ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 1075 การทดสอบระบบเสมือนจริงครั้งแรก

หลี่เกาเหลียงสาบานได้เลยว่านี่เป็นภารกิจทางทหารที่แปลกที่สุดเท่าที่เขาเคยทำ

นี่ก็เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้วที่เขาได้มาเข้าร่วมโปรเจกต์วิจัยลับสุดยอดนี้

งานของพวกเขานั้นเรียบง่ายมากๆ

แค่นอนลงบนอุปกรณ์หลายสิบชนิด และร่วมมือกับนักวิจัยเพื่อทดสอบในสภาพแวดล้อมเสมือนจริง รวมถึงทำแบบทดสอบปรนัย…

จริงๆ แล้ว การอยู่ในโลกเสมือนจริงนั้นค่อนข้างรู้สึกแปลกมาก

ในตอนแรกพวกมันก็มีสภาพแวดล้อมทั่วไป เช่น ทุ่งหญ้า มหาสมุทร ภูเขา ฯลฯ จากนั้นพวกเขาก็เริ่มเข้าสู่โลกที่แปลกประหลาด โลกที่สร้างจากวัตถุที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยซึ่งดูเหมือนมันจะเป็นชิ้นส่วนของความทรงจำของพวกเขาเอง

มันเป็นความรู้สึกที่ยากเกินจะอธิบายได้

บางครั้งมันก็ทำให้พวกเขารู้สึกว่าจิตใจไม่ดี

นักวิชาการลู่ได้ให้สัญญาว่าพวกเขาจะได้รับการตรวจสุขภาพเป็นประจำเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่ส่งผลข้างเคียงหรือปฏิกิริยาใดๆ

หลี่เกาเหลียงไม่มีอะไรจะบ่นภารกิจนี้ ยังไงแล้วเขาก็ความเคารพและชื่นชมอาจารย์ลู่มากๆ นักวิชาการลู่เป็นคนที่ช่วยประดิษฐ์ส่วนต่อประสาทเทียมให้ ซึ่งหากไม่มีพวกมันแล้วหลี่เกาเหลียงก็จะไม่สามารถลุกจากเตียงได้เลย

แต่เขาก็ไม่รู้ว่าการทดลองพวกนี้มีประโยชน์อะไร

เขากำลังเดินไปตามทางเดิน และได้ยินทหารหลายคนกำลังคุยกันในห้องทดลอง

 … ฉันปวดหัวและคอทุกครั้งที่อยู่ในโลกเสมือนจริง 

 นั่นเรียกว่าความเจ็บปวดเหรอ? อดทนหน่อยน่า 

 มันไม่ค่อยสบายเท่าไหร่… นายแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่ามันจะไม่ส่งผลต่อสมองน่ะ? แม่บอกว่าฉันไม่ใช่เด็กที่ฉลาด ถ้าสิ่งนี้ทำให้ฉันเป็นโง่กว่าเดิมล่ะก็— 

 ไม่มีทาง! เราตรวจร่างกายสัปดาห์ละครั้ง ถ้ามันมีอะไรขึ้นมาพวกเขาก็จะเจอก่อนอยู่แล้ว 

 แต่ใครจะรู้ว่าการตรวจร่างกายมันแม่นยำแค่ไหน 

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน พวกเขาได้ยินเสียงไอมาจากนอกประตู พวกเขาเงียบลงทันที

หลี่เกาเหลียงเดินเข้าไปข้างใน และมองไปที่ทหารเหล่านั้น เขายิ้มและพูดว่า

 มีอะไรเหรอ สุภาพบุรุษ? เงียบจังเลยนะ 

ทหารทั้งสี่คนรู้สึกหวาดกลัว ทุกคนกลั้นหายใจและกลัวที่จะพูดออกมา

พวกเขามีสีหน้าเคร่งเครียด

หลี่เกาเหลียงมองไปรอบๆ ห้องทดลองที่เงียบงันนี้ ก่อนจะพูดขึ้น

 พวกนายเป็นทหาร และมันเป็นความรับผิดชอบของนายที่จะต้องทำตามคำสั่งที่ได้รับมา 

 ถ้าอยากลาออก คนคนนั้นก็จะถูกปลดออกไปอย่างไร้ศักดิ์ศรี 

 จำไว้ว่าฉันไม่สนหรอกว่าความกังวลหรือข้อสงสัยของนายคืออะไร แค่หุบปากและทำภารกิจไปก็พอ! 

หลี่เกาเหลียงตะโกนใส่ทหารทั้งสี่

 เข้าใจไหม? 

 ครับท่าน! 

