ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 1074 การวิจัยทางวิทยาศาสตร์ก็เหมือนกับการก่ออิฐที่น่าเบื่อ

สิ่งที่ลู่โจวไม่ได้คิดเอาไว้คือการที่หลี่เกาเหลียงเป็นหัวหน้าทีมหัวข้อการทดสอบวิจัย

ดังนั้นหน่วยทหารที่เขากำลังจะได้ร่วมงานด้วยก็คือ…

 หลี่เกาเหลียง หัวหน้ากองพลทหารอากาศที่หนึ่ง กองบัญชาการยุทธบริเวณตะวันออก— 

หลี่เกาเหลียงยืนหลังตรงรายงานตัวต่อลู่โจว

 หยุดก่อน ผมไม่ใช่ผู้หมวดของคุณ และคุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำสงคราม หยุดเลย 

หลี่เกาเหลียงยิ้มช้าๆ และเกาหัวตัวเอง

 พวกเราสองร้อยคนมาที่นี่ตามคำสั่ง แต่ก่อนที่เราจะไปเราได้รับคำสั่งให้ร่วมมือกับนักวิชาการลู่ และให้ต่อสู้ในเทคโนโลยีเสมือนจริงครับ ดังนั้นตอนนี้คุณก็คือผู้บัญชาการของเรา เราจะพร้อมรับคำสั่งจากคุณ 

ลู่โจวส่ายหัวและพูดว่า  ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้ ผมจะสรุปโปรเจกต์นี้คร่าวๆ ให้ฟัง และทำเฉพาะคำสั่งที่ได้รับมาก็พอ 

ลู่โจวไม่คิดว่ารัฐมนตรีฉินจะส่งกองพลน้อยทางอากาศมาที่นี่ถึงสองร้อยคน

ลู่โจวมองดูหลี่เกาเหลียงที่ดูกระตือรือร้นจนมากเกินไปจนเขารู้สึกหนักใจ

แต่หลังจากคิดๆ ดูแล้ว กองพลน้อยทางอากาศก็เป็นกองทหารที่อยู่ใกล้ที่สุดจากที่นี่

พวกเขาสามารถเดินทางไปที่ไหนบนโลกก็ได้ภายในหนึ่งชั่วโมง กองพลน้อยทางอากาศประจำการอยู่ที่จุดปล่อยยานของจินหลิง

ลู่โจวพาหลี่เกาเหลียงไปที่ห้องทดลองและให้คำอธิบายสั้นๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้

หลี่เกาเหลียงเห็นศาสตราจารย์ลูเมียร์ที่อยู่ในห้องทดลอง เขาหยุดครู่หนึ่งแล้วถามว่า  ทำไมถึงมีชาวต่างชาติที่นี่ล่ะครับ? 

เขาได้รับแจ้งว่าโปรเจกต์นี้เป็นความลับ ดังนั้นแล้วชาวต่างชาติจะไม่มีส่วนร่วมในโปรเจกต์เช่นนี้

ลู่โจวกล่าวว่า  ลูเมียร์เขามาจากสวิตเซอร์แลนด์ โปรเจกต์นี้แบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือการสร้างระบบการจำลองภาพเสมือนจริงซึ่งใช้สำหรับพลเรือนทั่วไป ที่นี่ไม่ค่อยมีคนจีนที่เชี่ยวชาญในด้านนี้สักเท่าไร ดังนั้นผมจึงไปดึงเขามาจากศูนย์วิจัยวิทยาศาสตร์เครือข่ายประสาทของสวิตเซอร์แลนด์

 เขาจะไม่ได้ทำสิ่งที่เกี่ยวข้องกับฮาร์ดแวร์ทางทหารและอุปกรณ์

 หากคุณเห็นว่ามันมีอะไรที่น่าสงสัย ก็รายงานให้ผมทราบได้ทันที 

ถึงจะเป็นไปไม่ได้หรือเป็นไปไม่ได้เลยก็ตาม แต่กันไว้ก็ดีกว่าแก้เสมอ

หลี่เกาเหลียงพูดอย่างจริงจังว่า  ไม่ต้องกังวล! ผมจะคอยจับตาดูเขาเอง! 

