ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 840 เร็วอะไรขนาดนี้

สำหรับประตูทางเข้าชุมชนระดับไฮเอนด์เช่นนี้ ในทุกการเข้าออกจะต้องมีการลงทะเบียนทุกครั้ง

และหลังจากที่ลู่โจวย้ายเข้ามาทางเข้าก็ได้เพิ่มระดับความปลอดภัยมากขึ้นกว่าเดิม มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั่วบริเวณมากขึ้น

ลู่โจวยังต้องปฏิบัติตามขั้นตอนการรักษาความปลอดภัยเหมือนคนอื่นๆ แม่ว่านี่จะเป็นรถของเขาก็ตาม

หลังจากที่หวังเผิงจอดรถแล้ว เขาก็ลงจากรถและบ่นพึมพำว่า “รถคันนี้มันจะเร็วอะไรขนาดนี้เนี่ย”

เขาทำอาชีพนี้ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เขาจะเคยขับรถมาแล้วมากมาย ตั้งแต่รถยนต์ต่างประเทศระดับพรีเมียมไปจนถึงรถยนต์ในประเทศที่ถูกปรับแต่งเอง แต่คันนี้เป็นหนึ่งในรถยนต์ที่ดีที่สุดที่เขาเคยขับมาในชีวิตเลยก็ว่าได้

และเมื่อดูจากข้อเท็จจริงที่ว่ารถยนต์ไฟฟ้าเพิ่งมีได้ไม่กี่ปี มันก็ยิ่งน่าทึ่งมากขึ้นไปอีก

ลู่โจวยืดไหล่และยิ้ม “ครับ”

หวังเผิง “มันต้องแพงมากแน่ๆ ใช่มั้ยครับ?”

ลู่โจว “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ มันมีคันเดียวในโลก…”

หวังเผิงพูดอย่างอารมณ์ดี

“คนรวยก็อยู่กันแบบนี้สินะ”

ลู่โจวกล่าวว่า “ไม่ต้องหลอกผมหรอกน่า คุณน่ะเคยขับรถถังทหารมาก่อนนะ นี่ก็แค่รถสปอร์ตเท่านั้น”

หวังเผิงลูบจมูกแล้วพูดว่า “ผมไม่เคยขับรถถัง ผมเคยแต่นั่งรถถังครับ…”

ลู่โจว “…”

ว้าว…

ฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเคยนั่งในรถถังมาก่อนจริงๆ

ทันใดนั้นลู่โจวก็เริ่มสงสัยว่าผู้คุ้มกันของเขาเคยใช้ชีวิตแบบไหนมาก่อนกันแน่

หวังเผิงมองไปที่กุญแจรถในมือแล้วพูดว่า “ผมจะไปลงทะเบียนรถนะครับ มันอาจจะใช้เวลาสองสามนาที คุณจะรอหรือจะไปด้วยกัน?”

ชุมชนล้อมรั้วนี้ค่อนข้างปลอดภัย

ชุมชนนี้เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในจินหลิง แม้แต่เจ้าหน้าที่ข่าวกรองจากประเทศอื่นก็ต้องมีปัญหาในการเข้ามาที่นี่

“ผมขอรออยู่ที่นี่แหละ แล้วอย่าลืมมารับผมพรุ่งนี้นะ คืนนี้ไม่ต้องมารับนะ ผมไม่ได้อยากไปไหนเป็นพิเศษ”

หวังเผิงพยักหน้า “โอเคครับ งั้นผมขอตัวก่อน”

“แน่นอน… ว่าอย่าดัดแปลงรถมากจนเกินไปนะ เอาแค่นิดเดียวก็พอ” ลู่โจวกล่าวด้วยสีหน้ากังวล

หวังเผิงมองดูลู่โจวประหม่า จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “อย่ากังวลไปเลยครับ ผมจะนำมันกลับมาเหมือนเดิมเป๊ะๆ เลย”

“หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้นนะ!”

ลู่โจวมองดูรถสปอร์ตคันใหม่อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินกลับไปที่คฤหาสน์ของเขา

เขาโยนเสื้อโค้ตกันฝนลงบนโซฟาทันทีเมื่อถึงบ้าน จากนั้นเสี่ยวไอก็บินมาหาเขา เขาบอกให้เสี่ยวไอชงกาแฟให้สักแก้วแล้วขึ้นไปชั้นบนไปที่ห้องทำงาน

เขาอัปโหลดวิทยานิพนธ์มาได้สักพักแล้ว ดังนั้นคนทั้งโลกคงได้รู้เกี่ยวกับวิทยานิพนธ์คณิตศาสตร์ของเขาแล้วในตอนนี้

แต่สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือความคิดเห็นจากวิทยานิพนธ์คณิตศาสตร์ประจำปี

โดยปกติการตรวจวิทยานิพนธ์จะใช้เวลานานมาก แต่เขาสามารถส่งข้ามขั้นตอนได้โดยส่งตรงไปถึงอีเมลของกองบรรณาธิการได้เลย

