ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา - บทที่ 401 เมล็ดพันธุ์เทพโกลาหล
บทที่ 401 เมล็ดพันธุ์เทพโกลาหล
บทที่ 401 เมล็ดพันธุ์เทพโกลาหล
สายตาของลู่หยวนกวาดมองคนเหล่านี้ เขาคร้านเกินกว่าจะคิดว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร คำพูดทั้งซ้ายขวาเป็นคำชื่นชมที่ได้ยินมาจนชาชินแล้ว!
“ทุกท่าน การฟื้นฟูแดนมัชฌิมย่อมเกิดขึ้นไม่ได้หากไม่มีความช่วยเหลือ ถ้าสามารถร่วมมือกันได้ บางที… เมืองนี้ก็น่าจะกลับสู่สภาพเดิมภายในครึ่งปี ส่วนภายภาคหน้าจะพัฒนาอย่างไร มันก็เรื่องของพวกเจ้า!”
ทันทีที่สิ้นคำ ทุกคนต่างพากันสูดหายใจ
ฟื้นฟูแดนมัชฌิมใหม่ภายในครึ่งปีหรือ?!
อย่าว่าแต่แดนมัชฌิมเลย แม้กระทั่งปราณวิญญาณก็สูญสลายไปจนเกือบหมด แต่กลับบอกจะใช้เวลาครึ่งปีในการฟื้นฟูสิ่งปลูกสร้างที่ถูกทำลายจนสิ้นขึ้นมาใหม่!
บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ผู้นี้ช่างอาจหาญเสียจริง!
หลังได้ยินเช่นนี้ ศิษย์จากกลุ่มผู้ฟังก็รู้สึกผิดหวังกันถ้วนหน้า
บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ไม่พูดเกินจริงไปหน่อยหรือ?!
กว่าจะมีลูกยังต้องใช้เวลาสิบเดือน!
แล้วครึ่งปีจะไปทำอะไรได้!
หรือว่าพวกเขาได้ยินผิดไป?!
บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่จะพูดคำว่าแปดปีหรือเปล่า?!
ด้านหนึ่ง เสียงของกู่จินเจาก็ดังขึ้น “เจ้าไม่พูดเกินไปหน่อยหรือ?! ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร ต่อให้ระดมกำลังทั้งหมดของตระกูลลู่มาก็ไม่สามารถฟื้นฟูแดนมัชฌิมภายในครึ่งปีได้หรอก!”
“ตระกูลลู่หรือ?”
ลู่หยวนยิ้มด้วยท่าทางเกียจคร้าน “ใครบอกว่าข้าจะใช้กำลังคนของตระกูลลู่?”
“ตระกูลลู่ไม่ได้ประจำการอยู่ในแดนมัชฌิม เหตุใดพวกเขาต้องเสียเวลามาลงแรงเพื่อฟื้นฟูมันด้วยเล่า?!”
กู่จินเจายิ่งสับสน ในความเห็นของนาง กองกำลังที่แกร่งที่สุดที่ลู่หยวนสามารถใช้ได้ก็น่าจะเป็นตระกูลลู่!
หากไม่ใช้ตระกูลลู่ แล้วลู่หยวนจะใช้ใคร?!
ลู่หยวนยื่นมือขวา แล้วเมล็ดพันธุ์สีดำขนาดเล็กก็ปรากฏขึ้นในมือ!
ทุกคนจับจ้องมัน แม้กระทั่งประมุขตระกูลฮ่วนที่เป็นกลุ่มทวยเทพผู้ถูกเนรเทศก็ขมวดคิ้วเมื่อเห็นมัน
ส่วนคนที่เหลือไม่แม้แต่จะเข้าใจ
มันก็แค่เมล็ดพันธุ์ไม่ใช่หรือ?!
มีอะไรให้ประหลาดใจหรือไร?!
ลู่หยวนหยิบเมล็ดพันธุ์ออกมาเพื่อขอให้พวกเขาปลูกมันบนดินแดนหรือ?!
หรือจะมีนัยบางอย่างแอบแฝงอยู่?!
