ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 728 เดินทางกลับ! / ตอนที่ 729 ระยะที่สอง (1)

ตอนที่ 728 เดินทางกลับ!

“5!

“4!

“…

“0!

“กลับบ้านกันเถอะ!”

ตัวจรวดขับดันได้ถูกจุดเชื้อเพลิงขึ้นแล้ว

ยานโดยสารกลับที่อยู่ด้านบนของยานลงดวงจันทร์ก็ได้รับการจุดเชื้อเพลิงแล้ว

ยานทรงครึ่งวงกลมแยกตัวออกมาจากยานใหญ่ มันเอาชนะแรงโน้มถ่วงของดวงจันทร์ได้อย่างง่ายดาย และเริ่มเคลื่อนที่ไปข้างบน

ในอีกด้านหนึ่งนั้น สกายโกลว์เริ่มลดความเร็วและเปลี่ยนวงโคจรของยาน มันเตรียมการต้อนรับยานโดยสารกลับของนักบินอวกาศทั้งสอง

ห่างจากตรงนั้นมา 380,000 กิโลเมตร จุดเล็กๆ สีขาวสองจุดปรากฏอยู่บนหน้าจอขนาดใหญ่ในศูนย์บัญชาการภาคพื้นดิน พวกเขาบินอยู่ข้างๆ กันและค่อยๆ พุ่งไปหากันและกัน ก่อนที่จะรวมตัวกันเป็นยานลำเดียวกัน

หลังจากนั้น เสียงสดชื่นก็ดังมาจากช่องทางสื่อสาร

“…จากสกายโกลว์นะครับ ยานโดยสารกลับเชื่อมต่อสำเร็จแล้ว ต้องการคำสั่งครับ”

โฮ่วกวงยืนอยู่บนโพเดียม เขาพูดตอบว่า “จากศูนย์บัญชาการภาคพื้นดิน โปรดกลับมาที่โลกในทันทีด้วย”

สองวินาทีหลังจากนั้น ก็มีเสียงตอบรับดังกลับมา

“รับทราบครับ”

หลังจากได้คำสั่งจากศูนย์บัญชาการภาคพื้นดิน จรวดขับดัน 5 ลำก็เปล่งแสงสีฟ้าอ่อนที่เกิดจากการเผาไหม้ออกมา มันกำลังค่อยๆ เร่งความเร็วให้สกายโกลว์ สกายโกลว์เปลี่ยนจากวงโคจร 127 นาที เป็นวงโคจร 3.5 ชั่วโมง จากนั้นก็จะเปลี่ยนจาก 3.5 ชั่วโมง ไปเป็นวงโคจร 12 ชั่วโมงแทน

หลังจากผ่านการเร่งความเร็วหลายชั่วโมง สกายโกลว์ก็สามารถเข้าสู่ระยะความเร็วหลุดพ้นที่ 2.4 กิโลเมตรต่อวินาที และสามารถเดินทางเข้าสู่วงโคจรที่โลกโคจรรอบดวงจันทร์ได้สำเร็จ

เนี้ยหยุนที่กำลังนั่งอยู่ตรงที่นั่งนักบินปิดการทำงานของเครื่องยนต์อย่างชาญฉลาดแล้วเปลี่ยนมันเป็นโหมดควบคุมความเร็ว ด้วยความช่วยเหลือจากแรงโน้มถ่วงของโลก จะทำให้สกายโกลว์สามารถเข้าสู่วงโคจร 48 ชั่วโมงได้สำเร็จ

วิธีนี้เป็นวิธีเดินทางกลับที่เหมาะสมที่สุด ผ่านการคำนวณจากซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่ศูนย์บัญชาการภาคพื้นดินมาแล้ว

ในเมื่อเหลือตัวกลางทำงานแค่ 9% วิธีนี้จึงวิธีที่ปลอดภัยแค่เพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่

การบินกลับกินเวลานานมากกว่า 50 ชั่วโมง

ในที่สุด หลังจากผ่านวันตรุษจีนไป 6 วัน สกายโกลว์ก็ค่อยๆ บินถึงระยะขอบของชั้นบรรยากาศโลก

