ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา - บทที่ 386 เฉิงไท่ลงมือ
บทที่ 386 เฉิงไท่ลงมือ
บทที่ 386 เฉิงไท่ลงมือ
เฉิงไท่ผู้ยืนอยู่เบื้องหน้าทุกคนในยามนี้มีสีหน้าสงบและดูไม่มีความสุข “เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร?”
มีร่องรอยความหงุดหงิดเจือในน้ำเสียงของเขา
หลี่เจียงหนานไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเพียงยิ้มแล้วเอ่ยว่า “สังหารลู่หยวน”
ดวงตาของเฉิงไท่พลันหรี่ลงก่อนจะหันไปมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเกรี้ยวกราด
“สังหารลู่หยวนหรือ?!”
“หลี่เจียงหนาน ถึงข้าบอกว่าจะช่วยเจ้า แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องการให้สำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลายเสียหน่อย!”
“ทันทีที่ลู่หยวนตาย ตระกูลลู่จะต้องตอบโต้แน่นอน! ถึงตอนนั้น ด้วยนิสัยของลู่เทียนเหอกับอู่หมิงเสวี่ย เกรงว่าไม่เพียงแค่สำนักมายาศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น แต่ทั่วทั้งแดนมัชฌิมจะตกอยู่ในหายนะด้วย!”
หลี่เจียงหนานยิ้มแล้วส่ายหน้า “เฉิงไท่ เป็นเจ้าที่ฆ่าลู่หยวน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแดนมัชฌิมและสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์เล่า?”
เฉิงไท่ตกตะลึงก่อนจะเข้าใจความหมายของอีกฝ่ายทันที!
หลี่เจียงหนานอยากให้เขาถอนตัวจากตำแหน่งเจ้าสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ หากทำแบบนี้ การที่เขาเผชิญหน้ากับลู่หยวนก็จะไม่ข้องเกี่ยวกับสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป!
ดวงตาของเฉิงไท่สั่นไหวด้วยความลังเล
ผ่านไปพักใหญ่ เขาก็เอ่ยว่า “ถ้าข้ายอมทำตาม เจ้าจะปล่อยศิษย์เหล่านั้นไปใช่หรือไม่?”
หลี่เจียงหนานยื่นมือซ้ายออกไปเพื่อแสดงบางสิ่งที่เหมือนกับกล่อง
มีเพียงแผ่นเหล็กสองแผ่นอยู่ด้านบนและด้านล่างของกล่อง โดยมีลวดเหล็กจำนวนมากพันเอาไว้ตรงกลางอย่างแน่นหนา เมื่อมองผ่านเข้าไปก็คล้ายกับเห็นโลกอีกใบอยู่ข้างใน!
หากมองให้ละเอียดก็จะพบว่ามีโลกอยู่ภายในนั้นจริง!
หลี่เจียงหนานสะบัดมือ แล้วลวดเหล็กจำนวนมากก็คลายออกเล็กน้อย
เสียงจำนวนมากดังมาจากข้างใน
“เจ้าสำนัก! ช่วยพวกข้าด้วย!”
“อาจารย์สำนัก ช่วยศิษย์คนนี้ที!”
เสียงร้องขอความช่วยเหลือยังคงดังระงม
หลายคนได้ยินเสียงคุ้นเคยท่ามกลางเสียงอันปั่นป่วนเหล่านี้!
ทุกคนหันมามองเขา
“ข้าเพิ่งได้ยินเสียงร้องของบรรพชนกระบี่… เขาติดอันดับหกของการแข่งขันภายในที่จัดขึ้นที่สำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่หรือ?!”
“มีเสียงหยาบกระด้างอีกเสียง ดูเหมือนจะเป็นอู๋เหลียงจากสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์!”
“ฟังจากเสียงเหล่านี้ ดูเหมือนนอกจากหนุ่มสาวของตระกูลชั้นสูงที่ถูกเรียกกลับแดนมัชฌิมแล้ว ศิษย์ที่เหลือของสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ก็อยู่ภายในนั้น!”
“นี่มันอาวุธวิเศษอะไรกันถึงสามารถกักขังผู้คนเอาไว้ข้างในได้มากมายขนาดนี้?!”
“ศิษย์ผู้เข้าร่วมกับสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ได้ล้วนมีอนาคตสดใสทั้งนั้น ถึงกระนั้นกลับไม่สามารถขัดขืนได้ จุดกำเนิดของอาวุธวิเศษชิ้นนี้คืออะไร?!”
