ระบบปั้นอัจฉริยะ : Scholar's Advanced Technological System - ตอนที่ 981 ดูเหมือนบริษัทกำลังจะมีปัญหา

ตึกระฟ้าสูงตั้งตระหง่านกลาง CBD ของเซี่ยงไฮ้ นี่คือสำนักงานใหญ่ของเทสล่าในประเทศจีน มันเป็นการลงทุนสร้างเป็นครั้งที่สองของเทสล่า ซึ่งเป็นรองรองจากซูเปอร์แฟคทอรี อาคารนี้อยู่เหนือมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ราวกับเป็นประภาคารที่นำทางนักธุรกิจไปสู่ตลาดต่างประเทศ…

แน่นอนว่าก็ยังมีประภาคารอื่นๆ อีกมากมาย

นับตั้งแต่พลังงานสะอาดปรากฏขึ้นในเอเชีย เงินทุนระหว่างประเทศก็เริ่มไหลมาที่นี่มากขึ้นเรื่อยๆ จากการพยายามใช้ประโยชน์จากการปฏิวัติด้านพลังงาน

ณ ชั้นบนสุดของอาคาร ภายในห้องประชุมคณะกรรมการ

บ็อบบีผู้จัดการทั่วไปประจำประเทศจีนของเทสล่ากำลังพบกับลูกค้าคนสำคัญจากบอสตัน เดวิด ลอว์เรนซ์

ในสหรัฐอเมริกา ลอว์เรนซ์คือนามสกุลธรรมดาๆ แต่ในบอสตันมันมีความหมายที่ไม่ธรรมดา

เพราะครอบครัวลอว์เรนซ์มีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมการเงิน และบ่อยครั้งมีการกล่าวถึงชื่อนี้ร่วมกับเพื่อนของพวกเขา เช่นโลเวลล์และอดัมส์

คนเหล่านี้เป็นกลุ่มแรกๆ ที่ร่ำรวยสมัยที่อเมริกาเหนือยังเป็นอาณานิคมเล็กๆ พวกเขาลงทุนในอุตสาหกรรมการธนาคารและพึ่งพาสถาบันการเงินเหล่านี้เพื่อให้พวกเขาได้ควบคุมห่วงโซ่อุตสาหกรรมหนักโดยอ้อม

หลังจากการปฏิวัติอุตสาหกรรมสองครั้ง พวกเขาไม่พอใจและเข้าร่วมเป็นพันธมิตรทางการเมืองกับครอบครัวเคนเนดี

และสิ่งนี้ทำให้เกิดกลุ่มการเงินบอสตันขึ้นมา

หลังจากอาศัยคำสั่งอาวุธของทหารในช่วงสงครามเวียดนาม พันธมิตรก็ค่อยๆ ล่มสลาย

หลังจากนั้นกลุ่มการเงินบอสตันก็หายไปจากผู้คน

อย่างไรก็ตามมรดกและความมั่งคั่งทั้งสองศตวรรษนั้นไม่ได้หายไปจากอากาศ

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยปรากฏในสายตาของสาธารณชน แต่พวกเขาก็มีอิทธิพลต่อโลกอย่างเงียบๆ…

บ็อบบียืนอยู่ข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานในห้องประชุม มองดูไฟถนนนีออนที่กำลังส่องแสง เขายิ้มและพูดกับชายที่ยืนอยู่ข้างเขา

“อย่างที่คุณเห็น เรากำลังเผชิญกับดินแดนที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในแปซิฟิกตะวันตก คุณเห็นแม่น้ำนั่นไหม? ความมั่งคั่งของจีนมากกว่าครึ่งหนึ่งได้ไหลผ่านแม่น้ำสายนั้น”

เขาพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อทำให้แขกคนสำคัญคนนี้พอใจ

การขยายตัวของเทสล่าในเซี่ยงไฮ้และกลุ่มเมืองสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีจำเป็นต้องมีเงินทุน แม้ว่าธนาคารจีนจะยินดีให้ยืมเงินแต่ดอกเบี้ยไม่ได้ถูกเลยสักนิด

ดังนั้นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเทสล่าคือการได้รับเงินทุนจากต่างประเทศ