ทันใดนั้น การคาดเดาทั้งหลายก็ผุดขึ้นในใจของทุกคน
ฮ่วนซิงไป๋เพียงมองก็สัมผัสได้ถึงความผันผวนจากเมล็ดนี้
เขาผู้ปลุกสายเลือดของทวยเทพผู้ถูกเนรเทศขึ้นมา เพียงปรายตามองก็พบว่าเมล็ดพันธุ์ในมือของลู่หยวนกำลังส่องแสงแปลกประหลาดออกมา กลิ่นอายเข้มข้นและหนักอึ้งแผ่ซ่านออกมา สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนในโลกทีละน้อย
มีพลังชีวิตไร้ที่สิ้นสุดอยู่ในกลิ่นอายนี้!
“สิ่งนี้เต็มไปด้วยพลังชีวิต!”
ฮ่วนซิงไป๋พึมพำกับตัวเอง
สายตาของผู้คนรอบข้างล้วนจับจ้องไปที่ฮ่วนซิงไป๋
ลู่หยวนผู้อยู่บนอากาศชำเลืองมองรอบข้าง แล้วเมล็ดพันธุ์สีดำที่ถูกนำออกมาก็แผ่กลิ่นอายออกมา
“สิ่งนี้มีชื่อว่าเมล็ดพันธุ์เทพโกลาหล!”
เมื่อสิ้นเสียง ลู่หยวนก็โยนเมล็ดพันธุ์นั้นลงไป!
กลิ่นอายอันทรงพลังเคลื่อนตามไป จนกระแทกกับพื้นซึ่งเดิมเคยเป็นหลุมลึก ทำให้พื้นที่ดังกล่าวที่เพิ่งฟื้นตัวเล็กน้อยพลันแยกออกอีกครั้ง
เมล็ดพันธุ์เทพโกลาหลได้รับการปกป้องโดยกลิ่นอายที่เหลือก่อนเข้าสู่พื้นดิน
ทันทีที่กลิ่นอายกระจายออกมา ฝุ่นธุลีก็กระจายไปทั่วก่อนจะกลบมันไว้
ทุกคนจ้องอยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่มีใครเห็นการเคลื่อนไหวเลย
ลู่หยวนผู้อยู่บนอากาศก็พยักหน้า “เอาละ เรียบร้อยแล้ว”
เรียบร้อย?!
อะไรคือเรียบร้อย?!
แค่ฝังเมล็ดพันธุ์สีดำที่ดูน่าจะสุดยอดลงไปแต่กลับไม่ทราบว่าทำอะไรได้ แล้วบอกว่าเรียบร้อยอย่างนั้นหรือ?!
ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยด้วยซ้ำ!
ลู่หยวน…พยายามจะหลอกพวกเขาหรือเปล่า?
ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างครุ่นคิดในใจ จากนั้นจึงหันไปมองคนที่พยายามโน้มน้าวพวกเขาก่อนหน้านี้ พลันเกิดเสียงดังอึกทึกทั่วทั้งแดนมัชฌิม
พวกเขาอุตส่าห์ถ่อสังขารพาทั้งตระกูลมาที่นี่ แต่อีกฝ่ายกลับตอบแทนด้วยการทำแบบนี้หรือ?!
ศิษย์เหล่านี้ที่เดิมมักเป็นคนมีสมองในการทำเรื่องทั้งหลาย แต่ยามนี้จิตใจของพวกเขากลับว่างเปล่า
ทันใดนั้น บริเวณที่เมล็ดพันธุ์สีดำถูกหย่อนลงไป แสงสีทองเจิดจ้าก็ปกคลุมอากาศแล้วกระจายไปทั่วทุกทิศทาง จนกระทั่งปกคลุมทั่วทั้งแดนมัชฌิม!
ทุกคนที่นี่สัมผัสได้ว่าพลังชีวิตแกร่งกล้าที่ไม่อาจขัดขืนได้กำลังพลุ่งพล่านมาจากทุกหนแห่ง
“นะ…นี่มัน…”
ทุกคนจับจ้องสักพักก่อนจะพบว่าพื้นดินตรงหน้าเริ่มปั่นป่วน
ดินนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากหลุมลึก เพียงไม่กี่อึดใจ พื้นที่เดิมเป็นหลุมในแดนมัชฌิมก็กลับมาราบเรียบ!