ตั้งแต่ก่อนหน้านี้จนไปถึงเมื่อวาน สื่อของอเมริกาก็เอาแต่ทำข่าวเรื่องนี้ พวกเขาโพสต์หัวข้ออย่าง ‘การไปดวงจันทร์สำเร็จก่อให้เกิดคำถามว่าจะสามารถเดินทางกลับได้สำเร็จหรือไม่’ และกล่าวหาประเทศจีนว่าไม่ดูแลความปลอดภัยของนักบินอวกาศ พวกเขาอ้างว่าประเทศจีนกำลังใช้ชีวิตของมนุษย์มาทดสอบเทคโนโลยีอ่อนด้อย

การเดินทางเข้าสู่ชั้นบรรยากาศได้สำเร็จของสกายโกลว์ทำให้ผู้เชี่ยวชาญของนาซากับนักข่าวชาวอเมริกันดูเหมือนคนโง่ไปในทันใด

และไม่ใช่แค่กับอเมริกาเท่านั้น แต่ศูนย์อวกาศและผู้คลั่งไคล้เรื่องอวกาศทั่วโลกก็ต่างให้ความสนใจกับสกายโกลว์ แม้แต่ประชาชนทั่วไปก็ยังสนใจสกายโกลว์เลย

โดยเฉพาะคนจีน

ดวงจิตดวงใจนับไม่ถ้วนกำลังภาวนาถึงการกลับมาของยานอวกาศลำนี้

ตอนนี้ถึงช่วงระยะสุดท้าย เพียง 100 เมตรเท่านั้น

การไปเหยียบดวงจันทร์ได้ก็ถือเป็นความสำเร็จ แต่การนำชัยชนะกลับมาจากดวงจันทร์ได้นั้นถือเป็นสุดยอดชัยชนะที่ดียิ่งกว่าเดิม

“…จากสกายโกลว์นะครับ พวกเราสามารถกลับเข้าวงโคจรได้แล้ว” เนี้ยหยุนพูดในขณะที่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ไปด้วย เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุขุมว่า “กำลังกลับเข้าสู่ชั้นบรรยากาศในอีก 5 นาทีครับ”

ไม่นานหลังจากนั้น ศูนย์บัญชาการภาคพื้นดินก็ตอบกลับมาว่า

“…ได้รับข้อความแล้ว ขอให้โชคดี”

เวลา 5 นาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว สกายโกลว์เริ่มเข้าสู่ชั้นบรรยากาศ เพลตลดความเร็วบนปีกของยานก็กางออกเพื่อต้านแรงดึงจากแรงโน้มถ่วงของโลก

สกายโกลว์เข้าสู่ชั้นโทรโพสเฟียร์แล้ว มันเป็นชั้นบรรยากาศที่มีความหนาแน่นที่สุด

50 กิโลเมตร!

10 กิโลเมตร!

5 กิโลเมตร!

2 กิโลเมตร!

ถึงแล้ว!

สกายโกลว์พุ่งฝ่ากลางมวลเมฆลงมา

วินาทีที่สกายโกลว์โผล่ขึ้นบนท้องฟ้า เจ้าหน้าที่บริเวณรันเวย์ วิศวกร และช่างที่ศูนย์บัญชาการก็อดส่งเสียงเชียร์ให้ชัยชนะอันแสนยากลำบากที่พวกเขาคว้ามาได้ในครั้งนี้

ยานขนาดยักษ์ค่อยๆ ลงจอดอย่างช้าๆ และนุ่มนวลตรงรันเวย์

ร่มชูชีพถูกปล่อยออกมา ดึงให้สกายโกลว์หยุดเคลื่อนที่

คนของศูนย์บัญชาการและนักข่าวต่างยืนล้อมรอบยาน

เสียงอากาศไหลออกมาดังจนทุกคนได้ยิน ประตูยานบานหนักเปิดออกอย่างช้าๆ แล้วนักบินอวกาศทั้งสามคนก็ปรากฏตัวให้ทุกคนเห็น

หลิวเจิ้งเหวินถือจับราวบันไดแล้วเดินลงมาจากบันไดของยาน เมื่อเขามองภาพทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขา เขาก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันอยู่

ฉันเป็น…

ฮีโร่เหรอ?

