ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา - บทที่ 258 สู้ร่างมายา
บทที่ 258 สู้ร่างมายา
บทที่ 258 สู้ร่างมายา
ร่างมายาผงะไปครู่หนึ่ง ก่อนมองไปยังลู่หยวนผู้ยืนอยู่ริมตำหนัก
เห็นเพียงคิ้วของอีกฝ่าย ดวงตาสีแดงก่ำ รูม่านตาสีเลือดเผยออกมาสัมผัสอากาศ
หอกในมือของลู่หยวนตกลง พลังของมังกรเจินหลงพลันปะทุขึ้น จนความว่างเปล่าโดยรอบถูกบดขยี้เป็นผุยผง
ดาบทองร้อยจั้งแทงทะลุฟ้า ลู่หยวนมิได้ถอยกลับแต่ก้าวไปข้างหน้า ปลายหอกพันมังกรเก้าสวรรค์ถูกแต่งแต้มด้วยแสงสีแดง พลังของมันเดือดพล่าน
ทันทีที่ลู่หยวนยกมือขึ้น มังกรก็กู่คำราม ปราณหอกนับพันพุ่งตรงมาดุจมังกรที่ยกศีรษะขึ้น เล็งตรงไปที่ดาบสีทอง
ตูม!
พลังทั้งสองที่แตกต่างกันปะทะกันจนระเบิดออกในทันที แรงกดดันแผ่ไปทั่วทุกทิศทาง
แสงสีขาววาบไหวปกคลุมตำหนักไปกว่าครึ่ง ฝุ่นผงลอยฟุ้งในอากาศ
ร่างมายายกดาบขึ้นทันที แรงกดดันพุ่งลงมาอย่างรุนแรง ฝุ่นผงและแสงสีขาวถูกกวาดราบหายไปในชั่วพริบตา
มันยกดาบขึ้นกำลังจะฟาดฟันอีกครั้ง แต่จุดที่ลู่หยวนเคยยืนอยู่กลับไร้เงาคน
ร่างมายากระชับดาบยาวในมือ มิได้ผ่อนคลายลงแม้แต่น้อย ปราณดาบก็กวาดไปโดยรอบอย่างรวดเร็ว พยายามหาร่างมายาของลู่หยวน
ทว่าแม้ปราณดาบวนเวียนทั่วทั้งตำหนัก ก็ไม่มีกลิ่นอายของบุตรศักดิ์สิทธิ์แม้เพียงนิด!
ตำหนักใหญ่ตกอยู่ในความเงียบสงัด…
ร่างมายานั้นยิ่งขมวดคิ้วแน่น ก่อนหน้านี้ชายที่ต้องการสืบทอดเจตจำนงแห่งดาบก็หายตัวไปเช่นนี้!
หรือว่าอุบายนั่นถูกนำมาใช้อีกครั้ง?
หลังจากเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งถ้วยชา ทั้งตำหนักยังคงเงียบสงัดราวกับว่าไม่มีสิ่งใดอยู่
ร่างมายากวาดปราณดาบไปรอบตำหนักอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบลู่หยวน หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อย เขากำลังจะวางดาบยาวในมือไว้ที่กลางตำหนักเพื่อแขวนไว้กลางอากาศ
ในตอนนี้เอง!
ความว่างเปล่าด้านหลังภาพลวงตาเกิดความผันผวนเล็กน้อย จากนั้นช่องมิติขนาดใหญ่ก็ถูกเปิดออก
ร่างมายาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติอยู่ข้างหลังจึงหันกลับมา พร้อมฟันดาบสีทองในมือ
ตูม!
ปราณดาบสีทองกวาดออกไปด้วยพลังวิถีดาบ ฟันช่องมิติที่ฉีกออกจนแตกเป็นผุยผง
ภาพลวงตาลอยอยู่กลางอากาศก่อนที่จะสงบลง ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง “บิดาเจ้าอยู่ทางนี้!”
