้น

“เวรเอ๊ย! การฝึกฝนการป้องกันการก่อการร้ายบ้าอะไร การฝึกการป้องกันการก่อการร้ายแบบไหนใช้อุปกรณ์แบบนี้”

แน่นอนว่าเขาต้องโกรธ

แต่เพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง ห้องประชุมทั้งห้องเงียบลง เจ้าหน้าที่อาวุโสหลายคนมองหน้ากันรวมไปถึงประธานาธิบดีด้วย

ผู้อำนวยการคาร์สันสัมผัสได้ถึงความเงียบ เขาจึงหยุดไปครู่หนึ่งและยังคงเงียบต่อ

หลังจากนั้นสักพักเควิน หัวหน้าคณะทำงานก็ทำลายความเงียบขึ้น

“คนที่อยู่ด้านในแคปซูลไม่ตาย เป็นไปไม่ได้…”

ผู้เชี่ยวชาญด้านการบินและอวกาศดันแว่นขึ้นและพูด “ความเร็วของแคปซูลอากาศผ่านความสูงเหนือระดับน้ำทะเลต่ำสูงมาก แต่ความเร็วในการลงจอดไม่ได้เร็วขนาดนั้น ควันน่าจะไม่ได้มาจากการปะทะ แต่น่าจะมาจากอาวุธมากกว่า อย่างเช่น ระเบิดควัน”

ประธานาธิบดีขัดจังหวะผู้เชี่ยวชาญการบินและอวกาศและพูดขึ้น

“รายงานการวิเคราะห์เกี่ยวกับลักษณะของอุปกรณ์เสร็จแล้วหรือยัง”

รัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมจากเพนตากอนและหัวหน้าหน่วยข่าวกรองมองหน้ากัน หัวหน้าหน่วยข่าวกรองพูด

“รายงานกำลัง…”

หลังจากนั้นไม่นานรายงานก็ถูกส่งมาที่ห้องประชุม

ประธานาธิบดีหยิบรายงานขึ้นมาและอ่านทีละบรรทัด

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ทุกคนกำลังรอให้เขาอ่านรายงานให้เสร็จ

เควินนั่งใกล้กับประธานาธิบดี เขารู้สึกว่านิ้วของประธานาธิบดีสั่น

จริงๆ แล้วเควินพูดถูก

แม้แต่ประธานาธิบดีเองก็ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตัวเองอย่างไร

ระยะเวลาบินน้อยกว่า 50 นาที

ในทางทฤษฎีแล้ว แคปซูลนี้สามารถเคลื่อนกำลังไปมุมไหนของโลกก็ได้ภายในหนึ่งชั่วโมง ไม่ว่าจะเป็นแอนตาร์กติกาหรือป่าอเมซอน ทำเนียบขาวหรือเพนตากอน…

ไม่มีที่ไหนบนโลกนี้ที่ปลอดภัยอีกแล้ว อาคารไหนก็ตามสามารถถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ

ยิ่งไปกว่านั้น ทหารพลร่มเหล่านี้สามารถผ่านน่านฟ้าทุกน่านฟ้าอย่างกฎหมาย

ซึ่งมันฟังดูน่ากลัวจริงๆ …

อยู่ดีๆ ห้องประชุมก็เกิดความวุ่นวายขึ้น

“ถึงเวลาที่จะสร้างอนุสัญญาระหว่างประเทศที่เข้มงวดเพื่อกำหนดขอบเขตอาวุธที่เลวร้ายนี้ เราควรเพิ่มระดับความสูงของน่านฟ้า! อีกอย่างเราควรขยายสนธิสัญญาระหว่างประเทศและป้องกันอาวุธนอกแผนเข้าสู่วงโคจรของการบิน! กระสุนแม้แต่ลูกเดียวก็ไม่ควรปล่อยให้เข้าสู่อวกาศได้! “

“บ้าไปแล้วเหรอ? ลิมิตความสูงของน่านฟ้าเราอยู่แค่ 35 กิโลเมตร! คุณอยากเพิ่มความสูงเหรอ ถ้าเราเพิ่มความสูง แล้วเราจะทำอะไรได้ ถ้าพวกเขาฝ่าฝืนกฎหมายจริงๆ อย่างไรเสียขีปนาวุธของเราก็ยิงไม่ถึงยานอวกาศของพวกเขาอยู่ดี”

