ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 1094 ราคาเป็นเพียงเหตุผลหนึ่งเท่านั้น

หลังจากการบรรยายจบลง ลู่โจวก็ตอบคำถามของนักเรียนประมาณสิบนาที จากนั้นเขาก็เก็บหนังสือเรียนและออกจากห้องไป

เพเรลมานซึ่งนั่งอยู่ด้านหลังห้องเรียนยืนขึ้น และเดินตามลู่โจวออกจากห้องเรียนไป

เขามีสีหน้าครุ่นคิดในขณะที่เขาพูดขึ้นมา

 นั่นเป็นการบรรยายปกตินี่นา 

ลู่โจวยิ้มและพูดว่า  มันเป็นคลาสสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรีเท่านั้นน่ะครับ 

เพเรลมาน  ทำไมคุณถึงสอนนักศึกษาระดับปริญญาตรีล่ะ? 

ลู่โจว  เพราะการทบทวนทำให้ชัดเจนและยิ่งชัดเจนมากขึ้น แถมยังสามารถช่วยให้เราเข้าใจสิ่งที่ทำให้ซับซ้อนและซับซ้อน…อันที่จริงนี่คือสิ่งที่แฟร์คิดเช่นกัน และผมก็เห็นด้วยกับเขา บางทีนักเรียนของผมอาจจะกลายเป็นผู้ได้รับรางวัลฟิลด์ก็ได้ ซึ่งนั่นจะเป็นการเติมเต็มให้พวกเขาอย่างมาก 

เพเรลมานไม่ได้แสดงออกอะไร

ทัศนคติของเขาที่มีต่อคณิตศาสตร์คือการแสวงหาความบริสุทธิ์ตลอดเวลา ดังนั้นเขาคือบุคคลที่ไม่เข้ากับคำพูดของลู่โจวเลยสักนิด

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด

 …อะไรทำให้ซับซ้อนและสับสน 

 อ่า…  ลู่โจวพยักหน้าและพูดว่า  ตัวอย่างเช่น ทฤษฎีแรงจูงใจและลู่โจว ทฤษฎีบทที่ดูเหมือนง่ายเหล่านี้อธิบายหลักการที่ชัดเจนน้อยกว่า แล้วสาระสำคัญของตัวเลขคืออะไร? อารยธรรมของเราได้คิดเกี่ยวกับปัญหานี้ตั้งแต่มีคณิตศาสตร์มา นักคณิตศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่มักเป็นนักเทววิทยาหรือนักปรัชญา 

เพเรลมาน  คุณเป็นนักศาสนศาสตร์เหรอ? 

ลู่โจว  น่าเสียดายที่ผมเป็นนักวัตถุนิยม…และนี่คือห้องทำงานของผม 

ลู่โจวเปิดประตูและเปิดไฟขึ้น

ปกติคนจะเยอะกว่านี้ แต่ว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ ผู้ช่วยสามคนของเขาออกไปหลังสี่โมงเย็นแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการให้นักเรียนเข้ามาในช่วงสุดสัปดาห์ แต่ส่วนใหญ่ใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์ในห้องสมุดกัน

 ช่วยผมย้ายกระดานไวท์บอร์ดจากมุมห้องหน่อยสิ 

 ได้ 

เพเรลมานเดินไปข้างหน้าและลากไวท์บอร์ดออกจากมุมห้องมา ขณะที่ลู่โจวหยิบปากกามาคเกอร์ออกจากลิ้นชักโต๊ะทำงานของเขา

ลู่โจวเดินไปที่กระดานไวท์บอร์ดและกำลังจะตอบคำถามจากเพื่อนต่างชาติของเขา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากนอกห้องทำงาน คนนั้นๆ ถือวิสาสะเคาะประตูแล้วเดินเข้าไปทันที

 นักวิชาการลู่ ขอโทษที่รบกวนคุณ…เดี๋ยวก่อน คุณคือศาสตราจารย์เพเรลมานใช่มั้ย?  คณบดีฉินกล่าวขณะที่เขามองไปที่เพเรลมานที่ยืนอยู่ข้างๆ กันกับลู่โจว

เขาเพิ่งกลับมาจากการประชุม และต้องการปรึกษากับลู่โจวว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรดี เขาไม่คิดว่าจะเจอคนนั้นๆ ยืนอยู่ในห้องทำงานของลู่โจว

เพเรลมานมองไปที่ชายชราและพยักหน้า

 ใช่ครับ…มีอะไรเหรอ? 