ทันทีที่สิ้นเสียง กลิ่นอายหนึ่งก็กระจายมาจากข้างหลังของร่างมายา พลังวิถีกระบี่พุ่งสูงขึ้น โจมตีมาหามัน
ดาบสีทองในมือของร่างมายาสั่นสะท้าน และพลังวิถีดาบก็พุ่งขึ้น ปิดกั้นพลังวิถีกระบี่ที่พุ่งเข้ามาสังหาร
วิถีพลังทั้งสองฟาดฟันกันในคราวเดียว เกิดแสงสว่างไสว ในขณะที่แรงกดดันหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ
ตูม! ตูม! ตูม!
ทั้งตำหนักตกอยู่ในการแรงกดดันของพลังวิถี สิ่งก่อสร้างนับไม่ถ้วนถูกบดขยี้กลายเป็นฝุ่นผงทันที
ร่างมายาระดมพลัง เกล็ดบนหน้าอกเปล่งประกายแสงสีทอง แต่ขณะนั้นเองสายตาก็ปราดไปเห็นร่างของลู่หยวนกำลังใกล้เข้ามา
ดาบในมือของเขาระเบิดพลัง ทว่าพลังวิถีกระบี่ก็เพิ่มขึ้น กดดันพลังวิถีดาบอย่างต่อเนื่อง
ร่างมายาแทบไม่อยากเชื่อสายตา
เมื่อหลายพันปีก่อน เขาเป็นถึงหนึ่งในจักรพรรดิแห่งทวีปหยวนหง แม้ว่าตอนนี้จะมีเพียงวิญญาณที่เหลืออยู่ จนไม่สามารถใช้วิถีดาบที่เคยใช้ได้แม้หนึ่งในพัน
แต่ก็มากเกินพอจะจัดการกับเจ้าเด็กตรงหน้าที่ก้าวเข้าสู่ขั้นเทียมเทพได้เพียงครึ่งก้าว!
แต่ในเวลานี้มันกลับถูกกดดัน?!
ยิ่งไปกว่านั้น เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้เป็นผู้ใช้หอกยาว แต่กลับสามารถพัฒนาวิถีกระบี่ได้เต็มท้องฟ้า
คนเช่นนี้ ในอนาคตจะต้องสำเร็จการใหญ่บนเส้นทางแห่งกระบี่!
แสงบนหน้าอกของร่างมายานั้นกะพริบวูบ ดาบสีทองในมือถูกปกคลุมด้วยชั้นหมอกสีทอง ทั่วทั้งตำหนักแผ่พลังของวิถีดาบ ค่อย ๆ กดดันพลังของวิถีกระบี่
“เจ้าหนุ่ม น่าเสียดายที่เจ้าไม่มีชีพจรดาบ มิฉะนั้นวันนี้ข้าจะรับเจ้าเป็นศิษย์!”
ลู่หยวนเย้ยหยัน “เจ้าคู่ควรหรือ?”
ร่างมายาไม่ได้โกรธเกรี้ยวแต่ยกยิ้ม “ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ!”
ทันทีที่พูดจบ เกล็ดบนหน้าอกของร่างมายาก็ลุกเป็นไฟ และพลังดาบก็เปลี่ยนไปราวกับว่ามันทะลวงขั้น
ตำหนักใหญ่ในยามนี้ราวกับถูกเซียนสวรรค์ควบคุม ดาบสีทองก็เหมือนกับอาวุธเซียนที่น่าดึงดูด
วิถีแห่งดาบวูบไหว ชั่วพริบตาเดียว วิถีแห่งกระบี่ก็ถูกทำลาย!
วิถีแห่งดาบปกคลุมทั่วบริเวณตำหนัก
“เจ้าหนุ่ม ยอมรับเถอะ ด้วยพรสวรรค์และอุบายของเจ้า หากเจ้าเติบโตขึ้น จะต้องเป็นจักรพรรดิของสักดินแดน!”
“น่าเสียดายที่เจ้าทำให้ข้าโกรธ ต่อให้เจ้ามีเก้าชีวิตก็ต้องทิ้งไว้ที่นี่! แต่ว่าเจ้าได้สิ้นใจด้วยน้ำมือของข้าก็ถือเป็นเกียรติยศแล้ว!”
