ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 1027 ประจักษ์หน้าประวัติศาสตร์

ลู่โจวพูดถูก

ลู่โจวอัปโหลดธีสิสเมื่อประมาณห้านาทีก่อน เวลาเดียวกันกับที่หน้าต่างภารกิจระบบปรากฏขึ้น

แต่ถึงแม้ว่างานวิจัยถูกอัปโหลดแล้ว มันยากที่จะอ่านเข้าใจ

เป็นเพราะว่าในระหว่างห้านาทีนั้น…

เซิร์ฟเวอร์ของ arXiv ล้มเหลว!

โดยปกติแล้วเว็บไซต์วิชาการประเภทนี้ไม่ได้มีผู้เข้าชมจำนวนมาก จากค่าใช้จ่ายดำเนินการเซิร์ฟเวอร์ที่สูง เซิร์ฟเวอร์จึงมักรับรองได้ไม่มาก

แต่นักคณิตศาสตร์เกือบทุกคนบนโลกได้รับการแจ้งเตือนเรื่องข้อพิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์

มันเป็นเวลาเก้าโมงเช้าที่อเมริกา แม้แต่นักวิชาการนอกสายคณิตศาสตร์ได้เข้า arXiv และเริ่มดาวน์โหลดงานวิจัย

แอดมิน arXiv ไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เขาคิดว่าได้มีการโจมตีแบบ DDoD เกิดขึ้น

จากนั้นเซิร์ฟเวอร์ก็ล่ม

แมทโอเวอร์โฟลว์ ฟอรั่มคณิตศาสตร์สำหรับนักคณิตศาสตร์แตกตื่นกันไปหมด

[ข้อพิสูจน์ของสมมติฐานรีมันน์! นี่เห็นงานวิจัยบน arXiv กันหรือยัง?!]

[เห็นอะไรวะ! เว็บมันล่มอยู่!]

[ฉันโชคดีพอที่ได้เห็นมัน…ฉันคิดว่ามันมีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น]

[พระเจ้า วันนี้ไม่ใช่วันเมษาโกหก!]

[มีใครอ่านธีสิสจบแล้วบ้าง? เนื้อหาเป็นอย่างไรบ้าง? มันได้ทำการพิสูจน์ไหม?]

[สิ่งนี้มันล้ำเกินสโคปการวิจัยของผม แต่ผมคิดว่าตอนนี้ศาสตราจารย์เถากำลังอ่านงานวิจัยอยู่ เขาเพิ่งเลื่อนการสอนและการประชุมของสัปดาห์หน้าไปหมด]

[เดี๋ยวก่อนนะ เถาอยู่ที่งาน ICM? เข้าไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กมาเหรอ?]

[ปีนี้เขาไม่ได้ไปมา น่าเสียดาย]

ศาสตราจารย์เถาไม่ใช่คนเดียวที่เสียดายที่ไม่ได้ไปงานประชุม

ในความเป็นจริง นักวิชาการที่ไม่ได้งานประชุมนี้เนื่องจากเหตุผลต่างๆ รู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก

ทำไมมันต้องเป็นปีนี้ด้วย?

ทำไมถึงเป็นปีนี้ที่ฉันไม่ได้ไป?

รายงานหกสิบนาทีของศาสตราจารย์ลู่จะเกิดขึ้นภายในสองวัน และหัวข้อรายงานเป็นเรื่องสมมติฐานของรีมันน์

ในอีกมุมหนึ่งที่ห้องพักพิเศษของโรงแรมคอรินเทีย

ศาสตราจารย์ด้านคณิตศาสตร์ชื่อดังสองคนนั่งอยู่ริมหน้าต่างในท่าทีเงียบๆ

คนแรกคือฟาลติ้งส์ ส่วนอีกคนคือเดอลีงย์

ทั้งสองนั่งดื่มกาแฟระหว่างที่พูดคุยกันเรื่องโลกของคณิตศาสตร์

“…สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณพุลยุยเป็นเรื่องที่น่าโชคร้ายมาก มันเป็นความเสียหายอย่างมากกับชุมชนคณิตศาสตร์ทั้งหมด ผมเองก็อยากชวนเธอมาทำงานด้วย ผมไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

“ชีวิตมันโหดร้าย…เราทำได้แต่หวังว่าเธอจะใช้ชีวิตที่เหลือได้อย่างดีที่สุด”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์ถอนหายใจและมองฟาลติ้งส์ในขณะที่พูดว่า “ว่าไปแล้วตอนนี้คุณก็แก่ คุณไม่คิดจะพักบ้างเหรอ?”