หลิงอวิ๋นผู้อยู่ไกลออกไปให้ความสนใจทางฝั่งนี้เช่นกัน สีหน้าของนางเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นมัน!
นางเคยเห็นอาวุธวิเศษชิ้นนี้มาก่อน!
มันคืออาวุธวิเศษของตระกูลหลิง… กระดานกลืนกินสวรรค์ลี้ลับ!
อาวุธวิเศษชิ้นนี้ถูกใช้เป็นภาชนะบรรจุโลกขนาดเล็ก สิ่งพิเศษที่สุดก็คือแม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตก็สามารถถูกกักขังเอาไว้ภายในได้!
ยิ่งกว่านั้น หากถูกกักขังเอาไว้ พละกำลังก็จะถูกพันธนาการ!
แม้กระทั่งคนที่อยู่ขั้นเซียนยุทธ์ยังยากที่จะทะลวงอาวุธวิเศษชิ้นนี้จากข้างในได้!
แต่สิ่งนี้ถูกเก็บไว้ที่ศาลาภายในของตระกูลไม่ใช่หรือ?!
แล้วมันมาปรากฏที่นี่ได้อย่างไร?!
สิ้นความคิดของหลี่เจียงหนาน ลวดเหล็กก็พันเข้าด้วยกันทันที ก่อนเสียงของคนเหล่านี้จะถูกตัดขาดในบัดดล
“เฉิงไท่ ไม่ต้องห่วง ขอเพียงเจ้าฆ่าลู่หยวนได้ พวกเขาจะได้รับความช่วยเหลือแน่นอน”
“ทำไมข้าต้องเชื่อเจ้าด้วย?”
หลี่เจียงหนานยิ้มอ่อน “เจ้าสำนักเฉิง เจ้าต้องเชื่อ มีแต่ต้องเชื่อเท่านั้น!”
“บัดนี้ทุกสายตาต่างจับจ้องแล้ว ในฐานะเจ้าสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ เจ้าจะไม่ช่วยศิษย์เลยหรือ?”
“เฉิงไท่ เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจ หากไม่ยอมช่วยข้า เรื่องในวันนี้ ข้าจะแพร่งพรายเรื่องราวนี้จากหนึ่งคนไปสิบคน จากสิบคนไปร้อยคน ทำให้ทั่วทั้งแผ่นดินต่างทราบว่าเจ้าคือคนที่ไม่แยแสศิษย์แม้ตัวตายก็ตาม! เจ้าล้มเหลวในฐานะเจ้าสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ที่ศิษย์ทั้งหลายต่างก็ให้ความเคารพ ไม่คู่ควรที่จะครอบครองพลังอันยิ่งใหญ่เพื่อให้ผู้อื่นต้องเงยหน้ามอง!”
“เฉิงไท่ ชื่อเสียงที่สั่งสมมานานแรมปีจะสูญสิ้นเพียงเพราะความคิดเดียวของเจ้า!”
หลี่เจียงหนานจ้องมองอีกฝ่ายพลางเย้ยหยันอยู่ในใจ
แม้คนอย่างเฉิงไท่จะไม่มีผู้สืบทอดและอยู่ตัวคนเดียว ถึงกระนั้นเขาก็ยังเป็นเจ้าสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์
เขาจะยอมทำเพียงเพื่อทรัพยากรเพียงน้อยนิดของสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์จริงหรือ?!
ถ้าทำเพื่อทรัพยากร เหตุใดจึงไม่มาเป็นองครักษ์ของวังจักรพรรดิแดนมัชฌิมเล่า?!
ทำแบบนี้ย่อมดีกว่าการดำรงตำแหน่งเจ้าสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่ต้องสงสัย!
มันไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากการแสวงหาชื่อเสียง!
สำหรับเฉิงไท่ หากสามารถกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกที่มีทั้งพละกำลังและรากฐานการบ่มเพาะแก่กล้า แต่ไม่มีผู้ใดรู้จัก เช่นนั้นไม่เท่ากับสวมชุดผ้าทอแล้วเดินในยามวิกาลหรอกหรือ?
คนส่วนใหญ่ในโลกใบนี้ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าชื่อเสียงและโชคชะตา
เฉิงไท่อยากให้ทุกคนเคารพ!
