ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 719 เตรียมตัวไปดวงจันทร์!

ณ กรุงปักกิ่ง

การแถลงข่าวจัดขึ้นโดยสื่อมวลชนแห่งหนึ่ง

โฆษกในชุดสูทยืนอยู่หน้ากล้องหลายตัวระหว่างที่เขาพูดขึ้นด้วยเสียงที่ชัดเจนและจริงจัง

“…หลังจากได้พิจารณาความกระตือรือร้นของแวดวงนานาชาติ คณะผู้บริหารระดับสูงของเราได้ตัดสินใจว่าจะมีการเปิดรับความร่วมมือสำหรับโปรเจกต์การ์เด้น เรายินดีที่จะให้แวดวงนานาชาติได้มาเข้าร่วมในอุดมการณ์แห่งอนาคตระดับโลกนี้”

เมื่อโฆษกคนที่สองกล่าวจบ ก็เกิดความสับสนวุ่นวายขึ้นในศูนย์การแถลงข่าว

ยอมให้แวดวงนานาชาติมาเข้าร่วมในโปรเจกต์การ์เด้นงั้นเหรอ?

นี่เป็นสิ่งที่ต่างไปจากความคาดหวังของพวกเขา

ก่อนหน้านี้ สื่อมวลชนนานาชาติได้ใส่ความว่าโปรเจกต์การ์เด้นเป็นเหมือนแผนการของจีนในการสร้างอาณานิคมในอวกาศ โปรเจกต์วิจัยที่เกี่ยวข้องจึงถูกคาดว่าจะเก็บไว้เป็นความลับ อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจีนจะเปิดประตูให้แวดวงนานาชาติเข้ามาอยู่ในโปรเจกต์การ์เด้น

ตราบใดที่คนที่เข้ามามีความเป็นมืออาชีพ พวกเขาก็สามารถจะสมัครเข้าแผนกที่เกี่ยวข้อง และหลังจากพวกเขาได้รับการอนุมัติ พวกเขาก็จะสามารถเข้าร่วมในแผนการวิจัยได้

เงินลงทุนจำนวน 1,500 ล้านหยวนมันมากกว่า 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐ สำหรับนักวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ธรรมชาติส่วนใหญ่ที่มีเงินทุนต่ำ แผนการวิจัยของจีนนับว่าให้ผลตอบแทนที่งดงามอย่างยิ่ง

เหมือนอย่างที่ลู่โจวได้คาดเอาไว้ หลังจากกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้เปิดกว้างในการเข้าร่วมสำหรับโปรเจกต์การ์เด้น ก็มีใบสมัครขอเข้าร่วมส่งเข้ามามากมาย เนื่องด้วยมีใบสมัครส่งเข้ามาล้นหลาม กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีจึงได้จัดตั้งแผนกพิเศษขึ้นเพื่อมาช่วยในเรื่องโปรเจกต์การ์เด้นโดยเฉพาะ

แวดวงวิชาการนานาชาติได้อนุมัติและให้การต้อนรับโปรเจกต์การ์เด้นของจีน

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่คิดเช่นนั้น

สำหรับชาวอเมริกันชาตินิยมหลายคน จีนที่กำลังนำหน้าในการแข่งขันด้านอวกาศคือการประกาศสงคราม

ในรายการทอล์กโชว์อเมริกันรายการหนึ่ง

พวกเขากำลังเริ่มพูดคุยถึงเรื่องโปรเจกต์นี้

พิธีกรในชุดสูทสีดำกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขายื่นไมโครโฟนไปให้แขกรับเชิญแล้วถามขึ้นว่า “จิม คุณทำงานอยู่ที่ธนาคารใช่ไหมครับ?”

“ใช่ทำไมเหรอ?”

“ผมคิดว่าคุณคือบุคคลที่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้เป็นอย่างดี ผมขอสัมภาษณ์คุณหน่อยได้ไหมครับ?”

“ได้สิ แน่นอน ถ้ามันเป็นสิ่งที่ผมสามารถจะตอบได้”

“เราทุกคนรู้ว่าจีนกำลังสร้างพื้นที่ชีวมณฑล และพวกเขาก็ยังได้เชิญนักวิชาการมากมายให้ไปเข้าร่วมในโปรเจกต์นี้ คุณคิดยังไงกับเรื่องนี้?”