 จริงๆ ก็ไม่จำเป็นหรอก  ลู่โจวตบไหล่หลี่เกาเหลียงและพูดว่า  เพราะเขาเป็นคนดี 

ศาสตราจารย์ลูเมียร์ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆ กำลังแอบฟังการสนทนาของพวกเขา

ไม่ใช่ว่าเขาอยากฟัง แต่เพราะเขาบังเอิญได้ยินชื่อตัวเอง

น่าเสียดายที่เขานั่งห่างเกินไป ทำให้เขาไม่รู้ว่าลู่โจวกำลังอะไรกับชายผิวแทนร่างสูงคนนั้นอยู่

และเขารู้สึกได้ว่าชายร่างสูงกำลังจ้องมาที่เขา

เมื่อลูเมียร์ได้สบตากับชายร่างสูง เขารู้สึกหนาวที่กระดูกสันหลังทันที จากนั้นชายร่างสูงก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อชายคนนั้นจากไป ศาสตราจารย์ลูเมียร์ก็กระแอมและถามลู่โจวว่า  เดี๋ยวนี้มีแต่คนหน้าตาไม่คุ้นเข้ามาที่นี่ในสถาบันวิจัยนะ 

 อาฮะ 

เมื่อเห็นว่าลู่โจวไม่ได้ตั้งใจจะอธิบายอะไร เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามตรงๆ

 … พวกเขาเป็นใคร? 

ลู่โจว  อาสาสมัครน่ะ 

อาสาสมัครบ้าอะไร?

ศาสตราจารย์ลูเมียร์ยังคงถามต่อไปว่า  อาสาสมัครน่ะนะ? หมายความว่าไง? 

ลู่โจวกล่าวว่า  ตั้งแต่เราสร้างระบบคอมพิวเตอร์แบบกระจาย การที่มีข้อมูลมากเท่าไรก็ยิ่งดี… คุณไม่ได้บอกผมไว้อย่างนั้นเหรอ? งานของพวกเขาคือมาทดลองงานของเรา 

ศาสตราจารย์ลูเมียร์กล่าวว่า  แต่ผมรู้สึกว่าพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา… 

ลู่โจวไอและพูดว่า  คุณไม่ต้องกังวลอะไรหรอก มันจะดีกว่าถ้าคุณไม่ต้องถามอะไรเยอะ 

เมื่อเห็นว่าลู่โจวจริงจัง เขาก็กลืนน้ำลายและพยักหน้าตกลง

 โอเคครับ 

ลู่โจวพยักหน้าและเปลี่ยนเรื่อง  แล้วงานของคุณเป็นไงบ้าง 

ศาสตราจารย์ลูเมียร์กล่าวว่า  ก้าวหน้าไปบ้างแล้ว ผมได้สร้างเฟรมเวิร์กอัลกอริธึมการเรียนรู้ของเครื่องแล้ว ตอนนี้เราแค่ต้องการคอมพิวเตอร์ที่ทรงพลัง จะยิ่งดีถ้าเป็นซูเปอร์คอมพิวเตอร์ ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็จะสามารถทดลองกับอาสาสมัครและรวบรวมข้อมูลที่เราต้องการเพื่อสร้างสถาปัตยกรรมชุดคำสั่งได้ 

ลู่โจวเลิกคิ้วและเดินไปข้างคอมพิวเตอร์ของเขา

 ขอผมดูหน่อย 

…

การวิจัยเกี่ยวกับระบบเสมือนจริงใกล้จะเริ่มแล้ว ส่วนพวกอาสาสมัครก็อยู่เข้าที่เข้าทางเรียบร้อย

โดยส่วนใหญ่แล้วการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เป็นสิ่งที่น่าสนใจสำหรับลู่โจว เพราะมันเป็นสิ่งที่ทำให้เขามีความสุข

แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่

งานซ้ำซากน่าเบื่อหน่ายพวกนี้ทำให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้กำลังทำวิจัยทางวิทยาศาสตร์เลยสักนิด มันไม่ใช่แบบนั้นเลยเพราะมันเหมือนกับว่าเขากำลังก่ออิฐไปงั้น

ตอนที่เขาบ่นกับศาสตราจารย์ลูเมียร์ครั้งแรก ลูเมียร์ก็มองมาที่เขาอย่างไม่ค่อยเชื่อ

 … ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะคิดแบบนั้น 

ลู่โจว  คุณคิดว่าการทำงานกับอัลกอริธึมพวกนี้มันน่าสนใจเหรอ? 

