ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา - บทที่ 487 มารกระบี่ยอมจำนนหรือ
บทที่ 487 มารกระบี่ยอมจำนนหรือ?
บทที่ 487 มารกระบี่ยอมจำนนหรือ?
หากให้อธิบาย มารกระบี่ก็คือวิญญาณกระบี่ประเภทหนึ่ง!
วิญญาณกระบี่จะต้องได้รับการหล่อเลี้ยงจนถือกำเนิดขึ้นมา เพียงแต่ปกติแล้วมันจะถือกำเนิดจากกระบี่ระดับสูง แต่มารกระบี่นี้กลับถือกำเนิดจากกระบี่มาร!
ที่นี่มีกระบี่มารเพียงเล่มเดียว นั่นก็คือกระบี่มารแปดแดนร้าง!
ลู่หยวนเงยหน้าขึ้น แล้วสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาที่ยังไม่ได้รับคำตอบก็เงยหน้าตามเช่นกัน
คาดว่ามารกระบี่จะต้องอยู่ในดวงอาทิตย์สีแดงนั่นเป็นแน่!
หากกระบี่มารแปดแดนร้างให้กำเนิดตัวตนของมารกระบี่ นั่นก็จะเป็นการอธิบายว่าเหตุใดกระบี่ยาวจึงถูกบันทึกไว้ในสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ว่าอยู่ในตระกูลชิวทั้งที่ตอนนี้มันมาอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้
ต้องเป็นฝีมือของมารกระบี่นี้ไม่ผิดแน่!
ทว่า… ไม่มีอาวุธมารชิ้นไหนที่เกิดมาพร้อมกับจิตวิญญาณ หรือว่าจะมีเพียงแค่กระบี่มารแปดแดนร้าง?
สัตว์ร้ายที่อยู่ข้างกายทราบแล้วว่าตนเองถูกพันธนาการอยู่กับที่ ดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับลู่หยวนแล้วว่าจะยอมปล่อยเศษเสี้ยววิญญาณที่ติดอยู่กับโครงกระดูกนี้ไปหรือไม่
มันเพียงหวังจะสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่ จากนั้นก็กลับสู่โลกที่ตนเองเคยอยู่ไม่ใช่หรือ?!
หากมาตายที่นี่ในวันนี้ แผนที่มันวางมาหลายปีก็ต้องพังทลาย!
สัตว์ร้ายทราบดีว่าลู่หยวนต้องการอะไร!
มีเพียงกระบี่มารแปดแดนร้างกับโลหิตกำเนิดสรรพสิ่งในผนึกแห่งนี้เท่านั้น!
ตราบใดที่ผลประโยชน์ยังคงอยู่ มันก็สามารถหลีกเลี่ยงการสังหารจากลู่หยวนได้!
“เจ้าหนู เจ้าอยากได้กระบี่มารที่อยู่บนนั้นหรือ?”
สัตว์ร้ายพลันเอ่ยคำ แม้เสียงของมันทุ้มลึกแต่ก็เปี่ยมด้วยความมั่นใจไร้ที่สิ้นสุด
แม้จะถูกลู่หยวนพันธนาการราวกับลูกแกะที่รอถูกเชือด แต่น้ำเสียงของมันยังคงสงบปราศจากร่องรอยความแตกตื่น เปี่ยมด้วยความสง่างาม
“ถ้าเจ้าต้องการ ข้าสามารถเอามาให้ได้ แต่เจ้าต้องปล่อยข้าไป!”
ลู่หยวนหลุบตาคล้ายกับกำลังครุ่นคิดบางอย่าง
สัตว์ร้ายไม่รีบร้อนขณะรออย่างอดทน
หลังจากผ่านไปพักใหญ่ ในที่สุดลู่หยวนก็คล้ายกับตัดสินใจได้ เขาจึงหันมาจับจ้องสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมา “ข้าไม่ต้องการให้เจ้าไปเอามันมา แค่ตอบคำถามมาสองสามข้อก็พอแล้ว”
เมื่อได้ฟังคำของลู่หยวน สัตว์ร้ายก็บังเกิดความสนใจ “ถามมาได้เลย”
“ต้นกำเนิดของกระบี่มารแปดแดนร้างคืออะไร?”
ยิ่งลู่หยวนคิดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ กระบี่เล่มนี้ดูไม่เหมือนกับกระบี่ยาวที่แม่ทัพมารถือครองแต่อย่างใด!
“หึ ๆ ต้นกำเนิดหรือ?”