น้ำตาไหลคลอเบ้าของเขา

ในตอนนั้นเอง เขาก็รู้ตัวว่าความรับผิดชอบและแรงกดดันทั้งหมดที่เขาต้องคอยแบกรับไว้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานั้นช่างคุ้มค่า

…

วินาทีที่ยานอวกาศลงจอดสำเร็จ งานของศูนย์บัญชาการภาคพื้นดินก็ถือว่าสิ้นสุดลง วิศวกรและช่างที่ทำงานอยู่ที่นั่นต่างวิ่งไปที่รันเวย์หรือไม่ก็ไปพักผ่อนที่เลานจ์

บางคนในนั้นทำงานมามากกว่า 24 ชั่วโมงติดกันแล้วด้วยซ้ำ

โดยเฉพาะโฮ่วกวง หัวหน้าผู้บัญชาการของศูนย์ปฏิบัติการภาคพื้นดิน เขาไม่ได้นอนเลยตั้งแต่ที่ยานอวกาศเข้าสู่วงโคจร 24 ชั่วโมง หลังจากที่ได้เห็นสกายโกลว์ลงจอดได้สำเร็จ สภาพเขาก็คล้ายๆ กับกินยาไปเกินขนาด เขาวางหูฟังครอบหัวของเขาลง แล้ววิ่งออกจากห้องบัญชาการ

เหมือนว่าก่อนที่เขาจะไปพักผ่อน เขาอยากจะเห็นสกายโกลว์ด้วยตาตัวเองก่อน

ลู่โจวยืนอยู่ในศูนย์บัญชาการ เขายืนมองเหตุการณ์จากระยะไกล สายตาจับจ้องไปทางนักบินอวกาศทั้งสามที่ถูกล้อมรอบไปด้วยคนที่ทำงานในศูนย์บัญชาการและนักข่าว เขาอดยิ้มมุมปากไม่ได้

เหยียนเหยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็พูดแซวว่า

“คุณจะไม่ให้พวกนักข่าวมาถ่ายรูปคุณบ้างเหรอคะ?”

เธอค่อนข้างเป็นห่วงอยู่ เธอคิดว่าลู่โจวจะตื่นเต้นเอามากๆ หลังจากที่ยานอวกาศลงจอดสำเร็จ แต่โชคดีที่สุขภาพของลู่โจวอยู่ในสถานะคงที่ดี

เหยียนเหยียนอดรู้สึกโล่งใจไม่ได้

เหมือนว่าลู่โจวจะเริ่มหันมาดูแลสุขภาพตัวเองแล้ว

ลู่โจวจ้องไปทางฝูงชนข้างล่างแล้วยิ้มออกมา

“ผมโอเคดี

ผมได้รางวัลของตัวเองมาแล้ว”

เหยียนเหยียนสับสน ก่อนที่เธอจะได้ถามอะไร ลู่โจวก็หันหลังกลับแล้วเดินออกไปจากห้องบัญชาการ

เมื่อสองนาทีก่อน เขาได้รับการแจ้งเตือนจากระบบว่า ภารกิจย่อยของเขาได้สำเร็จลุล่วงแล้ว

ในที่สุด เขาก็สามารถรับรางวัลแยกจากภารกิจย่อยได้เสียที เขาทนรอไม่ไหวแล้วที่จะหาคำตอบว่าระยะต่อไปของภารกิจห่วงโซ่จะเป็นอะไร

…………………………………….

ตอนที่ 729 ระยะที่สอง (1)

ในเลานจ์พักผ่อนส่วนตัวของลู่โจว

ลู่โจวแขวนป้าย ‘ห้ามรบกวน’ ไว้ที่หน้าประตูเลานจ์ หลังจากล็อกประตูเสร็จแล้ว เขาก็เดินลงไปนอนที่เตียง เขาหลับตาลงแล้วเรียกระบบขึ้นมา

ไม่นานนัก ความรู้สึกอันคุ้นเคยก็ล้อมรอบตัวเขา

เมื่อเขาลืมตาขึ้นมา ตัวเองก็อยู่ในมิติสีขาวแล้ว

ครั้งล่าสุดที่เขามาที่นี่มันตอนไหนนะ?

