ระบบร้านค้าออนไลน์ - ตอนที่ 262

TB:บทที่ 262 มังกรของผู้คน

“น้องฮู ชื่อนี่ช่างเยี่ยมจริง ตอนนี้นายมีนิวเวิร์ลแล้ว บางทีนายคงเป็นเซียนที่ยิ่งใหญ่ก็ได้นะ” เฉินหลงมองฮูอี้เต๋าด้วยความนึกขำ

“เซียนที่ยิ่งใหญ่หรือ ผมอยากเป็นจัง แต่ผมรู้ตัวดี นี่ก็นานมาแล้ว ผมยังเป็นแค่ระดับสอง คงยากหากจะทำเกินตัว จริงๆนะผมละอิจฉาพวกชาวต่างชาติที่มีอุปกรณ์ให้ซื้อ” ในที่สุดฮูอี้เต๋าก็ลดเสียงเขาให้เบา

ช่วยไม่ได้ หากประเทศที่เก่าแก่รู้ว่าจีนที่ยิ่งใหญ่อิจฉาพวกตน พวกเขาคงขำจนฟันหัก

““นิวเวิร์ล” ของเราไม่ได้ขายอุปกรณ์ เกมนี้ต้องการให้เราพัฒนาพละกำลังด้วยความพยายามของพวกเราเอง ด้วยวิธีการนี้ พวกเราจะพัฒนาสุขภาพของเรา นายไม่รู้ถึงผลดีนี้หรือไง” เมื่อมองจากความคิดของเฉินหลง คงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหากับพวกชาวต่างชาติพวกนั้น

“พี่ชาย ผมรู้ว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเรา ตอนนี้ผมอยู่ในระดับสองกำลังกายก็เทียบได้กับพวกนักกีฬามืออาชีพ แต่อย่างไรแล้วผมรู้สึกยากลำบากที่ต้องขึ้นไปฆ่าพวกสัตว์กลายพันธุ์และลูกของพวกมันในนิวเวิร์ลอยู่นะ ผลที่เกิดคือพวกมันทำร้ายผมจนผมร้องไห้ ผมเลยต้องการจะพัฒนาพละกำลังของผมเพื่อจะจัดการมันกลับ” ฮูอี้เต๋ามีสายตาที่อับอาย

“เช่นนั้น “นิวเวิร์ล” จึงสร้างมาเพื่อยกระดับพละกำลังของพวกเราเอง สิ่งที่มีค่าของเกมนี้ทั้งหมดเป็นสิ่งจริงแท้ ฉะนั้นไม่ต้องไปคิดเรื่องนี้ให้มากมาย จงจำไว้ว่า “กำลังกาย” เป็นสิ่งที่ต้องฝึกให้มากกว่าเดิม เพื่อว่าพละกำลังจะเพิ่มขึ้นไปได้เรื่อยๆ ในทันทีที่พลังเพิ่มมากขึ้น นายจะอัดพวกสัตว์กลายพันธุ์ด้วยกำลังของนายเอง อีกอย่างนะ ฉันเชื่อว่านักกีฬาที่นายว่ามาก็ใช้ “นิวเวิร์ล” ด้วย ฉันคิดว่าโอลิมปิกในอีกสองปีนี้ จีนจะจ้องครองเหรียญทั้งหมดและทำให้พวกชาวต่างชาติที่มาแข่งได้ที่สี่ไป” เฉินหลงเต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ

เฉินหลงพูดถูกแล้ว ในเวลาเพียงปีเดียว “นิวเวิร์ล” สามารถจะยกให้คนธรรมดาสามัญอย่างฮูอี้เต๋ามีพลังระดับสองได้ สำหรับพวกนักกีฬาอาชีพแล้ว เขากลัวความอุตสาหะของพวกนั้นจะมีการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ ในตอนนั้น เมื่อสองปีผ่านไป ไม่มีประเทศใดจะชนะเหรียญในการแข่งขันโอลิมปิกได้

“พี่ชาย พี่พูดถูกจริงๆว่าประเทศอื่นคงทำได้แค่มาเรียนรู้เป็นเพื่อนเจ้าชายน่ะ” หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเฉินหลงแล้ว สมองของฮูอี้เต๋าปะติดปะต่อภาพ แล้วเขารู้สึกตื่นเต้นในทันที