สัตว์ร้ายพลันหัวเราะดังลั่นออกมา
ลู่หยวนคิ้วขมวด
เมื่อเสียงหัวเราะของสัตว์ร้ายหยุดลง มันจึงเอ่ยคำ “กระบี่มารแปดแดนร้างไม่ใช่กระบี่!”
ลู่หยวนคิ้วขมวด “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”
สัตว์ร้ายเงยหน้ามองท้องนภา “กระบี่มารแปดแดนร้างเคยเป็นดาบคมเดียวของราชันมาร!”
“เพียงแต่หลังจากการต่อสู้ดังกล่าว ดาบคมเดียวของราชันมารถูกสะบั้น และมีคนในเผ่ามารได้ดัดแปลงดาบดังกล่าวให้กลายเป็นกระบี่ยาว!”
“หึ ๆ ฟังดูตลกใช่ไหมล่ะ”
“กระบี่มารแปดแดนร้างเล่มนี้ไม่ใช่กระบี่มารบริสุทธิ์อีกต่อไป แต่เป็นการผสมผสานระหว่างเทพกับมาร!”
“การผสมผสานระหว่างเทพกับมารหรือ?”
ลู่หยวนยิ่งคิ้วขมวด
ในตอนนี้ สัตว์ร้ายเริ่มแอบกระจายกลิ่นอายออกไปเพื่อหาทางคลายเส้นด้ายสีแดงที่พันธนาการมันเอาไว้
แต่ก่อนที่กลิ่นอายจะทันได้ปกคลุม มันก็ได้ยินเสียงลากยาวมาจากท้องนภา
“เหอะ… สุนัขเฒ่าอู๋เต้า หากเจ้าปลดปล่อยกลิ่นอายออกมาอีก เตรียมถูกกลิ่นอายมารตอบโต้ได้เลย!”
เสียงของมันชัดเจนและดังสนั่นจนแยกไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิง
สิ้นเสียงดังกล่าว สัตว์ร้ายก็ยิ้มเย้ยหยัน “ข้าไม่ได้อยู่ใกล้เจ้าแล้วจะถูกโจมตีได้อย่างไร?!”
แต่ทันทีที่สิ้นคำ สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาครวญครางราวกับความเจ็บปวดกำลังทิ่มแทงร่างกายอย่างต่อเนื่อง!
ร่างหนึ่งเคลื่อนลงมาจากท้องนภาก่อนจะมาอยู่ข้างกายสัตว์ร้าย
ร่างดังกล่าวราวกับมีตัวตนและไร้ตัวตนในเวลาเดียว มันช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก
เขายื่นมือขวาออกไป แล้วกลิ่นอายมารจำนวนหนึ่งก็ถูกดูดกลืนจากสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมา
จากนั้นเสียงตะโกนของสัตว์ร้ายก็หยุดลง
“เหอะ… สุนัขเฒ่าอู๋เต้า วิญญาณของเจ้ามีชีวิตอยู่มาได้สามแสนปี แต่กลับมองไม่ออกหรือว่าคนตรงหน้าคือผู้แบกรับโชคชะตาในการสร้างเผ่ามาร?”
สัตว์ร้ายเพิ่งประคองร่างกายขึ้นมาขณะย้อนนึกความทรงจำ จากนั้นก็มองลู่หยวนด้วยสายตาลึกล้ำมากขึ้น
“เมล็ดพันธุ์มารหรือ? เช่นนั้นเขาก็เป็นของราชันมาร…”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาก็หยุดพูดราวกับรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ใบหน้าของมันเผยความตื่นตระหนกออกมา
ลู่หยวนมองร่างกึ่งมีตัวตนที่อยู่ข้างกายอีกฝ่าย
กลิ่นอายมารของฝ่ายหลังแข็งแกร่งมากขณะเผยเจตจำนงกระบี่ออกมา
มันน่าจะเป็นมารกระบี่!
สายตาของมารกระบี่กวาดผ่านสัตว์ร้ายก่อนจะจับจ้องลู่หยวนอีกครั้ง
มันขยับสองสามก้าวก็มายืนอยู่ตรงหน้าลู่หยวน จากนั้นคุกเข่าลงข้างหนึ่งแล้วเอ่ยด้วยเสียงดังลั่น “ข้า มารกระบี่แห่งกระบี่มารแปดแดนร้าง ขอยอมจำนนต่อท่าน! หวังว่าท่านจะรับข้าเอาไว้! ”
“เหอะ…” ทันใดนั้น ลู่หยวนก็ยิ้มออกมา
กระบี่มารแปดแดนร้างเล่มนี้นับว่าอยู่เป็น มันยอมจำนนทันทีหลังจากเห็นการทุบตีตรงหน้า!