 ไม่ๆ ไม่มีปัญหา ผมไม่คิดว่าคุณจะมาที่นี่น่ะ  คณบดีฉินกล่าวขณะที่เขาพยายามระงับความตื่นเต้นของเขาเอาไว้  คุณควรจะบอกเราล่วงหน้านะ เราสามารถให้คุณเยี่ยมชมรอบๆ มหาวิทยาลัยได้ 

เพเรลมานมองเขาอย่างแปลกใจและพูดว่า  ผมมาที่นี่เพื่อถามคำถามกับศาสตราจารย์ลู่น่ะ ผมต้องสมัครล่วงหน้าด้วยมั้ย? 

 เปล่า ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันแค่พูดว่า… 

คณบดีฉินพยายามอธิบายอย่างช้าๆ ขณะที่ลู่โจวส่ายหัวและพูดก่อน

 ไม่เป็นไรครับ เพเรลมาน 

คณบดีฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า  เอาล่ะ…ผมจะคุยกับคุณทีหลังนะ 

คณบดีฉินออกจากออฟฟิศและปิดประตูไป

เพเรลมานรู้สึกสับสน เขามองดูลู่โจวและถามว่า  มันเกี่ยวกับอะไรเหรอ? 

 ไม่มีอะไรหรอก  ลู่โจวยิ้มและมองไปที่ไวท์บอร์ดในขณะที่เขาพูดว่า  ไปต่อกันเถอะ 

…

เห็นได้ชัดว่าเพเรลมานเตรียมพร้อมสำหรับการเยือนจีนมาพอสมควร

เขาพกสมุดเล่มเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยวลีภาษาจีนที่ใช้กันทั่วไปตลอดจนโน้ตที่เขาทำขึ้นเมื่ออ่านบทความของลู่โจวอีกด้วย

พูดตามตรง ลู่โจวมีช่วงเวลาที่ลำบากในการตอบคำถามของเพเรลมานมาก เพราะเขาสามารถตอบได้เพียงประมาณหกสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น

 …นั่นเป็นคำถามที่น่าสนใจนะ แต่นั่นคือทั้งหมดที่ผมตอบได้แล้วล่ะ ผมอาจจะต้องกลับไปหาคุณหลังจากที่ผมค้นคว้าเสร็จแล้ว 

 ไม่เป็นไร  เพเรลมานปิดสมุดจดของเขาและส่ายหัวในขณะที่พูดว่า  ผมคิดว่าเราจะสามารถพูดคุยคำถามเหล่านี้ร่วมกันได้ ผมไม่คิดว่าคุณจะตอบคำถามมากมายขนาดนี้… 

ลู่โจว  … 

บ้าเอ๊ย

ทำไมไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ล่ะ!

ลู่โจวคิดว่าคำถามของเพเรลมานมาจากการอ่านบทความ อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดว่าปัญหาพวกนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเอกสาร

ลู่โจวยิ้มและพูดอย่างถ่อมตน

 ถ้าคิดได้จากคำถามของคุณ ผมคิดว่าคุณคงสนใจทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่สินะ มันเกิดขึ้นที่กลุ่มวิจัยของผมและมันยังคงต้องการคนเพิ่มอยู่…ผมไม่รู้ว่าคุณจะสนใจไหม? 

ลู่โจวไม่มีความหวังมากนัก แต่เพเรลมานอับอายสำหรับนิสัยเก็บตัวของเขา

แต่คำตอบของเพเรลมานนั้นทำให้ลู่โจวต้องประหลาดใจ เพเรลมานพูดโดยไม่ลังเล

 ถ้าคิดว่าผมช่วยได้ก็ให้ผมเข้าร่วมด้วยเถอะนะ 

ลู่โจวพูดไม่ออก เพเรลมานขมวดคิ้วและพูด

 …มีปัญหาอะไรอีกเหรอ? 