เดือนที่แล้วเหรอ?

หรือว่าสองเดือนที่แล้ว?

หรือจะเป็นครึ่งปีเลยนะ?

ลู่โจวจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เขามาที่นี่คือตอนไหน

ตั้งแต่ภารกิจห่วงโซ่ในงานวิจัยวิทยาศาสตร์ระยะยาวเริ่มขึ้น เขาก็แทบจะไม่ได้กลับมาที่มิติระบบเลย

เขาเดินไปอยู่ตรงหน้าแผงโฮโลแกรม ตัวอักษรสีน้ำเงินบรรทัดหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้า

[ขอแสดงความยินดีด้วย โฮสต์ ที่สามารถทำภารกิจระยะแรกของ ‘การควบคุมโลกและดวงจันทร์’: ไปดวงจันทร์ ได้สำเร็จ

[สิ่งที่ต้องทำ: โฮสต์ต้องเป็นผู้นำโปรเจกต์ในการส่งนักบินอวกาศอย่างน้อย 1 คนไปดวงจันทร์และประสบความสำเร็จในการพาเขากลับเขามายังดาวโลกอย่างปลอดภัย

[รางวัล: ค่าประสบการณ์วิศวกรรม 100,000 แต้ม ค่าประสบการณ์วัสดุศาสตร์ 50,000 แต้ม ค่าประสบการณ์วิทยาศาสตร์พลังงาน 50,000 แต้ม ค่าประสบการณ์ทั่วไป 500 แต้ม ตั๋วชิงโชค 1 ใบ

[เป้าหมายรอง

ทอง 1 ถัง: เก็บรวบรวมและนำดินดวงจันทร์น้ำหนัก 1 กิโลกรัมกลับมา รางวัล: ค่าประสบการณ์ 50,000 แต้ม (สำเร็จ)

มองโลกจากเบื้องบน: ที่ความสูงระยะ 100-200 กิโลเมตร ใช้กล้องถ่ายรูปถ่ายภาพดาวโลกมาด้วยมือของตัวเอง รางวัล: ค่าประสบการณ์ 50,000 แต้ม ตั๋วชิงโชค 1 ใบ (สำเร็จ)

ชีวิตแห่งการทำฟาร์ม: ติดตั้งยานปลูกพืชพื้นที่ 10 ตารางเมตรที่ไม่มีมนุษย์ควบคุมบนพื้นผิวดวงจันทร์ สังเกตและบันทึกการเจริญเติบโตของพืชภายใต้สภาพแรงโน้มถ่วงต่ำและสภาพไร้สนามแม่เหล็ก รางวัล: คะแนนประสบการณ์ 50,000 แต้ม ตั๋วชิงโชค 1 ใบ (สำเร็จ)

เจอร์รี่ไม่มีทอม: เพาะพันธุ์หนู 10 ตัวบนพื้นผิวดวงจันทร์ สังเกตและบันทึกการกระทำของตัวอย่างทดลองภายใต้สภาวะแรงโน้มถ่วงต่ำและสภาพไร้สนามแม่เหล็ก รางวัล: คะแนนประสบการณ์ 100,000 แต้ม ตั๋วชิงโชค 1 ใบ (สำเร็จ)

]

รางวัลค่าประสบการณ์จากภารกิจนี้นับว่าเยอะมาก นอกจากจะได้ค่าประสบการณ์จากภารกิจหลักแล้ว ยังมีค่าประสบการณ์ 250,000 แต้มที่ได้จากภารกิจย่อยที่สามารถแบ่งให้ใครทำก็ได้อีกด้วย เขายังได้รับตั๋วชิงโชคอันมีค่ามาอีก 4 ใบ