หลี่เกาเหลียงพยักหน้าและพูด

 ออกไปได้ 

ทั้งสี่คนถอนหายใจอย่างโล่งอก พวกเขาสวมหมวกกันน็อคและออกจากห้องทดลองอย่างรวดเร็ว

หลี่เกาเหลียงมองไปที่คนเหล่านั้นที่เดินออกไป จากนั้นเขาก็หยิบหมวกกันน็อคขึ้นมาและวางไว้ด้านข้างอย่างเรียบร้อย

เมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่ประตู เขาก็เงยหน้าขึ้นและเห็นลู่โจว

หลี่เกาเหลียงยิ้มและพูด

 นักวิชาการลู่? มีอะไรให้ช่วยเหรอครับ? 

 ไม่หรอก  ลู่โจวยิ้มและพูดว่า  ผมบังเอิญได้ยินที่คุณพูดกันเมื่อกี้น่ะ มันไม่จำเป็นต้องเข้มงวดขนาดนั้นก็ได้นะ 

หลี่เกาเหลียงส่ายหัวและพูด

 นักวิชาการลู่ พวกเราทหารก็เป็นแบบนี้แหละครับ ผมฟังคุณในเรื่องวิทยาศาสตร์เพราะผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการวิจัยเลย แต่ผมรู้จักคนของผมดี 

ลู่โจวพยักหน้า

 โอเค งั้นผมไม่ขอรบกวนแล้ว 

เขาหยุดชั่วครู่ก่อนถามว่า  เป็นไงบ้าง? อยู่ที่นี่มาหนึ่งเดือนแล้ว เริ่มชินหรือยัง? 

หลี่เกาเหลียง  คุณกำลังพูดถึงการทดลองหรือการอยู่ที่นี่ครับ? 

ลู่โจว  ทั้งคู่นั่นแหละ 

หลี่เกาเหลียงกล่าวว่า  ผมเริ่มชินกับการอยู่ที่นี่ แต่เรื่องการทดลอง… ผมรู้สึกว่ามันแปลกไปหน่อย 

หลู่โจวกล่าวว่า  แปลกเหรอ เช่นอะไรล่ะ? 

หลี่เกาเหลียงหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูด

 ผมเป็นคนตรงๆ ดังนั้นอย่าโกรธนะครับ ผมได้รับแจ้งว่าภารกิจจะเป็นการทดสอบอุปกรณ์ฝึกเสมือนจริง แต่จนถึงตอนนี้ผมรู้สึกเหมือน… เราแค่เล่นๆ กันก็เท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรที่ดูท่าจะเป็นประโยชน์เลยสักนิด 

เขาไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแบบนี้

เพราะในช่วงเดือนที่ผ่านมา เขาเองก็ได้ยินทหารหลายคนพูดแบบนี้เหมือนกัน

ทหารอากาศเหล่านี้มีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมและความซื่อสัตย์ของพวกเขาก็ไร้ที่ติเช่นกัน ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงได้รับความไว้วางใจให้ทำงานภายใต้ความเครียดสูงเช่นนี้

แต่เมื่อพวกเขาไม่มีเป้าหมายหรือภารกิจในใจ พวกเขาก็จึงลำบากใจในการทำงาน

 มันไม่มีประโยชน์ยังไง? ต้องขอบคุณพวกคุณนะ เพราะระบบใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว  ลู่โจวคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า  เอาเป็นว่าผมโชว์ให้คุณดูได้ว่าเราทำอะไรได้แล้วบ้าง 

ทันใดนั้นลู่โจวก็พูดคำที่ไม่คาดคิด

 คุณเคยดูเรื่อง สตาร์ชิป ทรูเปอร์ไหม? 

หลี่เกาเหลียงหยุดชั่วครู่และพูดว่า  คิดว่านะครับ… แต่จำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว 

ลู่โจวกล่าวว่า  แล้ว เฮโล ล่ะ? เกมคอมพิวเตอร์น่ะ 

หลี่เกาเหลียง  ผมไม่ชอบเล่นเกมเท่าไหร่ และการยิงปืนในเกมทำให้เวียนหัว แต่ก็เล่นเกมมือถือเป็นครั้งคราว 

ลู่โจวพยักหน้า

 ดี 

หลี่เกาเหลียงรู้สึกงง

เขาไม่รู้ว่าทำไมลู่โจวถึงถามคำถามนอกเรื่องแบบนี้

ลู่โจวหยุดครู่หนึ่งก่อนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 ตอนนี้ผมต้องการให้คุณเลือกคนที่ดีที่สุดจากกองทหารของคุณสิบคน… รวมทั้งตัวคุณด้วย 

หลี่เกาเหลียงตอบอย่างรวดเร็วว่า  ขอทราบรายละเอียดภารกิจเฉพาะนี้หน่อยครับ 

ลู่โจว  มันเหมือนกับภารกิจทางอากาศนอกโลกน่ะ 

 เป้าหมายที่ตั้งคือที่ไหนครับ? 

ลู่โจว  รีช ดาวเคราะห์ใน เฮโล 

หลี่เกาเหลียง  …??? 

………………………