ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 961 คาร์บอนทั้งหมด!

วิทยาศาสตร์วัสดุเชิงคำนวณไม่ได้เกิดขึ้นจากอากาศที่บางเบา

เพราะแม้แต่ลู่โจวก็ยังคำนวณไม่ได้ว่าควรใช้วัสดุใด สำหรับเมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลของแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ด้วยแค่เพียงปากกาและกระดาษ

ขั้นตอนที่ถูกต้องในการแก้ปัญหาในวารสารวัสดุศาสตร์ทางคำนวณคือการค้นหาเส้นทางที่เป็นไปได้ผ่านการทดลอง จากนั้นจึงสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ต่อไป จากนั้นเขาจะสามารถใช้คอมพิวเตอร์อันทรงพลังในการคำนวณปฏิสัมพันธ์ระดับนาโนของโมเลกุลได้

โชคดีที่ยางสวี่ได้รวบรวมข้อมูลมากมายไว้ให้

การมีข้อมูลการทดลองและเศษซากหมายเลขหนึ่ง หมายความว่าลู่โจวมีคำตอบแล้วกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์

ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างได้เปรียบเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ

ลู่โจวให้ความสนใจกับปัญหาทั้งหมด เขาตรวจสอบข้อมูลการทดลองอย่างพิถีพิถันและแปลงข้อมูลทั้งหมดเป็นภาษาคณิตศาสตร์โดยใช้ความรู้ด้านวัสดุศาสตร์การคำนวณ จากนั้นเขาค่อยๆ วางชิ้นส่วนปริศนาเข้าด้วยกัน

ทุกอย่างเป็นไปได้อย่างราบรื่น

มันง่ายจนเหมือนแค่การหายใจสำหรับเขา

แม้ว่าเขาจะไม่เคยทำการวิจัยใดๆ ในด้านวัสดุศาสตร์เลยตั้งแต่โครงการวิศวกรรมฟิวชั่นที่ควบคุมได้ แต่ความรู้ที่มีก็ไม่ได้ขึ้นสนิม

เพราะยังไงเขาก็เป็นคนที่สร้างแบบจำลองทางทฤษฎีของทฤษฎีพื้นผิวสัมผัสไฟฟ้าเคมีซึ่งกวาดล้างสาขาวิชาเคมีเชิงทฤษฎีและวัสดุศาสตร์มาแล้ว

และแน่นอนว่าทฤษฎีนี้ทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีอีกด้วย

ดังนั้นถ้าเขาไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ก็ไม่มีใครสามารถทำได้

ปลายปากกาของเขากำลังกระโดดโลดเต้นอยู่บนกระดาษร่าง ทำให้เกิดแถวของสมการที่เขียนอย่างประณีตเรื่อยๆ

[โดยใช้สมการฮาร์ทรี…]

[…]

ลู่โจวกำลังอยู่ในโลกส่วนตัว เขาอยู่ในสถานะการทำงานอย่างต่อเนื่องซึ่งเขาได้รับการกันจากโลกภายนอกแล้ว

ปากกาของเขาดูเหมือนใบมีดตัดหญ้าแห่งวิทยาศาสตร์…

“ไม่จำเป็นต้องอธิบายฟังก์ชันคลื่นสำหรับการเคลื่อนที่ของอนุภาคแต่ละตัว

“เราแค่ต้องหาฟังก์ชันคลื่นอวกาศสำหรับความหนาแน่นของอนุภาคตัวแปรสามตัว…

“ถ้าเราสามารถคำนวณระบบอนุภาคทั้งหมดได้ เราก็จะทำนายคุณสมบัติทางกายภาพของวัสดุได้!

“ฉันไม่ได้รู้สึกมีความสุขแบบนี้มาสักพักแล้ว!”

ลู่โจวรู้สึกโล่งอกในใจขณะที่เขาเขียนอักขระตัวสุดท้ายและวางปากกาลง

ในที่สุดฉันก็ทำมันเสร็จ

พระอาทิตย์กำลังขึ้นไปบนท้องฟ้าด้านนอกหน้าต่างของเขา

ลู่โจวมองดูพระอาทิตย์ขึ้นและสูดอากาศบริสุทธิ์

เมื่อลมเช้าสดชื่นพัดผ่านหน้าต่างของเขา ทุกรูขุมขนในร่างกายของเขาเปียกโชกด้วยความปีติยินดี

เขาเหยียดหลังและรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าในสมอง เขาขมวดคิ้วก่อนจะหยิบขวดยาพลังงานจากพื้นที่ระบบและดื่มมันเข้าไป

ของเหลวเย็นๆ ไหลลงคอของเขา และรู้สึกได้ว่าสมองของเขาได้รับการฟื้นฟูแล้ว

ถุงใต้ตาสีเข้มและหนักที่สะสมจากการนอนทั้งคืนค่อยๆ จางหายไป

“นี่มันน่าทึ่งจริงๆ”

ลู่โจวมองขวดเล็กๆ ในมือแล้วพูด

“ถ้าฉันสามารถผลิตได้มากกว่านี้…”

ฉันสงสัยว่าฉันจะมีชีวิตอยู่นานพอที่จะเห็นสิ่งนั้นเกิดขึ้นหรือไม่

ลู่โจวมองดูกองกระดาษซึ่งเต็มไปด้วยการคำนวณจนแน่นทุกอณู เขาอ่านทุกอย่างอย่างรอบคอบให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาตามมา

แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว

และมันถูกสร้างโดยใช้ปากกาและกระดาษ

และสำหรับการคำนวณ ไม่มีอะไรที่คอมพิวเตอร์ควอนตัมไม่สามารถแก้ไขได้!