ผู้ชายที่ชื่อ จิม ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง

“ผมคิดยังไงกับเรื่องนี้น่ะเหรอ? มันเหมือนกับจู่ๆ เพื่อนบ้านที่ไว้ใจไม่ได้ก็มาขอให้คุณหยิบเบียร์ไปกระป๋องหนึ่ง แต่เขาอยากจะขโมยรถคุณหรือไม่ก็อยากมีอะไรกับภรรยาของคุณ”

เหล่าผู้ชมหัวเราะ

มุกตลกการเมืองเป็นเรื่องปกติในรายการนี้

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานี้มุกนี้ออกจะชัดเจนแจ่มแจ้งมาก

แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่สื่ออเมริกันเป็นอยู่จริงๆ

ยกตัวอย่างเช่น ประเด็นล่าสุดของเดอะนิวยอร์กไทมส์ที่บอกว่า การที่จีนเปิดกว้างให้เข้ามาร่วมงานในโปรเจกต์การ์เด้นเป็นการกระทำเพื่อพยายามที่จะครอบครองอุตสาหกรรมด้านอวกาศทั้งหมด แล้วยังกล่าวอีกว่าสถาบันวิจัยและนักวิชาการของอเมริกาที่จะมาเข้าร่วมต้องรับผิดชอบความเสี่ยงด้วยตัวเอง

หลังจากได้อ่านบทความ ลู่โจวก็หัวเราะออกมาเบาๆ

มีเหตุผลว่าทำไมคนอเมริกันถึงคิดแบบนี้

อย่างไรก็ตาม การครอบครองอวกาศซึ่งได้เกิดขึ้นมาในยุคสงครามเย็นกลายเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นชาตินิยมของสหรัฐอเมริกา ในตอนนี้ความภาคภูมิใจนั้นกำลังถูกท้าทายโดยจีน จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับสื่ออเมริกันที่จะแสดงออกด้วยท่าทีที่ไม่เป็นมิตรเช่นนี้

อย่างไรก็ดี บทความแนวอนุรักษ์นิยมเหล่านี้แทบจะไม่ได้ส่งผลกระทบใดๆ เลย

นักวิชาการส่วนมากในการวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ธรรมชาติแตกต่างจากกลุ่มคนอนุรักษ์นิยมเหล่านั้น พวกเขาเป็นผู้มีแนวคิดเสรีนิยม และงานวิจัยของพวกเขาส่วนใหญ่ก็จะเป็นการสร้างประโยชน์ให้แก่ทั้งโลก ไม่ใช่แค่อเมริกา พวกเขามีความสุขที่จะทำงานเพื่อใครก็ตามที่มอบเงินทุนในการวิจัยให้แก่พวกเขา

หลังจากข่าวการรับสมัครความร่วมมือในโปรเจกต์การ์เด้นถูกเผยแพร่ออกไปสู่สาธารณะ จริงๆ นักวิชาการก็เริ่มสมัครเข้ามาแล้วก่อนที่สื่อจะเริ่มรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้เสียอีก

ถ้าพวกอเมริกันวางแผนที่จะสร้างพื้นที่ชีวมณฑล 3 นักวิชาการต่างๆ ก็อาจจะถูกชักชวนให้เข้าร่วม อย่างไรก็ตาม เพราะยังขาดแคลนเงินทุน นักวิชาการชาวอเมริกันส่วนมากจึงยินดีที่จะทำการวิจัยในประเทศอื่นๆ มากกว่า

โชคร้ายที่สภาคองเกรสสหรัฐอเมริกาไม่ได้มอบเงินให้กับโปรเจกต์การวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ธรรมชาติเช่นนี้

ทั้งโปรเจกต์เครื่องปฏิกรณ์ทดลองแคลิฟอร์เนียและโปรเจกต์ ‘แอรีส’ ของนาซาล้วนแล้วแต่เป็นโปรเจกต์ที่ต้องการเงินอย่างมาก แม้แต่สหรัฐอเมริกาก็อาจจะมีอุปสรรคในการหาเงินทุนของโปรเจกต์ชีวมณฑลอีกโปรเจกต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมีโปรเจกต์วิจัยทางวิทยาศาสตร์ขนาดใหญ่อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว 2 โปรเจกต์

แม้ว่าโปรเจกต์ชีวมณฑลจะมีค่าใช้จ่ายน้อยกว่าสองโปรเจกต์นั้นมาก…

ในทางตรงกันข้ามก็ไม่มีโอกาสที่วอลสตรีทจะให้เงินทุนกับโปรเจกต์นี้

เดอะร็อคกี้เฟลเลอร์ไฟแนนเชียลกรุ๊ปเคยสูญเสียเงินทุนให้กับโปรเจกต์ชีวมณฑล 2 มาแล้ว เว้นแต่ว่าจะมีเหตุผลพิเศษก็คือ ไม่มีบริษัทลงทุนใดจะเต็มใจยอมรับความเสี่ยงนี้