สำนักมายาศักดิ์สิทธิ์คือสถานที่สูงสุดบนแผ่นดินหลัก ส่วนศิษย์ที่อยู่ข้างในล้วนแต่เป็นผู้มากฝีมือ ภายภาคหน้าพวกเขาต่างก็มีชะตาที่จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งทรงอำนาจ!
ซึ่งคนกลุ่มนี้ล้วนแล้วแต่มาจากศิษย์ของเขาแทบทั้งสิ้น!
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทรงพลังมากแค่ไหน แต่ยามที่พบหน้าเขา หากไม่ก้มหัวให้ก็ต้องเรียกว่าเจ้าสำนัก!
มันคือหนึ่งในเป้าหมายที่เฉิงไท่กำลังไล่ตาม!
เพียงแต่ความคิดเหล่านี้มีเพียงเขาที่ล่วงรู้ แต่คาดไม่ถึงว่ามันจะถูกหลี่เจียงหนานนำมาใช้บงการ!
เฉิงไท่มองหลี่เจียงหนานพลางครุ่นคิดอยู่ในใจ
แน่นอนว่าเขาสามารถเมินความเป็นความตายของคนจากสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์แล้วจากไปได้ทันที
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะต้องสิ้นสุดลงในไม่ช้า ส่วนการกระทำของเฉิงไท่จะกลายเป็นบทสนทนาหลังอาหารเย็น!
คนเหล่านี้จะพูดถึงเขาอย่างไร?
เฉิงไท่เพียงครุ่นคิดก็รู้สึกร้อนรุ่มไปถึงทรวง!
ถึงตอนนั้น ทุกคนจะปฏิเสธทุกสิ่งที่เขาอุทิศเพื่อสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์มาหลายปี ไม่เว้นแม้กระทั่งสิ่งที่เขาทำเพื่อแผ่นดินหลักจากจุดต่ำสุดจนมาถึงทุกวันนี้!
เขาเฉิงไท่จะเป็นเพียงหนูข้างถนนที่ถูกทุกคนรังเกียจ!
ยิ่งกว่านั้น ศิษย์ที่ถูกกักขังส่วนใหญ่ต่างก็ถูกส่งมาจากตระกูลชั้นสูงหรือสำนักทั้งหลายตามแผ่นดินหลัก หากเขาปฏิเสธให้การช่วยเหลือ ย่อมกลายเป็นที่โจษจันไปทั่วแผ่นดิน!
ถ้าเช่นนั้น เขายังมีสิทธิ์ถอยได้อีกหรือ…
“หลี่เจียงหนาน เจ้าร้ายไม่เบา”
ผ่านไปหลายอึดใจ เฉิงไท่จึงเอ่ยว่า “น่าเสียดายที่ตระกูลของเจ้าต่ำต้อยเกินไป หากเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย เกรงว่าไม่ช้าก็เร็ว แผ่นดินหลักจะกลายเป็นสนามเด็กเล่นสำหรับเจ้า!”
หลี่เจียงหนานเก็บกระดานกลืนกินสวรรค์ลี้ลับก่อนจะประสานมือทำความเคารพเฉิงไท่ “ขอบคุณเจ้าสำนักที่ชื่นชมถึงเพียงนี้!”
เขาลดมือลงพลางจ้องเขม็งไปยังอีกฝ่ายประหนึ่งอสรพิษ “เจ้าสำนักอย่ามัวแต่ยืนเฉย เหตุใดไม่ตรงไปสังหารลู่หยวนเสียเล่า?”
เฉิงไท่หันมองลู่หยวน
ยามนี้อีกฝ่ายมาถึงตำแหน่งที่สองแล้วพร้อมกับประทับค่ายกลลงไปอีกครั้ง
เฉิงไท่พลันเคลื่อนไหว อากาศแตกสลายพร้อมกับกลิ่นอายอันแข็งแกร่งปรากฏเหนือบ่าของลู่หยวน
คิ้วประหนึ่งกระบี่ของลู่หยวนขมวดแน่น เขาขยับร่างไปด้านหลังเพื่อหลบพลังที่จะบดขยี้เข้ามา
ยามนี้ ร่างของเฉิงไท่กระแทกลงมาจนพื้นสั่นสะเทือน บริเวณโดยรอบถูกบดขยี้ แล้วปราณวิญญาณอันปั่นป่วน รวมถึงอากาศที่แตกสลายถูกชักนำให้มาอยู่ในฝ่ามือของเขาอย่างต่อเนื่อง!