“เสี่ยวไอ”

กล่องข้อความปรากฏขึ้นที่มุมล่างขวา

[เสี่ยวไออยู่นี่ เจ้านาย]

“ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ”

ลู่โจวจัดกองเอกสารร่างและดูเส้นสมการ รอยยิ้มค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ฉันมีข้อมูลและแบบจำลองอยู่ที่นี่

“วิเคราะห์ให้ฉันด้วย”

…

ณ สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง

สถาบันวัสดุเชิงคำนวณ

ผู้คนกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันรอบๆ อุปกรณ์ทดลองด้วยสีหน้าจริงจัง

เมื่อครู่พวกเขากำลังปรับขนาดรูพรุนของเมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลที่มีรูพรุนเป็นซิลิคอนอยู่ อย่างไรก็ตามการจำลองด้วยคอมพิวเตอร์หรือผลการทดสอบการทดลองไม่เป็นไปตามความคาดหวังเอาไว้

ดูเหมือนว่าการวิจัยเกี่ยวกับแบตเตอรี่ลิเธียมแอร์จะจบสิ้นแล้ว

ไม่ว่าพวกเขาจะใกล้ที่จะไขปัญหาไปแค่ไหน ถ้าพวกเขาไม่สามารถกำจัดปัญหาการซึมผ่านของไนโตรเจนได้ งานวิจัยของพวกเขาก็ไร้ค่า…

เฉียนจงหมิงซึ่งยืนอยู่ข้างๆ กับยางสวี่ได้ทำลายความเงียบและกล่าวว่า “บางทีความคิดของเราอาจจะผิดก็ได้”

ขณะที่ยางสวี่จ้องมาที่เฉียนจงหมิง และเขากล่าวต่อว่า “การปรับขนาดรูพรุนอาจเพิ่มการซึมผ่านของโมเลกุลออกซิเจน แต่มันไม่ได้ช่วยให้โมเลกุลไนโตรเจนที่เจาะเมมเบรนอาจจะ…”

เขาหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “บางทีแนวคิดในการใช้เมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุลที่มีรูพรุนเป็นซิลิคอนอาจไม่ถูกต้อง มันเป็นไปไม่ได้ในเชิงปฏิบัติ”

ห้องปฏิบัติการเงียบสนิท

นี่หมายความว่างานที่พวกเขาทำในช่วงสองปีที่ผ่านมานั้นเปล่าประโยชน์ไปแล้ว…

ยางสวี่กำหมัดของเขาไว้

เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูด

“ผมจะลองอีกครั้ง ถ้าไม่ได้ผล…”

แม้ว่าทุกเซลล์ในร่างกายของเขาต้องการจะดำเนินต่อไป แต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถอยู่บนเส้นทางการวิจัยนี้ได้ตลอดไปแน่นอน เขาเป็นผู้อำนวยการสถาบัน และเขาไม่ยอมให้คนของเขาตายบนเส้นทางนี้อย่างสุ่มสี่สุ่มห้าแน่

บางทีทีมควรได้ไปพักร้อน หรือพักผ่อนสักหน่อย และค่อยมาคิดว่าจะเขียนรายงานตอนจบนี้อย่างไรดี

ถ้าโปรเจ็กต์นี้ยังมีชีวิตอยู่เราควรคิดถึงเส้นทางอื่นที่เราสามารถทำได้แทน…

ทันใดนั้นก็มีเสียงมาจากทางเข้าห้องปฏิบัติการ

“ไม่จำเป็น นายเฉียนพูดถูก”

ทุกคนมองดูลู่โจวเดินเข้าไปในห้องทดลอง เขาวาง USB ไว้บนโต๊ะและพูดด้วยน้ำเสียงที่สบายๆ

“อย่างน้อยเขาก็พูดถูกครึ่งหนึ่ง”

ยางสวี่มองไปที่ USB และถามว่า “นี่คืออะไร?”

“มันเป็นแบบจำลองเมมเบรนแลกเปลี่ยนโมเลกุล โดยใช้วัสดุใหม่…”

ลู่โจวไอเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ “จริงแล้วๆ คุณต้องเปลี่ยนซิลิคอนทั้งหมดในเมมเบรนเป็นคาร์บอน!”

………………