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และแล้วก็ใกล้ถึงวันตรุษจีน

การเตรียมการสำหรับการปล่อยยานทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์แล้ว อุปกรณ์ที่จำเป็นจะต้องส่งไปถูกบรรจุไว้บนยานอวกาศสกายโกลว์ สกายโกลว์พร้อมแล้วที่จะมอบของขวัญสุดพิเศษให้แก่ทุกคนในวันตรุษจีน

48 ชั่วโมงก่อนปล่อยยาน

ผู้อำนวยการหลี่จากกระทรวงป้องกันราชอาณาจักรนั่งรถไฟมาที่จินหลิง สิ่งแรกที่เขาทำคือมุ่งตรงไปที่จุดปล่อยยาน ที่ซึ่งเขาพบลู่โจว ผู้กำลังมอบหมายงานและบริหารจัดการจุดปล่อยยาน

เมื่อลู่โจวเห็นผู้อำนวยการหลี่เดินตรงมาหาเขา เขาก็ยิ้มออกมาแล้วทักขึ้นว่า

“…ผู้อำนวยการหลี่? มาที่นี่ได้ยังไงครับเนี่ย?”

ผู้อำนวยการหลี่จ้องมาที่เขาด้วยความโกรธเคือง

“คุณยังจะต้องถามผมอีกเหรอ!”

ลู่โจวนิ่ง “…? “

ฉันจะรู้ได้อย่างไร?

แค่ถามก็ผิดด้วยเหรอ?

ผู้อำนวยการหลี่มองมาที่ลู่โจวผู้กำลังหลงลืม เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า “หยุดแกล้งทำเป็นไม่รู้ได้แล้ว คุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าผมมาที่นี่ทำไม? บอกความจริงผมมา คุณพร้อมแล้วใช่ไหม?”

ลู่โจวรู้สึกสับสน เขาตอบว่า “…พร้อมเรื่องอะไรครับ?”

ผู้อำนวยการหลี่คิดว่าลู่โจวยังแกล้งทำเป็นลืมอยู่ ดังนั้นเขาจึงพยายามจะโน้มน้าวลู่โจว

“การไปดวงจันทร์มันแตกต่างจากการบินขึ้นไปยังวงโคจรต่ำของโลกมาก! เรามีประสบการณ์ในการส่งคนขึ้นไปบนนั้นและพาพวกเขากลับมาอย่างปลอดภัย แต่เราไม่มีประสบการณ์ในการนำพวกเขากลับมาจากดวงจันทร์เลย เป็นศูนย์ คุณเข้าใจไหม? ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างบนนั่น บางทีคุณอาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลย! ไปถามเนี้ยหยุนหรือใครก็ได้ที่อยู่ในทีมนักบินอวกาศซะ พวกเขาทุกคนเขียนพินัยกรรมของตัวเองไว้แล้วทั้งนั้น! “

“ผมรู้ว่าคุณมั่นใจในงานวิจัยของคุณ แต่ผมหวังว่าคุณจะสนใจความปลอดภัยของตัวคุณเองให้มากกว่านี้! คิดถึงพ่อแม่ของคุณบ้าง! คุณเป็นลูกชายคนเดียวของพวกเขา! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ คุณจะให้ผมไปบอกพวกเขาว่าอะไร?”

โอ้ นี่สินะคือเหตุผลว่าทำไม…

ฉันคิดว่ามันจะเป็นปัญหาอะไรใหญ่ๆ เสียอีก!

ลู่โจวกระแอมแล้วตอบว่า “ไม่ต้องวิตกไปครับ ครั้งก่อนที่ผมขึ้นไปกับสกายโกลว์ ผมสนุกมากแล้ว ครั้งนี้ผมจะไม่ขึ้นไป”

ผู้อำนวยการหลี่แทบจะหมดสติไป

คุณบอกว่าคุณขึ้นไปที่นั่นเพื่อวิทยาศาสตร์!

คุณทำมันเพียงเพราะความสนุกงั้นเหรอ?!

ผู้อำนวยการหลี่จ้องตาลู่โจวอยู่ครู่หนึ่ง

“ผมไม่อยากได้ยินคำสัญญาของคุณ ในวันปล่อยยานผมจะคอยติดตามคุณ ถ้าคุณบิน งั้นผมก็จะบินไปกับคุณด้วย!”

ลู่โจว “…”

พระเจ้า ฉันบินไปแค่ครั้งเดียว คุณถึงกับต้องตามฉันไปด้วยเลยเหรอ?

ไม่จำเป็นเลย…

………………………………………….