ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 842 ไม่เห็นด้วย

สีแดงค่อยเริ่มๆ ปรากฏขึ้นบนแก้มสีขาวของเวร่า เธอทำหน้าบึ้งและดูดื้อรั้น

“ทำไมล่ะ?”

เธอจะไม่ว่าอะไรถ้าลู่โจวพบข้อผิดพลาดในการคำนวณ แต่ลู่โจวบอกแค่เพียงว่าแนวคิดการพิสูจน์นั้นใช้ไม่ได้โดยไม่มีเหตุผลอะไร เธอยอมรับไม่ได้

แม้ว่าเขาจะเป็นอดีตที่ปรึกษาที่เคารพนับถือของเธอก็ตาม

ลู่โจวรู้ดีว่าเวร่ากำลังคิดอะไรอยู่ เขาถอนหายใจและอธิบายให้เธอฟังอย่างใจเย็น

“เส้นโค้ง Re(s) = 1-c / ln [| Im (s) | +2] อยู่ใกล้กับ Re (s) = 1 อย่างไม่สิ้นสุดเมื่อ Im (s) เข้าใกล้อนันต์ โดยใช้วิธีการจัดโครงสร้างกลุ่ม ผลลัพธ์นี้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นหากเราต้องการใช้เส้นวิกฤติ เราก็ต้องใช้เครื่องมืออื่นแทน นี่คือเหตุผลที่ทำไมฉันไม่ใช้วิธีการจัดโครงสร้างกลุ่มเมื่อพิสูจน์ว่ามีเอปไซลอนอยู่ แต่ฉันกลับใช้วิธีเรขาคณิตเกี่ยวกับพีชคณิตแทน”

ลู่โจวรู้ดีเกี่ยวกับวิธีการจัดโครงสร้างกลุ่ม

เมื่อมาถึงการพิสูจน์ของเดอลีงก์ว่า “ศูนย์ทั้งหมดของฟังก์ชัน ζ ของคลัสเตอร์พีชคณิตมิติ d บนสนามจำกัดอยู่บนระนาบเชิงซ้อน Re (s) = 1/2, 3/2, …, (2d-1) ) / 2…” ก่อนที่จะใช้วิธีกลุ่มที่คล้ายคลึงกันและการแปลงฟูริเยร์ ลู่โจวคิดเกี่ยวกับการใช้วิธีโครงสร้างกลุ่มก่อน

อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่เขาคิดไว้

เขาเคยพยายามใช้วิธีทฤษฎีกลุ่มกับฟังก์ชันซีตาของรีมันน์ แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พบว่าวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลตามที่คาดเอาไว้

ลู่โจวมองไปที่หญิงสาวที่กำลังหน้าแดงและพูดต่อ

“โดยผิวเผินแล้วการวิจัยเกี่ยวกับเส้นวิกฤตเป็นสมการทฤษฎีจำนวนวิเคราะห์ แต่มันเป็นสมการการวิเคราะห์ที่ซับซ้อน และเมื่อพูดถึงการสร้างกลุ่มของฟังก์ชันซีตาของรีมันน์ ฉันขอแนะนำให้เธออ่านการพิสูจน์พีชคณิตของก็อตเท็นดิ๊กเกี่ยวกับทฤษฎีบทรีมันน์-โรชก่อน มันอาจเป็นแรงบันดาลใจให้เธอก็ได้”

ไอน้ำค่อยๆ ลอยเพิ่มขึ้นจากถ้วยกาแฟของลู่โจว หญิงสาวจ้องไปที่แป้นพิมพ์และไม่พูดอะไรต่อ

ไม่นานเธอก็เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่ลู่โจว

“ฉันคิดว่าทฤษฎีของฉันถูกต้องอยู่ดี

“เราไม่ต้องพิสูจน์ว่า Re (s) = 1-c / ln [| Im (s) | +2] เข้าใกล้ Re (s) อย่างไม่สิ้นสุด = 1 เมื่อ Im (s) เข้าใกล้อนันต์เพื่อใช้วิธีโครงสร้างกลุ่ม ฉันจะพิสูจน์ให้คุณเห็นเอง!”

เมื่อลู่โจวเห็นว่าเวร่ามุ่งมั่นแค่ไหน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้ม

“ฉันคิดว่ามันมีแนวทางที่ดีกว่านี้ แต่ดูเหมือนว่าเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว ถ้ามั่นใจว่าทำได้ก็ลองทำดู บางทีเธออาจจะถูกหรือบางทีเราอาจจะได้พบกันที่เส้นชัย”

เวร่าพยักหน้า

“ใช่! และฉันจะไม่ยอมแพ้!”

หญิงสาวปิดปากและไอสองครั้ง

ลู่โจวหยุดสักครู่แล้วถามว่า “เธอโอเคไหม?”

เวร่าเงยหน้าขึ้นและยิ้มอย่างไม่เต็มใจ “ไม่เป็นไรค่ะ… แค่อากาศเปลี่ยนแปลงดังนั้นฉันอาจจะเป็นหวัดเฉยๆ ”

ลู่โจว “ดูแลตัวเองด้วยนะ ใส่เสื้อผ้าและดื่มน้ำมากๆ”

เวร่าเริ่มหน้าแดง เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะลู่โจวหรือเพราะไข้

“ขอบคุณค่ะ”

ไม่มีใครพูดอะไรต่อ

ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรนอกจากคณิตศาสตร์

ดังนั้นลู่โจวจึงเลือกที่จะวางสาย แต่จู่ๆ เวร่าก็พูดขึ้นก่อน

“เอ่อ…”

ลู่โจว “อะไรเหรอ?”

เวร่ากัดริมฝีปากของเธอและจ้องไปที่ลู่โจว

“ฉันยังจำข้อตกลงของเราได้นะคะ

“ฉันจะทำให้ดีที่สุด!”