 เปล่า ผมกำลังจะบอกว่า… ผมไม่เคยคิดว่างานวิจัยทางวิทยาศาสตร์น่าสนใจเลยต่างหาก งานวิจัยส่วนใหญ่ก็น่าเบื่อพอๆ กับการก่ออิฐที่น่าเบื่อนั่นแหละ คุณควรมีความสุขที่โปรเจกต์ของเราเป็นไปอย่างราบรื่นนะ 

ลู่โจวยักไหล่และพูดว่า  ส่วนใหญ่ก็มีความสุขดี… ยกเว้นตอนนี้น่ะนะ 

ลูเมียร์  ตัวอย่างเช่น? 

ลู่โจว  ก็เช่น ตอนที่ผมกำลังค้นคว้าสมมติฐานของรีมันน์ ตอนแรกผมพยายามหาเส้นช่วยบนระนาบเชิงซ้อน แต่มันก็ไม่ได้ผล ในที่สุดผมก็นึกย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ผมกำลังทำสมการของเนเวียร์–สโตกส์ และแนะนำแมนิโฟลด์ที่แตกต่างกันได้— 

การได้ยินคำศัพท์ทางคณิตศาสตร์เหล่านั้นทำให้ศาสตราจารย์ลูเมียร์ปวดหัว ดังนั้นเขาจึงพูดตัดบทอย่างรวดเร็วว่า  โอเค ผมเข้าใจแล้ว ผมไม่ต้องการ… 

ทันใดนั้นศาสตราจารย์ลูเมียร์ก็หยุด

ราวกับว่าเขาสูญเสียความสามารถในการพูดไป

ลู่โจวมองมาที่เขาและถามว่า  เกิดอะไรขึ้น? 

 เราทำได้แล้ว… 

ลู่โจว  …? 

 ผมบอกว่าเราทำได้!  ลูเมียร์กล่าว ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และพูดว่า  สุดยอด! ผมแค่คิดไอเดียเจ๋งๆ! มันจะลดภาระงานของเราลงห้าสิบ… ไม่สิ อย่างน้อยต้องเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์! 

ลู่โจวไม่แสดงอาการขำกับการดีใจของชายตรงหน้า เขาพูดอย่างใจเย็น

 ผมจำได้ว่ามีคนบอกฉันว่าการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เป็นสิ่งที่น่าเบื่อ ดูเหมือนว่ามันจะเปลี่ยนไปแล้วนะ 

 … นั่นมันไม่ใช่ประเด็น  ดวงตาของลูเมียร์เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น เขากล่าวว่า  เราแค่ต้องทดสอบสมมติฐานของเรา ผมทำระบบเสมือนจริงให้เสร็จได้ภายในสามวัน เราแค่เพียงต้องรวบรวมซอฟต์แวร์ขนาดเล็กเพื่อทดสอบระบบ 

ภายในสามวัน?

ลู่โจวดูตกใจ

ในแผนเดิมนั้นต้องทำงานถึงเดือนหน้าถึงจะครบทั้งระบบ

ลู่โจวถามว่า  คุณวางแผนจะทดสอบมันอย่างไร? 

ศาสตราจารย์ลูเมียร์กล่าวว่า  ง่ายนิดเดียว! เราลองสร้างฉากในภาพยนตร์ขึ้นได้ยังไงล่ะ 

ลู่โจว  ฟังดูน่าสนใจนะ เช่นเรื่องอะไร? 

ลูเมียร์  เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ แฮร์รี่ พอตเตอร์ เดอะเมทริกซ์ แต่มันไม่สำคัญมากหรอก เพราะยิ่งแฟนตาซีเท่าไรยิ่งดี และฉากก็ไม่ควรซับซ้อนเกินไป แม้ว่าระบบของเราจะมีความยืดหยุ่น แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเพิ่มปริมาณงานโดยไม่จำเป็น 

เขาจ้องไปที่หน้าจอของเขาและพึมพำ  มันน่าตื่นเต้นมาก!

 ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะเปลี่ยนโลกได้… 

………………………