ลู่โจวตื่นเต้นพอๆ กับนักบินอวกาศที่เพิ่งลงมาจากยาน

จริงๆ การจะฉลองตอนนี้ยังถือว่าเร็วไป

จะฉลองแล้วคุ้มค่าหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับว่า ตั๋วชิงโชคเปิดมาแล้วได้อะไร

“ระบบ เปิดแถบลักษณะเฉพาะของผม”

ลำแสงสีน้ำเงินสาดผ่านหน้าจอ แถบลักษณะเฉพาะของเขาปรากฏขึ้นต่อหน้าในไม่ช้า

เขาไม่ต้องกังวลเรื่องคณิตศาสตร์กับฟิสิกส์ในตอนนี้หรอก อันหนึ่งเลเวล 8 ส่วนอีกอันก็เลเวล 7 เข้าไปแล้ว ค่าประสบการณ์ที่ใช้ในการอัพเลเวลจะอยู่ประมาณหลักล้านแต้ม ดังนั้นค่าประสบการณ์ 250,000 แต้ม ที่ได้มาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

ลู่โจวยืนอยู่หน้าแถบลักษณะเฉพาะและครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าค่าประสบการณ์ 250,000 แต้มที่ได้มามันไม่พอ

“สงสัยว่าจะทำภารกิจย่อยไม่พอแฮะ? ท่าทางจะต้องให้ความสนใจกับภารกิจระยะที่สองเสียแล้ว…”

ลู่โจวสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วคิดต่ออีกครู่หนึ่ง เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขาใช้ค่าประสบการณ์ 200,000 แต้มไปกับการอัพเลเวลชีวเคมี และอีก 50,000 แต้มที่เหลือไปกับการอัพเลเวลวิทยาการสารสนเทศ

ไม่นานนัก แถบลักษณะก็อัปเดตข้อมูลขึ้นมา

[

A. คณิตศาสตร์ เลเวล 8 (774,000/3 ล้าน)

B. ฟิสิกส์ เลเวล 7 (13,215/1.2 ล้าน)

C. ชีวเคมี เลเวล 6 (10,000/600,000)

D. วิศวกรรม เลเวล 5 (10/300,000)

E. วัสดุศาสตร์ เลเวล 6 (63,000/600,000)

F. วิทยาศาสตร์พลังงาน เลเวล 3 (50,000/100,000)

G. วิทยาการสารสนเทศ เลเวล 3 (3,000/100,000)

แต้มทั่วไป 4,835 แต้ม (ตั๋วชิงโชค 4 ใบ)

]

ชีวเคมีถูกอัพเพิ่มจากเลเวล 5 มาเป็นเลเวล 6 ส่วนวิทยาการสารสนเทศก็อัพจากเลเวล 2 เป็นเลเวล 3 เขาเข้าใกล้การเป็นผู้เชี่ยวชาญในสาขาชีวเคมีแล้ว และก็ไม่ได้เป็นมือใหม่ในสาขาวิทยาการสารสนเทศอีกต่อไป

เหตุผลที่เขาเลือกแบ่งใช้ค่าประสบการณ์แบบนี้มีสาเหตุหลักๆ มาจากการที่ชีวเคมีนั้นใกล้เคียงกับวัสดุศาสตร์มาก เนื่องจากเลเวลชีวเคมีของเขาต่ำกว่าวัสดุศาสตร์ ผลประโยชน์ที่ได้จากการเลเวลอัพชีวเคมีในครั้งนี้จึงค่อนข้างมากพอสมควร

ส่วนสาเหตุที่ทำไมเขาถึงเลือกวิทยาการสารสนเทศ ไม่ใช่วิทยาศาสตร์พลังงาน สาเหตุหลักๆ เป็นเพราะว่า เทคโนโลยีฟิวชั่นที่ควบคุมได้รุ่นที่สองยังไม่มีวี่แววว่าจะพัฒนาได้เลย และโปรเจกต์การขุดฮีเลียม 3 ก็ไม่ใช่โปรเจกต์ที่เร่งด่วนอะไรนัก

……………………………………….