ด้วยพลังแห่งวิถี เจตจำนงดาบค่อย ๆ ลอยขึ้นเต็มท้องฟ้า พุ่งใส่ลู่หยวนอย่างแม่นยำ
ร่างมายาถือดาบสีทองไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง และบนคมดาบสีทอง ลวดลายสีแดงกระจายซ้อนทับกันไปมา
บนคมดาบมีแสงสีแดงกะพริบไหว
“ดาบทลายฟ้า! โจมตี”
เมื่อสิ้นเสียง ดาบก็ฟันลงมาอย่างบ้าคลั่ง สลายพลังวิถีกระบี่ ตรงไปที่ลู่หยวน
เปรี้ยง!
ดาบคลั่งโจมตีแหวกอากาศ ฟันเข้าที่ด้านหน้าของลู่หยวน
บุตรศักดิ์สิทธิ์ไม่มีท่าทีลนลานหรือตื่นตระหนก เขาตวัดหอกในมือ ระเบิดพลังมารออกมา
มันปกคลุมร่างของลู่หยวน รูม่านตาสองข้างและดวงตาทั้งสามของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดำ
กลิ่นอายน่าเกรงขามรอบตัวถูกข่มให้อ่อนกำลังลงทันที
“พลังมาร?!”
ร่างมายาชะงักไปครู่หนึ่ง ครั้นลองสัมผัสพลังนี้ เศษเล็กเศษน้อยของพลังมารพลันสะท้อนเข้าสู่ดวงตา ราวกับสิ่งที่สกปรกที่สุดในโลก
ความดูถูกดูแคลนปรากฏในดวงตา จิตสังหารในใจยิ่งเพิ่มพูนเท่าทวี “เจ้ามารร้าย! ตายซะเถอะ!”
ร่างมายากำลังจะฟันอีกครั้ง แต่ลู่หยวนที่อยู่ด้านล่างค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น
รูม่านของดวงตาทั้งสามเบิกขึ้น
“วันนี้เจ้าจะต้องตาย…”
น้ำเสียงของลู่หยวนราวกับกล่าวความจริงด้วยความสงบนิ่ง พลังมารนับพันปะทุออกมาจากร่างกาย และทันทีที่เขายกหอกในมือขึ้น มันก็พุ่งขึ้นไปมุ่งสังหาร
ดาบยาวฟันลงมาเช่นกัน และกำลังจะมาถึงเบื้องหน้าชายหนุ่มในทันที แต่เขากลับไม่หลบ อีกทั้งไม่คิดจะตั้งรับดาบนี้เลยแม้แต่น้อย
วิญญาณที่อยู่กลางอากาศตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เด็กคนนี้จะใช้ร่างกายรับการโจมตีหรือ?!
ฝันกลางวัน!
แม้แต่ปรมาจารย์ยุทธ์ก็ไม่อาจทนรับดาบนี้ได้
แม้จะไม่รู้ว่าลู่หยวนผู้นี้มีกลอุบายใดกันแน่ แต่ถ้าเขารับดาบด้วยกายเนื้อ ก็ต้องตายโดยไม่มีแม้หลุมฝังศพ!
ดาบฟาดฟันอย่างบ้าคลั่ง ความเร็วไม่ตกแม้แต่น้อย ทันใดนั้น ความว่างเปล่ารอบตัวลู่หยวนก็วูบไหว ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นพร้อมกับกลิ่นอายมาร
ร่างนั้นยกมือขึ้น รวบรวมพลังมารและสวนกลับด้วยกระบี่ยาวอย่างรุนแรง
ตูม!
เสียงระเบิดดังขึ้น พลังมารม้วนสะบัด ห่อหุ้มแรงระเบิดอันทรงพลังและบดขยี้ทำลายล้าง
ร่างมายาจ้องเขม็ง ร่างที่ปรากฏข้างกายลู่หยวนเป็นสตรีนางหนึ่ง และพลังมารในตัวนางก็กวาดไปทั่วตำหนักราวคลื่นโถมกระหน่ำ!
สตรีนางนี้คือสือจิ่ว!