ลู่โจวไปที่คอมพิวเตอร์และเห็นอีเมลที่ยังไม่ได้เปิดอ่านอยู่ในกล่องจดหมาย

เขาไม่แปลกใจที่เป็นอีเมลจากแผนกบรรณาธิการวิทยานิพนธ์ในคณิตศาสตร์ประจำปี

[เรียน ศาสตราจารย์ลู่ เราได้รับต้นฉบับวิทยานิพนธ์ของคุณแล้ว ขอขอบคุณที่เลือกเราเป็นผู้เผยแพร่ วิทยานิพนธ์อยู่ในการพิชญพิจารณ์ แต่อย่างที่คุณทราบมีนักวิชาการเพียงไม่กี่คนในสาขาการวิจัยของคุณ ดังนั้นเราจึงกำลังติดต่อหาผู้ตรวจสอบที่เหมาะสมและเราจะแจ้งให้คุณทราบเมื่อมีการปรับปรุง]

ไม่มีความคืบหน้าใดๆ เกี่ยวกับการวิจัยเขตวิกฤตมานานกว่าศตวรรษ แม้ว่าจะมีคนไม่กี่คนที่ค้นคว้าสมมติฐานของรีมันน์แต่มีเพียงไม่กี่คนที่เลือกสิ่งนี้เป็นแนวทางในการวิจัย

แต่สมมติฐานนี้ยังคงมีความสำคัญมากในด้านทฤษฎีจำนวนวิเคราะห์ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีชื่ออย่างสมมุติฐานเสมือนของรีมันน์ขึ้นมาแน่ๆ

ถ้าหากว่ามีนักวิชาการคนไหนสามารถพิสูจน์สมการนี้ได้ พวกเขาจะต้องได้รับเหรียญฟิลด์ไปอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่นี่ผ่านมากว่าศตวรรษแล้วที่ไม่มีใครสามารถเพิ่มความถูกต้องของเขตลิมิตได้แม้แต่นิดเดียว หลายคนคิดว่าแนวคิดการพิสูจน์นี้ไม่สามารถทำได้ แต่ตอนนี้ มีคนพิสูจน์ว่า Re (s) = 1- ε ( ε→ 0) ซึ่งพิสูจน์ว่าขอบเขตวิกฤตสามารถเคลื่อนย้ายได้!

นี่มันหมายความว่าอย่างไร?

สำหรับคนทั่วไปแล้วนี่อาจไม่ได้มีความหมายมากสักเท่าไร

แต่สำหรับชุมชนคณิตศาสตร์นั้นเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก!

มันจึงเป็นเรื่องไม่ง่ายเลยที่จะหาผู้ทบทวนให้ได้

และเนื่องจากความสัมพันธ์ของลู่โจวในชุมชนวิชาการเป็นเช่นนี้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะหาผู้ตรวจสอบที่เหมาะสมโดยไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อน…

ดูเหมือนว่าศาสตราจารย์ฟาลติ้งขี้ยั้วะจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้วในตอนนี้ ที่สำคัญฟาลติ้งอยู่ในสาขาเรขาคณิตเกี่ยวกับพีชคณิตและทฤษฎีจำนวนวิเคราะห์อีกด้วย…

แต่มันก็ขึ้นอยู่ว่าฟาลติ้งจะมีเวลาทบทวนให้หรือไม่

เพราะการทบทวนวิทยานิพนธ์เช่นนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ …

‘หวังว่าฟาลติ้งจะมีเวลาทบทวนวิทยานิพนธ์ของฉันนะ’

ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกอย่างนุ่มนวล และเสียงพึมพำที่ถือถ้วยกาแฟได้บินเข้ามาข้างในช้าๆ

[เจ้านาย กาแฟได้แล้ว (1 • ᄇ • )]

“วางไว้บนโต๊ะเลย”

[โอเค เจ้านาย (• ∀ •)]

โดรนลงจอดที่มุมโต๊ะอย่างนุ่มนวล แขนของมันได้ยืดออกและวางกาแฟลง

มุมล่างขวาของหน้าจอของลู่โจวอ่านว่า [ดื่มให้อร่อย (* / ω *)] ลู่โจวยิ้มและหยิบกาแฟของเขาขึ้นมาจิบ

“ ขอบคุณนะ อร่อยมาก”

ลู่โจววางกาแฟลงบนโต๊ะที่เดิม จากนั้นเขาก็ลากอีเมลไปทิ้งที่ถังขยะ

เขาปิดอีเมลและเริ่มทำการวิจัยที่ยังไม่เสร็จต่อ ซึ่งก็คือการเพิ่มค่าของ ε ไปเป็น 1/2 ไม่นานก็มีอีเมลปรากฏขึ้นมาในกล่องเมลของเขา

ลู่โจวหยุดไปชั่วครู่และคลิกไปที่อีเมลอันนั้น

เขาสังเกตเห็นที่อยู่อีเมลที่คุ้นเคย

[ศาสตราจารย์ คุณกำลังค้นคว้าสมมติฐานของรีมันน์อยู่เหรอ?]

…………………………