ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 870 ผมต้องการไฮซิลิคอน

ไม่เหรอ

ไม่เหรอ

หวังเจิ้งเฟยประหลาดใจกับคำตอบของลู่โจว เขาไม่ได้พูดอะไรต่อสักพัก

ลู่โจวเห็นสีหน้าผิดหวังของซีอีโอหวัง เขาจิบชาและพูด “ทรานซิสเตอร์แกรฟีนไม่ใช่หัวข้องานวิจัยของผมหรอกครับ ยังมีนักวิชาการคนอื่นที่ศึกษาเรื่องนี้ ผมก็แค่แก้ปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับแกรฟีนฉนวนมอต ผมเดาว่ามันเป็นผลพลอยได้”

จะบอกว่าเป็นผลพลอยได้มันก็เป็นการด้อยค่าเกินไป เพราะท้ายที่สุดแล้วผลพลอยได้ที่เกิดจากงานวิจัยฉนวนมอตมีบทบาทสำคัญในงานวิจัยสารกึ่งตัวนำแกรฟีน

ดังนั้นมันไม่ใช่แค่ผลพลอยได้แน่นอน…

มันคือประโยชน์ตรงกลางมากกว่า

ไม่ว่าอย่างไรก็ตามทรานซิสเตอร์แกรฟีนก็เป็นงานของศาสตราจารย์อู๋ ส่วนลู่โจว ในฐานะผู้นำของสถาบันเขามีสิทธิ์เรียกร้องความเป็นเจ้าของงานวิจัยนี้ แต่ลู่โจวไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว

หวังเจิ้งเฟยมองไปที่ลู่โจวด้วยสีหน้าสับสน

หลังจากนั้นสักพักเขายิ้มอย่างประหม่าและถาม “ขอโทษนะครับผมไม่เข้าใจว่าฉนวนคืออะไร แล้วมันเกี่ยวข้องกับชิปคาร์บอนเหรอ”

ลู่โจวขี้เกียจเกินกว่าที่จะอธิบาย เขารู้ว่าซีอีโอไม่สนใจอยู่แล้ว เขาจึงพยักหน้าและตอบ “ก็เกี่ยวข้องกันอยู่ครับ”

อยู่ดีๆ ตาของหวังเจิ้งเฟยก็เบิกกว้างอีกครั้ง

ใครจะประดิษฐ์เทคโนโลยีขึ้นมาก็ไม่สำคัญนั่นไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องกังวล ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าใครเป็นคนประดิษฐ์เขาก็ไม่มีวันเอาสัญญาแบตเตอรี่ลิเธียมไปเสี่ยงกับเทคโนโลยีใหม่นี่แน่ๆ แถมสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงมีสิทธิบัตรอีก

ในโลกของวิชาการสิ่งนี้คือราชา แต่ในภาคอุตสาหกรรมสิทธิบัตรคือราชา

ใครก็ตามที่มีสิทธิบัตรมีสิทธิในการสร้างความสัมพันธ์กับบริษัทผู้ผลิต

หวังเจิ้งเฟยยกถ้วยน้ำชาและพูด “ศาสตราจารย์ลู่ ในฐานะตัวแทนของเพื่อนร่วมงานของผมในอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำของจีนและพนักงานของผมทุกคน ผมอยากจะขอบคุณคุณมากจริงๆ ! ขอบคุณ! “

ลู่โจวอึ้ง

เขาไม่ได้ประหลาดใจกับคำชมของซีอีโอหวังเลย เพราะลู่โจวรู้ดีว่าเทคโนโลยีของเขานั้นสุดยอดขนาดไหน

แต่…

แต่ประจบกันแบบนี้ทำให้เขาตั้งตัวแทบไม่ทัน

“ซีอีโอหวัง คุณก็ชมกันเกินไป” ลู่โจวกระแอมและยกถ้วยน้ำชาขึ้นเช่นกัน เขาพูด “การค้นพบชิปคาร์บอนเป็นความทุ่มเทของคนทั้งทีม อีกอย่างเราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าเราจะคุยกันแค่เรื่องธุรกิจอย่างเดียว”