ระดับความสูงของน่านฟ้าไม่ได้ถูกระบุอย่างเคร่งครัดในกฎหมายระหว่างประเทศ ระดับความสูงของน่านฟ้าที่ต่ำที่สุดที่ดาวเทียมตรวจจับได้คือ 100 กิโลเมตร ที่สหรัฐอเมริกา ขีดจำกัดสูงสุดของยานอวกาศก็คือ 35 กิโลเมตร เนื่องจากอเมริกามียานอวกาศที่สามารถบินได้สูงกว่า 35 กิโลเมตร ทำให้พวกเขาสามารถบินผ่านบางพื้นที่ได้อย่างถูกกฎหมาย

แต่ถ้าความสูงที่เกินกว่า 110 กิโลเมตร ไม่ได้ถูกจำกัดโดยกฎหมายต่างประเทศ

แม้ว่าเรดาร์ป้องกันภัยทางอากาศที่ล้ำสมัยที่สุดจะสามารถตรวจจับยานอวกาศที่บินในบริเวณนี้ได้ก็ตาม แต่การบังคับใช้กฎหมายก็ค่อนข้างจะจำกัด

ลืมเรื่องยานอวกาศที่สามารถใช้ในการซ้อมรบและเปลี่ยนวิธีกระสุนไปได้เลย

แค่จะยิงดาวเทียมที่อยู่ในระดับความสูงขนาดนั้นยังเป็นเรื่องยากเลย

พวกเขาแทบจะไม่มีทางหยุดทหารพลร่มอวกาศพวกนั้นได้

“เราจะปล่อยให้พวกนั้นมาตรวจตราเหนือหัวเราแบบนี้เหรอ จีนกำลังยั่วโมโหเราอยู่! เราควรจะต้องตอบโต้! “

“แต่นั่นจะไม่ช่วยแก้ไขเรื่องความตึงเครียดทางการเมือง มันจะทำให้เรื่องแย่ลงนะ! “

“แย่ลงอย่างนั้นเหรอ แปลว่าเราควรจะยอมใช่ไหม”

ห้องประชุมเกิดความวุ่นวาย เจ้าหน้าที่แบ่งออกเป็นสองฝ่าย ต่างตะโกนใส่หน้ากัน

“พอแล้ว! “

เสียงคำรามด้วยความโกรธขัดจังหวะความขัดแย้งในห้อง

ประธานาธิบดีโยนรายงานลงบนโต๊ะและมองไปรอบๆ ห้องประชุม หลังจากนั้นเขามองไปที่หัวหน้าคณะทำงานและพูด

“เควิน ผมอยากได้ยินความคิดเห็นของคุณ”

เควินเงียบไปสักพัก

“…การฝึกทางทหารของพวกเขาอาจไม่ได้มุ่งตรงมาที่เราเสมอไปนี่ครับ”

“ซีไอเอระบุว่าการฝึกในครั้งนี้อาจจะมีขึ้นเพราะศาสตราจารย์ลู่ที่กำลังเดินทางไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กในเดือนสิงหาคม พวกเขาจะได้ตอบโต้ได้เร็วที่สุดถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นมา”

เลขากระทรวงกลาโหมขมวดคิ้ว

“เขากำลังจะไปรัสเซียเหรอ”

เควินพยักหน้า

“ครับ เขาจะเข้าร่วมงานประชุม ICM”

เลขากระทรวงกลาโหม “…”

เจ้าหน้าที่อาคารเพนตากอน “…”

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าศาสตราจารย์ลู่สำคัญกับรัฐบาลจีนมากขนาดไหน แต่พวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจีนจะยอมให้การสนับสนุนทางการทหารกับนักวิชาการที่เข้าร่วมประชุมถึงขนาดนี้…

พวกเขาไม่มีอะไรจะพูดต่อ

เควินมองไปที่ประธานาธิบดีและพูด

“จากรายงานของซีไอเอระบุว่านี่คือโอกาสที่ดีในการทำลายความตึงเครียดระหว่างสองประเทศ คำแนะนำของผมก็คือเราควรระวังตัวก่อนที่จะรู้จุดประสงค์ของพวกเขามากกว่านี้”

“ผมรู้” ประธานาธิบดีพูดอย่างใจร้อน เขาสังเกตเห็นว่าทุกคนกำลังมองเขาอยู่ เขาจึงพูดขึ้น

“แน่นอน เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้นผมจะโทรหาผู้อำนวยการซีไอเอ”

คนครึ่งห้องในห้องประชุมรู้สึกโล่งใจ

แม้ว่าเควินจะโล่งใจเช่นกันแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา

ตั้งแต่สงครามเย็น อเมริกาก็กลายเป็นประเทศมหาอำนาจ แต่ตอนนี้พวกเขากลับเป็นคนที่กังวลเกี่ยวกับประเทศอื่น

เควินยิ้มอย่างขมขื่นและพยักหน้า

“ทำแบบนั้นก็ดี…”

………………