ขณะผู้คนทั้งหลายประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงอันรวดเร็ว ผู้นำตระกูลฮ่วนก็เคลื่อนไหวก่อนจะลงสู่พื้น
เขาเหยียบพื้นดิน จากนั้นนั่งยองแล้วยื่นมือไปหยิบดินขึ้นมากำมือหนึ่ง
ปราณวิญญาณอุดมสมบูรณ์ไร้เทียมทานพลุ่งพล่านออกมาจากดินอย่างต่อเนื่อง มันคือพลังชีวิตไร้ที่สิ้นสุดที่ไม่เคยมีมาก่อนในแดนมัชฌิม!
ผู้นำตระกูลฮ่วนเพียงสัมผัสได้ว่าตนสามารถโคจรปราณวิญญาณในร่างกายได้เร็วขึ้นเมื่อสัมผัสพื้นดิน
มันแข็งแกร่งกว่าดินแดนลับปราณวิญญาณเสียอีก!
หากฝึกฝนบนดินแดนแห่งนี้ การบ่มเพาะจะต้องก้าวหน้าอย่างมหาศาลแน่นอน!
ผู้นำของตระกูลฮ่วนยืนมองลู่หยวนด้วยสีหน้าลึกล้ำ
จากนั้นเขามองไปทางฮ่วนซิงไป๋ผู้เป็นลูกชายซึ่งไม่ทราบว่าไปยืนอยู่ข้างลู่หยวนตั้งแต่เมื่อไหร่ โดยอีกฝ่ายกำลังสนทนาด้วยสีหน้าแย้มยิ้ม
ลู่หยวนพยักหน้าเป็นครั้งคราว แม้ดูเหมือนเสแสร้ง แต่ก็คล้ายกับกำลังตั้งใจฟังเช่นกัน
ผู้นำของตระกูลฮ่วนหรี่ตา
ลูกชายของเขา… ช่างมองการณ์ไกลนัก!
สมกับเป็นลูกชายคนโตของฮ่วนเฟยเฉิน!
ดังคำกล่าวที่ว่าต่อให้ความสามารถแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่มากไปกว่าจุดยืน!
การให้ฮ่วนซิงไป๋รับผิดชอบเรื่องเส้นชีพจรจักรพรรดิก็เพราะต้องการฝึกอีกฝ่าย!
ต่อให้มีบางอย่างเกิดขึ้น ตระกูลฮ่วนก็ยังทานทนได้!
คาดไม่ถึงว่าลูกชายคนโตไม่เพียงยืนอยู่ในตำแหน่งที่ถูกเท่านั้น แต่ยังมีจุดยืนที่ดีอีกด้วย!
ฮ่วนเฟยเฉินยืนเอามือไพล่หลังขณะปัดฝุ่นธุลีในมือออกไป
เมล็ดพันธุ์เทพโกลาหลหรือ?
เหอะ ๆ…
ไม่มีสิ่งนั้นอยู่ในแผ่นดินหยวนหงหรอก!
แค่เมล็ดพันธุ์ขนาดเล็กก็สามารถให้กำเนิดพลังอันแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ หากมันเติบโตขึ้นมา พื้นที่แห่งนี้จะเป็นเช่นไร?!
พลังเช่นนี้มีแต่ในดินแดนเซียนเท่านั้น!
ฮ่วนเฟยเฉินจำได้ว่าคล้ายมีของเช่นนี้อยู่ในแผนที่ที่บรรพชนนำกลับมาจากดินแดนเซียน
ลู่หยวนหนอลู่หยวน เจ้าเอาของชิ้นนี้มาได้อย่างไร…
แม้ฮ่วนเฟยเฉินกำลังครุ่นคิดมากมาย แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงมีไร้อารมณ์และสงบนิ่ง
เมื่อคนที่เหลือเห็นปราณวิญญาณอุดมสมบูรณ์ พวกเขาต่างยินดี
หากฝึกฝนที่นี่ ยังจะต้องกังวลว่าไม่ก้าวหน้าในการบ่มเพาะอีกหรือ?!
ประมุขตระกูลที่ฉลาดบางส่วนประสานมือทำความเคารพลู่หยวน “ขอบคุณบุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่!”
คนที่เหลือต่างพากันคารวะแล้วตะโกนเสียงดัง
กู่จินเจาขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย “เจ้าไปได้วัตถุศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้มาจากไหน?”
ลู่หยวนยังคงยกยิ้มด้วยสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน “เก็บได้ข้างถนนน่ะ”