“ฮ่าฮ่า ก็ผมอดไม่ได้นี่ครับ” หวังเจิ้งเฟยลูบหัวด้วยความอึดอัดและพูด “มาคุยกันเรื่องธุรกิจดีกว่า”

ถึงแม้ลู่โจวรู้ว่าซีอีโอหวังกำลังเสแสร้งแกล้งทำอยู่ เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจ

เขาหยุดไปครู่หนึ่งและพูดต่อ “เราต่างก็รู้ว่าชิปคาร์บอนมีผลต่ออุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำมากขนาดไหน นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดของเราในการเข้าสู่วงการสารกึ่งตัวนำ ถ้าทุกอย่างไปได้สวยแกรฟีนจะมีคุณสมบัติที่คล้ายคลึงกับแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ ปักกิ่งน่าจะจัดการประชุมในเรื่องของวิธีการพัฒนาอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำจากคาร์บอนไปเรียบร้อยแล้ว ผมมั่นใจว่าคณะกรรมการปฏิรูปและการพัฒนาแห่งชาติจีนเตรียมแผนการไว้แล้วเช่นกัน”

หวังเจิ้งเฟยมีสีหน้าประหลาดใจ

“คุณรู้เรื่องนี้แล้วเหรอ”

ลู่โจวจิบชาและพูด “ผมเป็นคนที่เสนอแผนการนี้เอง”

แน่นอนว่าเมื่อเป็นเรื่องของการจัดสร้างระบบศูนย์กลาง แผนการเจาะตลาด และนโยบายพิเศษอื่นๆ คณะกรรมการปฏิรูปและการพัฒนาแห่งชาติจีน กระทรวงป้องกันราชอาณาจักร และราชการส่วนอื่นๆ จะมีหน้าที่จัดการเรื่องพวกนี้

เพราะอุตสาหกรรมนายทุนจีนไม่ได้ทำให้พวกเขาประทับใจเท่าไหร่นัก สถานการณ์เริ่มกลับกลายเป็นการแย่งชิงเข้าไปทุกที คนที่ชนะก็ได้ไปหมดส่วนคนแพ้ก็ไม่เหลืออะไรเลย

ชิปคาร์บอนคืออนาคตของอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำของจีน ผู้นำระดับสูงไม่อยากให้เทคโนโลยีนี้ถูกถือครองโดยบริษัทเดียว

หวังเจิ้งเฟยตกใจกับคำพูดของลู่โจว

เขาเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับศาสตราจารย์ลู่ผู้ชนะรางวัลโนเบลและเหรียญฟิลด์มาบ้าง เขาเคยได้ยินมาว่าแม้แต่พรรคคอมมิวนิสต์จีนเองก็ฟังคำแนะนำจากเขา

แต่เขาไม่คิดว่าลู่โจวจะยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้

อุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำทั้งหมด…

นั่นก็หมายถึงการแบ่งสันปันส่วนการเงินและการลงทุนหลายร้อยล้าน รวมไปถึงงานเป็นแสนๆ งาน โดยเฉพาะอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำที่ต้องใช้แรงงานจำนวนมาก

หวังเจิ้งเฟยอยากจะถามว่าการรวมตัวกันของอุตสาหกรรมนี้อยู่ที่ไหน แต่เขาไม่ได้ถาม

จะถามไปเพื่ออะไร

ฉันเป็นใครจะไปซื้อที่ดินที่นั่นเหรอ

ใครจะกล้าทำแบบนั้น

อยู่เงียบๆ เพื่อความปลอดภัยดีกว่า

ลู่โจวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะถาม “ซีอีโอหวัง คุณอยากจะคุยเรื่องชิปคาร์บอนกับผมใช่ไหมครับ”