ลู่หยวนเงียบไปพักใหญ่ ส่วนมารกระบี่ก็ไม่รีบร้อน มันคุกเข่าอยู่กับพื้นด้วยท่าทีจริงใจ!
ไม่ทราบว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ลู่หยวนก็เอ่ยขึ้น “อะไรกัน? เจ้าจะไม่ทดสอบความแข็งแกร่งก่อนจะทำการยอมจำนนหน่อยหรือ?”
“ข้าผู้นี้ไม่ต้องการคนเกียจคร้าน เจ้ามีความสามารถอะไรก็จงแสดงให้ได้เห็นเสีย”
ทันทีที่มารกระบี่ปรากฏ ลู่หยวนก็ทราบว่ามันจงใจไม่ปรากฏเพียงตัวเพื่อดูความแข็งแกร่งของเขา!
มันรอให้ลู่หยวนจัดการกับอู๋เต้าเสร็จก่อนจึงค่อยลงมือ!
มารกระบี่พลันยืนขึ้น จากนั้นก็ประสานมือให้ลู่หยวนแล้วเอ่ยคำด้วยความเคารพ “ข้ามาที่นี่เพื่อน้อมรับคำสั่งของท่าน!”
สิ้นคำ มารกระบี่ก็มองไปทางอู๋เต้า
เมื่ออู๋เต้ามองมารกระบี่ ความคิดไม่ดีก็ผุดขึ้นในใจ!
“มารกระบี่! แม้เจ้ากับข้าจะมาจากคนละฝ่าย แต่ก็รู้จักกันมาหลายปี เจ้า…”
ก่อนจะเอ่ยคำจบ มารกระบี่ก็ยกมือขึ้นพร้อมประสานนิ้วเข้าด้วยกัน จากนั้นก็สะบัดออกไป
ปราณกระบี่นับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นจากอากาศประหนึ่งพายุดอกหลีฮวาก่อนจะถาโถมเข้าใส่ร่างขนาดมหึมาของอู๋เต้า!
แสงสว่างวูบไหวอย่างต่อเนื่อง เพียงไม่กี่อึดใจ สัตว์ร้ายก็สูญสลาย!
กระดูกที่เหลือล้วนแตกหักและแห้งเหี่ยว
เศษเสี้ยววิญญาณของอู๋เต้ายังคงอยู่ในกระดูก แน่นอนว่ามันไม่ตายเพียงเพราะการโจมตีเช่นนี้!
แต่ร่างนี้คือร่างเหมาะสมที่สุดเท่าที่เจอมาในรอบหนึ่งแสนปีจนสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ชั่วคราว!
อู๋เต้าถึงขั้นอยากใช้ร่างนี้เพื่อให้ได้เกิดใหม่อีกครั้ง
แต่ปราณกระบี่ของมารกระบี่ฟาดฟันลงมาจนทำให้ร่างนี้ถูกทำลายสิ้น!
“เจ้าสุนัขเฒ่ามารกระบี่!”
น้ำเสียงของอู๋เต้าเดือดดาล แต่เศษเสี้ยววิญญาณของมันถูกขังอยู่ ทำให้ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากสบถออกมา
มารกระบี่เมินเฉยขณะประสานมือไปทางลู่หยวน “นายท่านพอใจหรือไม่?”
ลู่หยวนยกยิ้มกว้างขึ้นขณะสายตาเต็มไปด้วยความหนักแน่นยามมองมารกระบี่ “เจ้าจงใจแพร่งพรายแผนที่ของที่แห่งนี้ใช่หรือไม่?”
มารกระบี่สามารถสำแดงพละกำลังได้ขนาดนั้น เพราะงั้นผนึกหรืออะไรก็ตามคงไม่สามารถขังมันเอาไว้ได้!
เห็นได้ชัดว่ามันเต็มใจซ่อนตัวอยู่ที่นี่และอาจถึงขั้นจงใจแพร่งพรายเรื่องราวทั้งหลายไปสู่โลกภายนอก!
ส่วนสาเหตุก็เพื่อให้เมล็ดพันธุ์มารมาต่อสู้และระบุตัวตนที่มันจะติดตามดั่งวันนี้!