ในขณะนั้นเอง เสียงประกาศบนเครื่องก็ดังขึ้น เครื่องบินกำลังจะบินขึ้นจากพื้น โปรดคาดเข็มขัด

เฉินหลงยิ้มให้ฮูอี้เต๋าและนั่งในที่ของเขา

ฮูอี้เต๋าสามารถจะนั่งในที่นั่งของเขาได้และรอให้เครื่องบินบินออกไป แต่ก่อนจะเป็นเช่นนั้นเขาคุยกันเฉินหลง

อย่างไรก็ตาม ด้วยความผิดหวังของฮูอี้เต๋า ที่เมื่อเครื่องบินออกไปแล้ว เฉินหลงหยิบอุปกรณ์สวมหัวของ “นิวเวิร์ล” ออกมาและเข้านิวเวิร์ลไป

ไม่มีทางเลย  สำหรับความผิดหวังของเขา ฮูอี้เต๋าสวมอุปกรณ์สวมหัวและเข้า “นิวเวิร์ล” ไป

หลังจากที่เฉินหลงเข้า “นิวเวิร์ล” แล้ว เขาพบว่า “นิวเวิร์ล”ที่เขาไม่ได้เห็นมาสองปีกลับเปลี่ยนแปลงไปหมด แม้เฉินหลงจะเข้า “นิวเวิร์ล” ได้ ตอนที่เขาอยู่ใน “อาณาจักรคุนหลุน” แต่ก็เป็นเพียงระบบเครื่องมือชิ้นเดียว เฉินหลงเล่นคนเดียว เขาไม่รู้ว่า “นิวเวิร์ล” บนโลกเป็นอย่างไร

การเข้า “นิวเวิร์ล” ไปในครั้งนี้ เฉินหลงพบว่าสถานที่ต่างๆเริ่มจะสร้างฐานทัพในนิวเวิร์ล นี่ทำให้คนจำนวนมากรอดชีวิตใน “นิวเวิร์ล” ได้

ขณะนี้ “นิวเวิร์ล” ได้ออกขายมาสองปีแล้ว แม้หากจะเริ่มเป็นที่นิยมและมีการอัพเกรดไปเมื่อปีก่อน แต่พลังของผู้เล่นในจีนโดยทั่วไปแล้วมีระดับสอง ส่วนผู้เล่นที่แข็งแกร่งคนอื่นมีพลังระดับสาม อย่างไรเสีย ผู้เล่นที่แข็งแกร่งเรียบร้อยแล้วต่างแข็งแกร่งขึ้นเพราะนิวเวิร์ล

แล้วฐานทัพเหล่านี้ก็สร้างขึ้นโดยพวกผู้แข็งแกร่ง

เมื่อได้ดูผู้เล่นต่างๆในนิวเวิร์ลเป็นเวลามากกว่าสามชั่วโมงแล้ว เฉินหลงจึงออกจากนิวเวิร์ลไป

สิ่งที่เฉินหลงมองดูภายในเวลาสามชั่วโมงนั้น คือพวกผู้เล่นที่ต้องการเอาชนะเสียมากๆ พวกเขาจัดการฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ร่วมกันไปเรื่อยๆ เมื่อไม่มีสิ่งใดให้ทำแล้วพวกเขาจะพยายามพัฒนาพลังของตน

นี่เป็นเพียงผู้เล่นธรรมดา ทหารที่รัฐควบคุมนั้นเชื่อว่าพลังในการรบจะยิ่งแข็งแกร่งกว่านี้ แม้ว่า “นิวเวิร์ล” จะใหญ่โตมาก แต่เฉินหลงคิดว่าในอีกสองปีข้างหน้า พวกเขาจะมาร่วมกันได้แน่ๆ

หลังจากที่เฉินหลงออกจาก “นิวเวิร์ล” ไป เขาพบว่า ฮูอี้เต๋าได้เข้าไปในนิวเวิร์ล

ถึงกระนั้น หลังจากที่ออกจาก “นิวเวิร์ล” มาแล้ว เฉินหลงไม่ได้ต้องการจะเข้าไปใหม่อีกครั้ง จะว่าไปแล้ว “นิวเวิร์ล” มีผลกับพลังเขาเพียงเล็กน้อย