ลู่โจวนิ่งไปชั่วครู่

เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สายก็ถูกตัดไปก่อน

ลู่โจวจ้องไปที่หน้าจอว่างเปล่าและเงียบไปครู่หนึ่ง

ทันใดนั้นหน้าต่างป๊อปอัปก็ปรากฏขึ้นที่มุมล่างขวาของเดสก์ท็อป

เสี่ยวไอ [เจ้านาย ให้โทรกลับหาเธอไหม? (๑• . •๑)]

ผ่านไปไม่กี่วินาที ลู่โจวยิ้มและส่ายหัว

“ไม่เป็นไร ต่อให้โทรไปฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ดี”

[รับทราบ 0.0]

“แต่ว่าฉันไม่รู้นะว่าสามารถวิดีโอคอลหาคนอื่นแทนฉันได้…”

[นั่นง่ายมากสำหรับเสี่ยวไอ]

“ใช่สิ”

เขาเกือบลืมไปว่าเสี่ยวไอสามารถแฮ็คเข้าสู่ระบบของรัฐบาลยุโรปและใช้ช่องโหว่ในระบบเพื่อสร้างตัวตนได้ มันช่วยให้เขาแอบเข้าไปเอาเครื่องมือกลต้องห้ามได้

การโทรผ่านวิดีโอแค่นี้ถือว่าเป็นเรื่องกล้วยๆ

…

สมมติฐานเสมือนของรีมันน์ได้รับการพิสูจน์แล้วแม้ว่าเอปซีลอนจะถูกกำหนดให้มีขนาดเล็กอย่างไม่สิ้นสุด แต่ก็ยังคงเป็นก้าวสำคัญสำหรับแนวคิดนี้

ดังนั้นตอนนี้ปัญหาเดียวคือการที่จะเพิ่มเอปไซลอนให้เป็นหนึ่งส่วนสองได้อย่างไร

ลู่โจวใช้เวลาสี่ชั่วโมงต่อวันในการขังตัวเองในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยจินหลิงในสองสามวันถัดไป

ห้องสมุดที่มหาวิทยาลัยจินหลิงไม่ได้ยอดเยี่ยมเท่ากับห้องสมุดฟายสโตนในพรินซ์ตันที่เขาสามารถเข้าถึงต้นฉบับได้ แต่เขาก็สามารถหาทรัพยากรส่วนใหญ่ที่เขาต้องการได้จากห้องสมุดที่มหาวิทยาลัยจินหลิง

สำหรับทรัพยากรที่ไม่ได้อยู่ที่นี่แค่เขาขอห้องสมุดก็พร้อมที่จะซื้อหนังสือให้

และเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อุบัติเหตุเล็กน้อยก็ได้เกิดขึ้น

เมื่อเขานั่งอยู่ในห้องสมุดเพื่อศึกษาฟังก์ชันซีตาของรีมันน์ ได้มีคนแอบถ่ายรูปเขานั่งที่โต๊ะพร้อมกับกองหนังสือและส่งไปยังฟีดข่าวของเพื่อนๆ ในวีแชท

หลังจากนั้นภาพนี้ก็ได้เผยแพร่ออกไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย

อันที่จริงลู่โจวมีความสุขที่เห็นตัวเองเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับนักเรียน แต่ติดแค่อย่างเดียวคือคำบรรยายภาพที่ใช้สำหรับภาพถ่ายคือ ‘จงศึกษาต่อไปและคุณจะไม่แก่’

คุณหมายถึงอะไรแก่?

ฉันยังอายุไม่ถึง 30 ปีเลยนะ!

แก่บ้าอะไร?

อา… ไม่นะ ฉันโกรธมาก!

ในที่สุดฟาลติ้งส์ ผู้อำนวยการสถาบันมักซ์พลังค์สำหรับคณิตศาสตร์ก็ได้รับคำเชิญให้ทบทวนกสารค้นคว้าเกี่ยวกับการขยายการพิสูจน์สมมติฐานเสมือนรีมันน์ของลู่โจวจากวารสารวิทยานิพนธ์ในคณิตศาสตร์ประจำปี

เมื่อวิทยานิพนธ์มีผู้ตรวจสอบแล้ววิทยานิพนธ์ของลู่โจวก็เข้าสู่กระบวนการตรวจสอบโดยพิชญพิจารณ์ทันที

นี่คงเป็นการรอคอยแสนที่ยาวนานอย่างแน่นอน

เนื่องจากความยากของวิทยานิพนธ์มีถึง 40 หน้า ซึ่งอย่างน้อยๆ ก็คงจะเสร็จภายในเดือนธันวาคมก่อนที่จะเผยแพร่ผลงานออกไป

ชุมชนคณิตศาสตร์ทั้งหมดกำลังพูดถึงวิทยานิพนธ์สมมติฐานเสมือนของรีมันน์

ลู่โจวได้ยินแม้กระทั่งคนพูดถึงเรื่องนี้ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง

แต่เขาไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร เขาให้ความสนใจทั้งหมดกับคุณค่าของเอปซีลอนเท่านั้น

ไม่นานเดือนพฤศจิกายนก็จะสิ้นสุดลงในที่สุด

เหตุการณ์สำคัญอีกเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นในประชาคมระหว่างประเทศ แม้จะไม่เกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์แต่มันคือเหตุการณ์ที่ก้าวข้ามข้อพิสูจน์ของสมมติฐานเสมือนของรีมันน์มาก

ในที่สุดเฟสแรกของการสร้างศูนย์วิจัยดวงจันทร์ก็เสร็จสมบูรณ์หลังจากผ่านไปครึ่งปี!

………………………….