ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 1023 ผมจะหาวิธีช่วย

ลู่โจวยืนอยู่ในพื้นที่ระบบสีขาวบริสุทธิ์ เขามองดูช่องเก็บของและครุ่นคิดถึงบางสิ่งอยู่เงียบๆ

หลังจากที่อ่านผลตรวจของเวร่าเมื่อชั่วโมงก่อน เขาเข้าพื้นที่ระบบ ถึงเขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่แต่สัญชาตญาณบอกเขาว่านี่เป็นที่เดียวที่จะช่วยเธอได้

มะเร็งระยะที่ 4 …

จากสิ่งที่ลู่โจวสามารถบอกได้ ถ้ามันไม่ใช่การตรวจผิดพลาดก็ไม่มีหนทางรักษาสิ่งนี้

แต่เขารู้ว่าเซลล์มะเร็งไม่ใช่ปัญหาสำหรับอารยธรรมล้ำหน้าที่มีเทคโนโลยีด้านชีววิทยาที่สูงส่ง

แต่สถานการณ์ดูไม่ค่อยดีเท่าที่เขาคิดไว้

โล่ไนโตรเจน?

มันไม่มีประโยชน์

ยาเสริมพลังงาน?

เธอต้องการพักผ่อนไม่ใช่สเตียรอยด์

มันมียาความทรงจำเหลืออยู่บ้าง…

แต่ของพวกนั้นไม่มีประโยชน์เลย

ไข่อีสเตอร์?

ลู่โจวเห็นไข่อีสเตอร์สีสดใสนอนอยู่ในช่องเก็บของและแทบแค่นหัวเราะ

มันเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่สุดที่เคยได้มาจากระบบ…

โอเค หนึ่งในสิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่สุด

ลู่โจวปิดช่องเก็บของและมองดูที่แผงลักษณะเฉพาะ

โดยปกติแล้วผู้ป่วยมะเร็งระยะที่ 4 มีเวลาใช้ชีวิตเหลือแค่สามถึงสิบสองเดือน

ถ้าผู้ป่วยมีสุขภาพดีและเข้าร่วมการรักษาก็อาจจะมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น มันมีบางกรณีที่ผู้ป่วยมะเร็งขั้นสูงได้มีชีวิตรอดยาวนานกว่าเจ็ดปี

แต่มันก็เป็นแค่เจ็ดปี

ขั้นตอนการทำคีโมบำบัดตลอดเจ็ดปีนั้นทุกข์ทรมานมาก

ถ้ามันเป็นแบบนั้น พ่อของเธออาจจะพูดถูก

การหยุดความทุกข์ทรมานเป็นเรื่องที่ดีกว่า

แต่พ่อของเธอมีจุดประสงค์ซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้…

ลู่โจวปิดช่องเก็บของ แล้วสติของเขากลับสู่โลกปัจจุบัน

เขาจ้องมองเพดานโรงแรมแล้วสูดหายใจเข้าลึกในขณะที่เขากำหมัดแน่น

ฉันเป็นคนรักษาคำพูด

ถึงแม้ว่าระบบจะช่วยเหลือฉันไม่ได้…

ฉันจะช่วยเธอเอง!

…

ลู่โจวเปิดประตูเดินออกจากห้อง

เขาเห็นหวังเผิงอยู่ที่ทางเดิน เขาเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล เขาพูดขึ้น

“มันร้ายแรงแค่ไหน?”

หวังเผิงถามกลับ “คุณพูดถึงเรื่องอะไร?”

ลู่โจวถามต่อ “การทะเลาะวิวาท”

หวังเผิงยิ้มและพูดตอบว่า “ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย”

ลู่โจวถาม “แล้วอีริคล่ะ?”