“ครับ…”หวังเจิ้งเฟยพยักหน้าและพูด “คุณมีความสามารถทางด้านงานวิจัยและการพัฒนาสูงมาก ในขณะที่เราเป็นผู้นำทางด้านความสามารถในการพัฒนาอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำและอิเล็กทรอนิกส์ของโลก ผมหวังว่าจะได้ร่วมงานกับคุณในการผลิตชิปคาร์บอนและมันจะเป็นประโยชน์กับเราทั้งคู่”

ลู่โจวพยักหน้าและพูดต่อ “ผมเห็นด้วย แต่ดูเหมือนว่าคุณไม่รู้ว่าจริงๆ ว่าชิปแกรฟีนคืออะไรกันแน่”

หวังเจิ้งเฟยยิ้มและถาม “โอ้ ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นล่ะ”

ซีอีโอหวังไม่อยากจะเชื่อ

เขาไม่ค่อยรู้เรื่องคณิตศาสตร์ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริง

แต่เมื่อเป็นเรื่องของชิปแกรฟีนเขาเคยปรึกษากับผู้เชี่ยวชาญอุตสาหกรรมด้านนี้มานับไม่ถ้วน แม้เขาไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญก็จริงแต่เขารู้เรื่องนี้มากกว่าคนทั่วไปเยอะ

คำพูดต่อมาที่ออกจากปากลู่โจวทำลายความมั่นใจของซีอีโอหวังจนหมดสิ้น

“ทรานซิสเตอร์คาร์บอนสามารถนำมาสร้างอะไรได้มากกว่าแค่ชิปคาร์บอนนะครับ คุณเคยได้ยินคำว่าอนุภาคมาจอรานาไหมครับ”

“อนุภาคมาจอรานาเหรอ”

ลู่โจวพยักหน้า

“ใช่ มันคืออนุภาคสสารชนิดพิเศษที่สามารถเกิดปฏิยานุภาคได้เอง ฟังดูน่าสนใจใช่ไหมล่ะครับ”

ซีอีโอหวังไม่คิดว่ามันน่าสนใจแม้แต่น้อย แต่เขาก็ยังแสดงสีหน้าที่อยากรู้อยู่ดี

หวังเจิ้งเฟยยิ้มและพูดต่อ “ฟังดูน่าสนใจดีนะครับ…แล้วมันอยู่ตรงไหนของตารางธาตุล่ะ”

“มันอาจจะหาในตารางธาตุยากหน่อย” ลู่โจวยิ้มและพูด “มันเกิดขึ้นที่ตัวนำยวดยิ่งเท่านั้นในรูปแบบของควอซิอนุภาค”

หวังเจิ้งเฟย “???”

อะไรวะเนี่ย

เขาเริ่มสงสัยว่าลู่โจวกำลังเล่นเกมกับเขาอยู่หรือเปล่า

ลู่โจวรู้อยู่แล้วว่าพูดต่อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เขาไม่ได้ต้องการให้ซีอีโอหวังแสร้งทำเป็นสนใจ

ลู่โจวถอนหายใจและจิบชา

“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้สนใจ”

เขานิ่งไปครู่หนึ่งและพูดต่อ “ลืมเรื่องอนุภาคมาจอรานาไปเถอะครับ…แล้วเรื่องคอมพิวเตอร์ควอนตัมล่ะ”

หวังเจิ้งเฟย “…?!”

คอมพิวเตอร์ควอนตัม!!!