หากกลุ่มการเงินบอสตันสนใจและลงทุนในอีวีโกแล้วล่ะก็ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการขยายตัวของพวกเขาในประเทศจีนจะเป็นไปอย่างราบรื่นขนาดไหน

แม้ว่ายักษ์ใหญ่ทางการเงินเหล่านี้มักจะโหดเหี้ยม แต่พวกเขาก็ไม่เคยปฏิเสธโอกาสในการทำเงินเช่นกัน…

“ที่นี่เป็นเมืองที่สวยงาม ดีกว่าบอสตันมากๆ”

ลอว์เรนซ์ยิ้มบางๆ เขาไม่ได้พูดเหมือนนักท่องเที่ยวที่ไม่รู้ แต่เขาพูดเหมือนนักธุรกิจที่ฉลาดซึ่งตระหนักถึงคุณค่าของสินค้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

บ็อบบีเหลือบมองใบหน้าของลอว์เรนซ์และพูด

“พลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุด เราเคยคิดว่ามันเป็นแค่จินตนาการ แต่ตอนนี้กลับมีคนทำมันได้จริงๆ

“ผมทำงานที่นี่มาสี่ปีแล้ว และได้เห็นสถานที่นี้ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวๆ แม้แต่คนอเมริกันก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าชาวจีนกำลังปลูกผักในตึกสูงระฟ้า สร้างรถไฟแม็กเลฟ และยังทำกำไรได้ดี”

“ปลูกผักในตึกระฟ้า?” ลอว์เรนซ์ถามด้วยความอยากรู้

“มีคนทำอย่างนั้นจริงๆ มันถูกเรียกว่าการเกษตรสามมิติ… คุณรู้ไหมว่าเอเชียคลั่งไคล้อาหารสดจากธรรมชาติมากขนาดไหน พวกเขาแทบไม่สนใจว่าราคาแพงหรือเปล่า” บ็อบบีกระแอมในลำคอและพูดว่า “ที่จะพูดก็คือคุณไม่คิดหรือว่าพวกเขากำลังใช้ทรัพยากรในทางที่เสียเปล่า!”

“ใช่…” ลอว์เรนซ์พยักหน้า เขามองดูฉากกลางคืนในขณะที่พูดว่า “คุยเรื่องโปรเจกต์เถอะ บางทีผมอาจสนใจ”

บ็อบบียิ้มและพูด

“ครับ”

บ็อบบีกำลังจะพูดเกี่ยวกับแผนการนี้กับลอว์เรนซ์ แต่ก็มีชายวัยกลางคนในชุดสูทเคาะประตูห้องประชุมและเดินเข้ามาก่อน

ลอว์เรนซ์มองไปที่ผู้ช่วยและขมวดคิ้ว

“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า คุณโจนาร์ด”

“ผมขอโทษที่ขัดจังหวะการประชุมของคุณนะ แต่ผมมีเรื่องสำคัญ”

ลอว์เรนซ์เหลือบมองบ็อบบี และยิ้มให้

“ใช่สุภาพบุรุษข้างๆ ผมหรือเปล่า?”

โจนาร์ดพยักหน้าอย่างจริงจังและยื่นเอกสารกองหนึ่งให้ลอว์เรนซ์

ลอว์เรนซ์กล่าวว่า “โอ้ ใช่แล้วครับ?”

ลอว์เรนซ์รับเอกสารจากผู้ช่วยของเขาและมองบ็อบบีเสียใจ

ความคิดนับล้านเริ่มวิ่งวนอยู่ในจิตใจของบ็อบบี

แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยยินดีแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะรบกวนลอว์เรนซ์ ดังนั้นเขาทำได้แค่ยืนดูลอว์เรนซ์อ่านเอกสารเท่านั้น

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ลอว์เรนซ์อ่านเกือบเอกสารเสร็จแล้ว

บ็อบบีเริ่มหมดความอดทนเมื่อลอว์เรนซ์ขมวดคิ้ว เขาเริ่มรู้สึกประหม่าทันที

“ดูเหมือนว่าบริษัทของคุณจะมีปัญหานิดหน่อยนะ”

บ็อบบีมองไปที่ลอว์เรนซ์และพูด

“ว่าไงนะ?”