เฉินหลงมองออกไปสู่ท้องฟ้าพร่างดาวนอกหน้าต่าง เขามองเห็นจักรวาลอันไร้ขีดจำกัด ทว่าในห้วงความคิดเขาที่ขับห่างไปสู่โลกของเซียงอวี่ โลกของเหล่าผู้แข็งแกร่ง โลกที่งดงามไร้ที่เทียบเคียง โลกที่ห่างไกลไปจากตัวเขา

แต่ ก่อนที่เฉินหลงจะมีเวลาทำอะไร เขาก็ตื่นขึ้นเพราะเสียงของฮูอี้เต๋า

“พี่ชาย พี่ชาย พี่รีบออกเกินไป พี่คิดว่าจะลงจากเครื่องแล้วหรือ” ฮูอี้เต๋ามองเฉินหลงอย่างตื่นเต้นและกล่าวไป

สำหรับเฉินหลงแล้ว ฮูอี้เต๋ามักจะให้ความรู้สึกอันลึกลับ ยิ่งเขาคิดเรื่องเข้า “นิวเวิร์ล” ไป เขาก็ยิ่งคิดผิด และยิ่งไม่เข้าใจเฉินหลงเข้าไปอีก แม้ว่าเขาจะกล่าวไปว่าเขามีพลังเพียงระดับสาม แต่เรื่องนั่นคงไม่อาจจะเชื่อได้ ดังนั้นแล้ว ฮูอี้เต๋าจึงออกจากเกมมาเรื่อยๆเพื่อดูว่าเฉินหลงออกจากเกมมาแล้ว เขาจับผิดเฉินหลงได้

“ก็ ทำงานไปพักผ่อนไปรวมๆกันได้” เฉินหลงยิ้ม

“พี่ชาย ฉันยังไม่รู้ชื่อพี่เลย” ฮูอี้เต๋าถาม

ตอนนั้นเองที่ ฮูอี้เต๋ารู้ว่าเขาไม่รู้ชื่อของเฉินหลง

“ชื่อของฉันนั่นสามัญมากๆ ชื่อของฉันคือเฉินหลง ไม่ใช่พี่หลงที่เป็นดารานะ ” เฉินหลงไม่ปิดบังชื่อของเขา จะว่าไปแล้ว ในจีนไม่มีใครที่รู้จักชื่อเขา

“ชื่อดีนี่ครับ เหมือนพี่เฉินเลย ชื่อของพี่คือมังกรของผู้คนนะ” ฮูอี้เต๋าไม่ได้ตั้งใจจะชมเฉินหลงตอนที่เขาพูดออกไป ในความคิดของเขา เขารู้สึกได้ว่าเฉินหลงนั้นแข็งแกร่งจริงๆ

“เอ่อ น้องฮู นายพูดจริงหรือ” เฉินหลงมองฮูอี้เต๋าด้วยรอยยิ้ม ชายคนนี้ช่างพูดเก่งเสียจริง นั่นทำให้เฉินหลงรู้สึกมีความสุขมากๆ

“พี่เฉิน ผมไม่ได้ชมพี่นะ ผมคิดว่าพี่เป็นมังกรในหมู่คนจริงๆ” ฮูเต๋าอี้มองเฉินหลงอย่างจริงจัง

เมื่อเขามองสีหน้าจริงจังของฮูอี้เต๋า เฉินหลงมองฮูอี้เต๋าด้วยความแปลกประหลาด

“พี่เฉิน พี่คิดว่าผมเหมือนใคร” ฮูอี้เต๋าไม่ได้อธิบายอะไรให้เฉินหลงฟัง เขาเพียงถามเฉินหลงว่าเขาหน้าเหมือนใคร

“ใครหรือ น่าจะรวยอยู่นะ” เฉินหลงมองฮูอี้เต๋าและกล่าวไป

คนที่เป็นเจ้าของที่นั่งชั่นเฟิร์สคลาสได้และยังใช้เงินซื้ออุปกรณ์นี่ เขาจะเป็นคนขาดเงินได้จริงหรือ

“เป็นปกติที่ผมจะรวย แต่เงินของผมไม่ได้มาจากครอบครัวผมนะ เงินทั้งหมดของผมผมได้มาเองจากตลาดหุ้น และคือสายตาผมที่ทำเงินทั้งหมดเหล่านี้ ดังนั้นแล้ว ผมจึงเชื่อว่าสายตาผมจะไม่มีวันแย่” ฮูอี้เต๋ากล่าวอย่างจริงจัง แบบไม่เกินหน้าเกินตาเลย