ทันทีที่เขาได้ยินสิ่งที่ออกมาจากปากลู่โจว หวังเจิ้งเฟยกลั้นหายใจ

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาจ้องมองลู่โจวขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คอมพิวเตอร์ควอนตัม…คุณกำลังบอกว่าคอมพิวเตอร์ควอนตัมประเภทนั้น…”

“ผมไม่รู้ว่าคุณพูดถึงเรื่องอะไร แต่คอมพิวเตอร์ควอนตัมที่ผมพูดถึงเรียกว่าคอมพิวเตอร์ทอพอโลยีควอนตัมผมคิดว่าไมโครซอฟต์กำลังทำการวิจัยเรื่องนี้อยู่ น่าเสียดายที่แม้ว่าทฤษฎีอัลกอริทึมของพวกเขาจะมีความคืบหน้าอยู่บ้างแต่พวกเขายังหาวัสดุที่เหมาะสมมาใช้ไม่ได้”

อยู่หวังเจิ้งเฟยก็คิดได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร

ลืมเรื่องเฟอร์มิออนและควอซิอนุภาคไปเลย…

ลู่โจวกำลังพยายามบอกอะไรบางอย่างกับฉัน!

“แปลว่าวัสดุนั่นก็คือ…”

ลู่โจวมองไปที่เขา

หวังเจิ้งเฟยหยุดพูดโดยไม่รู้ตัว

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เหตุผลที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนจริงจังกับเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เพราะพวกเขาต้องการรวมอุตสาหกรรม แต่พวกเขาต้องการต่อต้านกฎหมายการตลาดเพื่อรวมอำนาจและยุติการเก็บภาษีจากการรวมอุตสาหกรรม…

“แกรฟีนเป็นวัสดุที่เหมาะสมที่สุด เมื่อก่อนอาจจะไม่ได้เป็นแบบนี้แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว รูปแบบของอนุภาคมาจอรานาพลังงานสุทธิเป็นศูนย์ของอินเตอร์เฟสระหว่างทอพอโลคอลอินซูเลเตอร์สามมิติและสารกึ่งตัวนำ การมีอยู่ของนาโนเฟอร์มิออนทำให้การสร้างทอพอโลยีคิวบิทมีความเป็นไปได้

“ใครก็ตามที่เชี่ยวชาญการผลิตชิปคาร์บอนจะไม่เพียงแค่ได้ครอบครองอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำ แต่ยังมีอำนาจในการควบคุมอนาคตของอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์อีกด้วย”

ลู่โจวดื่มชาและมองไปที่เขา

“คุณอยากจะร่วมมือกับผมไหม”

หวังเจิ้งเฟยรู้สึกตื่นเต้นที่ลู่โจวให้โอกาสกับเขา แต่เขาก็รีบตั้งสติ

อยู่ๆ เขาก็รู้ว่าลู่โจวกำลังทำอะไรอยู่กันแน่

เหตุผลที่ลู่โจวเอาแต่พูดเรื่องวิทยาศาสตร์ไม่ใช่เพราะอยากจะอวด…แต่เขากำลังเปิดเผยเรื่องทุกอย่างและต้องการสิ่งตอบแทน

ถ้าเขาพูดก่อน เขาก็แพ้

แต่…

เขาไม่สามารถปฏิเสธข้อเสนอของลู่โจวได้

เขาไม่อยากมอบโอกาสนี้ให้คู่แข่ง

หวังเจิ้งเฟยคายมือออกและสูดลมหายใจเข้า อยู่ๆ เขาก็คลายไหล่

รอยยิ้มอบอุ่นปรากฏบนใบหน้า เขาถามขึ้นก่อน

“คุณต้องการอะไร”

เขาไม่สามารถต่อรองอะไรได้เพราะลู่โจวมีผลประโยชน์กับเขา

ถ้าหากว่าลู่โจวจะต้องการหุ้นของหัวเหว่ย อย่างไรเสียเขาก็ต้องพิจารณาข้อเสนอนี้ให้ละเอียดถี่ถ้วนอยู่ดี

ตราบใดที่เขายังได้คะแนนเสียงจากบรรดาคณะกรรมการอยู่…

โชคยังดีที่ลู่โจวไม่ได้ดูจะสนใจในหุ้นของหัวเหว่ยเลย

แต่สิ่งที่นักวิชาการคนนี้ต้องการกลับทำให้การตัดสินใจนั้นยากขึ้นกว่าเดิม

“ผมต้องการไฮซิลิคอน”

………………………………..