“บริษัทจีนดูเหมือนจะเป็นภัยคุกคามต่อรูปแบบธุรกิจหลัก” เขายิ้มและพูดต่อว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะเสียเปรียบนะ”

เสียเปรียบ?!

“คุณกำลังพูดถึงบี๊บบี๊บชาร์จจิงเหรอครับ?” บ็อบบียิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก นั่นไม่ใช่ปัญหา เราได้เซ็นสัญญากับบริษัทรถยนต์รายใหญ่ห้าแห่งแล้ว พวกเขา—”

“ผมรู้เกี่ยวกับข้อตกลงความร่วมมือกับบริษัทรถยนต์ แล้วก็ไม่ต้องสงสัยความสามารถคนของผมด้วย” ลอว์เรนซ์ฉีกเอกสารสองหน้าจากเอกสารฉบับหนึ่งและส่งให้บ็อบบี เขากล่าวว่า “เนื่องจากคุณซื่อสัตย์กับฉันมาก ผมจะแสดงบางอย่างให้คุณเห็น… ปกติแล้วเราจะเรียกเก็บเงินครึ่งล้านเหรียญต่อหนึ่งหน้า”

หลังจากที่บ็อบบีหยิบเอาหน้าของลอว์เรนซ์มา เขาก็เริ่มอ่านเนื้อหาอย่างใจจดใจจ่อ เขาต้องการทราบว่าเหตุใดลอว์เรนซ์จึงเปลี่ยนใจเรื่องการจัดหาเงินทุนของอีวีโก

เมื่อเขาได้มองไปที่เอกสารนั้น หัวใจของเขาก็ตกไปที่ตาตุ่มทันที!

“บ้าเอ๊ย!” บ็อบบีกำหมัดแน่นและพูดว่า “พวกเขากำลังละเมิดกฎหมายการค้าเสรีอยู่! นี่มันผิดกฎหมายแล้ว!”

บ็อบบีสังเกตว่าลอว์เรนซ์กำลังมองมาที่เขาอยู่ เขาจึงพยายามสงบสติอารมณ์และฝืนยิ้ม

“ลอว์เรนซ์ ผมหวังว่าสิ่งนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อความร่วมมือของเรา ถ้าเราฟ้องพวกเขา ผู้พิพากษาจะต้องเข้าข้างเราแน่นอน…”

“จริงเหรอ? ผู้พิพากษาจะอยู่ข้างคุณจริงๆ เหรอ?” ลอว์เรนซ์ยักไหล่แล้วพูดว่า “แน่นอนว่าผมไม่อยากให้เรื่องนี้กระทบกับการร่วมมือของเรา…”

บ็อบบียิ้มและยื่นมือขวาของเขา “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอให้พวกเราร่วมมือกันได้ด้วยดี ผมรู้จักร้านอาหารดีๆ แถวนี้ ผมว่าเราควร—”

“แต่ผมก็ต้องคิดและชั่งน้ำหนักความเสี่ยงของผลประโยชน์ก่อน…” ลอว์เรนซ์มองดูนาฬิกาของเขาแล้วพูดว่า “สำหรับอาหารค่ำ ขอบายนะ ผมมีการประชุมที่สำคัญรออยู่…”

หลังจากนั้นเขาก็คืนเอกสารให้โจนาร์ดและพยักหน้า

โจนาร์ดไปข้างหน้าและเปิดประตู

“ผมหวังว่าจะได้รับข่าวดีจากคุณในครั้งต่อไปที่เราพบกันนะครับ” ลอว์เรนซ์พูดขณะที่เขาเดินออกจากประตู “แล้วเจอกันครับ”

ประตูห้องประชุมปิดลง

บ็อบบีมองไปที่ประตูที่ปิดไป

จากนั้นเขาก็หันหลังกลับไปกระแทกกำปั้นลงบนโต๊ะประชุม

“นี่มันบ้าอะไรเนี่ย!”

ความดันโลหิตได้เพิ่มสูงขึ้นจนแทบจะแตกออก

ก็เป็นอย่างที่ลอว์เรนซ์บอกไว้ พวกเขากำลังมีปัญหา…

……………………