หวังเผิงตอบ “เขาถูกตักเตือนโดยหน่วยความมั่นคงกลางแล้วก็ออกจากโรงพยาบาลไป เขาบอกว่าเขาจะฟ้องร้องคุณ แต่ผมคิดว่าเขาคงแค่พูดข่มขู่”

ทุกอย่างดูเรียบร้อยดี

ลู่โจวพยักหน้าและยื่นมือออกไป

“ผมขอยืมมือถือหน่อย”

หวังเผิงรู้ว่าลู่โจวต้องการอะไร เขาหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ็คเกตด้านใน มันเป็นเครื่องที่แม็กซิมให้ลู่โจวมาเมื่อลู่โจวเพิ่งเดินทางถึงรัสเซีย

ลู่โจวกดปุ่มโทรออกด่วนที่มือถือ

อีกฝ่ายรับสายอย่างรวดเร็ว

“คุณโทรมาหาผมแล้วเหรอ? มีปัญหาอะไรล่ะ?”

ลู่โจวพูดขึ้น “ผมต้องการความช่วยเหลือ”

แม็กซิมถามทันที “โรงพยาบาลไหนล่ะ?”

ลู่โจวพูดตอบ “…คุณรู้ได้อย่างไร?”

แม็กซิมตอบ “โอเค เราจัดการให้ย้ายเธอไปโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในมอสโกแล้ว เธอจะถูกย้ายไปในทันทีที่อาการของเธอคงที่”

นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาทำได้อย่างน้อยที่สุดเพื่อตอบแทนที่ลู่โจวช่วยพวกเขาเรื่องสถานีพลังงานไฟฟ้าฟิวชั่น

ดูเหมือนว่าหน่วยความมั่นคงกลางได้ตรวจสอบระบบกริดพลังงานของรัสเซีย และพบโค้ดอันตรายที่ถูกติดตั้งมานานแล้ว

อย่างไรเสีย มันดีที่แม็กซิมจะตอบแทนความช่วยเหลือ

ลู่โจวนิ่งไปชั่วครู่และพูดว่า “เนื่องจากคุณเต็มใจช่วยเหลือ คุณช่วยผมอีกสักอย่างได้ไหม?”

แม็กซิมขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณต้องการอะไร…แม้แต่โรงพยาบาลที่ดีที่สุดในมอสโกก็ทำได้แค่ชะลออาการของเธอและลดความเจ็บปวด การรักษาโดยสมบูรณ์เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าคุณจะพาเธอไปโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในโลก”

ถ้ามันเป็นระดับที่ 2 มันยังพอมีความหวัง

แต่ระยะที่ 4…

สิ่งนี้เป็นปัญหาสุขภาพที่เผชิญโดยชุมชนการแพทย์ทั้งหมด มันไม่สามารถถูกแก้ไขได้ด้วยโรงพยาบาลแห่งเดียว

“ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่ได้ขอให้คุณช่วยรักษาเธอ” ลู่โจวถอนหายใจและพูดว่า “หลังจากที่อาการของเธอคงที่ให้ย้ายเธอไปที่ปักกิ่ง”

แม็กซิมถาม “ปักกิ่ง?”

ลู่โจวพยักหน้า

“ใช่ครับ ผมจะหาวิธีช่วยเธอเอง”

…

การประชุมดำเนินไปตามตาราง

แต่มันมีบรรยากาศน่าเบื่อในห้องประชุม

โดยเฉพาะหลังจากรายงานของเวร่าในตอนเช้า ผู้ฟังส่วนใหญ่ไม่สามารถเพ่งสมาธิกับการรายงาน ผู้คนกำลังพูดคุยเรื่องนี้ระหว่างช่วงอาหารกลางวันที่โซนบุฟเฟ่ต์

“คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นโรคอะไร?”

“ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นลูคีเมีย”

“ลูคีเมีย? อาเจียนเป็นเลือด? ผมได้ยินว่าเป็นมะเร็งทางเดินอาหาร…มะเร็งระยะสุดท้าย!”

“จริงเหรอ?”