“ยังไม่ใช่ตอนนี้ ผมอยากฝากอะไรบางอย่างไว้ก่อนที่ผมเกษียณ…ผมเข้าใจแล้วว่าเซอร์อติยาห์รู้สึกอย่างไร”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์มองดูอย่างเรียบเฉยและไม่ได้พูดตอบ

มันมีเรื่องเศร้าหลายเรื่องเกิดขึ้นพร้อมกัน

ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากทางเข้าห้องพัก

เขาเห็นศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนกำลังเดินมา

เฟฟเฟอร์แมนมีสีหน้าเหมือนกับเห็นผี

ศาสตราจารย์ขมวดคิ้วและกำลังจะพูดขึ้น แต่เฟฟเฟอร์แมนชิงพูดก่อน

วินาทีที่เขาพูด ทุกคนนิ่งตัวแข็ง

“สมมติฐานของรีมันน์ได้รับการพิสูจน์”

ทุกอย่างนิ่งเงียบสนิท

จนน่าจะได้ยินเสียงเข็มตกลงบนพื้น

ศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์ไม่ได้เงยหน้าขึ้นในขณะที่เขาพูดว่า “เป็นไปไม่ได้”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์ก็ยักไหล่และพูดว่า “เรื่องตลก ไร้สาระน่า”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนรู้ว่าทั้งสอบจะพูดเช่นนี้ เขาจึงพูดกับเดอลีงย์ว่า “ลูกศิษย์ของคุณพิสูจน์มัน”

ทันใดนั้นสีหน้าของศาสตราจารย์สองคนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก

โดยเฉพาะศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์ เขาอ้าปากกว้างและเงยหน้าขึ้น

“…คุณกำลังพูดถึงลู่โจว?”

“ใช่แล้ว” ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนพยักหน้าและพูดต่อ “เขาเป็นลูกศิษย์คนเดียวของเดอลีงย์ที่วิจัยทฤษฎีจำนวน”

“…”

ศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์และศาสตราจารย์เดอลีงย์ต่างมองหน้ากัน

ศาสตราจารย์เดอลีงย์รู้สึกสับสน

นิ้วของเขาสั่นเทาระหว่างที่เขาปรับแว่นตา จากนั้นเขามองดูศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนและถามว่า “คุณแน่ใจนะว่าเขาพูดแบบนั้น?”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนคิดไปถึงเหตุการณ์ที่ห้องบรรยาย หมายเลข 7 เขาถอนหายใจและพูดว่า

“ผมไม่แน่ใจ แต่เขาได้อัปโหลดธีสิสไปที่ arXiv แล้ว คุณหามันได้ที่แมทโอเวอร์โฟลว์ โลกคณิตศาสตร์ทั้งโลกกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และนักวิจัยก็กำลังเริ่มอ่านงานวิจัยของเขา…”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์สูดลมหายใจเข้าลึก แต่เขาไม่ได้เข้าไปที่ arXiv ในทันที แต่เขากลับนิ่งพิงเก้าอี้และผ่อนคลาย

ฟาลติ้งส์ทำแบบนั้นเช่นกัน

ฟาลติ้งส์มองดูเดอลีงย์และพูดขึ้น

“เรากำลังประจักษ์หน้าประวัติศาสตร์ที่นี่”

หลังจากนั้นสักพักเดอลีงย์พูดขึ้น

“ใช่…

มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันมาก”

ถ้าลู่โจวพิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์ได้จริงๆ ถ้างั้นข้อพิสูจน์ของทฤษฎีบททฤษฎีจำนวนจะลดลงครึ่งหนึ่ง ในขณะที่ความยาวของตำราทฤษฎีจำนวนจะเพิ่มเป็นสองเท่า

มันเป็นการคาดเดาว่าลู่โจวนั้นถูกต้อง

…………………………………..