 …ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่ไม่คิดว่าคุณจะตอบง่ายๆ แบบนี้ 

ลู่โจวกลับสู่ความเป็นจริงและกล่าวว่า  แน่นอน คุณช่วยได้แน่ๆ เราจะสร้างหอคอยคณิตศาสตร์นี้ไปด้วยกัน…ยินดีต้อนรับ เพื่อนร่วมงานของเรา 

ลู่โจวหันกลับมาที่โต๊ะและหยิบเอกสารออกมาจากลิ้นชัก เขาเหลือบดูเอกสารและตรวจดูให้แน่ใจว่ามีเอกสารที่ถูกต้องก่อนที่จะส่งให้เพเรลมาน

 นี่คือเอกสารการเยี่ยมชมและแลกเปลี่ยน มันถูกประทับตราเรียบร้อยแล้ว แค่เซ็นชื่อก็รับวีซ่าระยะยาวได้เลย

 นอกจากนี้ผมคิดว่าคุณน่าจะยังไม่มีที่อยู่ที่นี่สินะ หอพักที่เพิ่งสร้างใหม่ที่มหาวิทยาลัยจินหลิงนั้นค่อนข้างดี มันมีพื้นที่ประมาณเก้าสิบตารางเมตรอยู่ใกล้ๆ วิทยาเขต แถวอาคารแผนกคณิตศาสตร์และห้องสมุด ผมสมัครสถานะนักวิชาการเยี่ยมเยียนให้คุณได้ คุณแค่ต้องลงนามในเอกสารนี้— 

เพเรลมานหยุดชั่วครู่หนึ่งและขัดจังหวะเขา  เดี๋ยวก่อน นักวิชาการที่มาเยี่ยมเยียนนี่คืออะไร? 

ลู่โจว  อย่างที่ชื่อบอกไว้ คุณจะทำงานที่นี่เทียบเท่าศาสตราจารย์ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง 

เพเรลมานกล่าวว่า  ผมไม่ต้องการทำงาน และผมไม่สนใจการสอน ผมจะออกจากที่นี่หลังจากเราจบทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่ของพีชคณิตและเรขาคณิต ผมนอนบนโซฟาได้สบายๆ ถ้ามันจำเป็น ผมไม่ต้องการอพาร์ตเมนต์หรอก 

ลู่โจวส่ายหัวและพูดว่า  ไม่ ไม่ได้ แม้ว่าคุณต้องการที่จะนอนบนโซฟา คุณก็ต้องมีหลังคาเพื่อนอนอยู่ดี 

เพเรลมานยักไหล่และพูดว่า  ผมได้ยินชูลซ์บอกว่าบ้านของคุณค่อนข้างใหญ่ 

ลู่โจวกล่าวว่า  …ลืมมันไปเถอะ ไม่มีใครนอกครอบครัวของผมที่เคยนอนในบ้านของผมมาก่อน 

เพเรลแมน:  … 

เมื่อเห็นว่าเพเรลมานลังเล ลู่โจวจึงกล่าวว่า  คุณไม่ต้องกังวลกับการสอนหรอกนะ การเป็นศาสตราจารย์ที่มีชื่อเสียงไม่ได้หมายความว่าคุณต้องสอนเท่านั้น ถ้าคุณต้องการสอนจริงๆ ล่ะก็ ผมมั่นใจว่านักเรียนทุกคนจะขอบคุณสำหรับความเอื้ออาทรอย่างแน่นอน นอกจากนี้คุณยังจะได้รับเงินเดือนเพิ่มขึ้นอีกด้วย 

เพเรลมาน  ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบการสอนหรอกนะ แต่ผมแค่ไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไร้สาระแบบนั้น 

ลู่โจว  ผมไม่ได้บังคับคุณหรอกนะ 

 โอเค ขอบคุณนะ 

 ไม่เป็นไรครับ  ลู่โจวยิ้มและยื่นมือออกมาในขณะที่เขาพูด  เป็นเกียรติที่ได้ร่วมงานกับคุณในโปรเจกต์อันยิ่งใหญ่นี้ 

เพเรลมานจับมือกับลู่โจวและยิ้มให้

เขาได้คิดอะไรได้อย่างรวดเร็วในขณะที่เขาพูด

 ผม…ผมขออะไรหน่อยสิ 

ลู่โจวยิ้มแล้วพูด

 เชิญเลยครับ 

เพเรลมานไอและพูด

 ห้องขนาดนั้นมันใหญ่เกินไป ช่วยหาอพาร์ทเมนต์เล็กๆ ให้ผมหน่อยได้ไหม บางทีอาจจะสักยี่สิบตารางเมตรก็ได้…คือผมอึดอัดเวลาอยู่พื้นที่กว้างน่ะ 

ลู่โจวมองเขาอย่างแปลกใจและพูดว่า  ผมคิดว่าคุณอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ เพราะมันราคาถูกเสียอีก 

เพเรลมานตอบกลับ

 ราคาเป็นแค่เพียงหนึ่งเหตุผลเท่านั้นแหละ 

………………………