“ไม่แน่ใจ มันเป็นข่าวลือ แล้วก็ดูเหมือนว่าชิเงะฟุมิ โมริ และพ่อของเธอทะเลาะกันเพราะว่าพ่อของเธออยากหยุดการรักษาและเอาเงินรางวัล 15,000 ดอลลาร์ไว้กับตัวเอง”

“พระเจ้า ทั้งหมดนี้เพื่อเงินแค่ 15,000 ดอลลาร์แคนาดา…เขาเป็นพ่อเธอจริงเหรอ? ผมแน่ใจว่าเงินเดือนของเวร่าที่พรินซ์ตันมากกว่าแสนดอลลาร์ต่อปี”

“คุณไม่สามารถประเมินค่าความโลภของชายรัสเซียขี้เมาได้หรอก บางทีเขาคิดว่าเงินเก็บของลูกสาวจะเป็นเงินของเขา”

“เฮ้ ไม่ใช่ชาวรัสเซียทุกคนที่โลภมาก”

“โทษที ผมขอโทษ…”

“…”

ลู่โจวกินอาหารอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่สนใจการพูดคุยรอบตัวเขา

ชูลทซ์นั่งอยู่ตรงข้ามเขา ชูลทซ์อยากพูดปลอบเขาเล็กน้อย แต่หลังจากที่เห็นว่าลู่โจวอยู่ในความคิดเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรและรับประทานอาหารอย่างเงียบๆ

เมื่อลู่โจวกินอาหารเกือบเสร็จ ชูลทซ์พูดโพล่งขึ้นมา

“มีข่าวหนึ่งที่แมทโอเวอร์โฟลว์…ผมเห็นมีคนโพสต์รูป คุณทะเลาะกับใครบางคนที่โรงพยาบาลเหรอ?”

ลู่โจวตอบว่า “คนขับรถของผมเป็นคนชกต่อย อีกคนหนึ่งเป็นคนโจมตีก่อน”

ชูลทซ์พูดต่อ “คุณน่าจะอธิบายให้พวกนั้นทราบนะ”

“ไม่มีอะไรต้องอธิบาย” ลู่โจวปากด้วยผ้าเช็ดแล้วโยนมันลงถังขยะ เขาลุกขึ้นและพูดว่า “ผมไม่มีเวลามารับมือกับคนพวกนั้นหรอก”

มะเร็งได้กัดกร่อนอารยธรรมมนุษย์มาหลายพันปีแล้ว และมันยากกว่าการแก้ไขปัญหาคณิตศาสตร์อย่างมาก

แต่ลู่โจวมีสองตัวเลือก

ลู่โจวไม่ได้อยู่ที่โรงอาหารเป็นเวลานาน เขาเดินตรงไปที่ออฟฟิศชั่วคราวของสมาพันธ์คณิตศาสตร์นานาชาติ เลขาธิการของคณะผู้จัดงานออกไปกินอาหารกลางวัน แต่ผู้ช่วยของเขาอยู่ที่นั่น

ผู้ช่วยเห็นว่าลู่โจวกำลังเคาะประตู เขาวางช้อนส้อมลงและเช็ดปาก

“ศาสตราจารย์ลู่ที่รัก มีอะไรให้ผมช่วยเหรอ?”

“ไม่เป็นไรครับคุณกินต่อไปเถอะ ผมมานี่เพื่อถามคำถามเดียว” ลู่โจวพูดตอบ “ไวท์บอร์ดที่ห้องบรรยาย 7 ยังอยู่ที่นั่นไหม?”

ผู้ช่วยรีบตอบ

“มันอยู่ที่นั่น…แต่ห้องบรรยายถูกระงับหลังจากเกิดเหตุ”

ลู่โจวถาม “ขอผมดูได้ไหม?”

ผู้ช่วยดูมีปัญหาเล็กน้อย

“เลขาธิการอยากปิดห้องบรรยายไป รอให้การประชุมเสร็จสิ้น และติดต่อกับโรงแรมเกี่ยวกับเหตุที่เกิดขึ้น…ถ้าคุณอยากเห็นเนื้อหาบนบอร์ด การรายงานถูกบันทึก คุณสามารถ—”

ลู่โจวพูดอีกครั้ง และครั้งนี้เขาพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง

“พาผมไปดูหน่อย ไว้ผมจะอธิบายกับท่านเลขาธิการเอง”

ผู้ช่วยลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพยักหน้า

“รับทราบครับ”